Μπασακσεχίρ: Η ομάδα του σουλτάνου στον δρόμο του Ολυμπιακού (pics, vids)

Να, λοιπόν, που σχεδόν δυόμισι χρόνο μετά τα νοκ άουτ παιχνίδια με την Μπεσίκτας, στους «32» του Europa League, ο Ολυμπιακός είναι πιθανό να επιστρέψει ξανά στην Πόλη. Αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσει την 4^η δύναμη του τουρκικού ποδοσφαίρου των τελευταίων χρόνων. Δεύτερη στην περσινή διαδρομή-θρίλερ στο πρωτάθλημα της Super Lig, αλλά και εν δυνάμει πρώτη και πιο ισχυρή από όλες τις παραδοσιακές δυνάμεις του τουρκικού ποδοσφαίρου. Αυτή την ομάδα θα αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός εάν περάσει τη Βικτόρια Πλζεν. Μια ομάδα που έχει… δόντι τον ίδιο τον Ερντογάν. Μια ομάδα πανίσχυρη, ανερχόμενη, με βαθύ πορτοφόλι και ραγδαία αναπτυσσόμενες (εξαιρετικές) διεθνείς σχέσεις. Ας δούμε, όμως, ποια πραγματικά είναι η Μπασακσεχίρ.

Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ήταν ιδιαιτέρως ταλαντούχος, σαν ποδοσφαιριστής. Έφτασε όντως ως ημι-επαγγελματίας στην Κασίμπασα αλλά αυτό ήταν όλο. Η φήμη πως ο πατέρας του δεν του επέτρεψε τη μεταγραφή του στην Φενέρμπαχτσε ελέγχεται γενικώς. Μια ιστορία που -κατ’ αντιστοιχία- πιθανότατα έχει ακούσει ο καθένας από εμάς στον περίγυρο του από κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία που προσπαθεί να πείσει πως ο δρόμος της ζωής του άλλαξε συμπτωματικά. Η διαφορά είναι πως αν αμφισβητήσεις κάνα θείο, το πολύ-πολύ να σου θυμώσει το σόι. Αν αμφισβητήσεις τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μπορείς να βρεθείς στα… κάτεργα. Τσιφλίκι του το Κράτος, τσιφλίκι του η Δικαιοσύνη, αμέτρητοι οι φυλακισμένοι. Ο κατάλληλος άνθρωπος για να ανοίξεις ποδοσφαιροκουβέντα!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗ «ΔΙΚΗ ΤΟΥ» ΟΜΑΔΑ

Για να μην το κουράζουμε λοιπόν αδίκως: Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, σέντερ φορ στα νιάτα του, θα μπορούσε να γίνονταν (και) ένα αστέρι του ποδοσφαίρου. Θα μπορούσε να γίνει ένας βιρτουόζος των γηπέδων, και να σαρώνει ρεκόρ σε αυτά πριν μετατρέψει κάθε λογής εκλογική διαδικασία της γειτονικής χώρας σε υπόθεση αυστηρά προσωπική. Δήμαρχος, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα ήθελε να είναι και πρωταθλητής, πόσο μάλλον λίγο πριν τις πρώτες εκλογές στην Τουρκία που απειλούσαν το αήττητο του.

Βέβαια, όποιος νομίζει ότι τελικά ο Σουλτάνος, άκουσε τον πατέρα του και δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, κάνει μεγάλο λάθος. «Μεγάλη μπάλα» παίζει ο Ερντογάν, και για όσους αναζητούν λεπτομέρειες μια ματιά στα όσα κάνει, όσα έχει πετύχει και όσα θέλει να κάνει η Μπασάκσεχιρ των τελευταίων τριών χρόνων, θα πάρει την απάντηση που ψάχνει για την ομάδα που θα βρει στον δρόμο του ο Ολυμπιακός.

