Όσκαρ Γκαρσία : Ζήσε και πέθανε με τη φιλοσοφία σου (pic/vid)

Ο Όσκαρ Γκαρσία θα είναι όπως όλα δείχνουν ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού. Οι Καταλανοί επέμεναν εδώ και μέρες, λέγοντας πώς οι δύο πλευρές είναι κοντά σε συμφωνία και αυτό αποδεικνύεται αληθές, με τους Ερυθρόλευκους να ανακοινώνουν (εν αρχή) τη λύση της συνεργασίας του με τον Τάκη Λεμονή. 

Μόλις στα 44 του χρόνια, διαθέτει ένα βιογραφικό αρκετά πλούσιο. Ξεκίνησε το 2009 ως βοηθός του -μέντορά του- Γιόχαν Κρόιφ στην Εθνική Καταλωνίας, εν συνεχεία ανέλαβε την ομάδα Νέων (Χουβενίλ Α’, 2010-2012) της αγαπημένης του Μπαρτσελόνα και ακολούθως έπεσε στα… βαθιά.

Πέρασε δύο φορές από τον πάγκο της Μακάμπι Τελ Αβίβ (2012/12, κατακτώντας το πρωτάθλημα και τους τρεις πρώτους μήνες της σεζόν 2014/15), από αυτόν της Μπράιτον (2013/14), της Γουότφορντ (για το υπόλοιπο της σεζόν 2014/15) και εν συνεχεία είχε μια πετυχημένη διετία στην Αυστρία με την Σάλτσμπουργκ, κατακτώντας δύο νταμπλ.

Το περασμένο καλοκαίρι και συγκεκριμένα στις 15 Ιουλίου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σεντ – Ετιέν, αντικαθιστώντας τον επί οκτώ χρόνια προπονητή της ομάδας, Κριστόφ Γκαλτιέ. Η παρουσία του στη Γαλλία όμως αποδείχθηκε βραχύβια. Από την αρχή ήρθε σε σύγκρουση με τον Νταβίντ Βαντιέ (επικεφαλής των μετεγγραφών), στο οποίο έδωσε μια λίστα με περίπου είκοσι ονόματα (μεταξύ αυτών ο Ντίας της Λιόν και ο Μπόγιαν Κρίκιτς), από τους οποίους δεν αποκτήθηκε κανείς!

Αντίθετα, του «φορτώθηκαν» παίκτες που δεν ήθελε, ακολούθησαν τις επόμενες εβδομάδες συζητήσεις σε πολύ έντονο ύφος με τους ανθρώπους της ομάδας, ένας αποκλεισμός από το Κύπελλο, με την ήττα από τη Λιόν (5-0) όμως να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι παίκτες τον υποστήριξαν, η σχέση αυτή όμως, δεν είχε μέλλον. Το έδαφος για τη συνέχιση της συνεργασίας τους, δεν ήταν πρόσφορο.

Ο Γκαρσία δεν είχε κανένα περιθώριο επιλογής στις εκτός του γηπέδου αποφάσεις, δεν «πέρασε» ούτε η επιθυμία του για πρόσληψη του Ζερεμί Ζανό ως μεσάζοντα μεταξύ του επιτελείου και της διοίκησης, με αποτέλεσμα ο Ισπανός τεχνικός να μην προπονήσει την ομάδα στις 14 και 15 Νοεμβρίου. Η 15η του Νοέμβρη, ήταν και η τελευταία του ως προπονητής της ιστορικής Σεντ – Ετιέν.

Ποια είναι όμως η φιλοσοφία του; Του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο; Ποιος είναι ο άνθρωπος τα λόγια του οποίου άκουγε και κρατούσε σαν Ευαγγέλιο. Τι ζητά από τους παίκτες του; Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για αυτόν το να γνωρίζει κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά και να συζητά τα πάντα μαζί τους;

Ο καλύτερος για να δώσει τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι ο ίδιος ο Όσκαρ Γκαρσία. Τo10.gr έψαξε λοιπόν και σας παρουσιάζει τον -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- νέο προπονητή του Ολυμπιακού μέσα από τα δικά του λεγόμενα και συνεντεύξεις.

