Το ευρωπαϊκό «αντίο» στο Βιθέντε Καλντερόν: «Θα θυμόμαστε για πάντα εκείνη τη βροχή, μην προσπαθείς να καταλάβεις...» (pics, vids)

Μαριλένα Καλόπλαστου 10.05.2018-19:59

Όσο πιο δυνατά έβρεχε, τόσο πιο δυνατά τραγουδούσαν. Πέρασε ένας χρόνος από το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι της Ατλέτικο Μαδρίτης στο Βιθέντε Καλντερόν.

Ο πρώτος ημιτελικός είχε «βαφτεί» κατάλευκος μετά το 3-0 της Ρεάλ Μαδρίτης στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Η Βασίλισσα στο δρόμο για το 12ο και απέναντί της έντεκα ορκισμένοι στρατιώτες, έτοιμοι να δώσουν την τελευταία τους ευρωπαϊκή μάχη στο αγαπημένο τους «κάστρο». Δεν ήταν ακριβώς ημιτελικός Champions League εκείνος στο Βιθέντε Καλντερόν. Ήταν η αιώνια σύγκρουση του ισχυρού έναντι του αδύναμου. Του μαθηματικά βέβαιου, έναντι του ανέφικτου.

Ήταν το ποδόσφαιρο αλάνας κόντρα στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης. Κι όλα αυτά στον τελευταίο ευρωπαϊκό χορό στο Βιθέντε Καλντερόν. Όλα αυτά σε μια βραδιά που η βροχή δυνάμωνε συνεχώς. Όλα αυτά υπό το ασταμάτητο τραγούδι περίπου 55.000 οπαδών της Ατλέτι που αναθεμάτιζαν το χρόνο, που δεν σταμάτησε στην 10η Μαΐου, για να μείνουν όλοι εκεί, σε εκείνη ακριβώς την στιγμή. Να τη ζουν σε επανάληψη, να μην τελειώσει ποτέ. Όχι, η πρόκριση δεν ήρθε, παρά τη νίκη με 2-1. Δεν ήταν η επιτυχία που ήθελαν να βιώσουν οι οπαδοί της, αλλά… μην προσπαθείς να καταλάβεις!

«Siempre nos acordaremos de aquella lluvia, no traten de entenderlo…»

Η Ατλέτικο Μαδρίτης έψαξε το θαύμα και το άγγιξε εκείνο το βράδυ. Εκείνη το έκανε να μοιάζει εφικτό, με την υπέρ προσπάθειά της για 45 λεπτά. Το 3-0 του πρώτου αγώνα της είχε δέσει τα χέρια, έπρεπε να καταθέσει στο χορτάρι το 110% αυτού που μπορούσε. Και το έκανε. Με δύναμη και αυταπάρνηση σε κάθε προσωπική μονομαχία. Έβλεπες μάτια που γυάλιζαν από τη θέληση, έβλεπες το πείσμα εκείνο που πηγάζει από τα μέσα σου. Χιλιάδες ροχιμπλάνκο λαρύγγια «ματωμένα» να τραγουδούν ασταμάτητα, υπό βροχή, να ωθούν κι εκείνα την μπάλα στα δίχτυα της εστίας του Κέιλορ Νάβας.

