Τουλάχιστον θα έχουμε VAR. Τι, όχι;

Πριν από περίπου δυο μήνες, την εποχή που οι… μαχητές της εξυγίανσης και οι αγαπητικοί τους ακόμη περνούσαν τη φάση του απόλυτου έρωτα με τις διεθνείς εποπτικές αρχές, επιχειρήσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι στο μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και να δούμε κατά πόσο θα μπορούσε να μας βγάλει από το τέλμα το περίφημο VAR.

Θυμίζω ότι ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν εκείνη την εποχή. Ηταν η εποχή που όλοι μιλούσαν για το καλύτερο πρωτάθλημα όλων των εποχών, για το πιο ενδιαφέρον, για αυτό που γίνονται μόνο ανθρώπινα λάθη…

Και πάνω στη χαρά τη μεγάλη, ήρθε και το πρόσωπο – απόλυτος εκφραστής της εξυγίανσης, ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ να κάνει τη δεύτερη τομή στο εξάμηνο της διοίκησής του (η πρώτη ήταν η συνέντευξη Τύπου παρουσίασή του στο Μακεδονία Παλάς). Να φωτογραφηθεί δίπλα στους υπουργούς Βασιλειάδη και Παππά ανακοινώνοντας ότι η κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει το VAR και το ελληνικό ποδόσφαιρο ετοιμάζεται να ζήσει ακόμη καλύτερες εποχές.

Και τώρα; «Τι έγινε ρε παιδιά;», που ρωτούσε με μάτια γουρλωμένα ο Σπύρος Παπαδόπουλος στους Απαράδεκτους. Στην Ελλάδα, η κωλοτούμπα έγινε εθνικό σπορ, καθώς ο ένας μετά τον άλλον πέφτοντας απ’ τα σύννεφα, ανακαλύπτουν ότι καμία εξυγίανση δεν έχει υπάρξει. Αλλοι ανακαλύπτουν ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ είναι διακοσμητικός, ενώ παράλληλα διαπιστώνεται ότι η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή, αλλά μάλλον έχει και άλλα προβλήματα αν κρίνουμε απ’ τους ρυθμούς χελώνας με τους οποίους κινείται.

Φυσικά μέσα σε όλα ζήσαμε και τις μεγαλύτερες στιγμές της εξυγίανσης στο γήπεδο που στις εξαγγελίες μόνο του νέου προέδρου της ΕΠΟ αποτελεί νέα έδρα της εθνικής Ελλάδας. Τα ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός που δεν ξεκίνησε ποτέ και ΠΑΟΚ – ΑΕΚ που δεν τελείωσε ποτέ με ευθύνη του γηπεδούχου, ο οποίος σε παγκόσμια αποκλειστικότητα παρουσίασε και τον καουμπόη πρόεδρο που έκανε ντου ζωσμένος με το κουμπούρι του και για χάρη του οποίου το Σάββατο οι φίλοι του ΠΑΟΚ κάνουν συλλαλητήριο προφανώς ζητώντας… απολύτως εξυγιαντικά να επιτρέπονται τέτοιες «βόλτες» που διαφημίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο στα πέρατα του κόσμου.

Ναι, αλλά ο πιστολέρο πρόεδρος ήθελε να πληρώσει από την τσέπη του το VAR, λέει ο αντίλογος, χρησιμοποιώντας το πιο εντυπωσιακό επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Με το κουμπούρι στη ζώνη και με το χρήμα να ρέει προς πάσα κατεύθυνση, λογικά ο χειριστής VAR θα κρίνει αμερόληπτα τις φάσεις. Τι, όχι;

Αυτά έγιναν όμως στο Ελλαδιστάν, τη βορειότερη αφρικανική χώρα. Την ίδια ώρα, στο πλανήτη – ποδόσφαιρο, έγιναν άλλα, ενδεχομένως και λίγο πιο συγκλονιστικά. Για παράδειγμα στην Ιταλία ο πρώην διαιτητής Νίκολα Ριτσόλι που είναι πρόεδρος της επιτροπής αξιολόγησης του VAR, παραδέχτηκε ότι έχουν γίνει ως τώρα τουλάχιστον 18 σοβαρά λάθη παρά τη χρήση της τεχνολογίας και εξήγησε ότι υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος.

