Γκλάντμπαχ: In Marco Rose we trust (pics)

H Γκλάντμπαχ οδηγεί την κούρσα της Bundesliga έπειτα από τις πρώτες 11 αγωνιστικές, εντυπωσιάζοντας με τα αποτελέσματα και την εικόνα της. Εικόνα που οφείλεται κατά κύριο λόγο στον Μάρκο Ρόζε, τον 43χρονο Γερμανό, που έφτασε στο «Borussia Park» το καλοκαίρι και θέλει να μετατρέψει την γερμανική ομάδα σε μηχανή του gegenpressing, έχοντας ως πρότυπο τον Γιούργκεν Κλοπ.

Τα «πουλάρια» βρίσκονται στην κορυφή της βαθμολογίας, στο +4 από την Μπάγερν και την Λειψία που ακολουθούν και κάνουν το καλύτερο ξεκίνημα μετά τη σεζόν 1976-1977, όταν και βρέθηκαν στο θρόνο της Bundesliga.

Η ομάδα του Ρόζε παρέμεινε για τέταρτη συνεχόμενη αγωνιστική στο ρετιρέ του βαθμολογικού πίνακα, καθώς από την έβδομη αγωνιστική και τη επιβλητική νίκη επί της Άουγκσμπουργκ, δεν έχουν πέσει από εκεί που ονειρεύονται να βρεθούν για πολύ καιρό ακόμα… Γιατί όχι και μέχρι το τέλος;

https://twitter.com/borussia/status/1193800766206730243

Μπορεί ο Μάρκο Ρόζε να ξαναφέρει στην επιφάνεια την ομαδάρα των 70s που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα Γερμανίας και 2 Κύπελλα UEFA; Μεγάλο όνειρο των οπαδών της άλλωστε είναι να επαναλάβει τις επιτυχίες του παρελθόντος. Τελευταίος τίτλος της γερμανικής ομάδας ήταν το Κύπελλο Γερμανίας το 1995, ενώ έκτοτε ακολούθησαν δύο «σκληροί» υποβιβασμοί στην δεύτερη κατηγορία (1999, 2007).

Τα τελευταία χρόνια η Γκλάντμπαχ έχει κάνει βήματα προόδου, καταφέρνοντας να βγει στο Champions League, ενώ και η περσινή της πορεία μέχρι την πέμπτη θέση, υπό τις οδηγίες του Ντίτερ Χέγκινγκ, έδειξαν ότι τα «πουλάρια» έχουν κάνει το step up.

Τον περασμένο Απρίλιο και λίγο πριν τελειώσει το περσινό πρωτάθλημα, ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Μαξ Έμπερλ, ανακοίνωσε αιφνίδια ότι στο τέλος της χρονιάς θα χώριζαν οι δρόμοι της ομάδας με τον Χέκινγκ, κλείνοντας έναν επιτυχημένο κύκλο 2,5 ετών. Όλοι έψαχναν να βρουν ποιος θα ήταν ο επόμενος και αν θα κατάφερνε όσα ο προκάτοχός του.

Εκείνος που πήρε το χρίσμα ήταν ο προπονητής της Ζάλτσμπουργκ, Μάρκο Ρόζε. Λάτρης του πρέσινγκ, του «στρωτού» ποδοσφαίρου και του επιθετικογενούς τρόπου παιχνιδιού. Το θέμα ήταν αν θα μπορούσε να εφαρμόσει αυτά που είχε στο μυαλό του και πόσο γρήγορα θα έβαζε τη σφραγίδα του σε μια ομάδα που με τον Χέκινγκ βασιζόταν στο ατομικό ταλέντο των ποδοσφαιριστών της και που μόλις είχε χάσει το μεγάλο της αστέρι, Τοργκάν Αζάρ (μικρότερος αδερφός του Εντέν Αζάρ).

Ο Βέλγος ακραίος αποτέλεσε το δεύτερο μεγαλύτερο προϊόν των ακαδημιών της Μπορούσια μετά τον Μάρκο Ρόις, που θα έκανε το δρομολόγιο Γκλάντμπαχ- Ντόρτμουντ. Και όμως. Τα «πουλάρια» κινήθηκαν έξυπνα στο μεταγραφικό παζάρι και απέκτησαν με λιγότερα λεφτά από εκείνα που έφερε η πώληση του Αζάρ (25 εκατ. ευρώ), τους Μάρκους Τουράμ (10 εκατ. ευρώ) και Μπριλ Εμπολό (9 εκατ. ευρώ).

