Ηθελα Αγιαξ, βολεύομαι όμως με την θηλυκή εκδοχή του υπουργού

Η οπαδική οπτική δεν είναι πάντα και η ορθότερη, ειδικά όταν αφορά αγωνιστικά ζητήματα.

Δε σας κρύβω πως πριν τη σημερινή κλήρωση ονειρευόμουν τον Άγιαξ, πείτε το και απωθημένο.

Δυο φορές αποκλειστήκαμε από τους Ολλανδούς σε προκριματικό του C.L, κάπου το πίστευα μέσα μου πως η συνύπαρξή μας σε αυτήν τη φάση είναι καρμική πλέον και ήλπιζα σε αυτό που λέμε «τρίτη και φαρμακερή».

Ήταν και η εξέλιξη των αγώνων τέτοια, την πρώτη φορά τα σκορ των αναμετρήσεων (1-1 στο Άμστερνταμ και 3-3 στην Τούμπα) έδινε την εντύπωση γιγαντομαχίας, αν και για να είμαι ειλικρινής, η εικόνα στο χορτάρι δεν την επιβεβαίωνε και τόσο.

Το 1-1 του πρώτου αγώνα αποτελούσε μαγική εικόνα μια και οι Ολλανδοί είχαν χάσει πολλές ευκαιρίες, στην Τούμπα αν και ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε ιδανικά ανοίγοντας νωρίς το σκορ, η διαχείριση στη συνέχεια θύμιζε ομάδα χωριού. Όχι απλά άμυνα, αλλά κανονικό ταμπούρι, με τους φιλοξενούμενους να φτάνουν έξω από την περιοχή χωρίς να ιδρώσουν και να φορτώνουν ακατάπαυστα το ζωγραφιστό. Να το κάνεις αυτό για 5-10 λεπτά έχει μια βάση, να ποντάρεις για 80 λεπτά είναι αυτοκτονία, ο νόμος των πιθανοτήτων λέει πως ένα λάθος θα γίνει σίγουρα κι όσο επιτρέπεις τον αντίπαλο να σε γυροφέρνει χωρίς κόπο και ανησυχία, οι πιθανότητες πολλαπλασιάζονται.

Η ανησυχία είχε να κάνει με την κωμική τακτική που επέλεξε τότε ο Δερμιτζάκης, να έχει μόνο έναν επιθετικό το Σαλπιγγίδη εντελώς αποκομμένο μάλιστα από την υπόλοιπη ομάδα, με την αποστολή απλώς να πιέζει τους αντιπάλους, χωρίς την υποψία για δημιουργία αντεπίθεσης. Απλώς για να ΄χουμε να λέμε, πως υπήρχε μια ασπρόμαυρη φιγούρα προς την αντίπαλη εστία..

Το χειρότερο είναι πως δεν καταφέραμε ούτε να πιέσουμε, όντας μόνος κι έρημος και υποχρεωμένος να καλύπτει μπόλικα στρέμματα σπριντάροντας χωρίς βοήθεια, οι αντίπαλοι πήραν αποστάσεις και η κατάσταση θύμιζε κορόιδο, δεν πρέπει να είχε περάσει το μισό του ημιχρόνου, όταν απευθυνόμενος στην πάγκο έκανε νόημα πως έσκασε, δεν άντεχε άλλο.

Κι από εκεί που ο ΠΑΟΚ είχε το πάνω χέρι παίζοντας στην έδρα του και με 1-0 από τα αποδυτήρια, βρέθηκε να κυνηγάει τον Σουάρεζ μαζί και το σκορ, πάλεψε όσο μπορούσε με κύριο χαρακτηριστικό την ψυχή και το πάθος, αλλά δεν τα κατάφερε.

Ίσως άξιζε κάτι περισσότερο βάσει προσπάθειας, από καθαρά ποδοσφαιρικής άποψης όμως θα ήταν άδικο να προκριθεί.

