Μία αλύγιστη «σημαία» της Άιντραχτ Φρανκφούρτης και ένας πραγματικός νικητής εκτός γηπέδων. Ο Μάρκο Ρους έγραψε για τελευταία φορά το όνομά του στην αποστολή των «αετών» και το παιχνίδι με την Πάντερμπορν αποτελεί το προσωπικό του φινάλε με την αγαπημένη του ομάδα. Μία πορεία 16 χρόνων με μία μικρή παρένθεση, έριξε τίτλους τέλους.
Υποβιβασμοί, τελικοί, νίκες, χαρές αλλά και ένα μεγάλο σοκ που δεν στάθηκε εμπόδιο σε τίποτα. Ο Μάρκο Ρους παρακολούθησε από τον πάγκο, την νίκη της Άιντραχτ Φρανκφούρτης (3-2) απέναντι στην Πάντεμπορν και ένας μεγάλος κύκλος με την αγαπημένη του ομάδα, έφτασε στο τέλος του. Μετά από 328 συμμετοχές, 24 γκολ και 12 ασίστ, ο έμπειρος αμυντικός λέει «αντίο» στον σύλλογο της Φρανκφούρτης και μία από τις πιο όμορφες μορφές των γερμανικών γηπέδων, πάτησε για τελευταία φορά το χορτάρι.
Το ιδιαίτερο ντεμπούτο!
Γεννημένος στο Χάναου της Δυτικής Γερμανίας, ο Μάρκο Ρους εντάσσεται στις ακαδημίες της Άιντραχτ σε ηλικία μόλις 11 ετών. Χρειάστηκε οκτώ χρόνια, μέχρι τις 22 Οκτωβρίου του 2004 ώστε να πραγματοποιήσει το επίσημο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα. Αντίπαλος, η πρωτοπόρος της δεύτερης κατηγορίας, Γκρόιτερ Φίρτ, από την οποία οι «αετοί» θα ηττηθούν με 2-1. Ο νεαρός αμυντικός, ωστόσο, θα τραβήξει όλα τα βλέμματα με τα πρώτα του δέκα λεπτά στο γήπεδο και η αρχή της πιο όμορφης διαδρομής είχε ξεκινήσει. Μπορεί να έπαιξε σε (μόλις) άλλα δύο παιχνίδια, αφού η δεύτερη ομάδα της Άιντραχτ τον χρειαζόταν, όμως την επόμενη χρονιά, θα αρχίσει σταδιακά να παίρνει λεπτά συμμετοχής. Προς τα τέλη της περιόδου 2005/06, ο νεαρός θα κερδίσει τη φανέλα βασικού και θα καταγράψει 734 λεπτά μέσα σε 9 συμμετοχές. Μάλιστα, στις 29 Απριλίου του 2006, θα αγωνιστεί βασικός κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου για τον τελικό κυπέλλου Γερμανίας, όπου η ομάδα του θα ηττηθεί με 1-0. Αυτό, ήταν και το πρώτο του σημαντικό παιχνίδι ενώ η εμφάνισή του, εντυπωσίασε τους φιλάθλους του γερμανικού συλλόγου.
Ο υποβιβασμός και το άνοιγμα της παρένθεση
Η μόνιμη θέση του, στο βασικό σχήμα, είτε ως κεντρικός αμυντικός (κυρίως), είτε ως αμυντικός μέσος, έκαναν τις ομάδες της Γερμανίας να προσπαθούν συνεχώς να τον αποκτήσουν. Κάτι τέτοιο, το κατάφερε η Βόλφσμπουργκ, το καλοκαίρι του 2011, βάζοντας την μοναδική παρένθεση της καριέρας του Ρους. Συγκεκριμένα, η Άιντραχτ αποτυγχάνει να κερδίσει τις εφτά τελευταίες αγωνιστικές της περιόδου 2010/11, με αποτέλεσμα να τερματίσει στη 17η θέση. Με δύο βαθμούς διαφορά από την θέση που οδηγεί σε μπαράζ, ο Μάρκο Ρους αποφασίζει να ακολουθήσει την ομάδα του στην δεύτερη κατηγορία και θα προλάβει να παίξει ένα παιχνίδι. Αυτό ήταν απέναντι στην Γκρόιτερ Φίρτ, την ομάδα με την οποία έκανε ντεμπούτο ως επαγγελματίας, στην ίδια κατηγορία. Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα, η Βόλσφμπουργκ προσφέρει 3,5 εκ. ευρώ και ο 25χρονος, τότε, αμυντικός, αποφασίζει να επιστρέψει στην Bundesliga. Η απουσία από το στάδιο της Άιντραχτ δεν θα είναι για πολύ. Μετά από 1,5 χρόνο και 24 συμμετοχές με τους «λύκους», ο Γερμανός ποδοσφαιριστής θα επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του για να μείνει εκεί μέχρι το τέλος της καριέρας του.
