Μουντιάλ: Όλα τριγύρω αλλάζουνε

Ο ποδοσφαιρικός χάρτης αλλάζει. Το ίδιο το ποδόσφαιρο περνάει σε άλλη εποχή και το Μουντιάλ της Ρωσίας το αποδεικνύει περίτρανα. Ίσως στο φινάλε εκείνης της ελίτ που κυριεύει τον κόσμο, από τότε που θυμόμαστε ιστορίες του football. Και αν κάποιος θεωρήσει πως πρόκειται για αυθαίρετο συμπέρασμα; Τα όσα συμβαίνουν μέρα με τη μέρα στα γήπεδα της Ρωσίας, αποτελούν πρώτης τάξεως επιχειρήματα. Ας ρωτήσει κάποιος τους Γερμανούς, τους Αργεντινούς, τους Ισπανούς ή ακόμη καλύτερα Ιταλούς και Ολλανδούς που έμειναν να κοιτάζουν από μακριά, σαν πιτσιρικάδες που το χέρι τους δεν φτάνει στο βάζο με το γλυκό της μαμάς.

Στην αλυσίδα των 8 καλύτερων ομάδων του θεσμού υπάρχουν αυτή την στιγμή τρεις κρίκοι: Γαλλία, Ουρουγουάη, Ρωσία. Απομένουν άλλοι πέντε. Ωστόσο από τα ζευγάρια που δεν έχουν ακόμα διασταυρώσει τα ξίφη τους, μονάχα η Βραζιλία έχει φτάσει στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Η Αγγλία ζει ακόμη με τις αναμνήσεις του ΄66 και ας είμαστε αισίως στο 2018. Η Ουρουγουάη ψάχνει ακόμα πιο βαθιά στο παρελθόν. Ναι, περνούν τα χρόνια…

Αλλαγή, η διαδικασία με την οποία το μέλλον χτυπάει την πόρτα και εισβάλει στη ζωή μας…

Το ορεκτικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου σερβιρίστηκε (βλέπε φάση των ομίλων). Πλέον έχουμε μπροστά μας το κυρίως πιάτο και εν συνεχεία (15/07) θα έρθει και το επιδόρπιο. Ναι για τον μεγάλο τελικό, ο λόγος. Αν παρατηρήσει κανείς λοιπόν, τις ομάδες που έχουν πάρει την πρόκριση στα προημιτελικά και τις συγκρίνει με όσες έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής τα τελευταία 48 χρόνια (αρχής γενομένης από το Μουντιάλ του Μεξικού το 1970) διαπιστώνει το εξής παράδοξο (;)

Μονάχα η Γαλλία ξέρει το μονοπάτι. Μονάχα οι Τρικολόρ έχουν φτάσει ως τον τελικό της διοργάνωσης (έχοντας κατακτήσει και το βαρύτιμο τρόπαιο, το 1998). Πιθανότατα αύριο να προστεθεί στη λίστα και η Βραζιλία. Όπως και να’χει όμως μιλάμε για δεδικασμένο 48 χρόνων και 13 διοργανώσεων. Πως αλλιώς να το πούμε ότι ο κόσμος γύρω μας αλλάζει…

Από το 1970 στο 2018…

Το μακρινό 1970, λοιπόν, η Βραζιλία του Πελέ τέθηκε αντιμέτωπη με την πάντα υπολογίσιμη Σκουάντρα Ατζούρα που φέτος έλαμψε δια της απουσίας της από τη διοργάνωση. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1974, η διοργανώτρια Δυτική Γερμανία του Μπεκενμπάουερ κατάφερε να ξεπεράσει στον τελικό το διαστημικό ποδόσφαιρο της Ολλανδίας του Κρόιφ. Οι Οράνιε φέτος δεν έδωσαν το παρών στη Ρωσία, ενώ οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Γερμανοί ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει το… κάζο από την Νότια Κορέα.

Το 1978 η οικοδέσποινα Αργεντινή που ανάσαινε υπό την δικτατορία του Βιδέλα φτάνει ως τον τελικό και επικρατεί του total football της Ολλανδίας (απόντος του Γιόχαν Κρόιφ «κατ’εντολήν» του δικτατορικού καθεστώτος). Η Αλμπισελέστε του Λιονέλ Μέσι φέτος ηττήθηκε από την Γαλλία και έχει πάρει ήδη τον δρόμο της επιστροφής.

Στο Μουντιάλ που διεξήχθη στην Ισπανία, το 1982, η Ιταλία του Πάολο Ρόσι εξαφάνισε την Γερμανία των Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και  Πολ Μπράιτνερ στον τελικό στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Η Ιταλία δεν βρέθηκε, όπως είπαμε, καν στην τελική φάση του Μουντιάλ της Ρωσίας, ενώ οι Γερμανοί αποχαιρέτησαν το θεσμό στη φάση των ομίλων.