Ποια ακριβώς η σχέση του Προέδρου της Τουρκίας με την Μπασάκσεχίρ; Την περιέγραψε λιτά και κατανοητά η «λύκαινα» της Ακροδεξίας, Μεράλ Ακσενέρ στο twitter, μετά από ένα ντέρμπι κορυφής στο πρωτάθλημα: «Γαλατασαράι 2–0 Ρετζέπ Ταγίπ Ερντόγαν» τιτίβισε συγκεντρώνοντας 8.500 σχόλια, 42.000 retweet και 128.000 like στην τελευταία καταμέτρηση.

Ο Σουλτάνος δεν είναι απλά υποστηρικτής της συγκεκριμένης ομάδας. Ο δημιουργός της είναι, σε μια βαθιά πολιτική κίνηση που έχει τις ρίζες της στα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ, το καλοκαίρι 2013. Τότε που οι οπαδοί της Μπεσίκτας, ένωσαν τις φωνές τους με αυτούς της Γαλατά Σαράι και τους άλλους της Φενέρ  κραυγάζοντας «Ταγίπ, παραιτήσου»  και «Χέρι με χέρι κατά του φασισμού». Ο Πρωθυπουργός τότε Ερντογάν δικαιολόγησε τους 11 νεκρούς και τους 8.000 τραυματίες αποκαλύπτοντας ένα ακόμη «σκοτεινό σχέδιο» μια «συνωμοσία κατά της Τουρκίας». Μάλιστα 35 μέλη του μεγαλύτερου συνδέσμου οπαδών της Μπεσίκτας, «Τσαρσί» κατηγορήθηκαν με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο αντιμετωπίζοντας ποινές που έφταναν ως την ισόβια κάθειρξη.

ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΜΕΓΑΛΟΥΣ»

Η Μπεσίκτας από τότε έγινε η ομάδα σύμβολο των εργατών, των φτωχών και αδικημένων της τουρκικής κοινωνίας. Υποστηρίχθηκε από την Αριστερά, τους  διανοούμενους και τις μειονότητες. Οι «Τσαρσί», που ιδρύθηκαν το 1982, λίγο μετά το πραξικόπημα του Εβρέν, πήραν μέρος σε μαζικές συγκεντρώσεις υπέρ της δημοκρατίας. Εκαναν καμπάνια κατά του ρατσισμού όταν εθνικιστές και ρατσιστές επιτέθηκαν φραστικά σε Αφρικανό ποδοσφαιριστή μέσα στο στάδιο «Ινονού». Στο επόμενο παιχνίδι φώναζαν εν χορώ το σύνθημα «είμαστε όλοι μαύροι». Συμμετείχαν με τις σημαίες τους και τα σύμβολά τους στις μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις κατά της εισβολής στο Ιράκ, αλλά και ενάντια στην κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στην Τουρκία. Σύμφωνα με όσα οι ίδιοι γράφουν στη σελίδα τους στο διαδίκτυο (στο twitter έχουν 790.000 ακολούθους), «πολεμούν τα τελευταία 30 χρόνια ενάντια στον δεσποτισμό, είναι ενάντια στις διακρίσεις, πιστεύουν στην αλληλεγγύη των λαών και είχαν μέχρι πρόσφατα στην ηγεσία τους έναν Αρμένη που αγωνίζεται να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Αρμενίων».