Δύο γκολ, σε 16 λεπτά. Αυτό πέτυχαν οι «στρατιώτες» του Σιμεόνε. Οι Κόκε και Τόρες απείλησαν στα πρώτα λεπτά, μέχρι να έρθει το 1-0 από τον Σαούλ στο 12′. Εκεί η κόλαση στο Καλντερόν πήρε μυθικές διαστάσεις. Ο Βαράν έκανε πέναλτι στον Τόρες. Ο Γκριεζμάν έκανε το 2-0 από την άσπρη βούλα στο 16′. «Πόσο θα αντέξουν;» Στο 42ο λεπτό ο Καρίμ Μπενζεμά ζάλισε τους Γοδίν, Σάβιτς και Χιμένεθ με μια τρομερή ντρίμπλα πάνω στη γραμμή, έδωσε στον Κροος, παρενέβη ο Όμπλακ όμως ο Ίσκο με κοντινό πλασέ διαμόρφωσε το 2-1. Ο Σιμεόνε έριξε στη μάχη τους Γκαμεϊρό, Κορέα σε μια ύστατη προσπάθεια υλοποίησης του ανέφικτου. Ο Νάβας ήταν παρών, όποτε κι αν χρειάστηκε, σβήνοντας τις ρεαλιστικές ελπίδες των Ροχιμπλάνκος. Τις ρεαλιστικές, γιατί όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Καλντερόν δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν. Στο 69′ ο Κριστιάνο σκόραρε από κοντά για το 2-2 με το γκολ να ακυρώνεται ως οφσάιντ. Τα λεπτά περνούσαν, ο χρόνος αμείλικτος δεν σεβάστηκε τη θέλησή τους…

Φώναζαν για «ευχαριστώ», για «αντίο», για την στιγμή, για την ανάμνηση…

Το κατάμεστο Βιθέντε Καλντερόν (για 13η φορά εκείνη τη σεζόν, μετά τις μάχες της Ατλέτικο με τις Σεβίλλη, Γρανάδα, Μάλαγα, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπέτις, Μπαρτσελόνα, Βαλένθια, Εϊμπάρ, Μπάγερν Μονάχου, Μπάγερν Λεβερκούζεν και Λέστερ) φιλοξενούσε τον τελευταίο ευρωπαϊκό χορό της Ατλέτι. Το σκηνικό ταίριαζε ακριβώς σε μία ομάδα που έμαθε να αγαπά τις αποτυχίες, να τις φορά παράσημα στο πέτο και να προχωράει. Οι οπαδοί της έδειξαν ακόμα μία φορά γιατί είναι «περήφανοι που δεν είμαστε σαν κι εσάς». Από τη μία πλευρά οι οπαδοί των Μερένχες με τα αδιάβροχα ίσα που ακούγονταν, κι ας έμπαινε η ομάδα στο γρασίδι με το υπέρ της 3-0. Κι ας σκόραρε ο Ίσκο για το 2-1, κι ας είχαν πάρει την πρόκριση, κι ας διεκδικούσαν το 12ο Champions League της Ιστορίας τους.

Κι από την άλλη, οι οπαδοί των Ροχιμπλάνκος, δεν σταμάτησαν να φωνάζουν λεπτό, για την ομάδα τους, για τις όποιες ελπίδες της, για το «ευχαριστώ», το «αντίο», για την στιγμή, για την ανάμνηση. Για να ξέρουν περπατώντας αργότερα στην οδό των Μελαγχολικών, φτάνοντας ως τα χαλάσματα του Καλντερόν, ότι εκείνο το βραδύ δεν έπαψαν να φωνάζουν μέχρι να ακούσουν το σφύριγμα της λήξης. Και μετά από αυτό. Υπό βροχή. Κι ας χάθηκε η πρόκριση. Ξήλωσαν τα καθίσματα, για να πάρουν μαζί τους κάτι από εκείνο. Βλέπεις το Καλντερόν είχε λίγο από την Ατλέτικο. Και η Ατλέτικο λίγο από το Καλντερόν. Λίγο τραχιά στις άκρες, λίγο ξεφλουδισμένα, σε ορισμένα σημεία σπασμένα, πάντοτε έργα σε εξέλιξη…

Así se despide el Calderón de Europa. IMPRESIONANTE pic.twitter.com/sK0D0MK8h8
— Atlético de Madrid (@Atletico_MD) 10 Μαΐου 2017

QUEREMOS NUESTROS ASIENTOS @Atleti pic.twitter.com/ZmSDiXAVtc
— Nacho. (@19nacho03) 11 Μαΐου 2017

Maldito tiempo, ¿Por qué no paraste aquel 10 de Mayo y nos quedamos todos a vivir en ese momento? ?⚪?#EternoTemplo #EternoCalderón pic.twitter.com/NgE2vmcaCD
— Momentos Calderón (@MomentoCalderon) 10 Μαΐου 2018