Σαν σήμερα: Η αρχή της ισπανικής «δυναστείας»! (pic & vids)

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τελικούς της ιστορίας του EURO ήταν έτοιμος να ξεκινήσει, σαν σήμερα, στις 29 Ιουνίου του 2008. Το στάδιο «Έρνστ-Χάπελ» της Βιέννης ήταν κατάμεστο  από 51 χιλιάδες θεατές και η εθνική Γερμανίας των Μπάλακ, Λαμ και Ποντόλσκι, αντιμετώπιζε την Ισπανία των Βίγια, Τόρρες και Τσάβι. Στο σφύριγμα της λήξης, το ρητό «και στο τέλος νικάνε πάντα οι Γερμανοί», είχε διαψευστεί και η εθνική Ισπανίας, πανηγύριζε τον δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο. Ένα τέρμα, ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η κυριαρχία των «ρόχας».

Τίτλος μετά από τέσσερις… δεκαετίες!

Η νίκη με 1-0 της Ισπανίας και η κατάκτηση του EURO ήταν η πρώτη, μετά το μακρινό 1964. Συγκεκριμένα, οι «κόκκινοι» πανηγύρισαν τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας τους αλλά τον πρώτο μετά από 44 χρόνια (!). Μάλιστα, κανείς από τους παίχτες των δύο ομάδων που αγωνίστηκαν, δεν είχε γεννηθεί σε εκείνη την κατάκτηση, παρά μόνο οι δύο προπονητές. Συγκεκριμένα, ο Γιοάκιμ Λεβ ήταν μόλις τεσσάρων ετών τότε, ενώ ο Λουίς Αραγόνες έκλεινε τα 26 του χρόνια και ετοιμαζόταν για την μεταγραφή του, στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Αξιοσημείωτο δε, είναι ότι ο Ομοσπονδιακός τεχνικός των «ρόχας», έγινε ο γηραιότερος προπονητής που κατακτάει το τρόπαιο σε ηλικία 69 ετών και 337 ημερών. Για την Ισπανία, αυτή ήταν η τρίτη παρουσία της σε τελικό, όμως για την Γερμανία, η συμμετοχή της σε αυτόν τον αγώνα, της πρόσφερε και ένα νέο ρεκόρ. Συγκεκριμένα, τα «πάντσερ» αγωνίστηκαν για έκτη φορά σε τελικό και άφησαν πίσω τους την αντίστοιχη ομάδα της Ρωσίας, η οποία είχε τέσσερις.

Η επιβλητική πορεία των «ρόχας»!

Η πορεία των δύο εθνικών στην διοργάνωση ήταν αξιοζήλευτη, με τους Ισπανούς να τερματίζουν με τρεις στις τρεις νίκες στον όμιλο τους. Μάλιστα, μία από τις ομάδες που αντιμετώπισε, ήταν και η Ελλάδα, από την οποία είχε αποκλειστεί στο Euro του 2004, όταν οι «γαλανόλευκοι» το είχαν κατακτήσει κιόλας. Αυτή την φορά, όμως, η ομάδα του Αραγόνες έφυγε νικήτρια και με τα τρίποντα κόντρα σε Ρωσία και Σουηδία προκρίθηκε ως πρώτη στα προημιτελικά. Εκεί, θα συναντούσε την Ιταλία, όπου με το 0-0 στην κανονική διάρκεια θα χρειαστεί να κερδίσει με 4-2 στα πέναλτι. Η «έκπληξη» της διοργάνωσης, Ρωσία, θα εξελιχθεί σε ένα πολύ δυνατό αντίπαλο για ένα ημίχρονο. Στο σφύριγμα της λήξης, ωστόσο, η Ισπανία είναι αυτή που θα βρεθεί στον μεγάλο τελικό χάρη το 3-0.

Γερμανία από… «ατσάλι»

Από την άλλη, η Γερμανία του Λεβ θα δει την Κροατία να τερματίζει πρώτη και την ίδια να χρειάζεται την νίκη επί της Αυστρίας (1-0) την τελευταία αγωνιστική. Στις οκτώ καλύτερες ομάδες του θεσμού, θα συναντήσει την Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο, η οποία ήταν η πρωτοπόρος του ομίλου με Τουρκία, Τσεχία και Ελβετία. Σε ένα παιχνίδι γεμάτο θέαμα και γκολ, τα «πάντσερ» θα προκριθούν χάρη το 3-2 και στην συνέχεια θα βρεθούν με την εθνική Τουρκίας στα ημιτελικά. Εκεί θα επικυρώσουν το «εισιτήριο» του τελικού, με ένα ακόμα υπέροχο ματς και με το ίδιο σκορ των προημιτελικών (3-2), θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες για την Βιέννη.

Η ώρα του τελικού

Από τα πρώτα λεπτά, η Ισπανία απέδειξε ότι είναι ανώτερη της Γερμανίας. Ο Φερνάντο Τόρρες θα εκμεταλλευτεί την κάθετη του Τσάβι και με ένα πλάσε άξιο της κλάσης του, θα σκοράρει το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης, στο 33’. Ο ίδιος παίχτης θα χάσει, νωρίτερα, με κεφαλιά, ένα ακόμη γκολ, με την μπάλα να σταματάει στο δοκάρι. Ο Νταβίντ Βίγια δεν θα δει τον Ποντόλφσκι να τον φτάνει και με τέσσερα γκολ θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Ο Ινιέστα και ο Τσάβι θα δώσουν το δικό του ρεσιτάλ και με 13 συνολικά τελικές (εφτά στην εστία), οι «ρόχας» θα κατακτήσουν δίκαια τον τίτλο.

Η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ήταν απλά η αρχή για ένα απίστευτο σερί της Ισπανίας. Συγκεκριμένα, θα κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής αλλά και το Euro του 2012. Μία από τις καλύτερες ομάδες σε εθνικό επίπεδο είχε κάνει το δικό της ξεκίνημα και η ισπανική «δυναστεία» είχε μόλις αρχίσει.

MUST READ

Στα γενέθλια του Φουρνιέ, κέρασε ο ΜακΚίσικ και η άμυνα - Επιτέλους Ολυμπιακός με τη Ρεάλ (79-69)

Επιμέλεια: Νότης Χάλαρης