Ο Αλέξις Σάντσες είναι το νέο πρόσωπο που βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το αν αυτό συμβαίνει με δική του ευθύνη είναι δευτερεύον. Το ζήτημα είναι ότι κάποτε συμβόλιζε την επιτομή του σύγχρονου επιθετικού και πλέον βρίσκεται χαμένος στο χάος των Κόκκινων Διαβόλων.
Πρώτα ήταν ο Άνχελ Ντι Μαρία. Μετά ο Μέμφις Ντεπάι. Μετά ο Χένριχ Μχιταριάν. Μετά ο Πολ Πογκμπά. Μετά ο Αντονί Μαρσιάλ. Μετά ο Μάρκους Ράσφορντ, έστω κι αν το ανάθεμα για τον τελευταίο έπεσε στον περίγυρό του κι όχι στον ίδιο. Η κατηφόρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει την… τάση να γίνεται προσωποκεντρική στο μυαλό των οπαδών της και συνήθως αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάτι πηγαίνει λάθος από τη ρίζα. Το έχουν κατανοήσει μεν αυτό το τελευταίο στο Ολντ Τράφορντ, αλλά πάντα εξακολουθεί να υπάρχει και ένας ποδοσφαιριστής στο επίκεντρο της συζήτησης και της κριτικής.
Αυτές τις ημέρες έχει πάρει σειρά ο Αλέξις Σάντσες. Μια ματιά στα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αρκούν για να πείσουν τον οποιονδήποτε ότι ο Σάντσες των δύο τελευταίων σεζόν του στην Άρσεναλ, απέχει δραματικά από το φάντασμα του Χιλιανού που περιφέρεται στα βρετανικά γήπεδα τους τελευταίους μήνες. Ήταν συγκλονιστικά τα όσα είχε κάνει με τη φανέλα των Κανονιέρηδων και δεν προβλήθηκαν δεόντως, εξαιτίας της γενικότερης κατρακύλας της ομάδας του Λονδίνου επί του τελευταίου κύκλου της εποχής Αρσέν Βενγκέρ.
Ο Χιλιανός τα έκανε όλα. Μπορούσε να κατέβει χαμηλά και να δημιουργήσει από τις πίσω γραμμές, να τρέξει στο χώρο και να κερδίσει κατά κράτος σχεδόν κάθε αμυντικό στο ένας εναντίον ενός, να εκτελέσει σαν επιθετικός κορυφαίας κλάσης. Να χρησιμοποιήσει το κορμί του για να καλύψει την μπάλα, να συμμετάσχει στην ανάπτυξη και παράλληλα να προλαβαίνει, στην ίδια φάση, να πατάει στην αντίπαλη περιοχή και να εκτελεί. Έγινε υπέρμετρα πιεστικός για να αποχωρήσει, αλλά δεν ήταν ψέμα πως η (τότε) Άρσεναλ δεν εφάρμοζε στο (τότε) δικό του επίπεδο. Μέχρι και ο Μεσούτ Οζίλ, που για μεγάλο διάστημα ήταν από τους καλύτερους playmaker στον πλανήτη, πήρε το δρόμο της καθίζησης.
Στο τέλος της ημέρας η πίεση του 29χρονου καρποφόρησε, αλλά η μετέπειτα επιλογή του ήταν αμφιλεγόμενη. Μάντσεστερ Σίτι, Γιουνάιτεντ, Τσέλσι και Μπάγερν Μονάχου τον διεκδικούσαν. Η Τσέλσι τελικά κράτησε τον Εντέν Αζάρ και αποσύρθηκε όταν είδε τον ανταγωνισμό να εντείνεται. Η Μπάγερν το ίδιο, μιας και είναι γνωστό ότι το να μπαίνει στην ψυχοφθόρα διαδικασία του πλειστηριασμού δεν είναι το… φόρτε της.
Έμειναν η Σίτι και η Γιουνάιτεντ, με τους Κόκκινους Διαβόλους να του προσφέρουν ένας ελαφρώς υψηλότερο κασέ και αδιαμφισβήτητη θέση βασικού. Στους Πολίτες τα πράγματα δεν ήταν ξεκάθαρα ως προς το ρόλο του Χιλιανού, αν και ο Πεπ Γκουαρδιόλα είχε καταστήσει ξεκάθαρο το θαυμασμό του για εκείνον, δηλώνοντας μάλιστα ανοιχτά πως κατά τη συνύπαρξή τους στην Μπαρτσελόνα της σεζόν 2012-2013 είχε κάνει σοβαρά λάθη στην αξιοποίησή του.
Ο Σάντσες πήρε την απόφαση να πάει στη Γιουνάιτεντ και κάπου εκεί έρχεται… φόρα κατηφόρα. Ο Ζοζέ Μουρίνιο τον περιορίζει με τη στρατηγική του, ο Χιλιανός συμπαρασύρεται από τη μετριότητα του συνόλου γύρω του και τα πάντα, πολύ ξαφνικά, μηδενίζονται. Ο Σάντσες πλέον δεν είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, αλλά ένας μέτριος εξτρέμ που δεν δικαιολογεί το συμβόλαιό του.
«Είχε μια καλή καλή προετοιμασία και ένα καλό ξεκίνημα στη σεζόν. Μετά είχε ένα μικρό τραυματισμό ο οποίος τον κράτησε εκτός και επανήλθε μία ημέρα πριν παίξουμε με την Τότεναμ. Μπήκε στο παιχνίδι όταν το σκορ βρισκόταν στο 2-0. Ας δούμε από εδώ και πέρα. Είναι αφοσιωμένος, είναι συγκεντρωμένος. Δουλεύει σκληρά, πιστεύω ότι θα βελτιωθεί», λέει ο Μουρίνιο. Δεν γνωρίζουμε αν πιστεύει αυτό που λέει, αλλά γνωρίζουμε πως, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Σάντσες που διέπρεψε με τη φανέλα της Άρσεναλ έχει χαθεί, είτε αυτό συμβαίνει πρωτίστως με δική του ευθύνη είτε με του Πορτογάλου τεχνικού. Έχει φτάσει και σχεδόν 30 ετών.
Το φαινόμενο δεν αφορά στον Χιλιανό, αλλά στη δουλειά που μπορούσε να γίνει με αφετηρία εκείνον. Γι’ αυτό και επί τους παρόντος δεν επικεντρωνόμαστε στους λόγους της πτώσης του. Στην Άρσεναλ υπήρξαν φορές που οι επιδόσεις του άγγιξαν την επιτομή του σύγχρονου επιθετικού. Συνέβαλλε στην κυκλοφορία, τη δημιουργία στο επιθετικό 1/3, τις αντεπιθέσεις, την εκτέλεση με όλα τα μέρη του σώματος και δεν παρέλειπε να αμύνεται αποτελεσματικά. Το πιο πλήρες πακέτο όλων των εποχών. Συνεπώς δεν χάθηκε μια ευκαιρία να γίνει καλύτερος ο Σάντσες. Χάθηκε μια ευκαιρία να γίνει λίγο καλύτερο το ίδιο το ποδόσφαιρο.