Το Athens Live ως «τρόπαιο» στο πολιτικό παιχνίδι…

Για το Athens Alive και σήμερα. Κρατώ ακόμη μικρό καλάθι. Κι αυτό, όχι μόνο για όσα ανέφερα εδώ για την ΕΟΕ ειδικά, αλλά και για τη νοοτροπία στη χώρα, γενικά. Αλλά, επίσης και επειδή αποτελεί ένα project που είναι πολύ εύκολο να χρησιμοποιηθεί από τρίτους για δικούς τους σκοπούς, που καμία σχέση δεν έχουν με τον Παναθηναϊκό και όσα έχουν στο μυαλό τους οι εμπνευστές του σχεδίου.

Το Athens Alive, βλέπετε, δεν είναι μια κοινότυπη πρόταση του σωρού, φτιαγμένη στο πόδι. Είναι ένα εμπνευσμένο, φιλόδοξο αλλά και ρεαλιστικό, ειλικρινές, καλά προσαρμοσμένο στην εποχή και τις ιδιαιτερότητές της πλάνο, που ιεραρχεί πολύ ορθολογικά τις προτεραιότητές του.

Δεν ισχυρίζεται ότι είναι ένα σχέδιο σωτηρίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός μέσω, π.χ. ανάληψης των χρεών και ένεσης ρευστού στην ομάδα –κάτι τέτοιο θα έμοιαζε, άλλωστε, έως και ουτοπικό στις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα σήμερα και, ειδικότερα στο ποδόσφαιρό της. (Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν ασχολούμαι καν και με τον θείο από το Αμέρικα…)

Λέει εξ αρχής ότι είναι κατά κύριο λόγο ένα πλάνο οικιστικής ανάπτυξης μιας αστικής περιοχής. Μια μεγάλη real estate δουλειά δηλαδή, απ’ την οποία θα επωφεληθεί εμμέσως, πλην γενναία και (συνολικά, ως σύλλογος) ο Παναθηναϊκός. Ο οποίος, στο σχέδιο, έχει, ξεκάθαρα, τον πολύ υγιή και απόλυτα θεμιτό ρόλο να προσθέτει υπεραξία στη προσπάθεια, καθώς της προσφέρει ένα πολύ βαρύ σήμα-κατατεθέν, της χαρίζει θετική, αθλητικά και κοινωνικά, διάσταση και της εξασφαλίζει από το ξεκίνημα όχι μόνο δημοσιότητα αλλά και μια πολύ πλατιά και πολύ ευνοϊκά διακείμενη πιθανή πελατεία.

Είναι, με άλλα λόγια, ένα… μη ελληνικό σχέδιο, το Athens Alive –μη «νεοελληνικό», για την ακρίβεια. Που, όμως, προσπαθεί να υλοποιηθεί στη νέο-Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει πολλά.

Σημαίνει όχι μόνο ότι θα βρει στο δρόμο του την ΕΟΕ, ίσως το ΣτΕ και την Πολεοδομία, σίγουρα τα συμφέροντα πίσω από τα εμπορικά κέντρα που ήδη υπάρχουν εκεί και τα αθλητικά συμφέροντα που θέλουν να διαλυθεί μια και καλή και για πάντα ο Παναθηναϊκός, αλλά, ενδεχομένως, ακόμη και το Ταμείο Οδών(ε) και Οδοστρωμάτων(ε), το Κίνημα για την Προστασία του Καμπουρομαμόσαυρου της Μαγκουφάνας, την τάδε συλλογικότητα που, δικαίως ή αδίκως, θα διαμαρτύρεται για την περαιτέρω τσιμεντοποίηση του Αμαρουσίου, το Δασαρχείο, που θα παρουσιάσει αεροφωτογραφία του 1955 και θα πει ότι εκεί υπήρχε παρθένο δάσος που πρέπει να αποκατασταθεί, την Αρχαιολογία, που θα πει ότι βρήκε κάτω από το Ποδηλατοδρόμιο τη χρυσοποίκιλτη δρύινη καπότα του Περικλή ο οποίος κεράτωνε εκεί, κάτω από την αχλαδιά του παρθένου δάσους, την Ασπασία με μια ψηλή μοντέλα που χρησιμοποιούσε ο Φειδίας για τις Καρυάτιδες, το ένα, το άλλο, το τρίτο.  

Σημαίνει επίσης και ότι ως μεγάλο real estate σχέδιο, ανάλογο του Ελληνικού, έχει ήδη μπει αναγκαστικά και στο πολιτικό παιχνίδι. Και απ’ αυτό, δεν ξεμπλέκει εύκολα.

