Η μεγάλη των Βραζιλιάνων σχολή της Μπάρτσα!

Ο Φιλίπε Κουτίνιο δεν έγινε απλά η ακριβότερη μεταγραφή στα χρονικά της Μπαρτσελόνα (120 εκ. ευρώ + 30 σε μπόνους +10 που χάρισε ο παίκτης στη Λίβερπουλ) κι η 3η στα παγκόσμια χρονικά, μετά από εκείνες της Παρί Σεν Ζερμέν με τους Νεϊμάρ (222 εκ. ευρώ) και Κιλιάν Εμπαπέ (180 εκ. ευρώ) το περασμένο καλοκαίρι.

Ο 25χρονος μεσοεπιθετικός έγινε ο 33ος Βραζιλιάνος που φορά τα «μπλαουγκράνα» αφού ο σύλλογος της Βαρκελώνης αποτελεί αγαπημένο προορισμό για ποδοσφαιριστές από τη «χώρα του καφέ». Πριν από εκείνον το είχαν κάνει μερικοί απο τους κορυφαίους παίκτες που κλώτσησαν ποτέ το τόπι (Ρομάριο, Ρονάλντο, Ροναλντίνιο) κάποιοι «Έλληνες» (Ζιοβάνι, Ριβάλντο), αλλά και κάποιοι που κανείς δεν θυμάται ότι φόρεσαν τη φανέλα ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους παγκοσμίως.

Ακολουθεί η πλήρης λίστα:

Φάουστο Ντος Σάντος (1931-32)
Ο πρώτος στα χρονικά. Θεωρείτο ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους προπολεμικά στην Βραζιλία. Ήταν ο ένας από τους δύο παίκτες της Βάσκο Ντα Γκάμα, που δανείστηκε η Μπάρτσα, ανοίγοντας το δρόμο για όσους ακολούθησαν.

Ζαγκουάρε (1931-32)
Ο έτερος που πήραν δανεικό οι Καταλανοί, μαζί με τον Φάουστο, ήταν ο γκολκίπερ Ζαγκουάρε. Με όνομα που παραπέμπει σε…ζούγκλα (τζάγκουαρ) αγωνίστηκε 32 φορές, κατά τη διάρκεια του ετήσιου δανεισμού του, αλλά αμφότεροι, λόγω των κανονισμών της εποχής, μπορούσαν να συμμετέχουν μόνο σε φιλικά. Αργότερα μεταγράφηκε σε Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και Μαρσέϊγ.

Λουσίντιο Μπατίστα (1947-49)
Δεξιός οπισθοφύλακας, που αποκτήθηκε επί των ημερών του Ουρουγουανού τεχνικού της Μπάρτσα, Ενρίκε Φερνάντες. Ήταν ο πρώτος «μόνιμος» Βραζιλιάνος. Ωστόσο, δεν έθελξε, αφού προτιμούσε την νυχτερινή ζωή της Βαρκελώνης. Έπαιξε μόλις 6 φορές.

Εβαρίστο Ντε Μασέδο (1957-62)
Ο πρώτος αληθινός σταρ της Μπαρτσελόνα από τη Βραζιλία. Σκόραρε 178 γκολ σε 226 ματς κατακτώντας 2 σερί πρωταθλήματα (1959, 1960). Εκείνος σκόραρε το γκολ που προκάλεσε την πρώτη ήττα κι αποκλεισμό της Ρεάλ Μαδρίτης στο Πρωταθλητριών (1960). Τραγική ειρωνεία; Άφησε τη Βαρκελώνη για τους «μερένχες»…

Βάλτερ Μασάδο (1966-67)
Aποκαλούμενος και «Σίλβα Μπατάτα». Επιθετικός που υπέγραψε στους Καταλανούς μετά το Μουντιάλ του 1966. Αγωνίστηκε 14 φορές, πριν επιστρέψει στα πάτρια.

Mαρίνιο Πέρες (1974-76)
Στόπερ, 15 φορές διεθνής με την «σελεσάο», αποκτήθηκε μετά το Μουντιάλ του 1974. Αργότερα έγινε προπονητής κι ήταν υπό τις οδηγίες του που ντεμπουτάρισε στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνας ο Φίγκο (1991).