Την Γαλατά την υποστηρίζουν Κεμαλιστές, αλλά και Κούρδοι μιας και  ο φυλακισμένος ηγέτης του Κουρδικού κόμματος (PKK), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είναι φίλαθλος της. Τα κόκκινα και κίτρινα χρώματα της σε αντίθεση με το πράσινο του αγωνιστικού χώρου κατά έναν… ποιητικό τρόπο φέρετε να εκφράζουν τη σημαία του PKK.  Την πιο συντηρητική Φενέρ ο Ερντογάν την εκτιμούσε πάντα περισσότερο. Εδρεύει στην Ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης και είναι σίγουρα πιο κοντά σε όσα ο ίδιος πρεσβεύει. Δεν τους συγχώρεσε ποτέ όμως και τη δική τους συμμετοχή στα γεγονότα του 2013. Δεν συγχώρεσε συνολικά το ποδόσφαιρο, και το απέδειξε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2016. Σύσσωμο το συμβούλιο της Ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας αναγκάστηκε σε παραίτηση. Το ίδιο έκαναν και οι πρόεδροι και τα μέλη των 11 Ενώσεων που είναι συνδεδεμένες με την τουρκική Ομοσπονδία,  προκειμένου να υποβληθούν σε «ελέγχους ασφαλείας». Ακόμη και οι απλοί υπάλληλοι βρέθηκαν υπό παραίτηση,  χωρίς να το γνωρίζουν. Αν μπορούσαν άλλωστε ας έκαναν και αλλιώς.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΑ… ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

Αλλά, τι σχέση μπορεί να έχουν, με την απειλή κατά του Ερντογάν, οι επιτροπές Διαιτησίας, Ηθικής και Δεοντολογίας, Αδειοδότησης, Υγείας και αντι-ντόπινγκ, ακόμη και το Γραφείο Διεθνών Σχέσεων της Ομοσπονδίας; Απολύτως καμία. Απλώς, ο «Σουλτάνος» βρήκε τη μεγάλη ευκαιρία να ποδηγετήσει πλήρως το τουρκικό ποδόσφαιρο, επειδή πιστεύει ότι η μπάλα μπορεί να γίνει ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο στα πόδια των αντιπάλων του. Των «τρομοκρατών», όπως τους αποκαλεί. Θέλει τον απόλυτο έλεγχο του ποδοσφαίρου στη χώρα του, επειδή γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν τη διείσδυσή του στις λαϊκές μάζες. Κάποτε ζήτησε από τον εμβληματικό Χακάν Σουκούρ, έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην Ιστορία της Τουρκίας, να κατέβει ως υποψήφιος στις εκλογές με το ΑKP. Όντως εξελέγη βουλευτής (2008). Σήμερα ζει –υποχρεωτικά- μόνιμα στο Λος Άντζελες.  ‘Ηταν οπαδός του Φετουλάχ Γκιουλέν, του άλλοτε ιμάμη και κάποτε πνευματικού καθοδηγητή του Ερντογάν, που εξελίχτηκε στον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του προέδρου της Τουρκίας.

ΤΟ «ΔΩΡΟ» ΚΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΙΤΛΟΥ ΚΑΙ… ΔΗΜΟΥ

Λέγαμε για την Μπασάκσεχιρ όμως, την ομάδα που «θέλουμε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο, όπως στο πρωτάθλημα της πολιτικής». Μια ομάδα της Κωνσταντινούπολης που ως το 2014 ήταν… αδιάφορη. Δίχως οπαδικό υπόβαθρο, δίχως οικονομικούς πόρους, δίχως αγωνιστικές δυνατότητες. Τότε την «υιοθέτησε» ο Σουλτάνος και άλλαξε η τύχη της. Αρχικά μετονομάστηκε σε  Μπασακσεχίρ Medipol και «γέμισε» με χρήματα, τα οποία όπως φημολογείται δόθηκαν από επιχειρηματίες-φίλους του Προέδρου. Έπειτα ανέβηκε γρήγορα τις κατηγορίες του τουρκικού ποδοσφαίρου. Αργότερα το Κράτος της έκανε δώρο ένα υπερσύγχρονο γήπεδο.

