Κακά: Ο «ηθικός» ήρωας που το modern football αναζητά

Η μπάλα αναπαύεται στην εστία κι αυτός γονατίζει, σηκώνει το βλέμμα στον ουρανό, τα χέρια ψηλά, να δείχνουν το απέραντο, να δείχνουν εκείνον, που τον βοήθησε να πραγματώσει τα όνειρά του. Σε κάθε γκολ, περίπου η ίδια ιεροτελεστία. «Ανήκω στον Ιησού»! Ο Ρικάρντο Κακά ήταν έφηβος, περίπου 18 χρονών όταν εκμεταλλευόμενος την κίτρινη κάρτα που είχε δεχθεί σε προηγούμενο παιχνίδι της Σάο Πάολο, αποφάσισε να επισκεφθεί με τους γονείς και τον αδερφό του ένα Water Park.

Μια αθώα βουτιά στην πισίνα. Εκείνη ήταν η απαρχή για να αλλάξει ολόκληρη η κοσμοθεωρία του. Βγήκε από την πισίνα με αίματα στο κεφάλι. Διακομίσθηκε άμεσα στο νοσοκομείο. Οι ακτινογραφίες και οι περαιτέρω εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε έδειξαν κάταγμα σε αυχενικό σπόνδυλο. Ο κίνδυνος να μείνει παράλυτος τον διέλυε. Η Σιμόνε Κριστίνα, η μητέρα του, είχε δώσει ρητή εντολή να επιστρέψει στο πατρικό τους. Για να είναι ήσυχη. Για περίπου δύο μήνες φόρεσε ένα ειδικό κολάρο στο λαιμό. Την μπάλα δεν μπορούσε να την αγγίξει. Δεν πέρασε όμως ούτε ημέρα που να μην στρέψει τα μάτια στον ουρανό.

Μυημένος στην Ευαγγελική εκκλησία από τα 12 του και προερχόμενος από ευκατάστατη οικογένεια, περίμενε καρτερικά το θαύμα, το θέλημα του Θεού. Να του επιτρέψει να ολοκληρώσει τα όνειρά του. Ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Ήθελε να φορέσει τη φανέλα της Σελεσάο. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι προσευχές του εισακούστηκαν κι αυτός είναι ένας από τους λόγους τηρεί ευλαβικά την παραπάνω ιεροτελεστία.

«Πιστεύω δεν ήταν τύχη, ο Θεός με προστάτεψε εκείνη τη στιγμή από κάτι πιο σοβαρό. Πολλοί πιστεύουν ότι έγινα Χριστιανός μετά από αυτό το ατύχημα. Οι γονείς μου ήταν Χριστιανοί και μεγάλωσα διαβάζοντας τη Βίβλο», δήλωσε ο ίδιος αργότερα.

Σε κάθε του βήμα με τη μπάλα, σε κάθε ενέργεια στο γρασίδι οποιουδήποτε γηπέδου έπαιξε, σε κάθε γκολ κρυβόταν ο Θεός. Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει, λοιπόν, ήταν να στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό, να αφήνεται στην πίστη του. Σε εκείνη την ανεξήγητη με λογική προσέγγιση δύναμη, που αντλεί κάποιος από την πίστη. Σε αυτήν οφείλει όσα έκανε στο γρασίδι. Έτσι πίστευε και θα ήταν αναίδεια να προσπαθήσει κανείς να καταλάβει.

Από το 2007 έως φέτος. Κανείς άλλος παίκτης, εκτός των Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο δεν είχε κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα. Από το 2007 όταν το χαμογελαστό παιδί της Μίλαν κρατούσε τα χέρια του το πολύτιμο αυτό τρόπαιο, το ποδόσφαιρο άλλαξε πολύ. Στη δεκαετία που ακολούθησε, από τότε που το αγόρι που άνηκε στον Ιησού βραβευόταν ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, τίποτα δεν είναι το ίδιο…

