Είναι άραγε οι σύγχρονοι αθλητές γρηγορότεροι ή δυνατότεροι; Part 1

«Citius, Altius, Fortius». Το γνωστό σε όλους μας σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η μετάφραση της φράσης στα Ελληνικά αποδίδεται ως «Γρηγορότερα, ψηλότερα, δυνατότερα». Στην σύγχρονη εποχή του σκληρού επαγγελματικού ανταγωνισμού – όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τις νίκες – οι αθλητές φροντίζουν σε σταθερή βάση να μας εκπλήσσουν με τα κατορθώματα τους – τα ρεκόρ διαδέχονται κυριολεκτικά το ένα το άλλο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Είμαστε άραγε γρηγορότεροι ή δυνατότεροι σε σχέση με το παρελθόν; Με άλλα λόγια η απάντηση μπορεί να κρύβεται στην σταδιακή σωματική εξέλιξη μας ως ανθρώπινο είδος, ή μήπως υπάρχει κάτι πιο βαθύ;

Για το ερώτημα των υπερανθρώπων 

Ο νικητής του Μαραθωνίου στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 2012, κατάφερε να ολοκληρώσει την κούρσα σε 2 ώρες και 8 λεπτά – περίπου δηλαδή 1,5 ώρα ταχύτερα συγκριτικά με την αντίστοιχη επίδοση το 1904 (στο ίδιο άθλημα). Αναμφίβολα μια τεράστια διαφορά. Παρόλα αυτά αν το καλοσκεφτούμε, ο σωματότυπος του μέσου ανθρώπου δεν έχει αλλάξει σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί τόσο μεγάλες αποκλίσεις.

Το 1936 ο Jesse Owens ήταν ο κάτοχος του ρεκόρ των 100 μέτρων (10,2 δευτερόλεπτα) – εάν αγωνιζόταν σήμερα τότε την στιγμή που ο Usain Bolt θα έκοβε το νήμα της λήξης, αυτός θα έπρεπε να διανύσει ακόμα 4,2 μέτρα. Είναι πάρα πολλά. Βέβαια δεν έχουμε εξετάσει ένα σωρό στοιχεία.

Ο Bolt εκτοξεύεται με την βοήθεια ενός ειδικά σχεδιασμένου βατήρα, που ενισχύει σημαντικά την εκκίνηση του. Αντίθετα ο Owens χρησιμοποιούσε ένα μεταλλικό φτυάρι, για να σκάψει τις τρύπες στις οποίες αργότερα θα τοποθετούσε τα πόδια του.

Ο Τζαμαϊκανός δρομέας τρέχει πάνω σε ένα εξειδικευμένο συνθετικό τερέν – ο Jesse δεν διέθετε τέτοιες πολυτέλειες, καθώς στην εποχή του το χώμα περιείχε κυρίαρχα στάχτες καμένων ξύλων, με αποτέλεσμα να κλέβει πολύ περισσότερη ενέργεια από το σώμα του.

Οι βιομηχανικές μελέτες που διεξήγαγαν πρόσφατα κορυφαίοι ερευνητικοί οργανισμοί, καταλήγει πως αν ο τελευταίος είχε πρόσβαση στην τεχνολογία αιχμής των ημερών μας, θα τερμάτιζε μόλις μια δρασκελιά πίσω από τον Bolt. Φοβερό έτσι; Ρίξτε τώρα μια ματιά στο παρακάτω γράφημα.

Το ρεκόρ της κολύμβησης στο ελεύθερο (freestyle) στιλ, γενικά βελτιώνεται συνεχώς. Τα σημεία όμως που παρουσιάζει ακραίες μεταβολές (τοπικά ακρότατα) συνδέονται ξανά άμεσα με την τεχνολογία.

Το 1956 εισήχθηκε η υποβρύχια στροφή (flip turn) – οι κολυμβητές δεν σταματούσαν πλέον  την κίνηση τους για να κατευθυνθούν προς την αντίθετη πλευρά της πισίνας

Το 1976 κατασκευάσαμε σχάρες που περιβάλλουν την πισίνα, οι οποίες απορροφάνε τις αναταράξεις του νερού, διευκολύνοντας ακόμα περισσότερο το έργο των αθλητών.

Το 2008 κατασκευάστηκαν μαζικά οι ολόσωμες στολές που παρατηρούμε σήμερα (από δέρμα φώκιας ή καρχαρία). Η λειτουργία τους προσομοιώνει την βιολογία των ψαριών, καθώς σκοπός τους είναι να μειώσουν στο ελάχιστο την αντίσταση του νερού.

Τέτοιου είδους παραδείγματα συναντάμε αρκετά συχνά. Το 1972 ο Eddy Merckx κατάφερε να καλύψει ποδηλατώντας για 60 λεπτά, μια απόσταση ίση με 30 μίλια και 1150 μέτρα. Αποτελούσε φυσικά ρεκόρ για το συγκεκριμένο άθλημα. Η σχετική επίδοση το 1996 ξεπερνούσε τα 35 μίλια – κάτι απόλυτα λογικό αν λάβουμε υπόψη μας τα καινούρια αεροδυναμικά ποδήλατα. Όταν όμως το 2000 η παγκόσμια ομοσπονδία ποδηλασίας επέβαλε την χρήση παρόμοιου εξοπλισμού με το παρελθόν, οι αθλητές έδειξαν ξαφνικά να δυσκολεύονται – το νέο ρεκόρ προσεγγίζει τα 30 μίλια και 1420 μέτρα. Φαινομενικά τίποτα το εντυπωσιακό.

MUST READ

Η μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου: Η «μάχη» για τη 12η θέση και οι στάνταρ δύο ομάδες σε League Phase από το… καλοκαίρι!

Η είσοδος της τεχνολογίας επαγγελματικό αθλητισμό έχει διαφοροποιήσει ριζικά το εξωστρεφές πρόσωπο του, επηρεάζοντας καθοριστικά ολόκληρο το φάσμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Έχουμε βελτιωθεί ελάχιστα σωματικά – απλώς μεταχειριζόμαστε υπερσύγχρονα εργαλεία, που μας επιτρέπουν να αμφισβητούμε τα όρια της βιολογικής μας συγκρότησης. Δίχως την τεχνολογία πολλά κατορθώματα που σήμερα προκαλούν θαυμασμό, θα ήταν καταδικασμένα να παραμείνουν για πάντα στην σφαίρα του ανέφικτου. Οι υπεράνθρωποι θα συνέχιζαν να κατοικούν αποκλειστικά στις σελίδες των comics.