– «Αν μπορούσα να ζητήσω μια ακόμα συμβουλή από τον Κρόιφ, τότε σίγουρα θα μου έλεγε «βεβαιώσου ότι το αποτέλεσμα δεν σε οδηγεί μακριά από τη διαδρομή που είσαι πεπεισμένος ότι είναι η καλύτερη για να αναπτύξεις τους παίκτες σου». Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη ζωή μου είναι να ακούω το πώς μιλούν οι παίκτες μου για μένα, πολύ περισσότερο από τους τίτλους που κέρδισα».

– «Θέλω επιθετικό ποδόσφαιρο. Μου αρέσει να κάνω τον αντίπαλο να υποφέρει και να χρησιμοποιώ το 100% των δυνατοτήτων από τους ποδοσφαιριστές μου. Είμαι παθιασμένος με την τακτική. Θέλω επιθετικό στιλ ποδοσφαίρου, γιατί είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να κερδίσεις τα παιχνίδια. Αυτή είναι η γνώμη μου. Οι ομάδες όμως, δεν μεταμορφώνονται άμεσα. Δεν είναι εύκολο, δεν συμβαίνει σε μια μέρα. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία που πρέπει να περάσει σε όλους τους ποδοσφαιριστές, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο».

– «Θέλω η ομάδα μου να επιβάλλει το παιχνίδι της και ο αντίπαλος να προσαρμόζεται σε αυτό. Πρέπει να πιέζουμε έντονα και ψηλά, να ανακτούμε την κατοχή της μπάλας μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα από τότε που θα την χάσουμε. Είναι δύσκολο, δουλεύουμε πολύ όμως πάνω στην προπόνηση και αυτός είναι ένας τομέας ιδιαίτερα σημαντικός. Όπως σημαντική είναι και η προπόνηση με την μπάλα».

– «Η ομάδα μου πρέπει να παίζει παιχνίδι κατοχής και ποδόσφαιρο επιθετικό. Οι παίκτες πρέπει να έχουν αρκετή ώρα την μπάλα, να πασάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο, μέχρι να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία για να σκοράρουν. Οι καλύτερες ομάδες στον κόσμο, είναι αυτές που έχουν την μπάλα στην κατοχή τους. Αν έχεις την μπάλα, έχεις τη δύναμη».

– «Όταν δουλεύεις με νέους παίκτες, χρειάζεσαι χρόνο. Μπορεί τα πρώτα τους βήματα να είναι τα σημαντικότερα για την ανάπτυξή τους, και μετά την ενηλικίωση τους όμως, συνεχίζουν να διαμορφώνονται και να εξελίσσονται. Αρκεί να είναι σε έμπειρα χέρια. Έχω αναπτύξει νέους παίκτες σε όλους τους συλλόγους που έχω εργαστεί, μέχρι και σε ομάδες που δεν μου ζητήθηκε το κάνω. Στη Μπράιτον ανέβασα τρεις παίκτες από τη δεύτερη ομάδα και στο τέλος της σεζόν κλήθηκαν στην Κ21 της Αγγλίας».

– «Ο Όσκαρ ο προπονητής δεν θα διάλεγε τον Όσκαρ τον παίκτη. Έκανα ένα λάθος όταν ήμουν παίκτης, γιατί νόμιζα ότι ήξερα τα πάντα. Ήταν πολύ εύκολο για εμένα και αυτό ήταν τεράστιο λάθος. Είχα πολύ ταλέντο και ίσως νόμιζα ότι δεν χρειάζεται να δουλέψω σκληρά. Δεν θέλω να επαναλάβω αυτό το λάθος ως προπονητής. Όλοι έλεγαν ότι μπορούσα να γίνω πολύ καλύτερος, όμως σαν προπονητής θα είμαι, θα είμαι ο καλύτερος που θα μπορώ».

– «Μπορείτε να δείτε ότι οι περισσότεροι παίκτες που είχε ο Κρόιφ, όταν ήταν προπονητής της Μπαρτσελόνα, είμαστε τώρα προπονητές. Αυτό συνέβη διότι μάθαμε πολλά. Προσπαθούμε να διδάξουμε στους παίκτες μας ότι μας δίδαξε αυτός. Προσωπικά, έχω μια φιλοσοφία από την αρχή μέχρι το τέλος, ζω και πεθαίνω με αυτήν. Μεγάλωσα με αυτή άλλωστε, ήμουν από τα 9 μέχρι τα 27 μου στην Μπαρτσελόνα ως ποδοσφαιριστής και μας έχουν εμφυσήσει τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία του συλλόγου».