Μπίο (1977-79)
Γουίλιαμς Σίλβιο, Μοδέστο Βερίσιμο το αληθινό του όνομα. Αγωνίστηκε ελάχιστα (9 συμμετοχές – 3 γκολ), δύο σεζόν, στο σύλλογο της Βαρκελώνης κατακτώντας ισάριθμα Κύπελλα Κυπελλούχων.

Ρομπέρτο Ντινάμιτε (1980)
Θρύλος της Βάσκο ντα Γκάμα (σε συμμετοχές και γκολ, αργότερα έγινε και πρόεδρος της), «παλτό» στην μία σεζόν που έπαιξε στην Μπαρτσελόνα (2 γκολ σε 8 συμμετοχές) ο συγκεκριμένος επιθετικός, που ασχολήθηκε και με την πολιτική στη χώρα του.

Κλέο (1982)
Ο τραυματισμός του Μπερντ Σούστερ οδήγησε τον τεχνικό Ούντο Λάτεκ να ζητήσει επιτελικό μέσο, αλλά ο Κλέο αδυνατούσε να προσαρμοστεί. Μια φωτογράφιση του ημίγυμνος ξεσήκωσε ντόρο ότι είναι ομοφυλόφιλος και σε συνδυασμό με την άφιξη, λίγο αργότερα, του Μαραντόνα είχε αποτέλεσμα να φύγει μεσούσης της σεζόν.

Αλοΐσιο Πίρες (1988-90)
Παρότι δεν ήταν βασικός, στην Μπάρτσα του, άρτι αφιχθέντα στον πάγκο της. Κρόϊφ ,ο συγκεκριμένος σέντερ μπακ κέρδισε ένα Κύπελλο και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων πριν φύγει για την Πόρτο. Εκεί έμεινε 11 χρόνια και έγινε σημείο αναφοράς της, με 400 ματς και 19 τίτλους στο παλμαρέ του.

Ρομάριο (1993-95)
Ο σταρ του Μουντιάλ του 1994 έλαμψε για δύο χρόνια, εκτυφλωτικά, στην Βαρκελώνη. Mέλος της «Dream Team» του Κρόϊφ, Σκόραρε 30 φορές σε 33 ματς την πρώτη του χρονιά (πρώτος σκόρερ και πρωταθλητής) και 53 σε 82 συνολικά. Ατίθασος χαρακτήρας, μπορούσε να πεταχτεί στο Καρναβάλι του Ρίο, ξεχνώντας να γυρίσει! Πλήρωσε κι εκείνος τη διάλυση της ομάδας που δεν κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης στην Αθήνα (1994)

Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέϊρα (1996-99)
Ο «μάγος» των φίλων του Ολυμπιακού αποκτήθηκε επί των ημερών του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον μαζί με τον Ρονάλντο. Προερχόμενος από σούπερ χρονιές στην Σάντος συνέχισε τα μαγικά στη Βαρκελώνη όπου κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, ισάριθμα κύπελλα, ένα εγχώριο Σούπερ Καπ, ένα ευρωπαϊκό κι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων. Ωστόσο προϊόντος του χρόνου έχανε τη θέση του βασικού. Ειδικά απ’ όταν ανέλαβε ο Λουίς Φαν Χάαλ, που αποκαλείτο, μεταξύ των Βραζιλιάνων της Μπάρτσα, «Χίτλερ». Ο Ολλανδός είχε πει «πείτε μου τι θέση παίζει και θα τον βάλω» στις ερωτήσεις του Τύπου γιατί δεν αγωνίζεται. Στον Ολυμπιακό δεν είχαν παρόμοιες ανησυχίες…

Ρονάλντο (1996-97)
Με ρεκόρ μεταγραφής κατέφτασε από την Αϊντχόφεν και παρότι έπαιξε μόνο μια σεζόν στη Βαρκελώνη έκανε, μακράν, την καλύτερη του: με 47 γκολ σε 49 ματς κατέκτησε Κύπελλο, Κύπελλο Κυπελλούχων κι εγχώριο Σούπερ Καπ, αλλά και το προσωνύμιο «Φαινόμενο». Ο νεότερος νικητής του Βραβείου της FIFA, έφυγε για την Ίντερ με νέο ρεκόρ μεταγραφής και θεωρήθηκε «προδότης» όταν μεταπήδησε στην Ρεάλ Μαδρίτης

