Συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω…

Το έχουν πει και τα κομπιούτερς και οι αριθμοί. Όμως «μιλάνε» μια γλώσσα συγκεκριμένη και ο Βασίλης Σπανούλης δεν είναι ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής γιατί το λένε τα στατιστικά. Ο αγαπημένος Kill Bill των φίλων του Ολυμπιακού, ο αγαπημένος V Span των φίλων του μπάσκετ, αυτός που αγάπησαν να μισούν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, είναι ένας παίκτης προικισμένος και ταγμένος να κουβαλά ολόκληρη την μπασκετική κληρονομιά του τόπου στην πλάτη του.

Είναι ένας αθλητής με αμόλυντη αγάπη για το ίδιο το άθλημα. Με σεβασμό στην μπάλα, στο παρκέ, στους συμπαίκτες και τους αντιπάλους. Είναι αυτός που κοντεύει τα 37 και για πολλούς δεν θα έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια ομάδα, κι όμως αποδεικνύει το αντίθετο σε κάθε ευκαιρία. Είναι αυτός που σαν σήμερα το 2010 αμφισβήτησε τον κορυφαίο εκείνη την στιγμή σύλλογο της χώρας για να γίνει νούμερο 1, στα ερυθρόλευκα.

Είναι αυτός που εννέα χρόνια μετά, μπορεί να γυρίζει το βλέμμα πίσω στο χρόνο και να λέει «ναι, τα κατάφερα». Αυτός που ο εκάστοτε προπονητής του μένει βουβός να τον κοιτάζει να εργάζεται πιο σκληρά από οποιονδήποτε συμπαίκτη του, να καταλαμβάνει… κορυφές με συγκλονιστική συνέπεια και να υποτάσσει τον χρόνο στα θελήματά του. Να γυρνάει την πλάτη στη λογική, να δίνει άλλο νόημα στη λέξη «ηγέτης».

Αυτός που άλλαξε, πριν εννέα χρόνια, τις ισορροπίες στο ελληνικό μπάσκετ, την μοίρα του Ολυμπιακού, την σύγχρονη Ιστορία του. Ο V Span που έχει αγωνιστεί 496 φορές με την ερυθρόλευκη, κι έχει σκοράρει 6.041 πόντους, έχει κατακτήσει, από το 2010 μέχρι σήμερα, 2 Ευρωλίγκες (2012 και 2013), 3 πρωταθλήματα Ελλάδας (2012, 2015, 2016), 1 Κύπελλο Ελλάδας (2011) και 1 Διηπειρωτικό (2013). Ο κορυφαίος πασέρ στην Ιστορίας της Ευρωλίγκας,  ο κορυφαίος σκόρερ στην Ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος.

Αυτός που όταν αποφασίσει να σωπάσει, η σιωπή του θα κάνει τεράστιο κρότο κι η απώλειά του θα κοστίσει όσο κανενός άλλου στο παρελθόν. Αυτός που μέχρι τότε, πρέπει άπαντες να απολαύσουν σιωπηλοί στα παρκέ. Σε κάθε του ντρίμπλα, κάθε πάσα, κάθε σουτ. Κάθε στιγμή περισυλλογής του στον πάγκο. Κάθε συμβουλή του στους συμπαίκτες του. Σε κάθε παιχνίδι που υπογράφει.

Και όλα αυτά γιατί από τον Αϊνστάιν μέχρι σήμερα, όλο και περισσότεροι φυσικοί υποστηρίζουν ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Ότι είναι απλώς ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Μια επινόηση του ανθρώπινου νου, για να τέμνει την προσωπική του αιωνιότητα. Να την χωρίζει σε περιόδους, σε ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα και να μπορεί να γράφει την ιστορία του. Όσο λοιπόν περισσότερο αποδεικνύεται ότι ο χρόνος είναι απλώς ένας δυνάστης, τότε εκείνοι που τον αμφισβήτησαν με θράσος, χρήζουν μεγαλύτερου σεβασμού…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

… και ο Βασίλης Σπανούλης βασίζει την μοναδικότητά του στην αμφισβήτηση του χρόνου!