Λάμψη στην… άκρη του πάγκου

Η ώρα της στέψης έφτασε. Το Άγιο Δισκοπότηρο είναι έτοιμο να παραδοθεί στους μονομάχους που πέρασαν τα πάνδεινα για να βρεθούν ένα βήμα πριν την τελική κρίση.

Τότεναμ και Λίβερπουλ αναμετρούνται απόψε (22:00) με φόντο την κατάκτηση του Champions League, με τη μάχη της… σκακιέρας να αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για την ανάδειξη του νικητή.

Από την «κόκκινη» πλευρά, ο Γιούργκεν Κλοπ θέλει να… σπάσει την κατάρα των τελικών και να πανηγυρίσει επιτέλους τη βαρύτιμη κούπα, ενώ με τη σειρά του ο Ποτσετίνο θέλει να συνεχίσει το δικό του θαύμα μέχρι την ύστατη στιγμή.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, αμφότεροι φλερτάρουν με την πρώτη κατάκτηση της ευρωπαϊκής κούπας, γεγονός που θα τους εντάξει σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ προπονητών που έχουν αναρριχηθεί στην κορυφή της Ευρώπης.

Με αφορμή τη δική τους μάχη για την… είσοδο στο πάνθεον, to10.gr παρουσιάζει τους δέκα καλύτερους προπονητές που έχουν καθίσει στον πάγκο για το θεσμό του Champions League.

10. Ότμαρ Χίτζφελντ

Ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που έχει κατακτήσει τη διοργάνωση με δυο διαφορετικές ομάδες.

Πρώτα, κατάφερε να πανηγυρίσει όντας ο τεχνικός της νεανικής Ντόρτμουντ του 1997, η οποία επικράτησε με 3-1 της Γιουβέντους στον τελικό για να βρεθεί για πρώτη και μοναδική φορά στην κορυφή της Ευρώπης.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Χίτσφελντ βρίσκεται στον πάγκο της μισητής αντιπάλου, Μπάγερν, με την οποία στέφεται εκ νέου πρωταθλητής Ευρώπης.

Ο αγχωτικός τελικός του 2001 κόντρα στη Βαλένθια βρίσκει νικητές τους Γερμανούς, οι οποίοι κατακτούν για τέταρτη φορά στην ιστορία τους την κούπα με τα μεγάλα αυτιά.

9. Ράφα Μπενίτεθ

Το έπος της Πόλης αποτελεί μια από τις πιο αλησμόνητες στιγμές στην ιστορία της Λίβερπουλ. Η συγκλονιστική ανατροπή και τελικά κατάκτηση του τροπαίου κόντρα στη Μίλαν έχει αποκτήσει μυθική υπόσταση για τους φίλους των «κόκκινων» και μνημονεύεται σαν… παραμύθι για τις επόμενες γενιές.

Όπως είναι φυσιολογικό, ο πρωτεργάτης αυτού του επιτεύγματος δεν θα μπορούσε να μην συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ήρωες και συνεπώς στους καλύτερους προπονητές του Champions League.

Σε συνδυασμό μάλιστα πως η Λίβερπουλ βρέθηκε και το 2007 στον τελικό του θεσμού με τον Ράφα Μπενίτεθ να βρίσκεται στον πάγκο, ενισχύει ακόμα περισσότερο το στάτους που έχει αποκτήσει στη διοργάνωση.

8. Βιθέντε Ντελ Μπόσκε

Ο Ντελ Μπόσκε μπορεί να μην αποτελούσε το επιθυμητό όνομα για τον πάγκο της Ρεάλ, αλλά απέδειξε μέσα σε πολύ σύντομα χρονικό διάστημα τις ικανότητές του.

Χαρίζοντας το 8ο και 9ο τρόπαιο στην ομάδα της Μαδρίτης, σίγουρα έχει γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του θεσμού.

7. Γιουπ Χάινκες

Μπορεί να παρέμεινε μόλις ένα χρόνο στη Μαδρίτη, όμως ήταν αρκετό για να καταφέρει να στέψει τη Ρεάλ πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Οι «Μερένχες» μέχρι τότε μάλιστα περίμεναν 32 ολόκληρα χρόνια για να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο, αφού παρέμεναν μακριά από την κορυφή από το 1966 και τη νίκη στον τελικό κόντρα στην Παρτιζάν.

Ο Γερμανός τεχνικός κατάφερε να σπάσει την κατάρα, ενώ μια δεκαπενταετία αργότερα οδήγησε και τη Μπάγερν στην κατάκτηση του πέμπτου τροπαίου της.

