Αντουάν Γκριεζμάν: Ο μικρός πρίγκιπας του ποδοσφαίρου

– Δεν θα είσαι από δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;

– Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι σημαίνει «εξημερωμένη»;

– Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν. Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό.

– Ψάχνω για φίλους, αποκρίθηκε εκείνος, για να ξανά ρωτήσει στη συνέχεια: Τι σημαίνει «εξημερώνω»;

– Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».

– Δημιουργώ δεσμούς;

– Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα ‘χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα ‘σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα ‘μαι για σένα μοναδική στον κόσμο…

(Απόσπασμα από τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Ο παππούς του, Αμάρο Λόπες, είναι Πορτογάλος. Ο ίδιος γεννήθηκε στο Μακόν, μια μικρή πόλη πολλά χιλιόμετρα έξω από τη Λυών.  Ακόμα περισσότερα από την πρωτεύουσα της Γαλλίας. Η πρώτη του αγάπη ήταν η Μαρσέιγ. Αργότερα μαγεύτηκε από τη Λυών κι ας τον απέρριψαν οι ιθύνοντες των Ακαδημιών της. Έπαιζε εκεί ο πολύ καλός του φίλος Λακαζέτ. Ένα κομμάτι της καρδιάς του θα βρίσκεται πάντα στον Σαν Σεμπαστιάν και τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Ένα μεγαλύτερο στη Μαδρίτη και την αγαπημένη του Ατλέτικο. Θαυμάζει τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Φορά το 7 για χάρη του. Αγωνίζεται με μακρυμάνικες φανέλες όπως συνήθιζε κι εκείνος. Φιλά τον πετεινό και πανηγυρίζει την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, είναι Γάλλος.

Αλλά δεν ξεχνά την Ουρουγουάη. Όταν είπε πως τη νιώθει δεύτερη πατρίδα του, προς απογοήτευση του Λουίς Σουάρες, το εννοούσε. Σαν παγκόσμιος πρωταθλητής στη συνέντευξη Τύπου τυλίχτηκε με τη σημαία της. Ο Αντουάν Γκριεζμάν έχει δημιουργήσει πολλούς δεσμούς. Είναι ίσως η ιδανική ενσάρκωση του φημισμένου έργου του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Η ομοιότητα είναι τρομακτική. Η πένα του Γάλλου συγγραφέα αποδίδει σχεδόν τέλεια τον διεθνή Γάλλο άσο της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Είναι περίπου 1,75, λεπτοκαμωμένος, ξανθός. Μοιάζει εύθραυστος. Η φυσιογνωμία του ευγενική, τα χαρακτηριστικά του όμορφα, συμμετρικά. Με μια πρώτη ματιά δεν σε πείθει. Δεν σου γεμίζει το μάτι. Βασικά αναρωτιέσαι πως βρήκε θέση στη Γαλλία των εξαιρετικών αθλητικών προσόντων, της ταχυδύναμης. Των Πογκμπά, Μπαπέ, Ζιρού. Πώς γίνεται να είναι ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του βλοσυρού Ντιέγκο Σιμεόνε και της δικής του Ατλέτικο Μαδρίτης; Που το ποδόσφαιρο από μόνο του την έχει ντύσει με επιθετικούς προσδιορισμούς που λίγο ή πολύ συμπυκνώνονται στη λέξη: σκληροτράχηλη.

Ήταν πιτσιρίκι. Ένας ξανθός μπόμπιρας με μπλε ματάκια, όταν οι υπεύθυνοι των Ακαδημιών της Λυών του είπαν: «Είσαι πολύ κοντός και δεν μπορείς να παίξεις και να ανταγωνιστείς τα υπόλοιπα παιδιά στην ομάδα». Ο πατέρας του γυρνούσε σπίτι και έλεγε στη σύζυγό του: «Ο γιος μας απορρίφθηκε, θα ξαναπροσπαθήσουμε πάλι την επόμενη φορά». Και ξανά προσπαθούσαν!