Βλέπετε, είναι αυτονόητο ότι αν θέλεις να αλλάξεις κατά τέτοιο τρόπο μια τόσο μεγάλη περιοχή της Αθήνας, πρέπει να υπάρχει το «ΟΚ» της (όποιας) κυβέρνησης. Από εκεί ξεκινούν τα πράγματα, πάντοτε. Και, σε άλλες χώρες, εκεί τελειώνουν κιόλας. Αλλά εδώ δεν είναι σαν τις άλλες χώρες. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε.

Εδώ, ακόμη και το θέμα των φυλακισμένων στην Τουρκία στρατιωτικών ή το Σκοπιανό γίνεται αφορμή να βγάλει ο μεν το μάτι του δε χωρίς να σκεφτεί ούτε για δευτερόλεπτο ότι δεν προσφέρονται τέτοια ζητήματα για φτηνή κομματική αντιπαράθεση. Στο θέμα του Athens Alive θα κωλώσουν;

Εδώ, το θεωρητικό «Προχώρα» που τα ρεπορτάζ λένε ότι ήδη έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο σχέδιο, σημαίνει αυτόματα και ότι ένα σωρό πλευρές δουλεύουν ήδη, με κάθε φανερό ή κρυφό (επειδή ο Παναθηναϊκός μετράει και πάνω από 2.000.000 κόσμο στην τελική) τρόπο για να το σαμποτάρουν.

Σημαίνει ότι ΜΜΕ και spin doctors και παπαγαλάκια που, υπό άλλες συνθήκες θα έκραζαν όλη μέρα κι όλη νύχτα τον «αντιαναπτυξιακό Τσίπρα, που δε φέρνει επενδύσεις», θα βγουν στα κάγκελα και θα φωνάζουν για «εκποιήσεις» και «ανεπίτρεπτες χάρες» και το ‘να και τ’ άλλο και το τρίτο.

Σημαίνει ότι βαθιά ριζωμένοι, πολλά χρόνια τώρα, κρατικοί μηχανισμοί θα ψάξουν να βρουν τόσα προσκόμματα, ώστε οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι που συμμετέχουν στο πλάνο, προκειμένου να μην κρεμαστούν μόνοι τους με σκοινί δεμένο στο στέγαστρο Καλατράβα, να τα βροντήξουν και να… καλα-τραβήξουν γι’ αλλού.

Σημαίνει ότι ακόμη κι αν την πολιτική υπεραξία της σωτηρίας του Παναθηναϊκού θα θελήσει να την εισπράξει ένα άλλο κόμμα που ευελπιστεί ότι αύριο θα είναι στην εξουσία, προς το παρόν θα δυναμιτίσει, υπογείως, την προσπάθεια μέχρι να βρεθεί εκείνο στα πράγματα, ώστε να καρπωθεί και την υπεραξία της συνολικής επένδυσης. Και, βέβαια, σημαίνει και ότι θα μπορεί να το κάνει αυτό. Διότι στην Ελλάδα σήμερα, μια κυβέρνηση δε μπορεί να πει «θα γίνει το Τάδε» και αυτό να γίνει αυτόματα και αυτονόητα. Στην Ελλάδα, ειδικά των Μνημονίων, δεν κυβερνούν οι υπουργοί και οι γενικοί γραμματείς και οι διευθυντές και οι κάποιες εκατοντάδες μετακλητοί. Κυβερνούν οι «κλητήρες» των υπουργείων και των υπΕρεσιών –sic. Άπαξ και… «δεν», αυτοί, τίποτε δε γίνεται, όχι στην ώρα του τουλάχιστον, ας λέει ότι θέλει ο (κάθε) Τσίπρας.

Μακάρι να διαψευστώ οικτρά, λοιπόν. Αλλά, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν είμαι αισιόδοξος ότι το Athens Alive μπορεί να υλοποιηθεί. Όχι, τουλάχιστον, σε χρονικό ορίζοντα που να σημαίνει και ότι ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός θα προλάβει να γλιτώσει τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του.

Υπάρχει όμως και μια, έτσι κι αλλιώς, καλή πλευρά στην όλη υπόθεση. Υλοποιηθεί ή όχι στον απαραίτητο και κατάλληλο (τωρινό, άμεσο χρόνο), το Athens Alive δεν είναι απλώς ένα πολύ καλό σχέδιο. Είναι μια πολύ καλή ιδέα. Ίσως και εξαιρετική, συνολικά. Και, σε αντίθεση με τις μετοχές και τα κόμματα ,π.χ.,  οι ιδέες είναι σαν τις ομάδες: δεν πεθαίνουν εύκολα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Μακάρι να πάρει σάρκα και οστά, χθες κιόλας, λοιπόν,. Αλλά κι αν δεν συμβεί αυτό, η παρακαταθήκη του έχει κατατεθεί ήδη. Και είναι σημαντική. Ένα Inception κάπου είδους, με εξίσου happy end σε βάθος χρόνου…