Ρομπέρτο Φιρμίνο: Πήγε κόντρα στην ζωή και (την) κέρδισε (pics)

Μόνο λίγα δεν είναι τα παραδείγματα ποδοσφαιριστών και δη Βραζιλιάνων, που έζησαν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά κατάφεραν χάρη το πείσμα, το ταλέντο και την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.

Να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και να κάνουν όλο τον κόσμο να μιλάει για εκείνους. Να αφήσουν μια για πάντα πίσω τους τα δύσκολα παιδικά χρόνια. Από τον Ριβάλντο και τον Ροναλντίνιο μέχρι τον Ζεσούς και τον Φιρμίνο, της νέας γενιάς της Σελεσάο.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και το πάθος του για ποδόσφαιρο

Στον άσο της Λίβερπουλ που ετοιμάζεται (έστω και μετ’ εμποδίων λόγω κορωνοϊού) να στεφθεί πρωταθλητής με τους «reds»θα αφιερώσουμε το κομμάτι που ήδη έχετε ξεκινήσει να διαβάζετε. Ο Ρομπέρτο «Μπόμπι» Φιρμίνο γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1991 στη συνοικία Μασεϊό της πόλης Αλαγκόας της Βραζιλίας. Μια περιοχή που εκτός από την φτώχεια που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί, θεωρείται και ως μια από τις πλέον κακόφημες και βίαιες περιοχές της Βραζιλίας.

Εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια ο 29χρονος -πλέον- άσος, με το πατρικό του σπίτι, να έχει μετατραπεί πια σε κατάστημα που πουλάει hot dog όπως θα δείτε στην παρακάτω φωτογραφία. Το άσπρο σπίτι με την καφέ πόρτα δεξιά.

«Δεν ήθελα να βγαίνει έξω και να παίζει γιατί ήταν πολύ επικίνδυνα» έχει δηλώσει η μητέρα του Μαριάνα. «Ήταν πάντα βίαια η περιοχή εδώ και η μητέρα του Ρομπέρτο ​​ήταν πολύ προστατευτική» ανέφερε ο παιδικός του φίλος, Μπρούνο Μπαρμπόσα ντος Σάντος φανερώνοντας το πόσο επικίνδυνα ήταν τα πράγματα για ένα μικρό παιδί σε εκείνη την περιοχή.

Εκείνος όμως, όπως εξομολογείται ο φίλος του, πάντα έβρισκε τρόπο να φεύγει από το σπίτι και να βγαίνει στον δρόμο για να παίξει. Δεν ήταν λίγες οι φορές μάλιστα που γυρνούσε με ματωμένα γόνατα, μέχρι που χρειάστηκε να κάνει και ράμματα. Η μπάλα, μπάλα όμως. Δεν το έβαζε κάτω. Ακόμη κι αν δεν είχε μπάλα βέβαια, δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει ένα πορτοκάλι στη θέση της.

(Ο τοίχος που αναγκαζόταν να πηδήξει για να πάει κρυφά από τη μητέρα του για μπάλα)

Τόσο ο παιδικός του φίλος, όσο και οι γείτονες που μιλούν για εκείνον, μία λέξη χρησιμοποιούν όλοι. Ταπεινός! Έτσι τον χαρακτηρίζουν και βλέποντας το τί αλλά και πως έχει καταφέρει μέχρι τώρα τα πάντα στην καριέρα του, καταλαβαίνουμε ότι μάλλον έχουν δίκιο. «Ένα παιδί που πάντα σκεφτόταν και νοιαζόταν τους άλλους».

Όσο για το μεγαλύτερό του όνειρο; Να γίνει σπουδαίος και να καταφέρει να πάρει τους γονείς του από κει. Να τους σώσει και να τους δώσει μια καλύτερη ζωή για το μέλλον. Αυτή που δεν μπόρεσαν να του παρέχουν εκείνοι. Και τα κατάφερε…

Η πρώτη «χαραμάδα» αλλά και πάλι δυσκολίες

Η πρώτη του επαφή με ομάδα, ήταν στα σχολικά χρόνια. Ο δάσκαλός του, Άρι Σαντιάγκο (τον βλέπετε στη φωτογραφία), του οποίου ιδέα ήταν η δημιουργία ομάδας, εξομολογείται πως η αιτία γι’ αυτή την πρωτοβουλία ήταν ο θάνατος τριών παιδιών το προηγούμενο καλοκαίρι στην περιοχή. «Θα έπρεπε να παρουσιάσουμε σε αυτά τα παιδιά κάτι διαφορετικό από τη βία» εξομολογείται. Έτσι ξεκίνησε η… καριέρα του Φιρμίνο ο οποίος στα 14 του χρόνια, ήταν ο καλύτερος παίκτης του σχολείου του.

