Ο «Μότσαρτ» έφυγε, εκείνες έμειναν...

Βασίλης Μοιρώτσος 07.06.2020-18:02

Εκείνο το τροχαίο δυστύχημα, σε έναν δρόμο του Μονάχου, άφησε πίσω του όλο τον πλανήτη με ανοιχτό το στόμα. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς έφυγε μια μέρα σαν σήμερα πριν 27 χρόνια. Οι δύο γυναίκες που βρίσκονταν στο μοιραίο Volkswagen έμειναν. Η κάθε μια με τον δικό της Γολγοθά και τη δική της ιστορία.

Πάνε, πια, 27 χρόνια. 27 χρόνια από την 7^η Ιουνίου 1993, που ο Ντράζεν Πέτροβιτς αποφάσισε να μην ταξιδέψει με την υπόλοιπο αποστολή της Κροατίας με το αεροπλάνο, αλλά προτίμησε να ταξιδέψει με το αυτοκίνητο του. Παρέα με την Ουγγαρέζα κοπέλα του, την Κλάρα Σαλάντζι και με την Τουρκάλα φίλη τους, Χιλάλ Εντεμπάλ. Η ιστορία του Ντάζεν είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο. Οι λεπτομέρειες ανατριχιαστικές.

Οι δύο γυναίκες, μπασκετμπολίστριες κι εκείνες, έζησαν και θα ζουν για μια ζωή με τον ίδιο πόνο. Με τις ίδιες σκέψεις να στροβιλίζουν στο μυαλό τους. Με ένα «γιατί» μέσα τους. Για τη ζωή που χάθηκε, εκείνη του Ντράζεν, αλλά και για τις δικές τους. Με την Εντεμπάλ να ζει έναν δικό της, σχεδόν ατελείωτο Γολγοθά.

Η τότε κοπέλα του Πέτροβιτς, Κλάρα Σαλάντζι, παρέμεινε στο προσκήνιο του αθλητισμού αλλά με διαφορετικό τρόπο. «Έφτιαξε» τη ζωή της μερικά χρόνια αργότερα, όταν παντρεύτηκε τον Γερμανό επιθετικό, Όλιβερ Μπίρχοφ.

«Εξαφανίστηκε, παντρεύτηκε, δεν την έχω δει για πάρα πολύ καιρό», θα πει μερικά χρόνια αργότερα η Χιλάλ Εντεμπάλ. Η γυναίκα που από την 7^η Ιουνίου 1993 και έπειτα έζησε τον απόλυτο εφιάλτη. Τόσο μεγάλο που κάποιοι είπαν πως η ζωή του Ντράζεν ήταν η μία που χάθηκε. Μαζί της, σε εκείνο το τροχαίο, «χάθηκε» και η ζωή της νεαρής Τουρκάλας μπασκετομπολίστριας.

Έφυγε με ελικόπτερο και έζησε από θαύμα

Η Εντεμπάλ ήταν το τρίτο πρόσωπο εκείνου του μοιραίου Φολκσβάγκεν. Καθόταν στο πίσω όταν χάθηκε ο έλεγχος του αυτοκινήτου. Τραυματίστηκε τόσο σοβαρά, που χρειάστηκε να πάει να την πάρει ελικόπτερο από τον τόπο του δυστυχήματος για να μεταφερθεί γρήγορα σε νοσοκομείο. Παρέμεινε σε κώμα για οχτώ εβδομάδες.

Οι γιατροί διαπίστωσαν σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και το μόνο που έλεγαν στους γονείς της ήταν «μπορεί να επιζήσει». Η Χιλάλ κατάφερε τελικά να επιζήσει. Αλλά όχι και να… ζήσει. Ξύπνησε από το κώμα αλλά δε θυμόταν το παραμικρό. Όχι μονάχα το τροχαίο. Ούτε καν τη ζωή της, τους γονείς της, τον ίδιο της τον εαυτό. Οι γονείς της, όπως θα πει η ίδια χρόνια μετά, βρίσκονταν συνεχώς δίπλα της, αφού σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να χανόταν μέσα στους δρόμους.

