Ολυμπιακός : Η πίεση ψηλά και το παιχνίδι από τον άξονα

Nίκη άνετη με πρωταγωνιστή το πρόσωπο των τελευταίων αγωνιστικών, τον Μάρκο Μάριν. Ο Γερμανός διανύει περίοδο φόρμας. Θα έλεγα μάλιστα και κάτι παραπάνω. Ο Μάριν έχει τα κέφια του.

Κάτι του έχει φτιάξει την διάθεσή και παίζει καλύτερα από κάθε άλλη φορά από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. Ίσως οι κόντρες που είχε με τον Λεμονή και κάποιες τεταμένες καταστάσεις στα αποδυτήρια να ξύπνησαν τον ποδοσφαιρικό του εγωισμό και ξύπνησαν το μεγάλο ταλέντο του.

Σε κάθε περίπτωση υποστήριζα και υποστηρίζω πως ο Μάριν σε παιχνίδια χαμηλής έντασης με κατώτερους αντιπάλους είναι παραπάνω από χρήσιμος. Είναι απαραίτητος γιατί με τις επινοήσεις και τις ενέργειές του μπορεί να φέρει τους συμπαίκτες του σε θέση βολής ή να σκοράρει ο ίδιος.

Και τα δυο συμβαίνουν τις τελευταίες αγωνιστικές. Μπορεί με δυνατές ομάδες με δυνατά κορμιά ο Μάριν κάπου να χάνεται αλλά για τέτοια ματς όπως αυτό με την Λαμία είναι ό,τι χρειάζεται ο κάθε προπονητές. Και ο Οσκαρ Γκαρθία. Γράφω για τον Μάρκο Μάριν επειδή ήταν το «άλφα και το ωμέγα» της νίκης του Ολυμπιακού επί της Λαμίας. Σε έναν αγώνα όπου ο Ολυμπιακός είχε μόλις έντεκα τελικές δεν μπορείς να πεις πολλά.

Συνήθως ο Ολυμπιακός κάνει πάνω από είκοσι τελικές και η πίεση που ασκεί στον αντίπαλο του δίνει την ευχέρεια της δημιουργίας κλασσικών ευκαιριών. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο τέτοιες δεν υπήρξαν με εξαίρεση τα πρώτα πέντε λεπτά. Ο Γκαρθία θα μελετήσει το όλο θέμα για να βρει που οφείλεται. Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς πως το 2-0 στο πρώτο ημίχρονο μετρίασε την αγωνιστική διάθεση των πρωταθλητών.

Δεν τους συμβαίνει και τόσο συχνά να καθαρίζουν ματς από το πρώτο ημίχρονο κι όσο να ‘ναι… Αν υπάρχει κάτι που φάνηκε νωρίς στο παιχνίδι ήταν ο συνωστισμός στον άξονα του γηπέδου. Εκεί επιχειρούσαν ο Μάριν και ο Φορτούνης, εκεί στριφογύριζε και ο Κέβιν Μιραλάς παίζοντας πιο κοντά στον Ανσαριφάρντ παρά στην πλάγια γραμμή.

Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό ήταν που ήθελε να δει ο νέος προπονητής και επιφυλάσσομαι περιμένοντας τα επόμενα παιχνίδια. Το αποτέλεσμα πάντως, ήταν να παίζει ο Ολυμπιακός κάτι που θεωρητικά ήταν 4-3-3 αλλά στην πράξη δεν υπήρχαν εξτρέμ. Οι ρόλοι λοιπόν ήταν κάπως συγκεχυμένοι σε ένα ματς που το να απλώνεσαι στο γήπεδο είναι όρος για να διασπάσεις τις πολυπρόσωπες άμυνες.

Μια  εύκολη εκτίμηση είναι ότι ο κόουτς θέλει να το κάνει όπως η Μπάρτσα φέρνοντας πολλούς παίκτες στον άξονα και επιδιώκοντας ένα ακατάπαυστο ρολάρισμα της μπάλας με μικρές πάσες.

Αν είναι έτσι τα πράγματα ο Οφόε θα είναι βούτυρο στο ψωμί του Γκαρθία. Ο κόουτς του Ολυμπιακού μίλησε για πίεση που άσκησαν οι παίκτες του ψηλά και για κούραση που η πίεση αυτή δημιούργησε. Είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε το δεύτερο γκολ εξαιτίας της πίεσης αυτής και της καλής δουλειάς που έκανε στην φάση ο Ζιλέ.

Ωστόσο για μισή ώρα στο δεύτερο ημίχρονο ο πρωταθλητής φάνηκε σαν να έχει ξεμείνει από δυνάμεις και η κούραση οδηγούσε σε λάθος επιλογές και κακές πάσες. Η εντύπωση ότι στο δεύτερο ημίχρονο το σκορ θα ξέφευγε δεν επιβεβαιώθηκε πέραν του ότι σε ορισμένες περιπτώσεις φαινόταν ότι οι παίκτες πήγαιναν να βάλουν το ν εαυτό τους στον πίνακα των σκόρερς…

Ο Μιραλάς εγκλωβίστηκε από την διάθεσή του να φανεί και να προσφέρει. Το αποτέλεσμα  ήταν να πάει σε  προσπάθειες με μεγάλο βαθμό δυσκολίας και να μην τα καταφέρει. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι πεπεισμένος και για την διάθεσή του και για την ικανότητά του.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ο Ολυμπιακός μπορεί να κριθεί για το ματς απέναντι στην Λαμία με βάση την εμφάνισή του. Να κριθεί ως ομάδα του Γκαρθία είναι άστοχο και αποπροσανατολιστικό.