Ρίβερ – Μπόκα: Η τραγωδία της Θύρας 12

Σε ένα συγκεκριμένο σημείο της γης, οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από οστά, αίμα και ποδόσφαιρο. Είναι η λατινική Αμερική. Εκεί οι ισορροπίες είναι διαφορετικές σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη. Εκεί η μπάλα χορεύει τάνγκο αγκαλιά με τον έρωτα και τον θάνατο. Στο ίδιο σημείο του χάρτη, έχουν ξεγράψει από τα ημερολόγιά τους μια συγκεκριμένη ημερομηνία: Η 23η Ιουνίου του 1968.

Μια μέρα που καταδικάστηκε για πάντα στη σιωπή. Η πιο μαύρη ημέρα στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής. Πάνω από μισό αιώνα πριν, 71 οπαδοί της Μπόκα Τζούνιορς έχασαν τη ζωή τους μέσα σε λίγα λεπτά όταν έφευγαν από το Μονουμεντάλ και οι πόρτες εξόδου του σταδίου, παρέμειναν κλειστές. 71 ψυχές έσβησαν χωρίς ποτέ κανείς να μάθει αν είναι  δυστύχημα ή προμελετημένο έγκλημα με συγκεκριμένο ηθικό αυτουργό, τη χούντα. Τόσα χρόνια μετά κι ακόμα δεκάδες ερωτηματικά συντροφεύουν οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορία.

Η πιο σκοτεινή ιστορία του πιο φανταχτερού Superclasicos όλων των σούπερκλασικος, του πιο άρρωστου, πιο παθιασμένου, αξίζει μια σίγουρα αναφορά με αφορμή τη «μάχη» των δύο ομάδων το Σάββατο 10 Νοεμβρίου (22:00) στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες.

Η θύρα 12 ήταν εκείνη που αντιστοιχούσε στην κερκίδα των οπαδών της Μπόκα. Εκεί έκατσαν όλοι όσοι πήγαν στο γήπεδο, εκείνο το κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα στο Μπουένος Άιρες. Μετά το μέγεθος της τραγωδίας, η Ρίβερ Πλέιτ αποφάσισε να αλλάξει το όνομα σε αυτή την θύρα, την ονόμασε «L» (επειδή είναι το 12ο γράμμα του αλφαβήτου). Εκείνη την ημέρα κανείς δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε…

Το παιχνίδι ήταν ανιαρό. Καμία από τις δύο ομάδες δεν διεκδικούσε το πρωτάθλημα κι εκείνο το στείρο 0-0 δεν χωρούσε συγκινήσεις. Οι πρώτοι οπαδοί της Μπόκα που κατευθύνθηκαν προς την έξοδο, διαπίστωσαν πως η πόρτα ήταν κλειστή. Αυτός ήταν και ο λόγος που επικράτησε χάος. Με τον κόσμο να συρρέει κατά εκατοντάδες με τους τελευταίους να μην έχουν εικόνα για το τι συνέβαινε. Πλήθος κόσμου συσσωρεύτηκε. Ο απολογισμός ήταν εκατοντάδες τραυματίες και 71 νεκροί.

71 άτομα έχασαν τη ζωή τους εκείνο το απόγευμα που η Αργεντινή δεν θα ξεχάσει ποτέ. Μισό αιώνα μετά την, δεν είναι ακόμα γνωστό τι ακριβώς προκάλεσε την τραγωδία. Ευθύνες δεν αποδόθηκαν ποτέ. Τα τουρνικέ δεν είχαν αφαιρεθεί και πάνω 50 χρόνια μετά, το γιατί παραμένει αναπάντητο.

Ο τότε πρόεδρος της Ρίβερ Πλέιτ, Ουίλιαμ Κεντ, στην κατάθεσή του έκανε λόγο για εκδίκηση της Αστυνομίας (η οποία ήταν πλήρως υπό τον έλεγχο του καθεστώτος Ογκάνια). «Όταν οι οπαδοί της Μπόκα κατάλαβαν πως ανάμεσά τους βρίσκονταν μυστικοί αστυνομικοί του καθεστώτος, τους απώθησαν φωνάζοντας συνθήματα κατά του καθεστώτος Κάποιοι οπαδοί, μάλιστα, ουρούσαν μέσα σε πλαστικά ή χάρτινα ποτήρια και τους τα πετούσαν. Ήταν καθαρά μια πράξη εκδίκησης. Μια πράξη ακραίας καταστολής».

«Ακούσαμε κραυγές, φωνές, κλάματα, η αστυνομία βρισκόταν στο πλάι του γηπέδου, όταν κατέβαινες, σταματούσες από εκείνη την εικόνα που αντίκριζες, δεν έβγαινες αυθόρμητα. Υπήρχαν σώματα στο πάτωμα, όσο κατέβαιναν και οι άλλοι στο σκοτάδι … όσοι έπεσαν κάτω ήταν θύματα, ακούσαμε σειρήνες, ήμασταν αποπροσανατολισμένοι», δήλωσε ο Έκτορ Νoβέρα, ένας από τους επιζώντες που ήταν στη θύρα 12 εκείνο το απόγευμα.

Οι Américo Di Vietro και Marcelino Cabrera, οι υπάλληλοι της ασφάλειας του γηπέδου της Ρίβερ, ήταν οι μόνοι που συνελήφθησαν για τα γεγονότα, αλλά πέντε μήνες, αθωώθηκαν και ακυρώθηκε και το χρηματικό πρόστιμο που τους είχε επιβληθεί.

Ο Χουάν Κάρλος Ογκάνια κήρυξε τότε τριήμερο πένθος σε όλη τη χώρα. Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και οι δύο ομάδες κατέβαλαν στις οικογένειες των θυμάτων περίπου 35.000.000 πέσος με την προϋπόθεση ότι δεν θα υποβάλουν εκ νέου αίτηση για αποζημίωση, ούτε θα αξιώσουν κάποια περαιτέρω έρευνα για την υπόθεση. Σχεδόν κανείς δεν τα δέχθηκα αφού μέχρι τώρα, άλλο πράγμα αναζητούν για να απαλύνει έστω και λίγο τον πόνο της απώλειας.

Η τραγωδία της Θύρας 12 δεν ξεχάστηκε ποτέ. Το 2008 είδε το φως της δημοσιότητας το ντοκιμαντέρ «Puerta 12», σε σκηνοθεσία του Pablo Tesoriere, εγγονό του Américo, γνωστού τερματοφύλακα της Ρίβερ. Στις κριτικές της ταινίας πολλοί αναφέρθηκαν στο απολυταρχικό καθεστώς της χώρας και στο πως εκείνο «έστησε» το σκηνικό και μετέπειτα φίμωσε τις κραυγές διαμαρτυρίας για την ατιμωρησία…

MUST READ

Η μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου: Η «μάχη» για τη 12η θέση και οι στάνταρ δύο ομάδες σε League Phase από το… καλοκαίρι!