Γιάννης Μπουρούσης: Ο τελευταίος των… Γαλανόλευκων

Στο τέλος κάθε αγωνιστικής σεζόν, η ίδια διαδικασία. Κοιτάζει τον καθρέφτη στο σπίτι του. Κοιτάζει τα γόνατα, τα χέρια, το σώμα του. Έχει κουραστεί. Τα χιλιόμετρα στα παρκέ είναι πολλά. Κλεισμένα τα 35 πια. Όμως όταν φοράει τα γαλανόλευκα ξεχνά τα πάντα. Τι προετοίμαζε μπροστά στον καθρέφτη του να δεις. Α, ναι. Το πώς θα ανακοινώσει ότι αποσύρεται από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Όλοι οι «παλιόφιλοι» είναι πλέον απόντες. Σταμάτησαν. Όλοι εκείνοι που οδήγησαν την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 2005, στη δεύτερη θέση του κόσμου το 2006. Τελευταίοι ο Νίκος Ζήσης και ο Βασίλης Σπανούλης. Ο Γιάννης Μπουρούσης όχι. Δεν έχει έρθει ακόμα η στιγμή.

Ο έμπειρος σέντερ διαπρέπει στο κινεζικό πρωτάθλημα, οδηγεί τους Zhejiang Guangsha Lions από τη μία νίκη στην άλλη. Όμως το κεφάλαιο «εθνική» δεν θέλει να το κλείσει. Αρνείται πεισματικά να αφήσει τον χρόνο να γίνει ο «αφέντης» του. Ο αρχηγός της Εθνικής, λίγα 24ωρα πριν ταξιδέψει για την Πάτρα για το παιχνίδι κόντρα στη Γερμανία σημείωσε triple double έχοντας 24 πόντους με 4/11 δίποντα, 4/6 τρίποντα και 4/4 βολές, 15 ριμπάουντ και 11 ασίστ στη νίκη της ομάδας του κόντρα στην Tianjin με 125-103. Μετά ετοίμασε την βαλίτσα του για Ελλάδα.

Έκανε τη δουλειά του και έσπευσε μετά να προσφέρει της υπηρεσίες του στην «επίσημη αγαπημένη» του. Και θα το κάνει για όσο τον κρατούν τα πόδια του. Θα το κάνει γιατί δεν έχει λόγους να μην βρίσκεται εκεί. Γιατί νιώθει υπέροχα κάθε φορά που παίζει για εκείνη. «Η Εθνική Ομάδα είναι το δεύτερο σπίτι μου.Κάθε φορά που πατάω στο παρκέ, δίνω τα πάντα για το εθνόσημο. Η Ελλάδα μου έχει προσφέρει τόσα πολλά και θέλω να δώσω κι εγώ κάτι πίσω. Αυτή η ομάδα έχει βοηθήσει την καριέρα μου από όταν ήμουν πολύ νέος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ήμουν στο ρόστερ του Eurobasket 2005, όταν και κατακτήσαμε τη διοργάνωση. Ήμουν μόλις 22 ετών! Αυτή η ομάδα μου έχει δώσει τα πάντα και θέλω να της το ανταποδώσω».

Όχι, το ταξίδι Κίνα – Ελλάδα δεν είναι εύκολο. Είναι κουραστικό. Πολύωρο. Από την στιγμή που η ομάδα του όμως του το επιτρέπει, δεν υπάρχει για εκείνον άλλος λόγος για να μην δηλώσει παρών για τις υποχρεώσεις της Εθνικής στα λεγόμενα «παράθυρα» της FIBA. Τι κι αν η πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης είναι ήδη γεγονός, εκείνος θα τρέξει δίπλα της. «Δεν είναι εύκολο το ταξίδι από την Κίνα, είναι λίγο κουραστικό. Αλλά από την στιγμή που η ομάδα μου μού έδωσε το… πράσινο φως, δεν υπήρχε περίπτωση να μην εκπροσωπήσω τη χώρα μου!».

Ο πολύπειρος σέντερ έχει αγαπηθεί και μισηθεί όσοι λίγοι. Έχει διχάσει, προβληματίσει. Έχει «γεννήσει» έριδες. Αντιπαλότητες. Έχει γίνει σύνθημα στα χείλη των «αιωνίων». Έχει φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ (2001/2006), του Ολυμπιακού (2006/2011), της Μιλάνο (2011/2013), της Ρεάλ Μαδρίτης (2013/2015), της Λαμποράλ (2015/2016), του Παναθηναϊκού (2016/2017). Έχει πρωταγωνιστήσει σε όχι αμιγώς αθλητικές ειδήσεις. Όμως αν κάτι μπορεί να ενώσει τους φίλους και τους πολέμιούς του είναι το πάθος του για την εθνική.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει τιμήσει όσο κανείς άλλος τα τελευταία 10-12 χρόνια τη γαλανόλευκη. Αποχαιρέτησε τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη, τον Ζήση. Ήταν εκεί όταν ένας μεγάλος κύκλος έκλεισε. Είναι εδώ τώρα που ανοίγει ένας νέος. Είναι εδώ πρόθυμος να αψηφήσει πόνο, κούραση ξανά και ξανά. Όπως έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν για όλες τις ομάδες του. Είναι εδώ για να δείξει στο νέο αίμα πώς να πονάει τη φανέλα με το εθνόσημο. Πώς να παλεύει μέχρι να αδειάσει η κλεψύδρα με το κουράγιο.