Στην ερασιτεχνική Μακόν της γενέτειρας πόλης του είχε προπονητή τον μπαμπά του. Ο σκάουτερ της Ρεάλ Σοσιεδάδ στη Γαλλία είδε σε αυτόν ό,τι οι άλλοι απέρριπταν και βάλθηκε να τον φέρει στη χώρα των Βάσκων. Τον εντόπισε σε ένα τουρνουά ακαδημιών στο Παρίσι και άμεσα εισηγήθηκε την απόκτηση του. Ο μικρός πρίγκιπας του ποδοσφαίρου ήταν μόλις 13 όταν αποχωρίστηκε τον «πλανήτη» του και ξεκίνησε την περιπέτειά του.

Στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου μετακόμισε το 2004, τα πράγματα αρχικά δεν ήταν πολύ εύκολα. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι τα βράδια έκλαιγε μην αντέχοντας την απουσία των γονιών του. Το ντεμπούτο του στην Σοσιεδάδ έγινε πέντε χρόνια αργότερα υπό τις οδηγίες του Ουρουγουανού προπονητή, Μάρτιν Λασάρτε. Σιγά – σιγά έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της μεγάλης ομάδας. Ο Λασάρτε μάλιστα για να τον βοηθήσει να αποκτήσει μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του επιστράτευσε τον έμπειρο επιθετικό Κάρλος Μπουένα που του μετέδωσε κάτι από το πάθος της Σελέστε. Ένας δεσμός είχε ήδη αρχίσει να δημιουργείται. Έκτοτε κουβαλάει μαζί του κάτι από την κουλτούρα της.

Τη Γαλλία που πολλάκις τον απέρριψε δεν την ξέχασε. Όνειρό του ήταν να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο και δεν το έκρυβε. Πάλευε καθημερινά για να φανεί αντάξιος των προσδοκιών των ανθρώπων που τον πίστεψαν αλλά και για να γίνει μια μέρα διεθνής. Τη σεζόν 2009-10 συνέβαλε τα μέγιστα στην επιστροφή της Ρεάλ Σοσιεδάδ στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Το ίδιο καλοκαίρι κατέκτησε με τη Γαλλία το Euro Κ-19. Συμπεριλήφθηκε μάλιστα στην καλύτερη 11άδα της διοργάνωσης.

Η εξέλιξή του ήταν φανταστική. Δεν άργησε να γίνει απαραίτητος για την ομάδα του κι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ισπανία. Με την Ρεάλ Σοσιεδάδ μέτρησε συνολικά 202 εμφανίσεις, 52 γκολ και 18 ασίστ. Έπαιζε αριστερά, έπαιζε δεξιά, ως δεύτερος επιθετικός, ως φορ. Μοναδικό μελανό σημείο στα πρώτα του βήματα, ο αποκλεισμός του από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα (Κ20) της Γαλλίας, λόγω εξόδου το βράδυ πριν από κρίσιμο αγώνα για την τελική φάση του Euro 2013. Η τιμωρία του ήταν 14 μήνες. Είχε μετανιώσει από τον πρώτο. Ο Ντιντιέ Ντεσάμπ δεν είχε καμία αμφιβολία επ’ αυτού όταν τον κάλεσε στη μεγάλη ομάδα και δεν άργησε να δικαιωθεί. Στο Euro 2016 ήταν πρώτος σκόρερ των Τρικολόρ, πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης. Την ίδια χρονιά ήταν στην τριάδα των κορυφαίων του κόσμου. Πίσω μόνο από τους Κριστιάνο και Μέσι.

Πριν το ευρωπαϊκό του 2016, είχε ήδη κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Το 2014 ο Ντιέγκο Σιμεόνε επέμεινε τόσο για την μεταγραφή του που δεν άφησε πολλά περιθώρια στους ισχυρούς της Ατλέτικο. Με συνοπτικές διαδικασίες κατέβαλαν τα 30 εκατομμύρια που ήταν η ρήτρα αποδέσμευσής του και εκείνος συνέχισε το ταξίδι του. Από τη Γαλλία, στη χώρα των Βάσκων κι από εκεί στην πρωτεύουσα της Μαδρίτης.