– «Ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν ο καλύτερος δάσκαλος για εμένα. Έμαθα τόσα πολλά αυτόν, τόσο σαν ποδοσφαιριστής, αλλά και το διάστημα που ήμουν βοηθός του στην Εθνική Καταλωνίας (2009/10). Είχε μια ξεκάθαρη, σαφέστατη φιλοσοφία. Πριν τα παιχνίδια μας έλεγε όλα όσα πρόκειται να συμβούν. Τον περνούσαμε για τρελό, τις περισσότερες φορές όμως, έπεφτε μέσα».

– «Μια φορά που παίζαμε στο Μπερναμπέου, ήθελε να αφήσουμε έναν παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης μόνο, να πάρει την μπάλα και να ντριπλάρει μέχρι το κέντρο. «Θα δείτε ότι μας δώσει την μπάλα», μας είπε. Και τις πέντε πρώτες φορές που πήρε τη μπάλα, συνέβη αυτό. Ήταν απίστευτο. Δεν μπορώ να πω ποιος ήταν, γιατί ο Κρόιφ είχε πει ότι τεχνικά δεν είναι και ο καλύτερος παίκτης».

– «Μου αρέσει ο κόσμος να γεμίζει το γήπεδο. Έτσι, εγώ και οι παίκτες μου, νιώθουμε ότι κάτι κάνουμε σωστά. Αυτό συνέβη στη Μπράιτον. Ήμασταν στη 15η θέση και η ομάδα είχε ρεκόρ προσέλευσης όποτε παίζαμε εντός έδρας. Αυτό, δεν συμβαίνει συνήθως όταν είσαι 15ος. Στόχος μου είναι να έχουμε και τους οπαδούς ευτυχισμένους».

– «Μετά την Μακάμπι Τελ Αβίνβ είχα πολλές ευκαιρίες να κερδίσω πολλά χρήματα, πολλά περισσότερα από ότι στη Μπράιτον. Όμως ζω τη ζωή μου και την καριέρα μου βασισμένος στα συναισθήματα. Δεν ήρθα για τα χρήματα. Αν αυτός ήταν ο σκοπός μου, δεν θα ερχόμουν στην Αγγλία».

– «Πρέπει να ξέρεις κάθε παίκτη ως άτομο, δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο στην ήττα. Όπως είπα και προηγουμένως, το πρώτο πράγματα που πρέπει να αναρωτηθείς, όταν είσαι παίκτης ή στο επιτελείο, είναι αν τα έδωσες όλα. Αν μπορείς να πεις ναι σε αυτό, μπορεί να μη σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, αλλά ξέρεις ότι δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου ότι δε συνέβαλε καθόλου σε αυτό».

– «Η πιο σημαντική συμβουλή που έχω λάβει είναι η πίστη στο πλάνο. Ότι κάνεις, να το κάνεις πάνω στο δρόμο που έχεις αποφασίσει να χαράξεις. Πάντα πάνω σε αυτόν. Δεν παίζει ρόλο το αν κερδίζεις ή όχι. Οι παίκτες σου πρέπει να σε εμπιστεύονται. Αν αλλάξεις όταν χάσεις, ίσως σκεφτούν διαφορετικά. Αυτό δεν είναι καλό για εκείνους. Πρέπει να ξέρουν ότι ο προπονητής έχει μονάχα έναν τρόπο, ένα μονοπάτι».

– «Δεν μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί και να επηρεαστεί από μια ήττα. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχει παραίτηση, πρέπει να κοιτάς συνέχεια μπροστά. Μπορεί η ήττα να είναι σκληρή, δυσκολοχώνευτη. Εσύ όμως πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν έκανες τα πάντα για να πετύχεις. Αν η απάντηση είναι ναι, τότε δεν μπορείς να επιρρίψεις καμία ευθύνη στον εαυτό σου. Αυτό σε φέρνει πιο κοντά στο σημείο να μετατρέψεις την απογοήτευση και τον θυμό σε θετική ενέργεια. Δεν υπάρχει κανείς που να κερδίζει πάντα στη ζωή, μόνο οι ήττες μπορούν να σε βοηθήσουν να αναπτυχθείς και να βελτιωθείς. Πρέπει να κοιτάς μπροστά και να βελτιώνεσαι καθημερινά. Υπάρχει ένα ρητό που συνοψίζει την καριέρα μου: μερικές φορές κερδίζεις και μερικές φορές μαθαίνεις από αυτό».