Ο πρώην επιθετικός της Γκινγκάμπ και γιος του «θρυλικού» Λιλιάν Τουράμ, μαζί με τον Ελβετό πρώην επιθετικό της Σάλκε, έχουν σημειώσει συνολικά 9 γκολ και 6 ασίστ στην Bundesliga και μαζί με τον Αλασάν Πλεά (4 γκολ, 4 ασίστ), συνθέτουν μια «φονική» τριπλέτα στην επίθεση της γερμανικής ομάδας.

Οι τρεις τους έχουν πετύχει 13 από τα 25 γκολ της ομάδας στο πρωτάθλημα, αλλά η «αποκάλυψη» της Γκλάντμπαχ είναι ένας άλλος Ελβετός… ο Ντένις Ζακάρια. Ο 22χρονος αμυντικός μέσος είναι ο παίκτης που κάνει όλη την «βρώμικη» δουλειά στο κέντρο των Γερμανών, από τα πόδια του  χτίζονται όλες οι επιθέσεις και η τακτική του συνέπεια, τον καθιστά την «καρδιά» και το «μυαλό» της ομάδας. Ήδη έχει προσελκύσει τα βλέμματα συλλόγων όπως η Ντόρτμουντ, η Άρσεναλ και η Λίβερπουλ.

Ο Ζακάρια διανύει την τρίτη του σεζόν στο «Borussia Park», δεν έχει χάσει λεπτό από τα παιχνίδια της Γκλάντμπαχ στο πρωτάθλημα, έχει καθιερωθεί βασικός στην Εθνική Ελβετίας και είναι ο παίκτης- κλειδί στην πορεία της ομάδας του Ρόζε.

Μια πορεία που δεν άρχισε με τον ιδανικότερο τρόπο, αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε με μια ισοπαλία (1-1 με Σάλκε) και μια ήττα (1-3 από την Λειψία) εντός έδρας, ενώ λίγο έλειψε να γκρεμιστούν όλα μετά το «σοκαριστικό» 0-4 από την Βόλφσμπεργκερ στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Europa League.

Ο Ρόζε τότε βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής, αλλά η απάντηση ήταν ηχηρή. Ακολούθησαν 7 νίκες και 1 ήττα (1-0 από την Ντόρτμουντ, σε ένα ματς που η Γκλάντμπαχ ήταν καλύτερη) στα επόμενα 8 παιχνίδια της Bundesliga, ενώ και στο Europa League η Γκλάντμπαχ βρίσκεται πλέον στη δεύτερη θέση.

Το «Borussia Park» είναι τόπος μαρτυρίου για όποιον το επισκέπτεται, με τις Άουγκσμπουργκ, Άϊντραχτ και Βέρντερ Βρέμης να έχουν φύγει με 12 γκολ παθητικό στις τρεις τελευταίες τους επισκέψεις στο «άντρο» της Γκλάντμπαχ.

Σε ένα πρωτάθλημα που όλοι χάνουν βαθμούς, που η πρώτη θέση από την 10η θέση απέχουν 8 βαθμούς, η Μπορούσια είναι η επιτομή της σταθερότητας, ενώ έχει αποκτήσει χαρακτήρα, νικώντας ακόμα και σε παιχνίδια που δεν είναι ανώτερη, όπως το 1-2 επί της Λεβερκούζεν εκτός έδρας, πριν από δύο αγωνιστικές.

Τι λέει ο αρχιτέκτονας αυτού του οικοδομήματος για όλα αυτά; «Το να είμαστε στην κορυφή είναι ένα μεγάλο bonus για τις εμφανίσεις μας, αλλά ως εκεί. Είναι τρελό να μιλάμε από τώρα για τίτλο. Τις επόμενες εβδομάδες θα είναι δύσκολο να παραμείνουμε εδώ που είμαστε, οπότε δεν προλαβαίνω να το σκεφτώ».