Ο μεγαλύτερος αγώνας της ζωής του, ήταν εκτός γηπέδου
Η επιστροφή του, στον σύλλογο της Φρανκφούρτης, αρχικά ως δανεικός και στην συνέχεια με μόνιμη μεταγραφή, του πρόσφερε εκ νέου μία θέση στο βασικό σχήμα. Κάθε χρόνο, ο αρχηγός του γερμανικού συλλόγου γινόταν όλο ένα και περισσότερο αναντικατάστατο μέλος του, μέχρι την 30η Απριλίου του 2016. Ήταν η μέρα, που τα πάντα στον «κόσμο» του έμπειρου ποδοσφαιριστή θα καταρρεύσουν και όλο το γερμανικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο θα σοκαριστεί. Ένα περίεργο αποτέλεσμα στα αντί-ντόπινγκ τεστ, θα τον οδηγήσει σε εκ νέου εξετάσεις για να διαγνωστεί με καρκίνο στους όρχεις. Σε ηλικία μόλις 31 ετών, ο Ρους έπρεπε να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη μάχη της ζωής του, αφήνοντας στην άκρη τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ο ίδιος δεν πτοήθηκε και ζήτησε να αγωνιστεί κανονικά στο παιχνίδι με την Νυρεμβέργη, στο οποίο η Άιντραχτ, έπαιζε την παραμονή της στην κατηγορία. Η ειρωνεία, είναι ότι, ο Γερμανός αμυντικός, θα ξεκινήσει βασικός με το περιβραχιόνιο του αρχηγού και θα βάλει μπροστά στο σκορ την… αντίπαλη ομάδα με αυτογκόλ. Εν τέλει, οι «αετοί» θα ισοφαρίσουν και στον επαναληπτικό (δεν έπαιξε ο Ρους) θα νικήσουν με 1-0 με αποτέλεσμα να μείνουν στην Μπουντεσλίγκα. Από εκείνη την στιγμή, ξεκινάει ο δρόμος του Ρους προς την πλήρη ανάρρωση με τον ίδιο να υπόσχεται επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Μία υπόσχεση, που έγινε πραγματικότητα οκτώ μήνες αργότερα.
Νίκησε τον καρκίνο και σήκωσε… τίτλο!
Το ημερολόγιο έγραφε 28 Φεβρουαρίου του 2017. Το «Κομέρτσμπανκ Αρένα» ήταν όρθιο και χειροκροτούσε την επιστροφή του Μάρκο Ρους στους αγωνιστικούς χώρους μετά από την περιπέτεια της υγείας του. Ήταν παιχνίδι Κυπέλλου απέναντι στην Αρμίνια Μπίλεφελντ και ο ίδιος χαιρόταν που επιτέλους είναι πίσω στην δράση μετά από δύο μήνες προετοιμασίας και δέκα, μακριά από την αγωνιστική δράση. Ωστόσο, η μεγάλη επιστροφή του, θα συνοδευτεί και με κάτι που του έλειπε μέχρι εκείνη την στιγμή. Το μόνιμο παράπονό του, ήταν η απώλεια μίας διάκρισης με την Άιντραχτ. Αυτό θα σταματήσει να υπάρχει, ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στα γήπεδα, όταν οι «αετοί» θα αντιμετωπίσουν την Μπάγερν Μονάχου στο τελικό του κυπέλλου. Η ίδια αντίπαλος, υπήρχε και στον πρώτο τελικό που αγωνίστηκε στην καριέρα του. Ωστόσο, αυτή την φορά, η κατάληξη ήταν διαφορετική. Η ομάδα του Νίκο Κόβατς θα θριαμβεύσει με 3-1 και ο Γερμανός άσος θα αγωνιστεί για 16 λεπτά, προτού σηκώσει την πρώτη του κούπα ως ποδοσφαιριστής της Άιντραχτ. Αυτός θα είναι και ο μοναδικός τίτλος της καριέρας του.
Μπορεί μετά την νίκη του επί του καρκίνου να μην αγωνίστηκε τόσο, αφού είχε και τραυματισμούς που τον άφηναν για μεγάλο διάστημα εκτός, ωστόσο αποτέλεσε ένα μεγάλο παράδειγμα νικητή. Η πίστη του στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, του πρόσφεραν μία θέση στην τεράστια ιστορία της και ο ίδιος, έγινε η μορφή που δεν πρόκειται να αποχωριστεί ποτέ το «Κομέρτσμπανκ Αρένα». Ο Μαρκο Ρους ήταν, είναι και θα μείνει, η «σημαία» της σύγχρονης Άιντραχτ.