Ανδρέας Γιαννιώτης: Κερδισμένο στοίχημα, 6 χρόνια μετά

Από τη φύση της, η θέση του τερματοφύλακα είναι ιδιαίτερη, μοναχική και αντιτουριστική. Οσους και να έχει μια ομάδα, όσο καλοί κι αν είναι, ένας παίζει. Αρα οι ευκαιρίες είναι σπάνιες. Και πρέπει να τις αρπάζεις. Ο Ανδρέας Γιαννιώτης, χρειάστηκε να αναδειχθεί κορυφαίος τερματοφύλακας των δύο τελευταίων σεζόν στην Ελλάδα για να μπορέσει να… κερδίσει αυτές τις ευκαιρίες. Αλλά με τις εμφανίσεις επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν ότι στο πρόσωπό του ο Ολυμπιακός έχει βρει τον βασικό, Ελληνα γκολκίπερ, υψηλού επιπέδου που αναζητούσε!

Η παρουσία του στο παιχνίδι με την Μπέτις ήταν η κορυφαία παράσταση της έως τώρα καριέρας του στο Μεγάλο Λιμάνι. Παράσταση με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο. Με χαμηλούς τόνους, ηρεμία, πρόληψη κινδύνου, σωστή καθοδήγηση της άμυνας, αλλά και μία μεγάλη απόκρουση, στο τετ α τετ με τον Σέρχιο Λεόν, στο 61^ο λεπτό. Ένα 90λεπτο που πείθει ακόμη και τον πιο καχύποπτο, ότι ο διεθνής γκολκίπερ, αν μη τι άλλο, δικαιούται να επιζητά ευκαιρίες, χρόνο, αλλά και πίστη στις δυνατότητές του. Με τον ίδιο να δείχνει έτοιμος να αντέξει στο τεράστιο βάρος του να φέρει την ταμπέλα «βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού». Ταμπέλα που στο παρελθόν έχει «λυγίσει» μεγάλα ονόματα και σπουδαίους γκολκίπερ.

Κι όμως, τα πόδια του Γιαννιώτη φαίνεται ότι πατάνε γερά στο έδαφος. Και υπάρχει λόγος για αυτό. Ο Γιαννιώτης δεν είναι πια «μικρός». Ούτε ηλικιακά (γίνεται 26 στις 18 Δεκεμβρίου), ούτε αγωνιστικά. Πέρασε όλα τα επίπεδα προετοιμασίας και… ψησίματος, πριν αναλάβει την ευθύνη της φύλαξης των γκολπόστ του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού «μαγαζιού» της χώρας. Κέρδισε back to back βραβεία, έγινε βασικός και πρωταγωνιστής σε ομάδες όπως ο Πανιώνιος και ο Ατρόμητος. Εγινε μόνιμο στέλεχος της Εθνικής Ελλάδος, κέρδισε εγκώμια και κυρίως εμπειρίες. «Παράσημα», που του δίνουν φέτος τη δυνατότητα να φτάσει εκεί που θέλει: Να καθιερωθεί ως ο βασικός γκολκίπερ του Ολυμπιακού.

Ακριβώς έναν χρόνο, πριν τα πράγματα εξελίσσονταν με τον χειρότερο τρόπο. Τις τελευταίες ώρες (…της τελευταίας ημέρας) των μεταγραφών του Αυγούστου ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Σίλβιο Προτό. Ο Βέλγος αποτελούσε διακαή πόθο του τότε τεχνικού των Πειραιωτών, Μπέσνικ Χάσι, ο οποίος ήθελε να έχει έναν έμπειρο γκολκίπερ πίσω από (ή καλύτερα μαζί με) τον Καπίνο. Η άφιξη του Προτό σήμανε και την άμεση αντίδραση του Γιαννιώτη. Από «δεύτερος», πίσω από τον Καπίνο, ξαφνικά βρέθηκε στην 3η θέση της εσωτερικής επετηρίδας των γκολκίπερ. Επειδή, όμως, δεν είχε διάθεση να σπαταλήσει τη χρονιά μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ζήτησε να αποχωρήσει. Ελεγχόμενα…

Ο Ατρόμητος υποδέχθηκε την… ελευθέρας του ως μάννα εξ ουρανού. Οι εμφανίσεις του Γιαννιώτη με την ομάδα του Περιστερίου δικαίωσαν τον Νταμίρ Κάναντι, που αμέσως των έβαλε στην εξίσωση της 11άδας. Η μεταγραφή του ανακοινώθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου και στις 09/09 έκανε ντεμπούτο, στο εντός έδρας 0-0 με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Και κατέβασε ρολά! Κράτησε απαραβίαστη την εστία του για 765 λεπτά. Σχεδόν… 8,5 συνεχόμενους αγώνες στη Σούπερ Λίγκα, χωρίς να δεχθεί ούτε ένα γκολ. Επίδοση που τον κατατάσσει στην 6η θέση της σχετικής λίστας με τα μεγαλύτερα σερί όλων των εποχών. Δίπλα σε τερματοφύλακες όπως οι Τάκης Οικονομόπουλος (1.088′, Παναθηναϊκός 1964-1965), Βασίλης Κωνσταντίνου (907′, Παναθηναϊκός 1979-1980 και 847′ τη σεζόν 1980-1981), Γιόσεφ Βάντσικ (872′, Παναθηναϊκός 1994-1995), Κώστας Χαλκιάς (817′, ΠΑΟΚ 2009-2010)!

Ο πρώτος τερματοφύλακας στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που κρατάει τόσο καιρό ανέπαφη την εστία του, αγωνιζόμενος σε ομάδα εκτός της Big 5 (Ολυμπιακός, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρης). Ο γκολκίπερ που έγινε θέμα στην UEFA πριν το παιχνίδι με την Μπέτις ως ένας από τους καλύτερους του Europa League. Ο 4ος κορυφαίος τερματοφύλακας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σύμφωνα με το Player Ranking της UEFA!

Η διαδρομή Θρακικός, Ηρακλής, Εθνικός Γαζώρου, Φωστήρας, ΠΑΣ Γιάννινα, Πανιώνιος, Ατρόμητος έκανε μόνιμη στάση στον Πειραιά. Με τον Ολυμπιακό να κερδίζει ετεροχρονισμένα ένα στοίχημα που έβαλε το… 2012, όταν και απέκτησε τον Γιαννιώτη. Πλέον, ακόμη και η άφιξη ενός γκολκίπερ από την Πόρτο (Ζοσέ Σα), δεν τον αγχώνει. Του δημιουργεί έξτρα κίνητρο, για να συνεχίσει να είναι ο καλύτερος Ελληνας τερματοφύλακας, στην καλύτερη ομάδα της χώρας.