Τώρα αν αναρωτιέστε τι όνειρο είδε ο Τσόλο κι αντί να αναζητήσει κανέναν… «αιμοβόρο» Ντιέγκο Κόστα εισηγήθηκε την απόκτηση του Γκριζού, θυμηθείτε την ουρουγουανική νοοτροπία που κουβαλούσε μέσα του ήδη από τη Σοσιεδάδ. Και στη Λυών πάντως πρέπει να χάζεψαν όταν πληροφορήθηκαν για τη μεταγραφή. Ο παίκτης που απέρριψαν λόγω σωματοδομής, στην ομάδα την πιο ορκισμένη στο σκληρό παιχνίδι, στην πιο ζόρικη της Ευρώπης.

«Ήρθα στην Ατλέτικο για να μάθω από τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Ξέρω πως θα με κάνει καλύτερο και δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω την ευκαιρία να με προσπεράσει», δήλωνε. Ο Σιμεόνε πράγματι του έδωσε  πίστωση χρόνου και παράλληλα δεν σταμάτησε να τον βοηθάει να εξελίσσεται. Μέχρι να μεταμορφωθεί σε… πολεμιστή. Η προσαρμογή του στις απαιτήσεις των Ροχιμπλάνκος ήταν κάτι παραπάνω από τέλεια. Ο «αέρινος» Γκριεζμάν μεταμορφώθηκε στα χέρια του προπονητή του. Έγινε ο φορ που ονειρευόταν ο απαιτητικός Αργεντινός. Αύξησε τα ποσοστά του στο σκοράρισμα. Άρχισε να τρέχει σαν τρελός, να βοηθά ανασταλτικά. Ταίριαξε άψογα στο απόλυτα οργανωμένο κι αυστηρά δομημένο παιχνίδι των Μαδριλένων.

Έγινε το κάτι ξεχωριστό, στον σταθερά αμυντικό χαρακτήρα τους. Μια όαση όμορφων ελιγμών και υψηλής τεχνικής. Ένα ποτήρι γαλλικό κρασί σε αρένα ταυρομαχίας. Λίγη αστερόσκονη, στο ποδόσφαιρο αλάνας. Τέσσερις σεζόν στην Ατλέτικο και τις τέσσερις πρώτος της σκόρερ.

Ο Σιμεόνε τον «εξημέρωσε». Ή ίσως ο Γκριεζμάν «εξημέρωσε» τον Σιμεόνε. Όπως και να’χει ο μικρός πρίγκιπας έχει καταφέρει να ενσωματωθεί πλήρως σε μια ομάδα που εκ πρώτης όψεως δεν του ταιριάζει… Όταν πέρυσι το Καλοκαίρι οι μπουτίκ της Γιουνάιτεντ στο Μάντσεστερ ετοίμαζαν χώρο να υποδεχτούν τις φανέλες με το όνομά του εκείνος ανανέωνε με τους Ροχιμπλάνκος. Ήταν τότε που το CAS τους επέβαλλε πρόστιμο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πραγματοποιήσουν καμία μεταγραφή. Έτσι λοιπόν εκείνος έμεινε. Για να μην τους «αδειάσει». Οι δρόμοι τους θα χώριζαν όταν έληγε η τιμωρία. Έλεγαν…

Φέτος κάποιες άλλες μπουτίκ, στη Βαρκελώνη αυτή τη φορά, ετοίμαζαν να υποδεχτούν το GRIEZMANN σε μπλαουγκράνα φόντο. «Πριν το Μουντιάλ θα ανακοινώσω που θα παίζω του χρόνου», έλεγε ο ίδιος και σκορπούσε αγωνία σε Καταλονία και Μαδρίτη. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας, Ντιντιέ Ντεσάμπ, τον πίεζε να αποφασίσει. «Ατλέτικο ή Μπαρτσελόνα, πρέπει να διαλέξεις». Η σέντρα στα γήπεδα της Ρωσίας έγινε στις 15 Ιουνίου. Στις 14 Ιουνίου ανακοίνωσε την απόφασή του.