Σόνι Άντερσον (1997-99)
Αφού φόρτωσε γκολ τις αντίπαλες εστίες στο Σαμπιονά ως παίκτης των Μαρσέϊγ και Μονακό ο διεθνής επιθετικός μεταγράφηκε στην Μπάρτσα όπου πέρασε δύο χρόνια να παλεύει για τη θέση του βασικού με τους Κλάϊφερτ και Λουίς Ενρίκε. Παρότι κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο κι ένα ευρωπαϊκό σούπερ Καπ, παρότι είχε 16 γκολ σε 47 ματς, μετά το τέλος της 2ης σεζόν έφυγε λόγω της κόντρας του με τον Φαν Χάαλ.

Ριβάλντο (1997-2002)
Ο διάδοχος του Ρονάλντο ως ηγέτης της Μπαρτσελόνα. Αποκτήθηκε από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια μετά από μεταγραφικό «θρίλερ». Από τους πιο προικισμένους παίκτες της γενιάς του. Κέρδισε κάθε διαθέσιμο τίτλο σε συλλογικό επίπεδο συν το Μουντιάλ του 2002. Είχε 86 γκολ σε 157 ματς με τα «μπλαουγκράνα» κατακτώντας 2 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο κι ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Χάϊλαϊτ της παρουσίας του, πρώην παίκτη του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, στην Βαρκελώνη το χατ τρικ του επί της Βαλένθια την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2000-01. Το νικητήριο γκολ ,που απέτρεψε την παρθενική απουσία της Μπαρτσελόνα από ευρωπαϊκή διοργάνωση, ήρθε με ψαλίδι – εκτός περιοχής – στο φινάλε του αγώνα!

Τιάγκο Μότα (2001-07)
Στα 35 του παίζει ακόμη στην Παρί Σεν Ζερμέν. Σκληροτράχηλος αμυντικός χαφ έπαιξε 142 ματς για την Μπάρτσα κι είχε κομβικό ρόλο στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ του 2006, καίτοι έμεινε στον πάγκο στον τελικό του Παρισιού.

Φάμπιο Ρότσεμπακ (2001-03)
Αποκτήθηκε στα 20 του από την Ιντερνασιονάλ αλλά δεν μακροημέρευσε στην Βαρκελώνη παρότι θεωρούνταν μεγάλο ταλέντο στα χαφ. Συμμετείχε σε 45 ματς σκοράροντας 4 φορές συνολικά. Το ένα ήταν στο Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στην Λίβερπουλ, στο νικηφόρο 3-1, στο «Άνφιλντ», αλλά ούτε αυτό απέτρεψε το δανεισμό του στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνας κι αργότερα τη μεταγραφή του στην Μίντλεσμπρο.

Ζεοβάνι (2001-03)
To ίδιο διάστημα με τον Ρόσεμπακ στην Μπάρτσα ήταν κι ο επιθετικός μέσος Ζεοβάνι. Προερχόμενος από την Γκρέμιο έπαιξε μόλις 26 φορές και με ένα γκολ στο ενεργητικό του δεν έπεισε κι έφυγε -δανεικός αρχικά και μόνμος αργότερα- στην Μπενφίκα.

Ροναλντίνιο (2003-08)
Διασκεδαστής στην Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά με τις δάφνες της κατάκτησης του Μουντιάλ (2002) ο «Ντίνιο» καταφθάνει στην Μπαρτσελόνα αφού η τελευταία απέτυχε να πάρει τον Μπέκαμ που κατέληξε στην Ρεάλ Μαδρίτης. Μια εξέλιξη… ευλογία για τον σύλλογο της Βαρκελώνης. «Τράβηξε το κάρο από τη λάσπη» μιας ομάδας που απείχε από τους τίτλους 6 χρόνια οδηγώντας την σε 2 πρωταθλήματα, ισάριθμα εγχώρια Σούπερ Καπ και το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006. Επιτομή του θεάματος. Το γκολ, στο Στάμφορντ Μπριτζ, επί της Τσέλσι, «με το σβήσιμο του τσιγάρου», απλά δεν εξηγείται επιστημονικά. Ωστόσο δεν είχε διάρκεια. Μόλις έφτασε στην κορυφή («Χρυσή Μπάλα» 2005) άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και το 2008 έφυγε για την Μίλαν.

