ΕΠΟ : Η υποτίμηση της νοημοσύνης έχει ένα όριο

Προεκλογικά, ο Ιβάν Σαββίδης το είχε πει: «Ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι δικός μας». Δεν είναι ούτε προϊόν μοντάζ, ούτε αποκύημα της… εμπαθούς υποκειμενικότητας των… κακών των δημοσιογράφων. Πιστή, απείραχτη, copy paste καταγραφή των λεγομένων του.

Των δικών του λεγομένων.

Το «δικός μας», βέβαια, δεν «αναλύθηκε» ποτέ. Τι πα’ να πει «δικός μας»; Φίλος μας; Συμμαθητής μας; Φιλοξενούμενός μας; Πελάτης μας; Υπάλληλός μας; Τι; Μετέωρο… Ώσπου κόπιασαν τα μετεκλογικά. Και, άκρον άωτον, αυτό: «Το ΔΣ της ΕΠΟ», λέει, «στο Μακεδονία Palace». Στο Mακεδονία Palace του Σαββίδη. Το ΔΣ της ΕΠΟ του… επόμενου προέδρου, του (κατά Ιβάν) «δικού μας». Του Γραμμένου. Που, επιπλέον, βρήκε εκεί, το προεκλογικό του «άντρο».

Το… αντίτιμο επίσης δεν «αναλύθηκε» ποτέ. Πληρώνει; Δεν πληρώνει; Ποιος πληρώνει; Ποιον πληρώνει; Πόσα πληρώνει; Γιατί πληρώνει; Κι αν δεν πληρώνει; Μια ταπεινή και αθώα φιλοξενία για… καλή καρδιά; Γενναιοδωρία με… αντάλλαγμα για πράγματα που, ενδεχομένως, έγιναν; Για πράγματα, που, ενδεχομένως, ζητηθούν; Τι;

Όπως δεν «αναλύθηκε» και ο λόγος. Κύρια, ο λόγος που ο πρόεδρος «ΟΛΟΥ του ελληνικού ποδοσφαίρου» (καταπώς ο ίδιος ο Γραμμένος ευαγγελιζόταν, ευαγγελίζεται και, προφανώς, θα συνεχίσει να ευαγγελίζεται) αποδέχτηκε εύκολα κι άκριτα, να… φιλοξενηθεί στο «στολίδι» ΕΝΟΣ «αφεντικού». Του, όλως τυχαίως, «δικού μας». Σημείωση: Επίσης όλα αυτά δεν αποτελούν προϊόντα της… εμπαθούς υποκειμενικότητας των… κακών των δημοσιογράφων. Μιλάμε για απλή, ξερή, αδιάψευστη καταγραφή αναντίρρητων γεγονότων, δηλώσεων, προθέσεων κι, εξ αυτών, εύλογων, αν μη τι άλλο, ερωτημάτων.

Το τι ακριβώς λέγαν’ οι παλαιοί για την περιβόητη σύζυγο του Καίσαρα, γνωστό. Γνωστά, βεβαίως, και τα όσα δήλωναν πολύ πρόσφατα ο Κοντονής, ο Βασιλειάδης, οι λοιποί πολιτικοί- πολιτικάντηδες, οι υπόλοιποι της… εξουσίας. Έως πρόσφατα, άπαντες μεστοί ευθιξίας. Πλέον;
Γιατί πώς γίνεται, κ. Ανδρεάδη μου, η (σε δημόσια θέα) συνάντηση ενός πρόεδρου ΠΑΕ με τον πρόεδρο της ΕΠΟ (Σαρρής, τότε) σε κεντρικό ξενοδοχείο τρίτων συμφερόντων (Hilton) να αντιμετωπίζεται ως πράξη κολάσιμη, αλλά το «νταραβέρι» ολόκληρου ΔΣ της ΕΠΟ σε ξενοδοχείο συμφερόντων «αφεντικού» άλλης ΠΑΕ (ναι είπαμε, του, κατά οικεία δήλωση, «δικού μας»), να αντιμετωπίζεται ως αιτία για να… πετάξεις αετό;

Ευθιξία κατ’ επιλογήν; Εξυγίανση κατά το δοκούν; Δικαιοσύνη με το… μέτρο; Βήχει ο ένας, «αλητεία», βήχει ο άλλος, «να σου φέρουμε τσαγάκι» (κι αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με ονόματα, ούτως με χρώματα. Απλά ως πρακτική); Τι είναι η έρμα η ευθιξία, η εξυγίανση, το δίκιο, για να την πάμε με το ζύγι; Φέτα; Αν γίνεται (που, εκ του αποτελέσματος, γίνεται), ένα πράγμα πα’ να πει. Και το ‘χουν, πλέον, όλοι τούμπανο…