Με ένα εντυπωσιακό ντοκιμαντέρ. Με ένα ντοκιμαντέρ που δεν αξιώνει δάφνες πρωτοτυπίας. Που επικρίθηκε από πολλούς. Που έφερε αναστάτωση στις τάξεις της Μπαρτσελόνα με τους διοικούντες να στοχοποιούν τον Ζεράρ Πικέ. Με ένα ντοκιμαντέρ που ξεγύμνωσε τις σκέψεις τους. Τις αλήθειες και τα ερωτηματικά του. «Θέλω να μείνω. Αποφάσισα να μείνω στην Ατλέτικο»! Κι αν κάποιοι αναρωτήθηκαν γιατί, μα για «τους οπαδούς μου, την ομάδα μου, το σπίτι μου». Την έδωσε μόνος την εξήγηση κι ύστερα κίνησε με τους υπόλοιπους Τρικολόρ για τη Ρωσία. Εκεί που έδειξε ακόμα μια φορά ότι δεν ανήκει στον ποδοσφαιρικό μας πλανήτη…

Βλέπεις ο Γκριεζμάν, κίνησε για τη Ρωσία χωρίς το ποδοσφαιρικό του ταίρι. Τον Ντιμιτρί Παγιέ. Ναι, τον άσο της Μαρσέιγ που τραυματίστηκε στον τελικό του Europa League κόντρα στην Ατλέτι με τον Γκριζού να σπεύδει να τον αγκαλιάσει, γνωρίζοντας από τότε πόσα θα σήμαινε η απώλειά του. Κίνησε για τη Ρωσία γνωρίζοντας ή εν πάση περιπτώσει μαθαίνοντας στη συνέχεια ότι θα μείνει στη σκιά του διαστημικού Κιλιάν Μπαπέ που συγκέντρωσε όλους τους προβολείς.

Μετά το ματς με την Αυστραλία (την πρεμιέρα δηλαδή) έμαθε επίσης ότι δεν θα παίζει φορ. Αφήνοντας τη θέση του στον Ολιβιέ Ζιρού που μάλλον απογοήτευσε (μηδέν προσπάθειες εντός εστίας καθόλη τη διοργάνωση). Τραβήχτηκε πιο πίσω, «παραιτήθηκε» από την προοπτική του Χρυσού Παπουτσιού, επωμίστηκε παραπάνω αρμοδιότητες από εκείνες του φορ περιοχής και αρκέστηκε στην λύτρωση που προσφέρει η ανιδιοτελής βοήθεια. Και ο Γκριεζμάν βοήθησε πολύ τους Τρικολόρ ακόμα και από τη θέση που όρισε ο προπονητής του.

Κι όταν οι Γάλλοι έφθασαν στο τέλος της διαδρομής, όταν επικράτησαν της Κροατίας (4-2), κι αφού ξέσπασε σε κλάματα, σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια, φόρεσε το πιο αθώο του χαμόγελο και στις δηλώσεις του δεν ξέχασε κανέναν από τους δεσμούς που έχει συνάψει! Ούτε την Ουρουγουάη, ούτε την αγαπημένη του Ατλέτι. Μετά το τέλος του αγώνα, αφιέρωσε το τρόπαιο στους απανταχού Κολτσονέρος και δήλωσε ευτυχισμένος που αποφάσισε να μείνει. Ενώ στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου τυλίχτηκε με τη σημαία της Σελέστε. Ο Αντουάν Γκριεζμάν δεν χωράει στον ποδοσφαιρικό μας πλανήτη, γιατί έχει μάθει από μικρός να δημιουργεί δεσμούς. Με βάση αυτούς αγωνίζεται. Με βάση αυτούς επιλέγει.

-Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά, παρά μονάχα με την καρδιά. Ό,τι είναι σημαντικό τα μάτια δεν το βλέπουν.

– Ό,τι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

– Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό.

– Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου … έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

– Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει…