Ανάλυση: Τα ερωτήματα που «γέννησε» το ντέρμπι αιωνίων (vids)

Το βράδυ της περασμένης Κυριακής έλαβε χώρα το δεύτερο φετινό σπουδαίο ντέρμπι των αιωνίων, αυτή την φορά για το εγχώριο πρωτάθλημα της Basket League. Ο αγώνας είχε αρκετά κοινά στοιχεία με τον αντίστοιχο για την διοργάνωση της Euroleague, που πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν – πέρα φυσικά από τον τελικό νικητή, ο οποίος ήταν ξανά ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε φουριόζος και κατάφερε να ελέγξει το παιχνίδι στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου μέρους, βρίσκοντας στο πρόσωπο του Zach Leday έναν ανέλπιστο πρωταγωνιστή – ο Αμερικανός PF/C συνδέθηκε νωρίς με το αντίπαλο καλάθι και εξελίχθηκε σε σταθερό σημείο αναφοράς για την ερυθρόλευκη επίθεση (20 πόντοι). Στο δεύτερο ημίχρονο η αφήγηση διαφοροποιήθηκε ριζικά – οι αθλητές του David Blatt παρασύρθηκαν για τα καλά από την ορμητικότητα των Πρασίνων, οι οποίοι με απόλυτο ηγέτη τον Νίκο Παππά (24 πόντοι) – ίσως στην καλύτερη του εμφάνιση με το Τριφύλλι – ανέτρεψαν την κατάσταση και κατέκτησαν το πολυπόθητο ροζ φύλλο.

Κατά την άποψη μου η αναμέτρηση δημιούργησε περισσότερα ερωτήματα από αυτά που έλυσε. Στον Παναθηναϊκό οι δηλώσεις του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ περί εξαιρετικού ρόστερ, σταματά για την ώρα οποιαδήποτε κουβέντα για μεταγραφές και μεταφέρει οριστικά πλέον την πίεση στις πλάτες του Javi Pascual. Από την άλλη στο Λιμάνι έχουν ήδη βγει στην αγορά προς αναζήτηση παίκτη, καθώς ο Blatt δεν φαίνεται να υπολογίζει – τουλάχιστον σε αυτή την φάση – στο δίδυμο Μάντζαρης/Βεζένκοφ.

Πριν περάσουμε στην ανάλυση, θεωρώ πως πρέπει να συνυπολογίσουμε έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα. Όπως αντιλαμβάνεστε οι δύο ομάδες γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους – αυτός είναι και ο λόγος που συχνά τέτοιου είδους ντέρμπι κρίνονται στην ικανότητα των προπονητών να προωθούν μπασκετμπολίστες από τις πίσω γραμμές, από το βάθος του πάγκου. Ο Παναθηναϊκός διέθετε συνολικά περισσότερους αφανείς ήρωες (Lekavivius/Θανάσης/Παππάς), πράγμα που του επέτρεψε να κυριαρχήσει. Ας δούμε με ποιον ακριβώς τρόπο.

Η στόχευση στον Βασίλη Σπανούλη

Σε όλες τις φετινές ήττες του Ολυμπιακού εντοπίζεται μια κοινή συνισταμένη: η παρουσία του Σπανούλη δημιουργεί ρωγμές στην αμυντική πανοπλία του συλλόγου. Οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν συστηματικά στην επίθεση τους, προσπαθώντας έτσι να τον φθείρουν και να τον αναγκάσουν να καταναλώσει περισσότερη ενέργεια στα μετόπισθεν – κάτι που φυσικά επηρεάζει και την απόδοση του στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Το σενάριο επαναλήφθηκε αυτούσιο προχθές, με κύριο εκφραστή τον Keith Langford.

Για τον Νίκο Παππά

Ο Έλληνας guard ξεδίπλωσε στο παρκέ του ΟΑΚΑ το σύνολο των σπάνιων αρετών του και μάλιστα σε ένα κρίσιμο χρονικό σημείο, στο οποίο οι Πειραιώτες έδειχναν να έχουν το πάνω χέρι. Ο Παππάς φάνταζε κυριολεκτικά ασταμάτητος, σαλπίζοντας ουσιαστικά την πράσινη αντεπίθεση του δευτέρου μέρους. Τις βραδιές που είναι ζεστός αποτελεί αναμφίβολα έναν δυσεπίλυτο γρίφο για οποιαδήποτε άμυνα, κυρίαρχα λόγω της ικανότητας του στην ατομική προσπάθεια.

Εδώ κινείται αντίθετα από το screen, χρησιμοποιώντας διαδοχικές crossover και inside out ντρίμπλες για να τελειώσει την φάση με ένα τρομακτικής δυσκολίας lay up. Στην συνέχεια εκμεταλλεύεται την άτυχη στιγμή του Μάντζαρη (μάλλον γλίστρησε) και ευστοχεί για τρεις. Έπειτα κατορθώνει να κλειδώσει τον αμυντικό στην πλάτη του μετά το περιμετρικό ball screen, πασάροντας εξαιρετικά και σε μικρό χώρο στον Lasme.

Οι περιφερειακοί αμυντικοί των Ερυθρόλευκων αδυνατούσαν να τον περιορίσουν. Προσέξτε πόσο εύκολα περνάει τον Goss, προστατεύοντας παράλληλα την μπάλα από τον Λεντέι πριν την αφήσει στο καλάθι. Πέρα βέβαια από τις γνωστές του εφορμήσεις, ήταν επίσης ασυνήθιστα εύστοχος για τρεις (4/8 τρίποντα) – ξελασπώνοντας συχνά την ομάδα του, στο τέλος των 24 δευτερολέπτων.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

ΥΓ. Για τον Ολυμπιακό θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε σε ξεχωριστό κείμενο. Για την ώρα κρατείστε μόνο το εξής: ο Zach Leday αποτελεί ίσως το σημαντικότερο project του συλλόγου, ο οποίος πασχίζει να εισέλθει σε μια νέα εποχή.