Τόμας Βερμάλεν: Η ανεκπλήρωτη τελειότητα

Κανείς δεν ήταν πιο ευτυχισμένος από τον Ραφ και τον Έις, αλλά κι ο μπαμπάς τους δεν πήγαινε πίσω. Ο Τόμας Βερμάλεν βρισκόταν στη φυσούνα του Σαντιάγκο Μπερναμπέου και δεν είδε το βίντεο των γιων του, που έτρεχαν πάνω κάτω με ενθουσιασμό δείχνοντας το μέρος εκείνο της οθόνης που βρισκόταν ο Βέλγος.  Ένα βίντεο που παρακολούθησαν αργότερα εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι και ίσως να μπορούσε να αποδώσει στο μέγιστο βαθμό τι σήμαινε η συμμετοχή του Βερμάλεν σε ένα clásico.

Αν εξαιρέσεις τον παιδικό ενθουσιασμό δύο αγοριών, ηλικίας δύο και τεσσάρων, και του μικρού ξάδερφού τους, που πιθανότατα δεν είναι μέγεθος μετρήσιμο, η κάψα του Βέλγου μπορούσε να σε συγκλονίσει! «Ένιωσα πως μπορούσα τελικά να ξεκινήσω βασικός στην Μπαρτσελόνα»! Αυτό το συναίσθημα που μπορούν να βιώσουν μονάχα οι επαγγελματίες αθλητές που έχουν ταλαιπωρεί από τραυματισμούς. Εκείνη η δικαίωση. Για την προσπάθεια, σωματική και ψυχική. Η ανταμοιβή για ένα αδιάκοπο «θα το ξεπεράσω».

Ο Τόμας Βερμάλεν που βρίσκεται σύμφωνα με την As κοντά στον Ολυμπιακό είχε όλα τα φόντα για να αποτελέσει έναν από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της γενειάς του. Η μοίρα που έγραψε το σενάριο της καριέρας του, αποδείχθηκε αρκετά σκληρή μαζί του, εμφανίζοντας συχνά πυκνά εμπόδια που δεν του επέτρεψαν να φτάσει όσο ψηλά μπορούσε, να προσεγγίσει την τελειότητα σε βαθμό αντάξιο των ικανοτήτων.

Ωστόσο, οδεύοντας στα 34 του χρόνια, στο διαβατήριό του, έχει πάνω από 150 συμμετοχές στην Premier League με τη φανέλα της Άρσεναλ, πάνω από 140 στην Ολλανδία με τη φανέλα του Άγιαξ, πάνω από 50 στη La Liga με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Πάνω από 70 διεθνείς συμμετοχές με την Εθνική ομάδα του Βελγίου, την οποία συνεχίζει να υπηρετεί.

Ο πολύπειρος στόπερ (αγωνίζεται και ως αριστερός μπακ), υπήρξε παιδί του Άγιαξ στην πιο ανθηρή του δεκαετία. Υπήρξε μαθητής του αυστηρού καθηγητή του ποδοσφαίρου Αρσέν Βενγκέρ. Προσφάτως υπήρξε αγαπητός παίκτης του Ερνέστο Βαλβέρδε που τον (υπο)στήριξε πολλάκις στην Μπάρτσα. Απλώς πάντοτε, ανάμεσα στα σχόλια για το ταλέντο του θα υπάρχει χώρος για το if, και εικασίες σχετικά με τους τραυματισμούς του, που πλέον διαμορφώνουν το στάτους του ως «επιρρεπεί».

Με τον Άγιαξ κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα Ολλανδίας. Με την Άρσεναλ κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας τη σεζόν 2013-2014, ενώ αναδείχθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της Πρέμιερ Λιγκ τη σεζόν 2009-2010. Με την Μπαρτσελόνα, έχει κερδίσει τρία πρωταθλήματα (2014–15, 2015–16 και 2017-18), τέσσερα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2015). Στην Εθνική Βελγίου αγωνίζεται από το 2006. ‘Ηταν στο ρόστερ της ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, στο Μουντιάλ του 2014, στο Euro του 2016 και στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι είναι ένας παίκτης που θα κοσμήσει με την παρουσία του τα ελληνικά γήπεδα, αν και εφόσον το ρεπορτάζ των Ισπανών επιβεβαιωθεί.