Στα εγκαίνια μάλιστα του «Μπασακσεχίρ Φατίχ Τερίμ» ο Ερντογάν φόρεσε το «12» στην πλάτη και συμμετείχε στο φιλικό παιχνίδι διάρκειας 15′ λεπτών. Πρόλαβε μάλιστα σε ένα τέταρτο να σκοράρει τρεις φορές (!) και να οδηγήσει τους Πορτοκαλί σε νίκη με 9-4. «Πολύ καλός» σχολίασε ο Φατίχ Τερίμ. Με τη στενή σχέση του Σουλτάνου με την Μπασακσεχίρ, ωστόσο, να επηρεάζει (κατά τους αναλυτές) τη σχέση του ακόμη και με δικούς του οπαδούς, από τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες. Καθώς η ραγδαία άνοδος της δυναμικότητας της ομάδας από τη… γειτονιά του, αυτομάτως δημιούργησε νέες συνθήκες ανταγωνισμού και κυρίως άλλαξε τους συσχετισμούς. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι τελικά ίσως και να… συνέφερε τον Ερντογάν η απώλεια και του φετινού τίτλου από την ομάδα του Οκάν Μπουρούκ στο φινάλε, από τη Γαλατά. Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Ερντογάν έχασε την Κωνσταντινούπολη. Ο Δήμος πέρασε στα χέρια του Εκρέμ Ιμάμογλου, που νίκησε τον Ερντογάν και τον εκλεκτό του, δύο φορές…

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑ…

Η Μπασασκεχίρ έχασε το περσινό πρωτάθλημα με δύο βαθμούς διαφορά (69-67) παρότι ήταν η καλύτερη ομάδα. Και παρότι έως την 30ή αγωνιστική ήταν πρώτη και έως την 32η ισόβαθμη με τη Γαλατά! Αλλά το χειρότερο για την ομάδα της Πόλης είναι ότι έχασε ορισμένους κομβικούς ποδοσφαιριστές της. Η απώλεια του Μανουέλ Ντα Κόστα (πρώην του Ολυμπιακού) από την άμυνα δεν αναπληρώθηκε ποτέ, παρότι έφυγε τον Ιανουάριο. Ενώ με το τέλος της σεζόν αποχαιρέτησαν οι Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ (επιθετικός), Φεντόρ Κουντριάσοφ (αριστερός μπακ), Σερντάρ Τάσι (στόπερ), Εμρέ Μπελόζογλου (μέσος, πήγε στη Φενέρ), Ριάντ Μπάγιτς (επιθετικός, 2ος σκόρερ).

Από την άλλη, ωστόσο, ο σύλλογος της Κωνσταντινούπολης έχει σπουδαίους παίκτες στο ρόστερ του, με κορυφαίο όλων των Εντιν Βίσκα. Τον Βόσνιο πρώτο σκόρερ της τουρκικής ομάδας, αλλά και ηγέτη της. Ενώ από το δυναμικό ξεχωρίζουν ο Ρομίνιο, ο Ολλανδός εξτρέμ Ελιέρο Ελία, ο διεθνής Τούρκος γκολκίπερ Φεχμί Μερτ και οι συμπατριώτες του Μαχμούτ Τεκντεμίρ (αμυντικός μέσος), Ιρφάν Τσαν (μέσος), ο Βραζιλιάνος δεξιός μπακ Ζουνίνιο, ο επίσης Βραζιλιάνος επιτελικός χαφ Μάρσιο Μοσορό, ο πρώην διεθνής Γάλλος αριστερός μπακ, Γκαέλ Κλισί, ο Ρουμάνος στόπερ Αλεξάντρου Επουρεάνου, αλλά και ο «δικός μας» Στέφανο Ναπολεόνι.

Ενώ φέτος έχουν ήδη αποκτηθεί ο 24χρονος Τούρκος μέσος Φουρκάν Σογιάλπ, ο 27χρονος επίσης Τούρκος επιθετικός Μουχαμέτ Ντεμίρ, ο 27χρονος Νορβηγός στράικερ Φρέντρικ Γκούλμπραντσεν, ο 28χρονος Αυστραλός αριστερός μπακ Αζίζ Μπέχιτς και ο 22χρονος Νιγηριανός αμυντικός μέσος Αζουμπουίκε Οκετσούκουα.