Ολυμπιακός: Οι μεγάλες επιστροφές

Στον επαγγελματικό αθλητισμό, ο οποίος ελάχιστο χώρο αφήνει στους ρομαντικούς και τη δική τους θέαση των πραγμάτων, αθλητές και προπονητές σπάνια δένονται με τα χρώματα και τους φιλάθλους ενός συγκεκριμένου συλλόγου. Υπάρχουν ωστόσο και εξαιρέσεις. Εξάλλου και η ίδια η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κι επαναλαμβάνεται άλλοτε σαν τραγωδία, άλλοτε σαν φάρσα, άλλοτε ως επιταγή της καρδιάς.

Υπάρχουν άνθρωποι του αθλητισμού, λοιπόν, οι οποίοι τι κι αν αποφάσισαν να φύγουν για… το γύρο του κόσμου; Επέστρεψαν στο λιμάνι του Πειραιά. Κάποιοι πέτυχαν, άλλοι όχι. Εδώ δεν εξετάζουμε αυτό, αλλά την επιλογή τους να επιστρέψουν, αυτή καθαυτή. Με αφορμή την «παλιννόστηση» του Κέβιν Μιραλάς, ο οποίος επέστρεψε «στο σπίτι του» όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και σήμερα (10/01) αγωνίστηκε για πρώτη φορά μετά από περίπου έξι χρόνια με την φανέλα της ομάδας που αγάπησε και αγαπήθηκε, to10.gr ανοίγει το λεύκωμα των αναμνήσεων (αγαπημένη συνήθεια και των ρομαντικών που προαναφέραμε) και σας παρουσιάσει άλλες δέκα μεγάλες ερυθρόλευκες επιστροφές.

Οι «μαέστροι»

Ντούσαν Μπάγεβιτς: Ο Σωκράτης Κόκκαλης προσλαμβάνει τον Σερβοέλληνα προπονητή το καλοκαίρι του 1996 για να ηγηθεί της προσπάθειας του Ολυμπιακού να ορθοποδήσει αγωνιστικά. Τα πέτρινα χρόνια βάραιναν τις πλάτες του συλλόγου και ο πάλαι ποτέ πρόεδρος της ομάδας εμπιστεύτηκε για το εγχείρημά του τον Πρίγκηπα. Ο Μπάγεβιτς παρέμεινε στον ερυθρόλευκο πάγκο (υπογράφοντας παράλληλα συνθήκη μίσους με το λαό της ΑΕΚ-την οποία υπηρέτησε για 12 χρόνια) από το 1996 έως το 1999 κατακτώντας δύο πρωταθλήματα κι ένα νταμπλ. Το 2003-2004 η αποτυχία της ομάδας να διατηρήσει τα πρωτεία στο πρωτάθλημα καθιστούν αδήριτη την ανάγκη επιστροφής της σίγουρης λύσης Μπάγεβιτς. Ο έμπειρος τεχνικός πιάνει ξανά λιμάνι και κατακτά ένα ακόμα νταμπλ με τους Ερυθρόλευκους.

Ερνέστο Βαλβέρδε: Ο νυν προπονητής της Μπαρτσελόνα, είναι ένας εκ των πιο αγαπημένων προπονητών που κάθισαν ποτέ στον ερυθρόλευκο πάγκο. Ο Τσινγκούρι μπήκε στην ποδοσφαιρική μας καθημερινότητα το καλοκαίρι του 2008, στην μονοετή θητεία του, του πιστώθηκε το νταμπλ και του χρεώθηκαν κάποια πολύ αρνητικά αποτελέσματα στην Ευρώπη. Θα αποχωρήσει το 2009 προσωρινά έχοντας ακούσει 33.000 φωνές να ενώνονται ρυθμικά για να φωνάξουν το όνομά του. Το καλοκαίρι του 2010 ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε το θαυμασμό του προς το πρόσωπο του Βαλβέρδε, τον πείθει να βάλει πλώρη ξανά για τον Πειραιά. Εκείνος επιστρέφει και κατακτά εκ νέου δύο φορές το πρωτάθλημα!