Ο Τόμας Βερμάλν, μεγάλωσε στην Αμβέρσα τη δεκαετία 1980-90. Βρέθηκε στην τέλεια θέση, γεωγραφικά. Μπορούσε να παρατηρήσει δύο ποδοσφαιρικές κουλτούρες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη μία, το Βέλγιο που μετρούσε συνεχείς αποτυχίες στα μεγάλα τουρνουά, την στιγμή που οι βελγικοί σύλλογοι άρχισαν να ξεθωριάζουν στην Ευρώπη. Κι από την άλλη, το κοντινό Άμστερνταμ, η επανάσταση του Άγιαξ που έφτανε στο αποκορύφωμά της, ακόμη και όταν ο…ιερέας του, Γιόχαν Κρόιφ βρισκόταν στη Βαρκελώνη, μια τρομακτικά νεαρή ομάδα του Αίαντα κέρδιζε το Champions League το 1995 και έφτανε ως τον τελικό της διοργάνωσης την επόμενη ακριβώς χρονιά.

Δεν ήταν δύσκολη η απόφασή του λοιπόν. Δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο πιτσιρίκος Τόμας επέλεξε να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στον Άγιαξ το 2000. Μετά από τρία χρόνια με την ομάδα νέων, ο 18χρονος έκανε το ντεμπούτο του υπό τις οδηγίες του Ρόναλντ Κούμαν, τον Φεβρουάριο του 2004. Συμβάδισε μάλιστα άψογα, με την θεωρεία της ομάδας για αμυντικούς – καλούς μπαλαδόρους και η πρόοδός του ήταν τέτοια που άξιζε αναμφίβολα μια θέση στο ρόστερ της ομάδας. Ήταν ωστόσο εξαιρετικά δύσκολο να μπει στην ενδεκάδα ενός συλλόγου που είχε τους Maxwell, Julien Escudé και Τζον Χέιτινγκα. Ένας δανεισμός του στην Waalwijk για την περίοδο 2004/05 τον βοήθησε να εγκλιματιστεί στην Eredivisie.

Κατά την επιστροφή του στον Άγιαξ το 2005, ο νεαρός Βερμάλεν άρχισε σταδιακά να κλειδώνει τη θέση του στα μετόπισθεν της ομάδας, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στο κύπελλο εκείνης της σεζόν, ακόμα κι αν ο Αίαντας τερμάτισε τέταρτος στο πρωτάθλημα. Το ταλέντο του, οδήγησε τον Κούμαν να του δώσει πέντε συμμετοχές στο Champions League, ενώ παράλληλα πραγματοποιούσε και το ντεμπούτο του στην Εθνική Βελγίου.

Η συνεργασία του με τον Χέιτινγκα ισχυροποιήθηκε το 2006 και το 2007, ο Άγιαξ κυνήγησε την Αϊντχόφεν ως το τέλος της διαδρομής, ολοκληρώνοντας το πρωτάθλημα δεύτερος στη διαφορά τερμάτων το 2006/07. Το ταίρι του, μετακόμισε το 2008 στην Ατλέτικο Μαδρίτης, κάτι που έστεψε τον 22χρονο Βερμάλεν ηγέτη της άμυνας του Άγιαξ με αποστολή να εξασφαλίσει την ομαλή ένταξη του Βερτόνχεν στον σύλλογο. Έχοντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο Βερμάλεν οδήγησε τον Άγιαξ στους 16 του Κυπέλλου UEFA.

Η αγωνιώδης προσπάθεια του να εξελίσσεται, σε συνδυασμό με την εμπειρία του σε κορυφαίο επίπεδο για πάνω από 150 παιχνίδια, ήταν αρκετή για να τραβήξει το βλέμμα ενός άλλου συλλόγου. Η προοπτική της συνεχούς συμμετοχής στο Champions League και τα 12 εκατομμύρια που του έδινε η Άρσεναλ ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά για να τον δελεάσουν.