Στον γερμανικό εμφύλιο του 2013, οι Βαυαροί επικρατούν της Ντόρτμουντ με 2-1, με τον 60χρονο τότε προπονητή να έχει δημιουργήσει μια αρμάδα που σάρωσε μέχρι το τέλους την Ευρώπη.

6. Σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Δεν χρειάζονται πολλή λόγια για να περιγράψεις τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Ίσως ο καλύτερος προπονητής που πέρασε ποτέ από τους πάγκους, ο Σκωτσέζος έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα στο θεσμό.

Με δυο κατακτήσεις Champions League, το όνομά του ανήκει στο κλειστό κλαμπ τεχνικών που έχουν καταφέρει κάτι αντίστοιχο, ενώ παράλληλα έχει συνδέσει το όνομά του και με τον απίστευτη ανατροπή στον τελικό του 1999 κόντρα στη Μπάγερν.

5.  Λούις Φαν Χάαλ

Καμιά φορά δεν μετράει τόσο η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Ο Λούις Φαν Χάαλ μπορεί να κατέκτησε μόλις μια φορά το τρόπαιο, όμως το φοβερό σύνολο που δημιούργησε με τον Άγιαξ παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις κορυφαίες ομάδες που στέφθηκαν πρωταθλήτριες Ευρώπης.

Σε συνδυασμό μάλιστα με το γεγονός πως κατάφερε να βρεθεί σε τελικό άλλες δυο φορές – χωρίς πάντως να κατακτήσει την κούπα – σίγουρα έχει να προσθέσει στο κύρος του πρώην προπονητή.

4. Ζοσέ Μουρίνιο

O Special One δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συγκεκριμένη λίστα. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως κατάφερε να κατακτήσει δυο κούπες με δυο διαφορετικά αουτσάιντερ.

Το 2004 κατάφερε να φέρεις εις πέρας ένα σύγχρονο θαύμα κατακτώντας το τρόπαιο με την Πόρτο, ενώ το 2010 βρέθηκε εκ νέου στην κορυφή της Ευρώπης όντας στον πάγκο της Ίντερ.

Το γεγονός μάλιστα πως ήταν σε θέση να κερδίσει μεγαθήρια όπως τη Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα αλλά και τη Μπάγερν του Φαν Χάαλ προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη στα επιτεύγματά του.

3. Κάρλο Αντσελότι

Ένας από τους τρεις στην ιστορία που έχουν κατακτήσει τρεις φορές το Champions League/ Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε να πει πως το Champions League είναι η διοργάνωση του Ιταλού, ο οποίος έχει στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης τόσο με τη Μίλαν όσο και με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Αν μάλιστα δεν είχε συμβεί και το… θαύμα της Πόλης το 2005 με θύματα τους «ροσονέρι» , τότε πιθανώς να είχε καταλάβει και την πρώτη θέση στη λίστα.

2. Πεπ Γκουαρδιόλα

Όπως προαναφέρθηκε και στην περίπτωση του Λούις Φαν Χάαλ, μερικές φορές δεν μετράει τόσο πολύ ο αριθμός των κατακτήσεων αλλά ο τρόπος που τα πήρες.

Κατά την τετραετή θητεία του στη Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα δημιούργησε ίσως την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, ενώ το ποδόσφαιρο που παρήγαγε μπορεί να είχε ρίζες από την εποχή του Άγιαξ του 70′, όμως πραγματικά φαινόταν λες και είχε προέλθει από άλλο γαλαξία.

Οι δυο κατακτήσεις του τροπαίου σίγουρα δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες, όμως ο κύριος λόγος που ο Καταλανός βρίσκεται στη δεύτερη θέση είναι οι εντυπωσιακές ομάδες που έχει δημιουργήσει ανά καιρούς, οι οποίες έχουν την τάση να…. αποδίδουν στις απαιτήσεις που ζητάει το φιλοθεάμον κοινό.

1. Ζινεντίν Ζιντάν

Είναι προπονητής για μόλις τρία χρόνια και ήδη έχει κατακτήσει την Ευρώπη ισάριθμες χρονιές. Κάθε προσπάθεια της Ρεάλ να στεφθεί πρωταθλήτρια τελείωνε με επιτυχία, χάρη στην παρουσία του θρυλικού Γάλλου στην τεχνική ηγεσία.

Σίγουρα δεν έχει αποδείξει την αξία του σε μακροχρόνιο πλαίσιο, όμως από την άλλη μέσα σε μόλις τρία χρόνια έκανε το ανέλπιστο: 3/3 και πλέον φιγουράρει στην πρώτη θέση εκείνων που είχαν τη τύχη να αντικρίσουν από κοντά τη λάμψη του βαρύτιμου τροπαίου.