Το μπάτζετ, η δύναμη και εμπειρία, δεν είναι πάντα αρκετά για να κερδίσει κάποιος την ΑΕΚ, σε όποιο άθλημα και αν την αντιμετωπίζει. Πλέον, η Ένωση επέστρεψε για τα καλά και στο μπάσκετ.
Με τόσες χαρές μαζεμένες τελευταία η αλήθεια είναι πως ο κόσμος της ΑΕΚ έχει μπει στη διαδικασία να περιμένει τι θα του έρθει και από πού! Νίκη επί του Ολυμπιακού σε πρωτάθλημα και κύπελλο στο ποδόσφαιρο, κατάκτηση κυπέλλου στο μπάσκετ, έναρξη εργασιών κατασκευής του νέου γηπέδου. Ζητήματα που μόνο… φυσιολογικά δεν μοιάζουν στην ιδιοσυγκρασία του ΑΕΚτζή, μιας και είχε ξεχάσει τις επιτυχίες για χρόνια.
Όμως καλό θα είναι να συνηθίσουμε. Διότι φέτος, είναι μόνο η αρχή των όσων θα ακολουθήσουν, για μια ομάδα που ταλαιπωρήθηκε, έφτασε στο σημείο μηδέν, όμως βρήκε το σθένος να σηκωθεί και να γίνει πάλι πρωταγωνίστρια. Όπως της αξίζει και θα είναι για τα χρόνια που θα έρθουν. Κι αν στο ποδόσφαιρο η επιστροφή είχε δρομολογηθεί από το 2013 και επιτεύχθηκε ουσιαστικά το 2015 με την κατάκτηση του πρώτου τίτλου, στο μπάσκετ η αναγέννηση ξεκινά από σήμερα. Η ΑΕΚ έγινε ξανά Βασίλισσα, κατακτώντας τον πρώτο της τίτλο μετά από 16 χρόνια.
Απέναντι σε έναν αντίπαλο με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, εμπειρία και δύναμη σε όλα τα επίπεδα. Όμως αυτά, δεν είναι όπως έχει αποδειχθεί πάντα αρκετά για να καταβάλει κάποιος την ΑΕΚ. Σε όποιο άθλημα κι αν αγωνίζεται. Η ομάδα του Μάκη Αγεγλόπουλου, του Ντράγκαν Σάκοτα, των παικτών και του τιμ που βρίσκεται γύρω από τον μπασκετικό σύλλογο, έζησε σήμερα την πρώτη μεγάλη νύχτα της. Χαρίζοντας στην ΑΕΚ έναν τίτλο που θα μπει στην ιστορία και που μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια συνέχεια, ανάλογη του παρελθόντος. Με διακρίσεις στην Ευρώπη και φυσικά και ένα πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Και το 2002, πάλι ως αουτσάιντερ είχε μπει η ΑΕΚ στη σειρά με τον Ολυμπιακό και τελικά κατέκτησε τον πιο παλικαρίσιο τίτλο. Με… ανατροπή από 0-2 σε 3-2. Κάτι σαν το φετινό, ποδοσφαιρικό ματς του ΟΑΚΑ.
Τεράστια βραδιά για την μπασκετική ΑΕΚ λοιπόν, που πλέον πρέπει να αγκαλιαστεί αναλόγως και από τον κόσμο. Η χρονιά έχει ακόμα δρόμο και όπως είπε και ο άνθρωπος που αναγέννησε το μπάσκετ της Ένωσης, το Ηράκλειο ήταν απλά μια στάση και όχι ο σταθμός. Ωστόσο από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών, μου άρεσε περισσότερο αυτή του αρχηγού, του Ντούσαν Σάκοτα. «Πριν δύο μέρες είδαμε όλοι μαζί την ταινία μας, το 1968. Εξηγήσαμε και στους ξένους παίκτες της ομάδας τι σημαίνει ΑΕΚ και τι είχε γίνει τότε. Είπαμε μετά πως θα μπούμε στο γήπεδο για να πάρουμε το κύπελλο. Θα παίξουμε με καρδιά και θα το πάρουμε»!
Και έτσι έγινε. Η ΑΕΚ έπαιξε με καρδιά, ο Σάκοτα έκανε ιδανικό κοουτσάρισμα και έδεσε «κόμπο» τον Σφαιρόπουλο και οι Χάρις, Πάντερ και Χάντερ ανέλαβαν δράση. Με τον πρώτο να σέρνει φυσικά τον χορό και να χαρίζει στιγμές, βγαλμένες από άλλα πρωταθλήματα, κάποιας άλλης Ηπείρου. Τα ωραία έρχονται αύριο, σε ΟΑΚΑ και Νέα Φιλαδέλφεια. Σήμερα έγινε απλά η αρχή.