Η Άρσεναλ της μετά 2006 εποχής, βρισκόταν σε  μεταβατική περίοδο. Μια μετάβαση, άκρως πιο σημαντική από την μετακόμιση της από το Χάιμπουρι στο Έμιρειτς. Με τη σταδιακή αποσύνθεση της ομάδας, ο Αρσέν Βενγκέρ προσπάθησε να οικοδομήσει μια νέα ομάδα από το μηδέν. Στο πλάνο του Αλσατού τις δύο πιο σημαντικές θέσεις κατείχαν οι μπαλαδόροι αμυντικοί και οι γρήγοροι φορ. Ο Βερμάλεν αποκτήθηκε για να ηγηθεί των μετόπισθεν μαζί με τον William Gallas.

Το γεγονός ότι είχε μαθητεύσει στον Άγιαξ σήμαινε για τον Βενγκέρ ότι θα χρειαστεί πολύ μικρότερη περίοδο εκμάθησης για να προσαρμοστεί στο στυλ της ομάδας σε σύγκριση με τις επόμενες αφίξεις στον σύλλογο όπως ο Λοράν Κονσιελνί. Η ευελιξία του να αγωνίζεται σε παραπάνω θέσεις από αυτή του στόπερ τον έκανε να ξεχωρίζει από έναν άλλο Βέλγο που είχε κάνει την εμφάνισή του στο Μάντσεστερ Σίτι, Βινσέντ Κομπανί.

Ο Βερμάλεν προσαρμόστηκε γρήγορα στο αγγλικό ποδόσφαιρο και πραγματοποίησε την καλύτερή του σεζόν στην πρώτη του παρουσία στην Premier. Το 2010, η αποχώρηση του Gallas οδήγησε τον Βέλγο στην πρώτη θέση της άμυνας. Ωστόσο, ένας τραυματισμός στον αχίλλειο, που προστέθηκε σε ακόμα έναν αργότερα κατά τη διάρκεια της σεζόν, τον περιόρισε σε μόλις πέντε εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και μάλλον σηματοδότησε το… μέσο της καριέρας του.

Πιθανότατα έκτοτε ο Βερμάλεν δεν επέστρεψε ποτέ στο επίπεδο σταθερότητας που είχε έως τότε. Στα χρόνια που ακολούθησαν η άφιξη του Μερτεσάκερ και η στροφή του Βενγκέρ σε αμυντικούς με καλύτερα φυσικά προσόντα άρχισαν να περιορίζουν τις συμμετοχές του. Παρόλα αυτά το περιβραχιόνιο του αρχηγού κοσμούσε το μπράτσο του, ωστόσο σταδιακά ο Μερτεσάκερ κέρδισε την άτυπη μονομαχία τους.

Παρά τους τραυματισμούς η εντυπωσιακή του πρώτη σεζόν με τους Κανονιέρηδες και το πείσμα του, προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Λουίς Ενρίκε. Η μετακόμισή του στη Βαρκελώνη ήρθε σε μια εποχή μεγάλης αλλαγής για την καταλανική λέσχη που έψαχνε μια ποιοτική λύση στις πρώτες τις επιλογές για την άμυνα, Πικέ και Μασεράνο. Ο Βερμάλεν θεωρήθηκε πολύτιμη προσθήκη λόγω της διεθνούς εμπειρίας του και της ικανότητάς του να εκπαιδεύσει νέους αμυντικούς. Οι τραυματισμοί ήταν και πάλι παρόντες. Δεν του επέτρεψαν να φτάσει στα επίπεδα που μπορούσε. Πάντοτε όμως με πείσμα τους άφηνε πίσω του και προχωρούσε. Μετά από πέντε σεζόν με τους Καταλανούς (μεσολάβησε και ένας μονοετές δανεισμός στη Ρόμα), αποχωρεί από τους Μπλαουγκράνα και εξετάζει την πιθανότητα να ντυθεί στα Ερυθρόλευκα, φέρνοντας στο λιμάνι του Πειραιά, λίγη από την κλάση του.