Το ΝΒΑ στην εποχή του Λέοναρντ…

Έχουν περάσει περίπου έξι ώρες στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια από την στιγμή που οι Τορόντο Ράπτορς ολοκλήρωσαν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των τελευταίων ετών στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ κόντρα στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς.

Ο Καουάι Λέοναρντ μπορεί πλέον να χαμογελάει και να νιώθει περήφανος αφού εκείνος είναι που οδήγησε το σύνολο του Νικ Νερς στην κορυφή του κόσμου, παίρνοντας από το χέρι την ομάδα και οδηγώντας την στο πρώτο πρωτάθλημα της ιστορία της.

https://www.youtube.com/watch?v=X4USsy7RWN8

Όλη τη σεζόν ήταν σταθερά καλός όντας ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης των Καναδών. Στα πλέι-οφ όμως ήταν που πραγματικά «πήρε φωτιά» δινοντας τη δική του απάντηση σε όλους τπυς επικριτές του που έλεγαν πως δεν θα τα καταφέρει.

Πλέον στην «δαγκάνα» του κρατά το βαρύτιμο τρόπαιο και όχι μόνο. Κρατά φυσικά και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών μετά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις απέναντι στου πρώην πρωταθλητές.

Για να φτάσει εκεί όμως έπρεπε πρώτα να πετύχει το καλάθι της ζωής του κόντρα στους Φιλαδέλφεια με ένα απίθανο buzzer beater που έστειλε τους Ράπτορς στους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας με τους Μιλγουόκι Μπακς.

Εκεί κόντρα στα «ελάφια» του Γιάννη Αντετοκούνμπο θα έδειχναν οι Καναδοί αν είναι φτιαγμένοι από καλό μέταλλο και αν είναι έτοιμοι για να κάνουν την υπέρβαση τους μέχρι τους μεγάλους τελικούς του ΝΒΑ.

Ο Λέοναρντ δήλωσε παρών και κατάφερε να οδηγήσει εκ του ασφαλούς με 4-2 τους «δεινοσαύρους» παρότι είχαν βρεθεί με 2-0 πίσω, πετυχαίνοντας να πραγματοποιήσουν τέσσερις συνεχόμενες νίκες.

https://www.youtube.com/watch?v=joQ75X2brJ8

Η νέα ομάδα των Ράπτορς

Οι Ράπτορς ήταν μια ομάδα που χτίστηκε ουσιαστικά φέτος. Ναι μεν υπήρχε ένας σταθερός κορμός με παίκτες όπως οι Σερζ Ιμπάκα, Κάιλ Λάουρι, Φρεντ ΒανΦλιτ, Πασκάλ Σιάκαμ και Νόρμαν Πάουελ, οι οποίοι αναζητούσαν έναν ηγέτη που θα τους οδηγήσει στις επιτυχίες.

Η ευκαιρία τους δόθηκε όταν οι Σαν Αντόνιο Σπερς αποφάσισαν να ανταλλάξουν τον «Klaw», ο οποίος είχε δηλώσει να φύγει, με τον ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν και τον Γιάκομπ Ποέλτλ να πηγαίνουν στο Τέξας και τους Καναδούς να παίρνουν τον Λέοναρντ και τον Ντάνι Γκριν.

Τα κομμάτια λοιπόν υπήρχαν και το μόνο που έπρεπε να γίνει ήταν ο νέος προπονητής, Νικ Νερς, να δημιουργήσει το παζλ και να βάλει όλα τα κομμάτια σε μια σειρά για να μπορέσει να πετύχει το κάτι παραπάνω που δεν είχε συμβεί για χρόνια.

Ο 51χρονος τεχνικός πήρε την εμπειρία των Κάιλ Λάουρι, Ντάνι Γκριν, Καουάι Λέοναρντ, Σερζ Ιμπάκα για να δημιουργήσει μια πολύ δυνατή αμυντικά ομάδα. Οι Σιάκαμ, ΒανΦλιτ και Πάουελ θα έδιναν την «σπιρτάδα» που ήθελε η ομάδα. Στην μέση της σεζόν μάλιστα ανταλλάχθηκε ο Γιόνας Βαλαντσιούνας με τον Μαρκ Γκασόλ σε μια κίνηση που αποδείχθηκε κομβική για τη θέση του σέντερ.