Δήλωνε (προεκλογικά) ο Κοντονής: «Εμένα με ενδιαφέρει η ΕΠΟ να είναι πραγματικά η ομοσπονδία για το καλό του ποδοσφαίρου, με αξιοπιστία και ισονομία». Ισονομία, την ώρα που ο πρωθυπουργός του φώναξε… Πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ, ο Σαββίδης αποθέωνε τον Τσίπρα, ο Καμμένος βλέπει Μαρινάκη και αφρίζει κ.λπ., κ.λπ. Κατά τα’ άλλα, ασφαλώς, άλλο μπάλα, άλλο επιχειρηματικά συμφέροντα, άλλο πολιτική (κατά το διαχρονικό κυβερνητικό «ευαγγέλιο»). Το μισθολόγιο όμως της εξυγίανσης δεν το έχει δει; Μήπως τα υπέρογκα ποσά των προσλήψεων;

Μίλησε ακόμη για «κατάργηση του καθεστώτος πελατειακών σχέσεων». Άρα (διαλέξτε εσείς σενάριο), να υποψιαστούμε, πως η ΕΠΟ δεν θα πληρώσει τον επιχειρηματία Σαββίδη για τη χρήση του Μακεδονία. Όχι; Δηλαδή, δέχεται… δωράκια. Ναι; Άρα, αποτελεί πελάτη του! Άρα, ποιες πελατειακές σχέσεις σε κατάργηση…

Είπε κι άλλα, κατά καιρούς, ο Κοντονής. Για «εκδημοκρατισμό και διαφάνεια στον αθλητισμό», αφορίζοντας, παράλληλα, τις «συναλλαγές με επιχειρηματίες ιδιοκτήτες ομάδων». Πώς «έκατσε», τότε, το Mακεδονία; Είτε το πρότεινε ο ίδιος ο Σαββίδης, είτε το ζήτησε ο ίδιος ο Γραμμένος. Να… προτάθηκε μόνο του, δύσκολο! Προτάθηκε ή ζητήθηκε, εν πάση περιπτώσει συζητήθηκε, κανονίστηκε, έγινε αποδεκτό, δόθηκαν χέρια, κανονική διαδικασία deal. Όντως, «καμία συναλλαγή»…

O Bασιλειάδης, πάλι, άλλες ρίμες: «Τραγικό να πανηγυρίζουμε για τα αυτονόητα» δήλωνε πρόσφατα. Πόσο αυτονόητο είναι, δηλαδή, ότι, με το να αποδέχεσαι (έστω, δια σιωπής) το «δικός μας» του ιδιοκτήτη μιας ΠΑΕ για τον πρόεδρο της ΕΠΟ ενώ την ίδια ώρα λες ότι «πρέπει να σπάσει ο κύκλος της σχέσης με τους παράγοντες», γίνεσαι τουλάχιστον… ανεκδοτολογικός;

Πόσο αυτονόητο είναι το ότι η φιλοξενία της «δικής μας» ΕΠΟ από συγκεκριμένο ιδιοκτήτη ΠΑΕ, δεν γίνεται ποτέ να συμβαδίσει με ατάκες τύπου «όσο οι μεγάλοι (σ.σ. όλοι, όμως) είναι στο απυρόβλητο θα διαιωνίζεται μια αρρωστημένη κατάσταση;» Και πού είστε; Ξαναλέμε: Όλα αυτά (μα, όλα) δεν είναι αποκυήματα της… εμπαθούς υποκειμενικότητας των… κακών δημοσιογράφων. Αλλά πιστή, απείραχτη, copy paste καταγραφή δεδομένων εξελίξεων δικών τους. Των ιδίων. Δικά τους λόγια και δικά τους… έργα επικαλείται η γραφίδα.

Το γεγονός ότι κάποιοι αποτελούν, αποδεδειγμένα, την μεγαλύτερη… αντιπολίτευση του ίδιου τους του εαυτού, άλλο καπέλο. Για τους ίδιους (και τις… λογικές τους), πιθανόν αδιάφορο. Η δουλειά να γίνει, επίδειξη ισχύος να κάνουμε. Για τον μέσο φίλαθλο, πάλι, με τη στοιχειώδη λειτουργία κρίσης, η γενεσιουργός αιτία οργής, θυμού και αηδίας.

Γιατί και η υποτίμηση νοημοσύνης έχει ένα όριο…