Προϊόν που… έληξε

Συμβαίνει στην Αγγλία με την περίφημη boxing day, στην επίσημη αργία της 26ης του Δεκέμβρη. Συμβαίνει με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο στο ΝΒΑ με φουλ πρόγραμμα τα Χριστούγεννα. Πάνε να το… κολλήσουν έξυπνα πλέον και οι Ισπανοί που σήμερα έχουν «κλάσικο» στη Μαδρίτη. Τι πιο λογικό; Γιορτές και σπορ. Πόσο μάλλον όταν το πρόγραμμα των αγώνων είναι από μόνο του περιζήτητο. Στα μέρη μας τα παιδιά… κουράζονται, και τέτοιες ημέρες είναι σε άδεια. Στην Ιταλία το βράδυ έχει Γιουβέντους-Ρόμα σε σεζόν που και οι δύο διεκδικούν το πρωτάθλημα. Προφανώς εκείνοι δεν ξέρουν. Εδώ σίγουρα τα κάνουμε καλύτερα.

Έχει ανοίξει μια τεράστια συζήτηση στο ποδόσφαιρο για την ώρα διεξαγωγής του Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα, το οποίο ξεκινά στη μία το μεσημέρι ώρα Ισπανίας. Συζήτησης δημιουργικής, μιας και η λίγκα της χώρας έχει επί της ουσίας εξηγήσει ένα άκρως ενδιαφέρον σκεπτικό γύρω από την επιλογή της αυτή. Θέλει να μπορεί η τηλεοπτική εικόνα αυτού του ματς να φτάσει σε ώρες «φιλέτο» στις αγορές του νέου ποδοσφαιρικού κόσμου. Το ματς λοιπόν ξεκινά στις στις 7 μ.μ. για τη Σανγκάη ή στις 5:30 μ.μ. για το Νέο Δελχί και αυτό έχει ως συνέπεια τον υπολογισμό ότι περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι θα παρακολουθήσουν αυτή τη μάχη ανάμεσα στον Κριστιάνο και τον Μέσι. Ο αριθμός είναι εξωφρενικός. «Κάτω» μόνο από τον αντίστοιχο του τελικού Μουντιάλ 2014 (τον είδαν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι).

Τι σημαίνει 650 εκατομμύρια άνθρωποι; Κάτι σαν ένας στους δέκα αυτού του κόσμου θα έχει μάτια το μεσημέρι μόνο για το υπερθέαμα του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Σημαίνει νέο κοινό, νέοι φίλαθλοι, επιπλέον δυναμική στο εμπορικό προϊόν. Σημαίνει ότι οι Ισπανοί δείχνουν τα νύχια τους, έχοντας καταλάβει το πώς είναι να κινείσαι προς την σωστή κατεύθυνση. Εκείνη των αμέτρητων εσόδων. Έτσι εκτόξευσαν τα τελευταία χρόνια τα έσοδα από τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα. Έτσι έβαλαν στο σημάδι τις νέες αγορές, φιλοδοξώντας να ανταγωνιστούν τους Άγγλους που ήδη σαρώνουν εκεί. Δεν τα… έχουν οι ιδιοκτήτες τους; Προφανώς και τα έχουν. Οι ομάδες όμως γίνονται ισχυρές με τα δικά τους πορτοφόλια, και για να συμβεί αυτό επενδύουν στην πρόοδο ολόκληρου του πρωταθλήματος. Δεν ψάχνουν 300.000 ανθρώπους να βάλουν από 50 ευρώ προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα ενός μεγέθους όπως ο Παναθηναϊκός, ούτε κλείνουν τη μύτη και «φουντάρουν» στην τρίτη κατηγορία εκμεταλλευόμενοι κάποιο ευεργέτημα του νόμου, που τους καθαρίζει από τα χρέη, όπως συνέβη με την ΑΕΚ.

Δεν είναι θέμα… χρώματος φυσικά, τώρα που γυρίσαμε στα δικά μας. Όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε τον Ολυμπιακό ελάχιστοι μάλλον θυμούνται ότι πήρε πάνω του χρέη άνω των 40 εκατ. ευρώ. Το ποσό που σήμερα βυθίζει τον Παναθηναϊκό. Αντίστοιχα λίγοι δίνουν σημασία ότι ο Ιβάν Σαββίδης έχει ξοδέψει καμία 70αριά από δαύτα προκειμένου ο ΠΑΟΚ να νιώθει σήμερα ισχυρότερος από ποτέ. Το ποδόσφαιρο όμως δεν είναι οι επενδυτές. Είναι οι ομάδες που τους προσελκύουν. Εκείνες αποτελούν το προϊόν. Και εκείνες είναι που σταθερά αδυνατούν να συντονιστούν με το αυτονόητο. Είπε ο Βίκτορας Μητρόπουλος πως οι τελευταίες εκλογές της ΕΠΟ στοίχισαν σε νικητές και χαμένους έξι εκατ. ευρώ. Για ποιον λόγο; Για να μετράμε ποιες ΕΠΣ είναι της επιρροής του ενός, και ποιες του άλλου; Είναι πάλι ισχυρός στο ποδόσφαιρο ο Βασίλης Γκαγκάτσης, που θεωρήθηκε λίγα χρόνια πριν η αιτία του κακού από όσους σήμερα των στηρίζουν, μέσω της Super League. Για ποιον λόγο; Τι ακριβώς προσφέρει γενικά η Λίγκα όλα αυτά τα χρόνια, πέρα από κάτι σπαρταριστά Συμβούλια όπου έχουν φτάσει μέχρι να πιαστούν στα χέρια οι «τεχνοκράτες» των ΠΑΕ; Ποιες ιδέες της διοργανώτριας βοήθησαν το παιχνίδι;

MUST READ

Απευθείας στη League phase του Champions League: Πως ο Ολυμπιακός έφερε στα μέτρα του το πιο μεγάλο κόλπο της χρονιάς

Ναι, μικρό ψάρι του γλυκού νερού η Ελλάδα. Σε λίμνη βρώμικη όμως. Με τα ίδια πρόσωπα να ανακυκλώνονται σε θέσεις κλειδιά και με την κουβέντα να μένει στο ποιος θα είναι ο διαιτητής που θα εμφανιστεί την Πέμπτη από τον Περέιρα και τους άλλους κυρίους που στοιχίζουν παραπάνω από 50.000 ευρώ τον μήνα στην ομοσπονδία. Χρήματα που η ΕΠΟ έπρεπε να τα επιστρέφει στη βάση του σπορ, και όχι να τα κάνει μισθούς πρόκληση για την κοινωνία. Γιατί αυτά τα πενήντα χιλιάρικα αφορούν στις αμοιβές τριών-τεσσάρων ανθρώπων, που παίρνουν περισσότερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να βγάζουν τον Βάτσιο από την «κατάψυξη» και όλους τους άλλους. Δεν λέμε παραπάνω για την ΕΠΟ. Διότι αν κάποιος τολμήσει να αναφέρει τα αυτονόητα που συμβαίνει σήμερα, γίνεται… φερέφωνο των προηγούμενων.