Μπαρτσελόνα : Από ομάδα ράγκμπι τα χρώματα της Μπάρτσα! (pics)

Μια μέρα σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου 1899, στo Xιμνάσιο Σολέ της Βαρκελώνης, 11 παθιασμένοι ποδοσφαιράνθρωποι, ανταποκρίνονταν στην αγγελία που’ χε καταχωρίσει στην εφημερίδα της Καταλανικής πρωτεύουσας «Los Deportes» ο Ελβετός επιχειρηματίας και σπόρτσμαν, Χανς Γκάμπερ, για την σύσταση ποδοσφαιρικής ομάδας.

Όμως ούτε ο, οραματιστής και μετέπειτα πρόεδρος, Γκάμπερ (που άλλαξε το όνομα του, επί το Καταλανικότερο, σε Ζοάν) μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνη η σύναξη Ελβετών, Άγγλων και Καταλανών, 118 χρόνια μετά, θ’ αποτελούσε γενέθλια ημερομηνία ενός από τους σημαντικότερους αθλητικούς οργανισμούς παγκοσμίως, με εκατομμύρια υποστηρικτές όπου γης!

Το F.C. Barcelona (σαφείς οι επιρροές των Άγγλων ιδρυτών του, στην επίσημη ονομασία του συλλόγου) ήταν γεγονός και προϊόντος του χρόνου έγινε σύμβολο της Καταλανικής κουλτούρας και των ανησυχιών του λαού της περιοχής.

Εξ ου και το μότο «Μes que un club» («Περισσότερο από ένας σύλλογος»). Φράση που η πατρότητα της ανήκει στον Ναρσίς Ντε Καρέρας, κατά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων του μετά από αρχαιρεσίες (1968).

Γιατί ένα από τα στοιχεία διαφοροποίησης της Μπαρτσελόνα, από τα υπόλοιπα σούπερ κλαμπ, είναι ότι δεν αποτελεί κτήμα κάποιου μεγιστάνα, αλλά έχει περισσότερους από …140.000 ιδιοκτήτες! Όσα τα μέλη της, που εκλέγουν την διοίκηση της.

Όμως αυτά είναι, λίγο – πολύ, γνωστά. Όπως κι η ιστορία του προέδρου της, Γιόζεπ Σουνιόλ, που εκτελέστηκε από Φαλαγγίτες του Φράνκο (1936), η Αμερικάνικη περιοδεία, των αυτοεξόριστων παικτών, για να συντηρηθεί οικονομικά, ο σύλλογος (1937) και τα κατεστραμμένα γραφεία από αεροπορικούς βομβαρδισμούς (1938), κατά τον Εμφύλιο, που διαμόρφωσαν το «χαρακτήρα» της.

Ακόμη γνωστότερα, τα αγωνιστικά πεπραγμένα των «μπλαουγκράνα», από την εποχή των Ροναλντίνιο και Μέσι.

Οι αστικοί μύθοι

Εκείνο που χάνεται στην αχλή του θρύλου, όμως, είναι πόθεν πως «μπλαουγκράνα»;
Ο αστικός μύθος θέλει τα χρώματα της Μπάρτσα προερχόμενα από την Γαλλική σημαία (κατά τον συγγραφέα Τόνι Στρούμπελ), αφού το σορτσάκι ήταν λευκό, στην παρθενική εμφάνιση. Ή από εκείνα της Βασιλείας, ομάδας όπου αγωνιζόταν ο Γκάμπερ, πριν μετακομίσει στην Βαρκελώνη.

Ωστόσο η εγγονή του, Έμμα Γκάμπερ, το διαψεύδει μέσω βιβλίου, όπου ο παππούς της εμφανίζεται συνδεδεμένος περισσότερο με τις Ζυρίχη (επίσης ιδρυτής της!) κι Εξέλσιορ.
Έτσι προ μηνών, ο σύλλογος της Βαρκελώνης έδωσε την επίσημη εκδοχή του πως το μπλε και το γκρενά προέκυψαν ως χρώματα του.

Στις 13 Δεκέμβρη 1899, λοιπόν, κατά τη δεύτερη συγκέντρωση, ο παίκτης (και κατοπινός πρόεδρος) Άρθουρ Γουίτι πρότεινε στον Γκάμπερ τα συγκεκριμένα χρώματα, που φορούσε η ομάδα ράγκμπι του σχολείου Μerchant Τaylors, του Λίβερπουλ, όπου είχε θητεύσει κι ο ίδιος (1893-94).

Χρώματα οικεία στο αθλητικό γίγνεσθαι της Βαρκελώνης, αφού λίγους μήνες νωρίτερα, ο πατέρας του Γουίτι (κι Άγγλος Πρόξενος στην πόλη) Έρνεστ είχε ιδρύσει το «Barcelona Lawn Tennis Club», που εξακολουθεί να υφίσταται (Reial Club de Tennis de Barcelona). Πάντα με μπλαουγκράνα στον θυρεό, όπως κι η Μπάρτσα.

Την εκδοχή επιβεβαίωσαν κι οι απόγονοι των Γκάμπερ (Μανέλ και Τσαβιέρ) και Γουίτι (Μάϊκλ), αποσαφηνίζοντας, οριστικά, το θέμα.