Κι αυτοί που μένουν θα κατάλαβαν πλέον ότι τα καλαμπούρια τελειώνουν. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ούτε για εμφανίσεις όπως αυτές στα τελευταία παιχνίδια, αλλά ούτε και για «γκρίνιες» ή «διαμαρτυρίες».
Μόνο τυχαία δεν είναι η «έξωση» από το Ρέντη σε αυτό το τάιμινγκ των Καπίνο, Καρσελά, Ζντιέλαρ και Μίλιτς. Λίγες ώρες πριν από τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Γιουβέντους και κάποιες μέρες έως ότου να φτάσουμε στη μεταγραφική περίοδος του Γενάρη.
Γιατί τόση… βιασύνη, θα αναρωτηθεί κανείς, και με το δίκιο του. Μάλλον επειδή δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση με τους παίκτες που… μένουν. Δεν είναι δυνατόν να επικρατεί η ομάδα με την ψυχή στο στόμα σε κάθε παιχνίδι, ακόμη και σε αυτά που θεωρούνται «εύκολα». Να προηγείται η Κέρκυρα, να προηγείται ο Απόλλωνας και πάει λέγοντας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις την πληρώνει συνήθως ο προπονητής όμως αυτό έχει συμβεί ήδη στον Ολυμπιακό. Έχει φύγει ο Χάσι μετά την ήττα από τον ΑΕΚ και το «γύρισμα» από το 0-2 σε 3-2. Ο Καπίνο είχε μείνει, αν και το σουτ του Λάζαρου στη φάση του πρώτου γκολ πήγε πάνω του, όμως η μπάλα βρέθηκε στα δίχτυα της ερυθρόλευκης εστίας.
Από τη στιγμή λοιπόν που έγινε η «διόρθωση» με τον προπονητή, τώρα είχε έρθει η σειρά των παικτών. Κι εντάξει, αυτοί οι τέσσερις δεν είχαν τύχη στο Ρέντη. Ο Καρσελά μπορεί να δήλωσε πρόσφατα ότι ήρθε στον Ολυμπιακό για να προσφέρει αλλά μέχρι τώρα δεν το είδαμε. Τις είχε τις ευκαιρίες αλλά δεν τις αξιοποίησε. Ο Ζντιέλαρ έπαιξε στο Τορίνο και το Καμπ Νου και μετά εξαφανίστηκε, ενώ για τον Μίλιτς δεν το συζητάμε γιατί ήταν σαν μην πέρασε ποτέ από το λιμάνι.
Κι αυτοί που μένουν θα κατάλαβαν πλέον ότι τα καλαμπούρια τελειώνουν. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ούτε για εμφανίσεις όπως αυτές στα τελευταία παιχνίδια, αλλά ούτε και για «γκρίνιες» ή «διαμαρτυρίες». Όποιος θέλει να δείξει στον προπονητή ότι είναι καλύτερος και κακώς δεν τον χρησιμοποιεί, τότε έχει ένα και μόνον δρόμο, να το παρουσιάσει με την απόδοσή του στο γήπεδο κι όχι στα… πηγαδάκια.
Έτσι κι αλλιώς όλοι οι παίκτες πήραν την ευκαιρία. Όλο το ρόστερ έχει χρησιμοποιηθεί, συνεπώς ποιος ήταν ο «φοβερός» που τον αγνόησε ο Λεμονής και δεν του έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής; Ο Σισέ που ήταν τελευταίος στη σειρά πως βρήκε τον τρόπο να αφήσει εκτός τον σέντερ μπακ της Εθνικής Σερβίας όπως είναι ο Βούκοβιτς;
Ο Κούτρης πώς ήρθε το παιδί από τα Γιάννινα και πήρε τη φανέλα στο σπίτι του; Κάπως έτσι καθιερώνεσαι στον Ολυμπιακό γιατί αυτή η ομάδα δεν έχει τα περιθώρια να περιμένει κανέναν και ποτέ. Ο τίτλος του πρωταθλήματος αποτελεί τη ρουτίνα της και δεν δικαιολογείται να γίνεται «ντέρμπι» το ματς με τον Απόλλωνα.