Σαν σήμερα το 1975, ο χαρισματικός παλαίμαχος Αυστριακός οδηγός, σε συνδυασμό με την τεχνολογική ανωτερότητα της Ferrari 312T, έδωσαν στη Scuderia τον τίτλο μετά από 11 χρόνια αποχής από την κορυφή.
Η σεζόν του 1975 στη Φόρμουλα Ένα δεν άρχισε καλά για τη Ferrari και τον Νίκι Λάουντα. Η ομάδα είχε πανηγυρίσει τους τελευταίους τίτλους της σε οδηγούς (με τον αείμνηστο Τζον Σέρτις) και κατασκευαστές το 1964, ενώ τα καλύτερα αποτελέσματα των «κόκκινων» με την 312B3-74, στους πρώτους δύο αγώνες του 1975, ήταν οι τέταρτες θέσεις του Κλέι Ρεγκατσόνι σε Αργεντινή και Βραζιλία, όπου ο Λάουντα ήταν 6ος στο πρώτο και 5ος στο δεύτερο από τα δύο γκραν πρι. Το εν λόγω μονοθέσιο είχε χαρίσει στη «σκουντερία» την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών του 1974, πίσω από αυτό της McLaren, ωστόσο κάπου εκεί οι άνθρωποι της Ferrari έκαναν την κίνηση που θα αλλάξει τα δεδομένα και θα μετατρέψει το 1975 σε αυτό που χαρακτήρισε ο Λάουντα ως «απίστευτη χρονιά»… Ρίχνουν στη «μάχη» τη Ferrari 312T, την οποία είχε σχεδιάσει ο Μάουρο Φορτζιέρι με βάση την 312B3.
Μετά τους πρώτους δύο αγώνες σε Νότια Αφρική και Ισπανία, το νέο μονοθέσιο, το οποίο ήταν τεχνικά ανώτερο από αυτά των άλλων ομάδων, άρχισε να δείχνει τα… δόντια του, καθώς ο Νίκι Λάουντα πανηγύρισε τέσσερις νίκες στους επόμενους πέντε αγώνες (Μονακό, Βέλγιο, Σουηδία και Γαλλία). Στην συνέχεια ο Αυστριακός πιλότος βαθμολογήθηκε και σε δύο από τα επόμενα τρία γκραν πρι και, φτάνοντας στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς, στην Ιταλία, χρειαζόταν μόλις μισό βαθμό για να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής για το 1975.
Οι φίλαθλοι της Ferrari είδαν με χαρά τα κόκκινα μονοθέσια να «κλειδώνουν» την πρώτη σειρά της εκκίνησης στη Μόντσα, με τον Λάουντα να παίρνει την «pole position» και τον Ρεγκατσόνι να κατατάσσεται δεύτερος. Η καρό σημαία βρήκε τους «κόκκινους» να πανηγυρίζουν τη νίκη του Ρεγκατσόνι, ενώ οι τέσσερις βαθμοί της τρίτης θέσης που κατέκτησε ο Λάουντα ήταν αρκετοί, προκειμένου ο Αυστριακός να κατακτήσει και μαθηματικά τον πρώτο τίτλο (από τους τρεις συνολικά) της καριέρας του στη Φόρμουλα Ένα. Ανέβηκε ξανά στην κορυφή με τη «σκουντερία» το 1977 και μάλιστα επιστρέφοντας από τον σοβαρό τραυματισμό που είχε το 1976 στην πίστα του Νίρμπουργκρινγκ, ενώ στέφθηκε για τρίτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής το 1984 με τη McLaren.
Ο τελευταίος αγώνας της σεζόν διεξήχθη μια ημέρα σαν σήμερα, στις 5 Οκτωβρίου 1975, και ο Νίκι Λάουντα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τη δεύτερη χρονιά του στη Ferrari, καθώς είδε πρώτος την καρό σημαία στο γκραν πρι που έλαβε χώρα στο Ουάτκινς Γκλεν της Νέας Υόρκης. Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη του Αυστριακού μέσα στη σεζόν, με αποτέλεσμα να τελειώσει τη χρονιά με 64,5 βαθμούς, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Βραζιλιάνο -παγκόσμιο πρωταθλητή του 1974- Έμερσον Φιτιπάλντι (McLaren) με 45 βαθμούς.