Ας γυρίσουμε όμως στον Λέοναρντ ο οποίος για φτάσει σε όλες αυτές τις επιτυχίες στην καριέρα του είχε να αντιμετωπίσει δύσκολα παιδικά χρόνια με την ζωή να μην του φέρεται και με τον καλύτερο τρόπο.

Το συμβάν που τον άλλαξε για πάντα

Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1991, στο Λος Άντζελες, και παρά το «φανταχτερό» όνομα της πόλης, η ζωή του Λέοναρντ μόνο «φανταχτερή» δεν ήταν. Ζούσε με τη μητέρα του η οποία είχε χωρίσει με τον πατέρα του και για να τον βλέπει περνούσε αρκετό χρόνο στο πλυντήριο αυτοκινήτων που εκείνος διατηρούσε.

Αρχικά είχε ασχοληθεί με το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο, ενώ στο Λύκειο έδειξε όλες τις πτυχές του τεράστιου ταλέντου του στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα. Το μπάσκετ δηλαδή. Βέβαια μέχρι το Λύκειο, στα πρώτα του βήματα με τη «σπυριάρα» δεν ήταν όπως θα ήθελε.

Επειδή δεν είχε μεταφορικό μέσο, δεν κατάφερε να πάει στις δοκιμές που έκανε η ομάδα του. Βέβαια επειδή η ζωή έχει και τα καλά της, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το άθλημα βρήκε την ευκαιρία που έψαξε και χρειαζόταν.

Ενδιάμεσα όμως είχε συμβεί ένα τραγικό συμβάν που άλλαξε τελείως τον τρόπο που σκεφτόταν και φερόταν ο Λέοναρντ. Ο πατέρας του βρέθηκε νεκρός, σε ηλικία 43 ετών, στη δουλειά του, χωρίς να μάθει ποτέ γιατί. Αυτό τον έκανε πιο δυνατό και μόλις 24 ώρες μετά τον θάνατο του βγήκε κανονικά να παίξει μπάσκετ με την ομάδα του πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση.

Έπειτα από αυτή τη σκληρή δοκιμασία που έπρεπε να ξεπεράσει, αγωνιζόμενος όπως στα παρκέ, σαν… λιοντάρι, δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 2011. Οι Πέισερς τον επέλεξαν και του έδωσαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο του.

Η ομάδα της Ιντιάνα, όμως, τον αντάλλαξε αμέσως και τον έστειλε στους Σαν Αντόνιο Σπερς παίρνοντας ως αντάλλαγμα το αγαπημένο παιδί του Γκρεγκ Πόποβιτς, τον Τζορτζ Χιλ. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως για να κάνει αυτήν την κίνηση ο έμπειρος κόουτς είχε δει κάτι που ίσως κανείς δεν είχε διακρίνει μέσα από τη σιωπή που έβγαζε ο Καουάι. Αυτό ήταν πια. Η καριέρα του Λέοναρντ είχε πάρει πια το δρόμο της.

Τα χρόνια στο Σαν Αντόνιο

Η πρώτη του σεζόν ως «ρούκι» ήταν αναγνωριστική και κυρίως ο Πόποβιτς προσπαθούσε να τον εντάξει στο πλάνο της ομάδας για να γίνει ένας μελλοντικός σταρ. Η επόμενη σεζόν (2012-13) ήταν η καθοριστική για το ποιος θα γινόταν τα επόμενα χρόνια ο «δαγκάνας».

Ήταν η χρονιά που τα «σπιρούνια» διεκδίκησαν τον τίτλο και θα μπορούσαν να τον είχαν κερδίσει αν ο Ρέι Άλεν δεν είχε ευστοχήσει στο σουτ της καριέρας του, κατά τη διάρκεια του Game 6. Οι Σπερς μπορεί να μην κέρδισαν το τρόπαιο, κέρδισαν όμως αυτόν τον απίθανο παίκτη. Σε ηλικία 21 ετών μπήκε στο γήπεδο κοιτάζοντας στα μάτια τον τεράστιο ΛεΜπρόν Τζέιμς, παίζοντας πάνω του εξαιρετική άμυνα και κάνοντας αρκετά καλά ματς.