Τάκης Λεμονής: Όταν μιλάμε για Ερυθρόλευκες επιστροφές δεν θα μπορούσε να λείπει το όνομα του Σερ Τάκη. Ο Τάκης Λεμονής αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα ως ποδοσφαιριστής για περίπου μία δεκαετία (1978-1987) και επέστρεψε στο λιμάνι φορώντας… κοστούμι πια, το 2000 ως προπονητής. Έμεινε μέχρι το 2002, για να επιστρέψει το 2006 για δύο σεζόν (2006-08). Τον Μάρτιο του 2017, ανέλαβε ξανά την τεχνική ηγεσία της ομάδας κι αποχώρησε στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου. Εκείνη βέβαια δεν ήταν η τελευταία του επιστροφή, αφού τον Σεπτέμβρη του 2017 ανέλαβε εκ νέου αντικαθιστώντας τον Μπέσνικ Χάσι.

Γιάννης Ιωαννίδης: «Τι να μας πει τώρα ο Ομπράντοβιτς; Κοιμήθηκε ο Θεός και πήρε αυτό το Κύπελλο. Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά όταν σκηνοθετεί ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξεις το σενάριο», ήταν μία από τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες του. Ο λόγος για τον Γιάννη Ιωαννίδη, έναν εκ των κορυφαίων Ελλήνων προπονητών, ο οποίος το 1991 έχοντας προπονήσει τον Άρη των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό. Έναν Ολυμπιακό που δεν θύμιζε σε τίποτα την εικόνα που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια στο παρκέ. Κι όμως κατάφερε να τον βάλει στον μπασκετικό χάρτη. Τον οδήγησε σε τέσσερα σερί Πρωταθλήματα Ελλάδας (1993, 1994, 1995, 1996), ένα Κύπελλο (1994) και σε δύο τελικούς Final-Four (1994, 1995). Τη διετία 1996-1998 φορά τα κιτρινόμαυρα της ΑΕΚ και το καλοκαίρι του 1999 ο κόσμος του Ολυμπιακού θα πείσει τον Σωκράτη Κόκκαλη να «επαναπατρίσει» τον Έλληνα κόουτς.

Ντούσαν Ίβκοβιτς: Ο αγαπητός Ντούντα ο οποίος πρόσφατα (τον Σεπτέμβρη του 2017) έδωσε στο ΣΕΦ την τελευταία προπονητική του παράσταση έγραψε με τον Ολυμπιακό μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες της Ιστορίας του συλλόγου. Στην πρώτη του θητεία, το 1997 στο Final 4 της Ρώμης οι Ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το πρώτο τους ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το καλοκαίρι του 1999, ο Σέρβος κόουτς θα αποχωρήσει από την ομάδα, αλλά το καλοκαίρι του 2010, ύστερα από 3 χρόνια απουσίας από τους πάγκους των συλλόγων ένεκα της εθνικής Σερβίας, επιστρέφει στον Ολυμπιακό 11 χρόνια μετά. Και δεν επιστρέφει απλά, οδηγεί με μαεστρία τους Πειραιώτες στην κατάκτηση του 2ου ευρωπαϊκού τους τροπαίου στο Final 4 της Πόλης, σε μια χρονιά η οποία κλείνει και με το πρωτάθλημα Ελλάδας.

Οι παίκτες

Γρηγόρης Γεωργάτος: Ένας εκ των πιο αγαπημένων (ιστορικά) ποδοσφαιριστών που φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα. Τον Ιανουάριο του 1996 ανηφόρισε στο Φάληρο και για τρία χρόνια αποτέλεσε μαζί με τον Πέτραγκ Τζόρτζεβιτς μια αριστερή πλευρά όνειρο. Αποχώρησε από το λιμάνι, ένεκα των εξαιρετικών του εμφανίσεων, το καλοκαίρι του 1999 για την Ίντερ. Το καλοκαίρι του 2000 επιστρέφει ως δανεικός, πραγματοποιεί μία ακόμα καλή χρονια, επιστρέφει στο Μιλάνο, για να δώσει στον εαυτό του μια 2η ευκαιρία αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Το 2002-03 κι αφού έχει αρνηθεί να φορέσει τα πράσινα του Παναθηναϊκού, υπογράφει στην ΑΕΚ. Αγωνίζεται στη Ν. Φιλαδέλφεια μόλις ένα χρόνο (από τα 2 που προέβλεπε το συμβόλαιό του) και ύστερα πληρώνει πραγματικά από την τσέπη του για να καταφέρει να επιστρέφει στον Ολυμπιακό τον Γενάρη του 2004!