– «Αντιμετωπίζω τα σκαμπανεβάσματα, με τη βεβαιότητα ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου και ότι μένεις πιστός στο σχέδιο σου. Βλέπω πως λειτουργεί το επιτελείο και τις ώρες που περνάμε μαζί στο προπονητικό κέντρο (σ.σ.: στη Σάλτσμπουργκ). Πάμε στη δουλειά στις 7:30 το πρωί και φεύγουμε γύρω στις 7 το απόγευμα. Ξέρω πώς προετοιμαζόμαστε για τις προπονήσεις και τα παιχνίδια και την ένταση και τη δίψα των παικτών με την οποία προπονούνται. Έχουμε μια πολύ καλή ατμόσφαιρα στην ομάδα και το επιτελείο δουλεύει σκληρά και με απίστευτη αφοσίωση για να μη μας λείπει τίποτα. Ένα μεγάλο μέρος αυτού οφείλεται στη διοίκηση καθώς και στο τμήμα του ποδοσφαίρου, όπου έχουν φροντίσει να βρουν σωστούς ανθρώπους που ταιριάζουν στο κλαμπ και στην ομάδα».

– «Πρέπει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους με τους οποίους εργάζεσαι κάθε μέρα. Αυτό προσπαθώ να εξασφαλίζω όπου εργάζομαι. Δεν θέλω να με βλέπουν σαν τον προπονητή που έρχεται μόνο για το έργο του, αλλά και ως έναν άνθρωπο που μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα. Δεν έχει σημασία το τι θέση κατέχεις, όλοι με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα και αν δεν το κάνουν, το ζητάω. Στην ιεραρχία είμαι στο ίδιο επίπεδο με όλο το προσωπικό, με την εξαίρεση ότι εγώ παίρνω την ευθύνη και τις αποφάσεις».

– «Κανείς δεν το ξέρει αυτό τώρα (σ.σ.: σε παλαιότερη ερώτηση για το αν θα προπονήσει την Μπαρτσελόνα). Αν έχω μάθει κάτι, αυτό είναι ότι δεν μπορείς να χτίσεις ένα κάστρο στον αέρα. Αν με ρωτήσουν αν το θέλω, η απάντηση είναι προφανής. Δεν θα ήταν για τα χρήματα ή το πρεστίζ ή κάτι άλλο: Το να είσαι προπονητής στην ομάδα της ζωής σου, είναι ανεκτίμητο. Αν αυτό συμβεί ποτέ, δεν μπορώ να το πω. Δεν έχω ιδέα. Μερικές φορές η ζωή αλλάζει γύρω σου σε ένα δευτερόλεπτο και κάποιος ανοίγει μια πόρτα που δεν ήξερες καν ότι είναι εκεί».

– «Τα πηγαίνεις σωστά σαν προπονητής όταν βλέπεις ότι οι παίκτες ανταποκρίνονται και βγάζουν ένα θετικό κλίμα. Μπορείς να τους ζητήσεις 10 και να σου δώσουν 12. Μπορείς να παρατηρήσεις στα μάτια τους όταν φθάνουν για προπόνηση. Και όταν η προπόνηση τελειώνει, υπάρχουν μερικοί που μένουν για περαιτέρω προετοιμασία. Τέτοια πράγματα, μικρές λεπτομέρειες, είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία όταν αρχίζει ο πραγματικός αγώνας. Και εγώ μεγάλωσα έτσι, καθότι ήμουν στη Λα Μασία».

Ο κόσμος του Ολυμπιακού ήταν ανέκαθεν απαιτητικός. Θέλει το αποτέλεσμα, το θέλει όμως με καλή εικόνα μέσα στο χορτάρι. Θα καταφέρει ο Όσκαρ Γκαρσία να τα συνδυάσει; Θα φανεί στην πράξη…