Η επόμενη σεζόν ήταν η στιγμή που εκείνη η μικρή «ηλιαχτίδα» που είχε δειλά ξεπροβάλλει από το συννεφιασμένο του πρόσωπο, θα γινόταν ο ήλιος που θα φώτιζε τον δρόμο του Λέοναρντ προς την καταξίωση και την κορυφή του κόσμου.

Το απίθανο σύστημα που είχε δημιουργήσει ο Γκρεγκ Πόποβιτς, με το λεγόμενο «beautiful game», ήταν αυτό που χρειαζόταν ο «Klaw» για να δείξει ποιος πραγματικά ήταν. Το αποτέλεσμα δικαίωσε τους πάντες.

Τον Πόποβιτς για την επιλογή του να ανταλλάξει το αγαπημένο του παιδί, τον Λέοναρντ που εμπιστεύθηκε τον Ποπ βλέποντας τον σαν τον πατέρα που είχε χάσει και γενικά όλος ο οργανισμός της ομάδας από την πόλη του Τέξας.

Τα «σπιρούνια» βρήκαν ξανά στους τελικούς του ΝΒΑ την παρέα του Τζέιμς, του Ουέιντ, του Μπος και του Άλεν. Αυτή τη φορά όμως οι Σπερς ήταν έτοιμοι για όλα και ο Λέοναρντ σε δαιμονιώδη κατάσταση. Η σειρά τελείωσε στο 4-1 και η ομάδα του Πόποβιτς κατακτούσε το πέμπτο της δαχτυλίδι.

MVP των τελικών, επάξια, θα έβγαινε ο Καουάι Λέοναρντ αφού στα πέντε παιχνίδια είχε 17,8 πόντοι, 6,4 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1,6 κλεψίματα και 1,2 μπλοκ σε περίπου 34 λεπτά συμμετοχής. Και ο καθένας μπορεί να αναρωτιέται. Τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος σε αυτή την ηλικία;

Έπειτα ακολούθησαν δύο ακόμη χρονιές στις οποίες βελτιωνόταν συνεχώς, ειδικά στον επιθετικό τομέα, έχοντας μετατραπεί έτσι στον καλύτερο «two way» παίκτη της λίγκας. Δηλαδή να αγωνίζεται το ίδιο καλά, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα.

Η χρονιά που άλλαξε τα πάντα

Η σεζόν 2016-17 ήταν εκείνη που θα άλλαζε για πάντα τον Λέοναρντ και θα έδινε την ένταση στη ζωή του που δεν είχε τόσα χρόνια στο Σαν Αντόνιο. Ήταν η χρονιά που ο Καουάι κόντεψε να οδηγήσει τους Σπερς, σχεδόν μόνος του, στην κορυφή.

Η ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς έφτασε μέχρι τους τελικούς της Δυτικής περιφέρειας αντιμετωπίζοντας τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Στο πρώτο ματς της σειράς ο Λέοναρντ βρίσκεται σε απίστευτη κατάσταση και δεν σταματά να φορτώνει το καλάθι των «πολεμιστών» με πόντους.

Τελειώνει το πρώτο ημίχρονο με 21 πόντους και οδηγεί τους Σπερς σε μια μεγάλη διαφορά. Φτάνουμε στην τρίτη περίοδο. Το ρολόι δείχνει να απομένουν 7:55 για το τέλος του δωδεκαλέπτου. Ο «Klaw» κάνει μια κίνηση προς τα αριστερά και σουτάρει. Την ώρα που προσγειώνεται στο έδαφος πατά το πόδι του Ζάζα Πατσούλια και πέφτει. Αυτό ήταν. Τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο για κανέναν.

Η τελευταία σεζόν στο Τέξας

Ο Λέοναρντ έχασε το υπόλοιπο της σεζόν και δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ήττα των Σπερς. Ωστόσο όλοι είχαν την ελπίδα, έπειτα από τέτοιες εμφανίσεις πως θα οδηγήσει τα «σπιρούνια» και πάλι σε επιτυχίες.