Εντελώς αντίστροφα ήταν τα πράγματα το 2016, ο ΠΑΟΚ πήρε άνετα το 1-1 εκτός και στην Τούμπα έχασε τα άχαστα, ισοφαρίστηκε μάλιστα με πέναλτι που δεν ήταν από εκείνα που γίνονται για να αποτρέψουν επικίνδυνη φάση για γκολ, επρόκειτο για παιδαριώδη αντιμετώπιση μιας ανύποπτης φάσης από τον Λέοβατς. Και πάλι όμως θα μπορούσε να μην του στοιχίσει, αν μετουσίωνε σε γκολ κάποιες από τις ευκαιρίες που είχε.

Το απόφθεγμα των σοφών της εξέδρας μετά από εκείνον τον αποκλεισμό, ήταν πως ο Αίαντας ήταν καφενείο κι «αφού δεν τον αποκλείσαμε φέτος δε θα τον αποκλείσουμε ποτέ»!

Για την ιστορία, εκείνη τη χρονιά οι Ολλανδοί έφτασαν στον τελικό του Γιουρόπα, είπαμε όμως, η σοφία της κερκίδας είναι ανυπέρβλητη.

Πέρα από αυτά που έχουν ιστορική αξία και δεν αφορούν την καθεαυτή κλήρωση, είναι ουτοπικό να προσεγγίζεις αυτές τις αναμετρήσεις 1.5 μήνα πριν, χωρίς να έχεις πλήρη εικόνα και για τους δυο μονομάχους. Οι γραφικοί που ξεκίνησαν το ακατάσχετο μπλα μπλα, αμφιβάλλω αν έχουν δει μια φορά τη Βασιλεία στο χορτάρι κι όμως, επιδίδονται σε αναλύσεις λες και ξημεροβραδιάζονται παρακολουθώντας Ελβετικό πρωτάθλημα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι προτιμότερο να επικεντρώνεσαι στη δική σου ομάδα, πόσο δε όταν αυτή αποτελεί συνέχεια της περσινής και έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής.

Σε γενικές γραμμές ο ΠΑΟΚ της Ευρώπης ειδικά σε προκριματικά για ομίλους C.L δεν ήταν ποτέ φαβορί και δε θα μπορούσε να είναι, κατέθετε πάντα όμως κάθε ίχνος ψυχικού αποθέματος και πουλούσε ακριβά το τομάρι του, με ισχυρότερους αντιπάλους..

Το ίδιο θα κάνει και ο φετινός, που πέρα από αποδεδειγμένα εξαιρετική ομάδα και δουλεμένη ήδη ένα χρόνο από τον ίδιο προπονητή, έχει το προνόμιο να διαθέτει και παίκτες-βουνά.

Κι όπως έχει διδάξει το παρελθόν, σε περιπτώσεις που υπάρχει σχετική αγωνιστική ισορροπία, πόσο δε όταν υστερείς σε ποιότητα από τον αντίπαλο, εκείνο που μετριάζει κάπως τις αποστάσεις είναι η προσωπικότητα όχι μόνο της ομάδας συνολικά, αλλά και των μονάδων που διαθέτεις.

Μ΄αυτά τα δεδομένα ίσως θα ήταν η ιδανική ευκαιρία να αποκλείσουμε τον Άγιαξ, αλλά δε θα το μάθουμε ποτέ, τα «αν» και τα «θα» είναι για τους αφελείς. για την ώρα επικεντρωνόμαστε στην θηλυκή εκδοχή του υπουργού Βασιλειά(δη).

Ελπίζουμε να κάνει μια καλή πρόγνωση, η κρίση του άλλωστε είναι αποδεδειγμένα καλή, ας μην ξεχνάμε πως την περασμένη άνοιξη είχε προβλέψει πως θα χάσουμε το πρωτάθλημα, ενόσω η απόφαση για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, βρισκόταν σε φάση εκκρεμοδικίας.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)

Ευχόμαστε να κάνει επιτέλους μια καλή πρόγνωση για εμάς…