Το 2007, ο 20χρονος Μέσι και ο 22χρονος Κριστιάνο Ρονάλντο βρίσκονταν πίσω του. «Αυτή είναι μια νέα εποχή στο ποδόσφαιρο», είχε δηλώσει εκείνος όταν σήκωνε τη γυαλιστερή, χρυσή σφαίρα. «Ένας νέος κύκλος ανοίγει. Υπήρχαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές παλαιότερα, αλλά τώρα οι νέοι παίκτες θα γράφουν Ιστορία», συμπλήρωσε. Είχε δίκιο. Την επόμενη ακριβώς χρονιά, τα λόγια του, σαν μια ιδιόμορφη προφητεία άρχισαν να υλοποιούνται. Στο ποδόσφαιρο ανέτελλε μια νέα εποχή, κι εκείνος μέσα από έναν εικονικό καθρέφτη αυτοκινήτου, καθόταν μελαγχολικά στο κάθισμα και κοιτούσε τους Μέσι και Ρονάλντο να τον ξεπερνούν. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι ίσως, να ήταν ο τελευταίος νικητής της Χρυσής Μπάλας που γεννήθηκε σε αυτόν τον πλανήτη.

Τα 18 του τέρματα συν τις 10 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις, πιθανόν να μην εξηγούν, στην Μέσι – Κριστιάνο εποχή, γιατί ο Κακά τη σεζόν 2006-07 βραβεύτηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Επιπλέον ο Βραζιλιάνος εκείνη τη χρονιά, λίγο μπορούσε να επηρεάσει τα τεκταινόμενα στη Serie A καθώς η Μίλαν παράπαιε. Μια ομάδα την οποία συνέθεταν παίκτες όπως οι Καφού, Μαλντίνι, Νέστα, Πίρλο, Ιντζάκι, Ρονάλντο κατέρρεε στην 4η θέση μετά την αφαίρεση 8 βαθμών λόγω του σκανδάλου Calciopoli.

Στην Ευρώπη, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Μίλαν ήταν σε έναν όμιλο βατό, μαζί με τις ΑΕΚ , Λιλ και Αντερλεχτ. Ο Κάκα σε εκείνη τη φάση της διοργάνωσης πέτυχε τα πρώτα πέντε από τα συνολικά 10 ευρωπαϊκά του τέρματα στην πορεία των Ροσονέρι. Σε όλα τα στάδια νοκ-άουτ, αποτέλεσε ένα κομψό μείγμα σταθερότητας και άνεσης. Περνούσε ανάμεσα στους αμυντικούς με τρόπο που έμοιαζε τόσο απλός, τόσο γήινος. Επέμενε παρά τα σκληρά μαρκαρίσματα και χειριζόταν την μπάλα με μια αβίαστη χάρη που μόνο ένας παίκτης από τη Βραζιλία μπορεί.

Όμως το πρώτο παιχνίδι της Μίλαν ενάντια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Όλντ Τράφορντ ήταν (είναι) ίσως το δικό του Magnus Opus. Ο τρόπος που έβρισκε και χειριζόταν μετέπειτα τους ελεύθερους χώρους, ήταν μαγικά ανεξήγητος. Το πρώτο του γκολ, ένα απαλό άγγιγμα της μπάλας για να περάσει τη γραμμή άμυνας, κι άλλο ένα για να περάσει την μπάλα μέσα από… το μάτι της βελόνας μεταξύ του απλωμένου ποδιού του Φαν Ντερ Σαρ και του δοκαριού. Το δεύτερο όμως, ήταν πράξη απόλυτης βάναυσης τέχνης…

Πήρε την μπάλα στην αριστερή πλευρά, προσπέρασε τον Φλέτσερ. Από εκεί, την πέρασε πάνω από τον Γκάμπριελ Χάιντσε και έτρεξε γύρω από τον Αργεντινό πριν σπρώξει την μπάλα με το κεφάλι του μπροστά, συνεχίζοντας την πορεία του. Την χτύπησε ξανά με ακρίβεια για να την περάσει ανάμεσα από το σημείο όπου κινούνταν οι Χάιντσε και Εβρά. Ήταν έξω και αριστερά από την περιοχή με τρεις αμυντικούς να τον κυνηγούν. Ο Κακά είχε κερδίσει για τον εαυτό του πλούσιο χρόνο και χώρο και σούταρε την μπάλα στέλνοντάς την στην εστία του Φαν Ντερ Σαρ. Μαγεία, που λίγο μπορούσαν να υπερκαλύψουν τα τέρματα του Ρούνεϊ που έδωσαν τη νίκη στους Άγγλους, με τη ρεβάνς στο Σαν Σίρο να παρέμενει ανοιχτή υπόθεση…

Στο Μεάτσα, ο κόσμος έμοιαζε να γνωρίζει τι θα επακολουθούσε. Εκείνος στεκόταν στο γρασίδι ήρεμος, γυάλιζε κάτω από τους προβολείς, στην βροχή. Του πήρε μόνο 11 λεπτά για να βάλει σε θέση οδηγού την ομάδα του. Μόλις στο 1ο λεπτό της συνάντησης έκανε μία κούρσα από τα δεξιά χωρίς να τον προλάβει κανείς, έβγαλε μια παράλληλη μπαλιά την οποία, όμως, δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν οι συμπαίκτες του.

