Οι τελευταίοι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου

Ρομαντισμός και ποδόσφαιρο. Τι εστί ρομαντισμός και ποδόσφαιρο; Έχετε νιώσει ποτέ μία ατελείωτη αγάπη για έναν σύλλογο. Ένα αστείρευτο πάθος για την στρογγυλή θεά;

Μία ανατριχίλα κάθε φορά που φοράτε τη φανέλα της αγαπημένης σας ομάδας και βγαίνετε στον αγωνιστικό χώρο με πλήθος κόσμου να σας επιδοκιμάζει ή να σας γιουχάρει;

Μία χαρά όταν η καψούρα σας, η ομάδα σας κερδίζει ένα πρωτάθλημα ή έναν προβιβασμό; Μία σκοτοδίνη και ένα «τρυπημένο» στομάχι όταν τα πάντα καταστρέφονται και ο υποβιβασμός πρέπει να γίνει ένα με την ζωή σας;

Δεν μιλάω για την θέση στην κερκίδα, από αυτή έχουν περάσει σχεδόν όλοι και έχουν νιώσει όλα τα συναισθήματα.

Μιλάω για τους ποδοσφαιριστές που συνεχίζουν να είναι ρομαντικοί, να αγαπούν και να τιμούν τη φανέλα που φορούν και να αισθάνονται το σύλλογο ως δεύτερη οικογένεια τους.

Να ξέρουν απέξω κάθε χώρο του γηπέδου, το προπονητικό κέντρο να αποτελεί δεύτερο σπίτι τους και εκείνοι εκεί… πιστοί στρατιώτες.

Στις μέρες μας τα ευρώ και οι λίρες είναι το πιο εύκολο «κάλεσμα» προκειμένου να υπογράψεις και οι νέοι παίκτες στοχεύουν στα υψηλά συμβόλαια.

Κι όμως… υπάρχει μία αχτίδα φωτός που έρχεται να διδάξει σε όλους πως  ρομαντισμός και ποδόσφαιρο μπορούν να συνυπάρξουν.

Αυτή η αχτίδα έχει μία λατινοαμερικάνικη αύρα, η οποία πλανάται πάνω από το «Καυτατζόγλειο Στάδιο». Εκεί που όπου ο Ηρακλής έζησε σπουδαίες στιγμές, όντας ο «Γηραιός» του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μία από τις ιστορικότερες ομάδες, με έτος ίδρυσης το 1908. Ο «ΗΡΑ» του οποίου τη φανέλα φόρεσε ο Έλληνας Μαραντόνα , Βασίλης Χατζηπαναγής, αλλά και άλλοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, βιώνει την πιο μαύρη σελίδα της ένδοξης ιστορίας του.

Την σεζόν 2019-2020 θα αγωνίζεται στην Γ’ ΕΠΣΜ Θεσσαλονίκης, την τελευταία κατηγορία του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος και τα μαύρα σύννεφα  σκοτείνιασαν την κυανόλευκη μεριά της Θεσσαλονίκης.

Ήταν Ιούλιος του 2014, όταν ο Αργεντινός επιθετικός, Εμάνουελ Περόνε υπέγραψε με τον Ηρακλή. Μετρούσε ήδη εννέα χρόνια στην Ελλάδα αγωνιζόμενος σε πολλές ομάδες όπως ο Ιωνικός Νίκαιας, ο Απόλλων Καλαμαριάς, ο Ατρόμητος, ο Αστέρας Τρίπολης και η Καλλονή.

Η παραμονή του στην Ελλάδα ήταν εξαιρετική με σύνολο 340 εμφανίσεις, 89 γκολ και 34 ασίστ! Ωστόσο μία ομάδα έμελλε να του σκλαβώσει την καρδιά και να την ερωτευτεί.

Με τα «κυανόλευκα» αγωνίστηκε σε 98 αγώνες, σκόραρε 24 γκολ και έδωσε 14 ασίστ (έως τώρα). Βίωσε υποβιβασμούς, διοικητικές αναταραχές και οικονομικές κρίσεις.

Ο Εμάνουελ Περόνε είναι ρομαντικός και το απέδειξε περίτρανα όταν ανακοίνωσε στους ιθύνοντες του Ηρακλή πως θα ακολουθήσει τους νεαρούς παίκτες της ομάδας στο τελευταίο επίπεδο του τοπικού πρωταθλήματος.

Ναι καλά διαβάσατε! Ο 36χρονος πλέον Αργεντινός, θα μπορούσε κάλλιστα να «κρεμάσει» τα παπούτσια του ή να παίξει για ακόμα ένα χρόνο σε μία από τις μικρές εθνικές κατηγορίες.

Δεν επέλεξε την εύκολη λύση, δεν πήγε με την μάζα. Επέλεξε να παραμείνει με την ομάδα με την οποία φαίνεται να είναι ερωτευμένος, να αγαπά ακατάπαυστα, όπως και την μπάλα την οποία θα στέλνει στα αντίπαλα δίχτυα και κάθε του γκολ, θα αποτελεί ένα βήμα προς την αναγέννηση του «ΗΡΑ».

Η σπουδαία αυτή κίνηση βρήκε αντίκρυσμα σε έναν ακόμα Λατινοαμερικάνο που όπως φαίνεται έγινε «ένα» με την ομάδα. Ο Βραζιλιάνος, Τάι, πρώτο ήλθε στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Ηρακλή τον Ιανουάριο του 2013.

Μπορεί να έμεινε για ένα μόλις εξάμηνο, ωστόσο επέστρεψε πέντε χρόνια μετά (Ιανουάριος 2018), για να βοηθήσει τον σύλλογο στην Football League.

Ο 32χρονος Βραζιλιάνος θα μπορούσε και αυτός να αποχωρήσει… ελαφρά την καρδία, από έναν «τελειωμένο» σύλλογο.

Όχι! Ο Τάι ακολούθησε τον Περόνε και παρότι έχει 3-4 «γεμάτα» ποδοσφαιρικά χρόνια, άκουσε την καρδιά του και θα παίξει στην Γ’ ΕΠΣΜ Θεσσαλονίκης.

Αμφότεροι θα οδηγήσουν τους νεαρούς παίκτες του Ηρακλή, θα είναι οι στρατηγοί σε αυτή τη προσπάθεια επιστροφής στην κανονικότητα, έπειτα στην σταθερότητα και τέλος στην καταξίωση, δηλαδή στην επιστροφή στην Super League, εκεί που ανήκει o «ΗΡΑ».

Οι Περόνε και Τάι δίδαξαν πως το πάθος και ο έρωτας για το άθλημα, το δέσιμο με μία ομάδα και η ρομαντική οπτική τους, μπορούν να αντικαταστήσουν κάθε ευρώ που μπαίνει στην τσέπη.

Δεν θα κερδίσουν μεγάλα ποσά στη δύση της καριέρας τους. Δεν θα «κρεμάσουν» τα παπούτσια τους στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου, όμως όταν σταματήσουν θα έχουν καταφέρει να γίνουν σύνθημα στα χείλη των οπαδών.

Θα αποτελούν κομμάτια των λίγων ρομαντικών ποδοσφαιριστών που απέμειναν στον πλανήτη.

Με την φανέλα του «Γηραιού» λοιπόν, στην τελευταία κατηγορία του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος… γιατί η αχτίδα φωτός πάνω από το «Καυτατζόγλειο» έρχεται από την Λατινική Αμερική και θα φωτίσει τον σκοτεινιασμένο ουρανό.

Ο Ηρακλής θα επιστρέψει εκεί όπου ανήκει…