Το όργιο βίας θα είναι και όργιο ατιμωρησίας;

Ευτυχώς που είχε και Eurovision την ίδια μέρα. Γιατί διαφορετικά οι αθλιότητες που έγιναν πριν, κατά και μετά τον τελικό του κυπέλλου θα είχαν καταλάβει ακόμη περισσότερο χώρο στα διεθνή ΜΜΕ και θα είχαμε γίνει ακόμη περισσότερο ρεζίλι, από όσο καταφέραμε να γίνουμε.

Γιατί βεβαίως μόνο «τέλος καλό…» δεν ήταν αυτό που έγινε στην Αθήνα γύρω από τον τελικό του κυπέλλου. Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρήσουμε ότι «καλά» τελειώνει ένα παιχνίδι, όταν δεν υπάρχει νεκρός και δεν έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές ο φέρων σκελετός του γηπέδου.

Και όμως, αυτό περίπου είπε σήμερα ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ικανοποιημένος επειδή «ευτυχώς γλυτώσαμε τα χειρότερα» και «όλα κύλισαν τελικά ομαλά».

Σκεφτείτε τώρα τι είδαμε σε αυτό τον «ομαλό» τελικό: Μαζική κάθοδο οπαδών στην Αθήνα, φορτωμένων με όλα τα απαραίτητα σύνεργα, που αφού τους πήγαν περίπατο δυνάμεις των ΜΑΤ στην Αθήνα, στη συνέχεια είπαν να ξεμουδιάσουν λιγάκι παίζοντας πετροπόλεμο και… μολοτωφπόλεμο με αντίπαλους οπαδούς και δυνάμεις της αστυνομίας. Εκτεταμένα επεισόδια γύρω από το γήπεδο πριν ξεκινήσει ο αγώνας αλλά και μέσα στο γήπεδο από κουκουλοφόρους οπαδούς που μπήκαν με όλα τα απαραίτητα σύνεργα. Απόπειρα να πυρποληθεί βανάκι με οπαδούς του ΠΑΟΚ που σώθηκαν τελευταία στιγμή. Συγκρούσεις και μετά τον αγώνα. Και φυσικά η απαραίτητη… εορταστική ατμόσφαιρα με καπνογόνα και εισβολές οπαδών στο γήπεδο σε διάφορες φάσεις.

Βέβαια, για τον αρμόδιο υφυπουργό Αθλητισμού όλα αυτά είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο και σε τελική ανάλυση παρότι υπήρξαν προβλήματα, το βασικό ήταν που η αστυνομία έκανε «μεγάλη κινητοποίηση ώστε οι δύο στρατοί [ενν. οπαδών] να μην έρθουν σε επαφή μεταξύ τους». Βέβαια στην πραγματικότητα και σε επαφή ήρθαν και μπάχαλα έγιναν αλλά φανταζόμαστε ότι ο υπουργός είναι ικανοποιημένος που δεν είδαμε σκηνές τον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών» στους δρόμους της Αθήνας.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν και πολλά άρθρα του ισχύοντος πειθαρχικού δικαίου για το ποδόσφαιρο που δεν παραβιάστηκαν από τους οπαδούς, ιδίως του ΠΑΟΚ, σε αυτό τον τελικό κυπέλλου. Και το ερώτημα που τίθεται, εάν μιλάμε για κυβέρνηση υπεύθυνη και όχι για…μεταπτυχιακό κοινωνιολογίας για να εξετάσουμε τα «βαθύτερα αίτια», είναι εάν θα υπάρξουν τιμωρίες, εάν θα εφαρμοστεί ο κανονισμός και εάν θα συνυπολογιστεί ότι έχουμε να κάνουμε με ομάδες υπότροπες, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι ποινές (π.χ. για καπνογόνα) αυξάνονται. Όπως επίσης το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτή η κυβέρνηση πέραν του να παρατηρεί στοχαζόμενη τα τεκταινόμενα θα προτείνει ένα σχέδιο και συγκεκριμένα μέτρα για μια άλλη κατάσταση στο ποδόσφαιρο.

Και βέβαια μπορεί ο υφυπουργός Αθλητισμού να δήλωσε ότι «κατά πάσα πιθανότητα γλυτώσαμε το Grexit» εφόσον κατά τη γνώμη του θα μετρήσει το ότι ολοκληρώθηκε ο αγώνας, αλλά δεν είμαστε και τόσο βέβαιοι ότι οι Ευρωπαίοι θα αρκεστούν σε αυτό και δεν θα συνυπολογίσουν την εικόνα αθλιότητας που εξέπεμψε για άλλη μια φορά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο της υποτιθέμενης «εξυγίανσης» που ο ίδιος ο αρμόδιος υφυπουργός παραδέχτηκε ότι «έχει φτάσει στον πάτο». Και μπορεί να έχει δίκιο όταν εντοπίζει ευθύνες των ίδιων των ποδοσφαιρικών παραγόντων για την κατάσταση, όμως ήταν αυτή η κυβέρνηση και όχι κάποια άλλη που θεώρησε ότι αναμόρφωση του ποδοσφαίρου ήταν ακριβώς το να συνομιλήσει και να εξυπηρετήσει με διάφορους τρόπους συγκεκριμένους παράγοντες. Και σε τελική ανάλυση 3 χρόνια πέρασαν από τις αρχικές εξαγγελίες Κοντονή και άρα αυτή η κυβέρνηση έχει χάσει το άλλοθι του «φταίνε οι άλλοι».

Προφανώς και το αίσχος του τελικού του κυπέλου μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για να μπει τελεία σε ένα άθλιο καθεστώς και να παρθούν πραγματικές πρωτοβουλίες για να αλλάξουν τα πράγματα. Με πρώτο βήμα την άμεση ενεργοποίηση όλων των αναγκαίων πειθαρχικών διαδικασιών για την απόδοση ευθυνών για τις αθλιότητες του τελικού.

Όμως, φοβόμαστε ότι η κυβέρνηση θα μείνει στη χαρωπή ατμόσφαιρα ότι ο αγώνας τέλειωσε χωρίς θύματα και ότι ο Ιβάν Σαββίδης αυτή τη φορά προτίμησε να πάει να λούσει την Πάολα με λουλούδια αντί τον Θανάση Καρτερό με ρωσικές βρισιές.

Και απλώς εμείς θα αναμένουμε την επόμενη «γιορτή του ποδοσφαίρου» για να ξαναθαυμάσουμε μολότοφ, ομαδικές συμπλοκές και συγκρούσεις με την αστυνομία.

MUST READ

Ολυμπιακός: Οι δύο «διαβολοβδομάδες», τα 11 ματς σε 30 μέρες και το δυνατό «finish»