Ζουλιάνο Μπελέτι (2004-07)
Ταχύς κι επιθετικογενής μπακ αποκτήθηκε από την Βιγιαρεάλ κι αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της ιστορίας της Μπαρτσελόνα. Σκόρερ του νικητήριου γκολ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στο Παρίσι (2006), όπου οι Καταλανοί επικράτησαν μ’ ανατροπή (2-1). Ο Μπελέτι πέρασε την μπάλα κάτω από τα πόδια του Αλμούνια, νικώντας τον στην κλειστή του γωνία, μετά από πάσα του Λάρσον (80’). Ένα χρόνο αργότερα, χτυπημένος από τραυματισμούς αποχώρησε για την Τσέλσι.

Σιλβίνιο (2004-09)
Αξιόπιστος αριστερός μπακ που έμεινε στην σκιά του Ρομπέρτο Κάρλος έχοντας
4 συμμετοχές, μόλις στην Εθνική. Στην Μπαρτσελόνα ήρθε από την Θέλτα και κέρδισε 3 πρωταθλήματα, και 2 Τσάμπιονς Λιγκ (2006, 2009). Ο τελικός της Ρώμης, όπου ήταν βασικός, αντί του τιμωρημένου Αμπιντάλ, ήταν το τελευταίο του ματς στους «μπλαουγκράνα», πριν πάει στην Μάντσεστερ Σίτι.

Eντμίλσον (2004-08)
Μαζί με τους Μότα, Μπελέτι, Συλβίνιο, και τον Ροναλντίνιο ο Εντμίλσον αποτέλεσε μέλος της Βραζιλιάνικης παροικίας, που έβγαλε τους Καταλανούς από τα «πέτρινα χρόνια», στο ξεκίνημα του μιλένιουμ. Κομβικός παίκτης στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ ο διεθνής αμυντικός χαφ μεταλλάχθηκε σε στόπερ υπό τις οδηγίες του Ράικαρντ. Μετά από μια κακή τελευταία χρονιά μεταπήδησε στην Βιγιαρεάλ.

Ενρίκε (2008-12)
Τέσσερα χρόνια, τρεις δανεισμοί, αλλά καμιά συμμετοχή στην πρώτη ομάδα της Μπάρτσα δεν κατέγραψε o, αποκτηθείς από τον Παλμέϊρας, σέντερ μπακ. Μετά από τους δανεισμούς του, σε Μπάγερ Λεβερκούζεν, Ράσινγκ Σανταντέρ και Παλμέϊρας, αποδεσμεύθηκε.

Kεϊρίσον (2009)
Άλλη μια πανάκριβη μεταγραφή (15 εκ. ευρώ κόστισε) από την Παλμεϊρας. Στα 5 χρόνια που είχε συμβόλαιο δεν αγωνίστηκε, επίσης, ποτέ. Δανείστηκε σε Μπενφίκα, Φιορεντίνα, Σάντος, Κρουζέϊρο και Κοριτίμπα, πριν λήξει η σύμβαση των δύο πλευρών.

Ντάνι Άλβες (2008-16)
Διάδοχος του Μπελέτι στο δεξί άκρο της οπισθοφυλακής πήρε τη φανέλα του βασικού σπίτι του! Αποκτήθηκε από την Σεβίλλη (όπου έπαιζε δεξί χαφ κι εξτρέμ) αντί 30 εκ. ευρώ (η ρήτρα του) αλλά τα άξιζε μέχρι …δεκάρας. Μέλος της καλύτερης ομάδας της ιστορίας της Μπαρτσελόνα και μιας από τις κορυφαίας στην ιστορία του αθλήματος, θεωρείται από τους παίκτες που όρισαν τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα. Πρώτος ασίστμαν του Μέσι μέχρι να φύγει. Μετά από ένα χρόνο στην Γιουβέντους, βγάζει το παντεσπάνι του στην Παρί.