Ήδη από τα 13 του είχε υπογράψει στην τοπική ομάδα Κλούμπε ντε Ρεγκάτας Μπραζίλ όπου μάλιστα υπήρξε και συμπαίκτης με τον Γουίλιαν Ζοσέ που τώρα αγωνίζεται στην Ρεαλ Σοσιεδάδ. Η ζωή του άλλαξε χάρη σε έναν οδοντίατρο που παρατήρησε τις εξαιρετικές του επιδόσεις και το ανέφερε σε έναν φίλο του που εργάζεται στη Φιγκειρένσε.

Ο σύλλογος σύντομα αποφάσισε να του προσφέρει συμβόλαιο, εντάσσοντάς τον στα τμήματα υποδομής. Κι ενώ όλα είχαν ξεκινήσει ιδανικά, στην πορεία τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα για τον Φιρμίνο που συνειδητοποίησε πόσο δύσκολα ήταν για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι και τους γονείς του.

Η μητέρα του λέει πως συχνά ξεσπούσε σε κλάματα και της ζητούσε να τον πάρει από εκεί. Η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να του πληρώσει τα εισιτήρια ώστε να επιστρέψει πίσω και ο εφιάλτης συνεχιζόταν. Παρ’ όλα αυτά το πάθος του και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο, δεν μειώθηκαν στο ελάχιστο και η «λύτρωση» δεν άργησε να έρθει.

Η εκτόξευση

Στα 20 του χρόνια κι ενώ ήδη το όνομά του βρισκόταν σε πολλά μπλοκάκια προπονητών και σκάουτερ στον κόσμο, η Χοφενφάιμ χτύπησε την πόρτα της Φιγκειρένσε δίνοντας τέσσερα εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της. Το… αστείο της υπόθεσης, είναι ότι οι Γερμανοί τον ανακάλυψαν μέσω του διάσημου παιχνιδιού Football Manager. Ο βραζιλιάνικος σύλλογος που τότε αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία και είχε μεγάλη ανάγκη από χρήματα, δεν το σκέφτηκε και πολύ, με τη μεταγραφή να κλείνει και τη ζωή του Φιρμίνο να αλλάζει μια για πάντα, τον Δεκέμβρη του 2010.

Το 2014 μάλιστα ανακηρύχθηκε παίκτης αποκάλυψη της χρονιάς στην Bundesliga, έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας και το ακόμη μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του, δεν άργησε να έρθει. Στις 23 Ιουνίου 2015 κι ενώ αγωνιζόταν με την εθνική στο Κόπα Αμέρικα η Λίβερπουλ συμφώνησε με την Χοφενχάιμ για τη μεταγραφή του έναντι 29 εκατ. λιρών. Το 2018 όταν ανανέωσε το συμβόλαιό του με την Λίβερπουλ. έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην ιστορία της ομάδας, με 10.000.000 ευρώ ετησίως!

Η άφιξη του Γιούργκεν Κλοπ απογείωσε την ομάδα αλλά και τον ίδιο που πανηγύρισε την κατάκτηση του Champions League ενώ είναι πολύ κοντά και στο πρώτο του πρωτάθλημα. Με την εθνική ομάδα έχει κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα που έγινε στην πατρίδα του το περασμένο καλοκαίρι. Το αν έφτασε στο επίπεδο του Ροναλντίνιο και του Ριβάλντο, όπως ήταν το παιδικό του όνειρο, δεν μπορούμε να το πούμε, για το ότι κατάφερε όμως να πετύχει πράγματα εφάμιλλα με τα δικά τους επιτεύγματα, είμαστε σίγουρο.

Με οδηγό το παρελθόν

Η ζωή του άλλαξε και τα όσα άσχημα και δύσκολα βίωσε στα παιδικά του χρόνια έμειναν μια για πάντα στο παρελθόν, ο ίδιος όμως ποτέ δεν ξεχνά τις ρίζες του. Και αυτό το δείχνουν οι πράξεις του. Με πλούσια φιλανθρωπική δράση και οικονομική βοήθεια σε νοσοκομεία και φτωχούς ανθρώπους της πατρίδας του, πράξεις που κατά καιρούς βγαίνουν στο φως και φανερώνουν την ποιότητα του χαρακτήρα του.

(Φωτογραφία από την επίσκεψή του το 2018 στο σχολείο του όπου και δώρισε εκατοντάδες παιχνίδια, φαγητά και σχολικά είδη για τα παιδιά.)

Φίλοι και γνωστοί που τον ξέρουν από μικρό, παραδέχονται πως στην Βραζιλία δεν έχει την αναγνώριση που θα άρμοζε βάσει των όσων έχει προσφέρει στην πατρίδα του και το εξηγούν με το γεγονός ότι δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα κάποιας από τις μεγάλες ομάδες της χώρας όπως η Σάντος, η Σάο Πάολο κτλ. Στην περιοχή όμως που γεννήθηκε, στο Μασεϊό της Αλαγκόας, για όλους τους ανθρώπους εκεί, ήταν, είναι και θα είναι ο ήρωάς τους. Και όχι άδικα…