Μπορεί ο 43χρονος να θέλει να αποφύγει τα μεγάλα λόγια, αλλά η αλήθεια είναι ότι δικαιούται να ονειρεύεται, σε ένα πρωτάθλημα που οι δύο παραδοσιακές δυνάμεις Μπάγερν Μονάχου και Ντόρτμουντ «σκορπούν» βαθμούς από αγωνιστική σε αγωνιστική.

Η Γκλάντμπαχ άλλωστε διαθέτει κάτι ισχυρότερο από το budget και τα βαριά ονόματα παικτών. Το δέσιμο και την χημεία μεταξύ παικτών και προπονητή. Οι ποδοσφαιριστές έχουν αφομοιώσει τον απαιτητικό τρόπο παιχνιδιού του Ρόζε, καθώς απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο και χτίζουν αυτοπεποίθηση.

Ένας τρόπος παιχνιδιού που βασίζεται στο gegenpressing που σημαίνει ποδόσφαιρο στα… κόκκινα. Στα όρια. Με το πόδι μονίμως πατημένο στο γκάζι κι όπου πάει. Κάθε φορά που η ομάδα του χάνει την
κατοχή της μπάλας δεν προσπαθεί να επιστρέψει πίσω για να αναδιοργανωθεί, αλλά μαρκάρει κατευθείαν τον αντίπαλο, προκειμένου να ανακτήσει την κατοχή. Για να το κάνεις αυτό βέβαια πρέπει να έχεις τα κατάλληλα «εργαλεία». Ζακάρια, Χέρμαν και Μπένες είναι τα «κλειδιά» αυτής της τακτικής και οι άνθρωποι του Ρόζε.

Όταν ανακτηθεί η μπάλα λοιπόν, ακολουθεί άμεση αντεπίθεση, με τους Πλεά, Εμπολό, Τουράμ να είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν να ελιχθούν στους κενούς χώρους, προκειμένου να συνδεθούν με την αντίπαλη εστία.

Θιασώτης του gegenpressing δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον Γιούργκεν Κλοπ, που το εφάρμοσε πιστά στην Ντόρτμουντ διακόπτοντας την κυριαρχία της Μπάγερν τη διετία 2011, 2012. Ο Γερμανός τεχνικός της Λίβερπουλ αποτελεί πρότυπο για τον Μάρκο Ρόζε και ο τρόπος παιχνιδιού του τα προηγούμενα δύο χρόνια με την Ζάλτσμπουργκ, ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τον «Normal One».

Ο Ρόζε άλλωστε ήταν παίκτης του Κλοπ στην Μάιντζ από το 2002 έως και το 2010, όταν και σταμάτησε την καριέρα του, προκειμένου να γίνει βοηθός προπονητή στο σύλλογο της Ρηνανίας. Οι δύο άνδρες είχαν πολλές διαφωνίες στο ξεκίνημα της συνύπαρξής τους, αλλά με τον καιρό ο Ρόζε άλλαξε τη γνώμη του Κλοπ, έγινε ο ηγέτης των αποδυτηρίων και από τότε ο νυν προπονητής της Λίβερπουλ είχε προβλέψει ότι ο 43χρονος θα ασχολούνταν με την προπονητική.

Ο μαθητής δεν τον απογοήτευσε και αφού έκανε το «αγροτικό» του στην Αυστρία με την Ζάλτσμπουργκ, ανέλαβε το πρότζεκτ της ζωής του. Όταν ο Κλοπ ρωτήθηκε για την πορεία του πρώην παίκτη του είπε: «Ο Ρόζε μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε δουλειά και να την φέρει εις πέρας. Είναι από τα πιο δυνατά ονόματα της προπονητικής αυτή τη στιγμή».

Η Γκλάντμπαχ πάει για δεύτερη συνεχόμενη φορά στη διακοπή των Εθνικών ομάδων, όντας στην κορυφή της Bundesliga και οι φίλαθλοί της μπορούν να είναι ξανά περήφανοι για το καμάρι τους. Τα «πουλάρια» μεγαλώνουν με τον Μάρκο Ρόζε και ονειρεύονται το «ανέφικτο». Αν θα καταφέρουν να εκθρονίσουν την Μπάγερν των 7 συνεχόμενων τίτλων, δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς, αλλά στο «Borussia Park» δεν κάνουν εκπτώσεις στα όνειρα.