Mάξγουελ (2009-12)
Αριστερό μπακ δεν είχε την ίδια επιτυχία με τον Ντάνι Άλβες στην άλλη πλευρά όντας αναπληρωματικός του Αμπιντάλ. Μέλος της Μπάρτσα του Γκουαρντιόλα όταν έφυγε ο Κατλανός κόουτς πήγε στην Παρί, όπου, πλέον, έχει διοικητικό πόστο.

Αντριάνο Κορέια (2010-16)
Άλλος ένας πρώην παίκτης της Σεβίλλης. Πολυθεσίτης. Συνήθως αντικαθιστούσε τους εκάστοτε ακραίους μπακ (Ντάνι Άλβες, Αμπιντάλ, Άλμπα) αλλά και τους εσωτερικούς χαφ. Γεγονός που τον κατέτασσε στους χρήσιμους παίκτες. Με γεμάτο παλμαρέ (4 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, ισάριθμα εγχώρια Σούπερ Καπ, 2 Τσάμπιονς Λιγκ, ισάριθμα σούπερ Καπ και Μουντιάλ Συλλόγων) έφυγε για την Μπεσίκτας.

Νεϊμάρ (2013-17)
Αποκτήθηκε μετά από μεταγραφικό μπρα ντε φερ με την Ρεάλ αντί 97 εκ. ευρώ από την Σάντος, αλλά το γεγονός ότι δηλώθηκαν 40 εκ. ευρώ λιγότερα στην Εφορία οδήγησε σε σκάνδαλο και παραίτηση του προέδρου που τον έφερε, Σάντρο Ροσέλ. Ο κορυφαίος Βραζιλιάνος της εποχής μας, συνέθεσε με τους Μέσι και Σουάρες την καλύτερη επιθετική τριάδα όλων των εποχών (MSN). Κάτοχος 2 πρωταθλημάτων, 3 κυπέλλων, ενός Τσάμπιονς Λιγκ, ενός εγχώριου Σούπερ Καπ, ενός Ευρωπαϊκού κι ενός Μουντιάλ Συλλόγων το προηγούμενο καλοκαίρι υπέκυψε στην αστρονομική προσφορά (30 εκ. ευρώ ετησίως) της Παρί, παρότι είχε -4 μήνες νωρίτερα- υπογράψει ανανέωση με την Μπάρτσα κι έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στα χρονικά (222 εκ. ευρώ)

Ραφίνια (2013-)
Προϊόν της «Μασία» κι ένας από τους 5 Βραζιλιάνους που έχει η Μπάρτσα στο ρόστερ. Παίζει εσωτερικός μέσος κι εξτρέμ, ο 24χρονος άσος, αλλά λόγω των τραυματισμών του έχει μείνει πίσω στην ιεραρχία της ομάδας και δεν αποκλείεται να φύγει.

Ντόουγκλας (2014-)
Αποκτήθηκε το 2014 από την Σάο Πάουλο αντί 5 εκ. ευρώ ως «αντί- Άλβες» και δικαιώσε τις …αμφιβολίες που υπήρχαν εξαρχής για τις ικανότητες του. Δόθηκε δανεικός στην Σπορτινγκ Χιχόν και τώρα στην Μπενφίκα

Mάρλον (2017-)
22χρονος σέντερ μπακ. Εντάχθηκε στη 2η ομάδα της Μπάρτσα το 2016 προερχόμενος από την Φλουμινένσε και το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε στην πρώτη ομάδα, αλλά δόθηκε δανεικός στην Νις.

Παουλίνιο (2017-)
Η έλευση του το περασμένο καλοκαίρι από την Γκουανγκτζού αντιμετωπίστηκε σαν…ανέκδοτο! 29χρονος διεθνής κεντρικός μέσος που είχε αποτύχει στην Τότεναμ πληρώθηκε 40 εκ. εύρω (η ρήτρα του) στους Κινέζους. Όμως μετά από 6 μήνες έχει κάνει «ειδικούς» κι αμφισβητίες του να φάνε τα κείμενα τους. Βασικός, με 7 γκολ στο πρωτάθλημα είναι ο 3ο σκόρερ της ομάδας του Βαλβέρδε στην οποία ταίριαξε προσφέροντας της μύες και κάθετη κίνηση από τις πίσω ζώνες στην επίθεση.