Κώστας Μήτρογλου: Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2007 κι αφού δόθηκε δανεικός σε Πανιώνιο και Ατρόμητο, έριξε για τα καλά άγκυρα στην κορυφή της επίθεσης του Ολυμπιακού. Σημείωσε 41 τέρματα σε 86 εμφανίσεις και ύστερα ξεκίνησε το ευρωπαϊκό όνειρο στη Φούλαμ, το οποίο δεν άργησε να μετατραπεί σε εφιάλτη. Ο Μητρογκόλ επιστρέφει, λοιπόν, ως δανεικός στους Ερυθρόλευκους το καλοκαίρι του 2014, για μία σεζόν. Στη συνέχεια αποκτάται, εκ νέου δανεικός, από την Μπενφίκα. Με τους Πορτογάλους πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις, τις οποίες εξαγοράζει με ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας που του προσέφερε η Μαρσέιγ πέρυσι το καλοκαίρι.

Θοδωρής Παπαλουκάς: Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες μπασκετομπολίστες όλων των εποχών, πιθανότατα το κορυφαίο «μυαλό» όλων, το 2001 έβγαζε τα κυανέρυθρα του Πανιωνίου, για να φορέσει τα ερυθρόλευκα του Ολυμπιακού με το συμβόλαιο να προϋποθέτει τετραετή συνεργασία των δύο πλευρών. Το 2002 θα το σπάσει αρνούμενος να δεχτεί μείωση των αποδοχών του και θα μετακομίσει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας όπου έως το καλοκαίρι του 2008 σάρωσε τα πάντα. Όμως η αγάπη του ήταν μία, για εκείνη απαρνήθηκε «πράσινα» και «αμερικανικά» συμβόλαια. Το όνομα αυτής, Ολυμπιακός.

Ντέιβιντ Ρίβερς: Το καλοκαίρι του 1995 πιάνει λιμάνι και παραμένει για δύο χρόνια κατακτώντας ένα πρωτάθλημα το 1996 και το triple crown το 1997. Μάλιστα σε εκείνη την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στη Ρώμη, ο Ρίβερς πραγματοποίησε τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό εμφάνιση βγαλμένη από τα παραμύθια.  Στη συνέχεια, αποχώρησε από το Φάληρο για τρία περίπου χρόνια για χάρη των Μπολόνια και Τόφας. Το 2000 επέστρεψε στον Ολυμπιακό κι ύστερα από άλλον ένα χρόνο στους Πειραιώτες αποφασίζει να κλείσει το κεφάλαιο «μπάσκετ».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κώστας Χριστοφιδέλης: Από το περασμένο καλοκαίρι ο Έλληνας ακραίος ανήκει ξανά στο έμψυχο δυναμικό του Ολυμπιακού, με τις δύο πλευρές να ανακοινώνουν την έναρξη της… τρίτης συνεργασίας τους. Ο πολύπειρος άσος αγωνίστηκε στους Ερυθρόλευκους από το 1996 έως το 2005. Από το 2009 έως το 2012 φόρεσε τις φανέλες των Παναθηναϊκού και Ηρακλή. Το 2012 επέστρεψε στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό για να αποχωρήσει εκ νέου για λογαριασμό της Κηφισιάς το 2015. Πλέον, έχοντας συμπληρώσει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του σύμφωνα με όσα δήλωσε ο ίδιος στο πλαίσιο της επιστροφής του:«Μετά από την απώλεια τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων, ήρθε η ώρα να συνδράμουμε όλοι (κόσμος – διοίκηση – αγωνιστικό τμήμα) έτσι ώστε να ξαναδούμε τον Ολυμπιακό Πρωταθλητή! Εύχομαι να πετύχουμε τους στόχους μας και να τελειώσω την καριέρα μου στην ομάδα της καρδιάς μου!».