Στο 7’ δοκίμασε τα αντανακλαστικά του Φαν Ντερ Σαρ, ωστόσο το γκολ δεν άργησε να έρθει. Στο 11ο λεπτό του αγώνα, ο Βραζιλιάνος βρέθηκε σε θέση βολής μετά από πάσα του Ζέεντορφ και με αριστερό βολέ νίκησε τον Ολλανδό πορτιέρε. Κι έπειτα… εκείνη η ίδια ιεροτελεστία. Ύψωσε τα χέρια του ψηλά, προς αναγνώριση της θεϊκής έμπνευσης. Οι Ζέεντορφ και Τζιλαρντίνο ολοκλήρωσαν τη θεία ανατροπή. Η Μίλαν ήταν στον τελικό της Αθήνας.

Ο Κακά μπορεί να μην βρήκε δίχτυα εναντίον της Λίβερπουλ, αλλά η Μίλαν είχε βρει την λύτρωση για τον χαμένο τελικό της Κωνσταντινούπολης. Κι εκείνος απλώς γονάτισε, ευχαριστώντας τον Θεό, αποκαλύπτοντας το: Ι belong to Jesus μπλουζάκι που φορούσε μέσα από τη φανέλα του, σε μια κίνηση, μια εικόνα που θα καθορίσει την καριέρα του.

Δεν είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που θα διακηρύξει το ταλέντο του ως δώρο από τους ουρανούς. Όμως η ζωή και η σταδιοδρομία ενός άνδρα που άφησε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο, σε μια ευαγγελική εκκλησία του Σάο Πάολο, θα στέκεται πάντα ως παράδειγμα για το τι επιλογές μπορεί να κάνει ένας ποδοσφαιριστής. Μπορεί να επιλέξει να κάνει δωρεές, να είναι ενεργό μέλος σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, να είναι ο άνθρωπος που έχει αναγγείλει την οικογένειά του και την πίστη του ως εξισορροπητικές δυνάμεις που τον κράτησαν όρθιο σε μια ζωή που ξοδεύτηκε μπροστά στο φως των πιο γυαλιστερών προβολέων.

Ο Κακά προσπάθησε πάντα να προβάλλει την πραγματική εικόνα του εαυτού του στον κόσμο.Ένας δημοσιογράφος της Βραζιλίας, ο οποίος ακολούθησε τη σταδιοδρομία του από την πρώτη εμφάνισή του στη Σάο Πάολο, τον περιέγραψε ως: «απλά ένας πολύ καλός άνθρωπος … σε ένα επάγγελμα». Κι αυτή η φράση μπορεί να περιγράψει και την αλλαγή της εποχής στο ποδόσφαιρο.

Όχι ότι κάθε νέος αστέρας διαλέγει τον «κακό» δρόμο. Εξάλλου τα κριτήρια για να χαρακτηρίσει κανείς μια επιλογή «λανθασμένη» διαφέρουν. Απλώς ο Κακά ήταν κάτι άλλο – όχι μόνο ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη, αλλά εκείνος που θα καλούσες σπίτι σου γνωρίζοντάς τον μόνο λίγες ώρες, αυτός που θα απαντούσε θετικά σε μια πρόταση για 5×5, εκείνος που θα συνόδευε τη γιαγιά του στην εκκλησία το επόμενο πρωί, αυτός που θα επέλεγε να κρατήσει άφθαρτο το «είναι» του σε έναν κόσμο… με αιχμηρές γωνίες. Με δηλητηριασμένα δισκοπότηρα. Σε μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα με χτισμένες περσόνες. Με καλογυαλισμένες βιτρίνες και ζωές που προκαλούν φθόνο.

Ο Κακά ήταν ο τελευταίος ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε στον πλανήτη μας…