Η χρονιά ξεκινά και όλοι περιμένουν πότε θα γυρίσει. Εν τω μεταξύ ο Καουάι έχει υποστεί ακόμη έναν τραυματισμό στο πόδι που δεν του επιτρέπει να παίξει. Ο παίκτης επιμένει ότι πονάει, όμως οι εξετάσεις που του έκανε το ιατρικό τιμ της ομάδας είναι πεντακάθαρες. Τι συμβαίνει όμως και δεν παίζει;

Δεν μαθαίνουμε ποτέ. Θα εμφανιστεί σε μόλις εννέα ματς με τη φανέλα του συλλόγου και από τον Ιανουάριο θα εξαφανιστεί από το Σαν Αντόνιο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι πονάει και προσλαμβάνει δικούς του γιατρούς, εν όσο βρίσκεται στο Λος Άντζελες.

Τελικά ολοκληρώνεται η σεζόν και ο Λέοναρντ δεν στηρίζει τους συμπαίκτες του στα πλέι-οφ. Όλοι σιγά-σιγά συζητούν πως λογικά θα αποχωρήσει. Ξαφνικά «σκάει η βόμβα» πως έχει ζητήσει ανταλλαγή. Το γυαλί έχει ραγίσει και δεν κολλά.

Τελικά μια μέρα του Ιουλίου ανακοινώνεται πως πηγαίνει στο Τορόντο για λογαριασμό των Ράπτορς σε αντάλλαγμα του ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν που πηγαίνει στο Τέξας.

Η σεζόν της επιστροφής στο Τορόντο

Ο Καουάι είχε καταφέρει να κάνει μια ολόκληρη πόλη, μια ολόκληρη ομάδα να αναρωτιέται γιατί έφυγε και δεν έμεινε. Άλλοι τον υποστήριξαν και άλλοι τον χλεύασαν. Ο ίδιος όμως παρέμενε ταπεινός και σιωπηλός χωρίς να μιλά. Μόνο ένα γράμμα άφησε στους φίλους των Σπερς που έλεγε πόσο τους αγαπά.

Κανείς δεν ήξερε πως θα γυρίσει, σε τι κατάσταση θα βρισκόταν. Αμφισβητήθηκε. Εκείνος όμως δεν μιλούσε. Δεν του αρέσει άλλωστε. Προτίμησε να μιλήσει με το παιχνίδι του. Όπως έκανε πάντα. Τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά. Τελικά άρχισε να γίνεται ο παλιός Καουάι.

Η μεγάλη στιγμή που θα αντιμετώπιζε την ομάδα των Σπερς στο Τέξας είχε φτάσει. Όλοι την περίμεναν. Μια πινακίδα με τη λέξη «προδότης» σηκώθηκε. Οι περισσότεροι στο γήπεδο το φώναξαν μάλιστα. Εκείνος όμως δεν μιλούσε. Οι Σπερς νίκησαν, αλλά κανέναν δεν ενδιέφερε πραγματικά.

Το τέλος του ματς βρίσκει τον Λέοναρντ, που έχει ακούσει τα… πάντα από τους φίλους των «σπιρουνιών», να βυθίζεται στην αγκαλιά του Γκρεγκ Πόποβιτς. Στην αγκαλιά του δεύτερου πατέρα του που έλεγαν πως τον είχε προδώσει. Εκεί δόθηκε η απάντηση σε όλους, εκείνο το παιδί από το Λος Άντζελες, ακόμη είχε την αγάπη του μέντορα του και τίποτα δεν είχε σημασία.

Σημασία έχει πως και πάλι ο Λέοναρντ είχε έρθει στο προσκήνιο, για το σωστό λόγο αυτή τη φορά. Ακόμα και οι οπαδοί των Σπερς κατάλαβαν πως δεν έχει αξία να μισείς αυτόν τον παίκτη, απλώς πρέπει να τον παρακολουθείς και να τον θαυμάζεις.

Γιατί αυτό το παιδί μπόρεσε να οδηγήσει μια ομάδα που δεν είχε δει ποτέ της πρωτάθλημα στην κορυφή, πολλές φορές όλοι έδειχναν να τα περιμένουν όλα από εκείνον. Ο Λέοναρντ δεν τους απογοήτευσε και έκανε αυτό που ξέρει καλά, να οδηγεί μια ομάδα σε τίτλους.