« Είχα χάσει τελείως τη μνήμη μου. Δεν μπορούσα καν να προσανατολιστώ στο Μόναχο, παρότι είχα μεγαλώσει εκεί. Οι γονείς μου με συνόδευαν παντού».

Οι θεραπείες ήταν καθημερινό φαινόμενο. Οι γιατροί της είχαν πει πως το μυαλό της θα επανέλθει σε έξι με οχτώ χρόνια. Όμως δε συνέβη. Άρχισε να θυμάται πράγματα, να βρίσκει τον εαυτό της, 16 ολόκληρα χρόνια μετά το δυστύχημα του Μονάχου. Το 2009.

Ένιωθε σαν να ονειρευόταν και να ξύπνησε από ένα άσχημο όνειρο. Οι γιατροί φοβήθηκαν πως θα αυτοκτονήσει. Πως θα πηδήξει από τον 17^ο όροφο που βρισκόταν το διαμέρισμα των γονιών της.

«Δεν θα πηδούσα για να σκοτωθώ, δεν ήθελα να αυτοκτονήσω. Απλά ήθελα να ξυπνήσω, γιατί ονειρευόμουν. Σκεφτόμουν πως αν πηδούσα, θα σταματούσα να ονειρεύομαι».

Ο Ντράζεν

Σε εκείνη τη συνέντευξη, η Χιλάλ Εντέμπαλ ρωτήθηκε για τον Ντράζεν. Της ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Για το άδικο. Δεν οδηγούσε εκείνος. Ήταν κουρασμένος και έδωσε το αυτοκίνητο στη φίλη του. Δεν είχε πετάξει με το αεροπλάνο. Ήθελε να κάνει road trip. Μα για την Εστέμπαλ ίσως θα ήταν άδικο για εκείνον αν κατάφερνε να ζήσει χωρίς να παίζει μπάσκετ. Θα ήταν ένας ζωντανός νεκρός μετά απ’ αυτό. Ίσως χειρότερο και από το να είναι κάποιος νεκρός.

«Αν δείτε πως έγινε το αμάξι, θα καταλάβετε πως ο Ντράζεν θα ζούσε χωρίς να μπορεί να παίξει μπάσκετ. Και δεν ξέρω αν θα μπορούσε πραγματικά να ζήσει ο Ντράζεν χωρίς το μπάσκετ».

Άλλωστε και η ίδια δεν έπαιξε ποτέ ξανά στη ζωή της μπάσκετ. «Είμαι εκνευρισμένη γιατί αυτό ήταν άδικο. Δεν οδηγούσα. Άρα είναι άδικο να υποφέρω όλα αυτά. Έπαιζα μπάσκετ, ήμουν διεθνής, ήμουν νέα και έβγαζα πολύ καλά λεφτά. Τα έχασα όλα σε μια στιγμή. Πλέον δεν μπορώ ούτε καν να δουλέψω, γιατί μπορεί να ξεχνάω μια τηλεφωνική συνομιλία ή κάτι σημαντικό. Όμως δεν τα παρατάω».

Η Χιλάλ Εντέμπαλ είναι αναγκασμένη να ζήσει μια ολόκληρη ζωή με το μυαλό της να κάνει παιχνίδια χωρίς εκείνη να μπορεί να τα ελέγξει. Ό,τι θέλει ο εγκέφαλος το πετάει, ό,τι θέλει το κρατάει. Δεν είναι στο δικό της χέρι, είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμή της.

Η Χιλάλ Εντέμπαλ ήταν η γυναίκα στο πίσω κάθισμα. Η γυναίκα που δεν παντρεύτηκε κάποιον διεθνή ποδοσφαιριστή, που εξαφανίστηκε στον δικό της δύσκολο κόσμο. Η γυναίκα που αγνόησαν τα media και μία μέρα μετά το δυστύχημα την έγραψαν με λάθος όνομα και με λάθος ηλικία: «Χιλάλ Χιν, ετών 53».