Μεταφερόμαστε και πάλι στο Μεξικό, το έτος 1986. Το Μουντιάλ του Θεού. Ο τελικός ανάμεσα σε Αργεντινή και Δυτική Γερμανία βρίσκει νικήτρια την Αλμπισελέστε και καταδικάζει τους Γερμανούς να κουβαλούν το βάρος ενός τρίτου χαμένου τελικού.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1990 στην Ιταλία, τα Πάντσερ φτάνουν στο πολυπόθητο τρόπαιο ξεπερνώντας στον τελικό το εμπόδιο της Αργεντινής. Στις Η.Π.Α το 1994 είχαμε την επιστροφή της Βραζιλίας του Ρομάριο στην κορυφή, με την Σελεσάο να επικρατεί στα πέναλτι της Ιταλίας του Ρομπέρτο Μπάτζιο. Στο επόμενο τουρνουά ωστόσο βρίσκουν μπροστά τους τη Γαλλία του Ζινεντίν Ζιντάν που στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην Ιστορία της. Οι Τρικολόρ έχουν ήδη κάνει… τσεκ – ιν στα προημιτελικά του φετινού Μουντιάλ, απομένει να δούμε αν θα τα καταφέρουν και οι παίκτες του Τίτε κόντρα στο Μεξικό.

Φτάνουμε αισίως στο 2002 στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, εκεί που η πολυνίκης του θεσμού Βραζιλία του Ρονάλντο επικρατεί της Γερμανίας του Όλιβερ Καν και κατακτά το πέμπτο της… δαχτυλίδι. Στη Γερμανία ήταν η σειρά της μεγάλης απούσας από τα γήπεδα της Ρωσίας Ιταλίας να φτάσει στην κορυφή του κόσμου στον τελικό κόντρα στη Γαλλία, στον τελικό «κεφαλιά Ζιντάν σε Ματεράτσι».

Στη Νότια Αφρική το 2010, η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία σκαρφαλώνει στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ κατακτώντας το τρόπαιο κόντρα στην Ολλανδία του υπερηχητικού Γουέσλεϊ Σνάιντερ. Ενώ στο τελευταίο Μουντιάλ, εκείνο της Βραζιλίας, η Γερμανία κατάφερε χάρη στο γκολ του Γκέτσε να γονατίσει την Αργεντινή και να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου.

Στο ταμείο λοιπόν

Από τις ομάδες που έχουν παίξει έστω σε τελικό Μουντιάλ από το 1970 κι έπειτα (εδώ και μισό περίπου αιώνα) επαναλαμβάνουμε πως μονάχα η Γαλλία βρίσκεται αυτήν την στιγμή στις οκτώ καλύτερες ομάδες του κόσμου. Αν κάποια μπορεί να προστεθεί στη λίστα είναι η Βραζιλία. Και οι δύο πάντως αποκλείεται μιας και στα «σταυρώματα» συναντιούνται (αν τέλος πάντων συναντηθούν) νωρίτερα. Οι Γάλλοι έχουν τώρα απέναντι την Ουρουγουάη και αν η Βραζιλία περάσει το Μεξικό και έπειτα τον νικητή του Βέλγιο-Ιαπωνία θα φρεσκάρει τα γαλλικά της στον ημιτελικό! Από το άλλο μονοπάτι μοναδική εστεμμένη είναι η Αγγλία.

Γιατί προκύπτει αυτή η ανατροπή; Προφανώς όλα εξηγούνται. Το σημαντικότερο στοιχείο έχει να κάνει με το τέλος της εθνικής ταυτότητας στο ποδόσφαιρο. Παγκοσμιοποίηση με μια μπάλα, που σημαίνει αντίστοιχοι σχηματισμοί και διατάξεις, αντίστοιχες φιλοσοφίες. Οι μικροί που δίνουν χώρο, κλειδώνουν τα αντίπαλα ατού και ψάχνουν να χτυπήσουν στη «κόντρα» οι μεγάλοι που τις περισσότερες φορές δεν έχουν τι να κάνουν τη μπάλα που κολλά στα πόδια τους.

MUST READ

H «πτώση» του Ομπράντοβιτς: Τα 23 εκατομμύρια της Παρτιζάν και το... 2-8 (vids)

Οι Ισπανοί έφτασαν στο 71% με τους Ρώσους και άλλαξαν 1137 πάσες. Και όμως τη πάτησαν τη μπανανόφλουδα με συνοπτικές διαδικασίες. Η Γερμανία ήταν η ομάδα με τις περισσότερες απόπειρες επίθεσης στη φάση των ομίλων, αλλά ήδη είναι πίσω στο σπίτι. Η δε Αργεντινή που έφτασε σε σημείο να παρατάσσεται στο γήπεδο με έναν στόπερ και φιλοδοξούσε σε ποδόσφαιρο από εκείνο που ο παίκτης μπαίνει παρέα με τη μπάλα στα δίχτυα, σαν αυτό που τελειοποίησε προ δεκαετίας ο Πεπ Γουαρδιόλα; Βαρέθηκε να κάνει «σέντρα». Εννέα γκολ παθητικό στη διοργάνωση από Ισλανδούς, Κροάτες, Νιγηριανούς και Γάλλους. Και μεταξύ μας; Μάλλον και λίγα ήταν!