Στην Αγγλία, οι ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ αποφάσισαν να περιμένουν προτού εντάξουν το περίφημο σύστημα στους αγώνες του πιο εμπορικού πρωταθλήματος του πλανήτη, καθώς διαπιστώνουν ότι είναι πιθανότερο τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν να είναι περισσότερα από τα πιθανά οφέλη.

Και προσέξτε, μιλάμε για την Πρέμιερ Λιγκ, έτσι; Για ένα πρωτάθλημα που χρησιμοποιεί ήδη την τεχνολογία γραμμής και φυσικά ένα πρωτάθλημα που δεν έχει κανένα τεχνολογικό ή οικονομικό θέμα στο ενδεχόμενο χρήσης του VAR.

Κι έτσι, εκεί που ο Γραμμένος κι ο Βασιλειάδης περίμεναν το VAR ως μάννα εξ ουρανού, αρχίζει να επικρατεί ένας γενικευμένος προβληματισμός. Και όχι άδικα…

Επί της ουσίας, αν εξαιρέσουμε κάποιες περιπτώσεις οφσάιντ στις οποίες όντως η τεχνολογία αιχμής μπορεί να δώσει ουσιαστικές λύσεις, καθώς φυσικά και στις περιπτώσεις συμπλοκών πολλών ποδοσφαιριστών όπου είναι πιθανό να δεχτούν κάρτες οι λάθος παίκτες, οι υπόλοιπες φάσεις και πάλι κρίνονται από ανθρώπινο μάτι.

Ναι με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους και διαφορετικές οπτικές γωνίες, αλλά και πάλι, μιλάμε για διαιτητές. Δε μιλάμε για μια τεχνολογία που μπορεί άμεσα να σου πει αν η μπάλα πέρασε ή όχι τη γραμμή του τέρματος, ή αν ο «χ» παίκτης ήταν εκτεθειμένος ή όχι.

Μιλάμε για την ανάγκη κρίσης από διαιτητή. Στις εύκολες περιπτώσεις, ο διαιτητής που ελέγχει το VAR μπορεί να πει αμέσως στον διαιτητή γηπέδου ότι καλώς έδωσε το οφσάιντ, ή ότι πρέπει να ακυρώσει το γκολ γιατί είναι οφσάιντ ο σκόρερ.

Στις πιο δύσκολες φάσεις όμως, θα βγάλει από πάνω του την ευθύνη και θα ζητήσει από τον διαιτητή γηπέδου να δει στο μόνιτορ την όποια επίμαχη στιγμή. Και εκεί ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: Τι θα έλεγε ο διαιτητής VAR στο πέναλτι που δόθηκε πριν από μερικές ημέρες στο Ρεάλ Μαδρίτης – Γιουβέντους στο 93’ και έκρινε την πρόκριση;  Πολύ δε περισσότερο, τι θα έλεγε ο διαιτητής VAR στο γκολ του ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ; Μιλάμε για Ελληνα διαιτητή, έτσι; Για αυτούς που βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο αναλόγως με το τι αποφασίζουν. Για αυτούς που δέχονται ανελέητο μπούλινγκ από τις πληρωμένες ή απλά καθοδηγούμενες ορντινάντσες…

Απλά φανταστείτε τον αγώνα της Τούμπας. Τον Κομίνη να έχει πάει στο μόνιτορ να δει τη φάση και γύρω του να υπάρχουν όλοι οι περίεργοι, με κουμπούρια ή άνευ, ελάχιστη σημασία έχει…

Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος λειτουργίας αυτής της τεχνολογίας, κόστος το οποίο αναλαμβάνει τουλάχιστον σε πρώτη φάση η κυβέρνηση, αλλά αύριο θα κληθούν να το σηκώσουν η ελληνική ομοσπονδία, η Σούπερ Λίγκα (αν υπάρχει ακόμη) και συνολικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο που πνέει πια τα λοίσθια.

Με λίγα λόγια, οι φάσεις που θα είναι στην κρίση του διαιτητή θα εξακολουθούν να υπάρχουν και να «βασανίζουν» το ελληνικό ποδόσφαιρο και όσο θα λυμαίνονται τον χώρο τα γνωστά «πιστόλια» και τα φαντάσματα του παρελθόντος, που επανήλθαν πανηγυρικά στο προσκήνιο με τις «ευλογίες» της εξυγίανσης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας…