ΑΕΚ : Από την Ένωση Ιλίου… βασίλισσα ξανά: Τέσσερα χρόνια δρόμος

Στις 21 Απριλίου 2013 η ΑΕΚ έπαιζε εκτός έδρας και νικούσε εύκολα την Ένωση Ιλίου για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.

Στις 3 Μαΐου 2014 η ΑΕΚ κέρδιζε άνετα στη Βέροια τον τοπικό Φίλιππο για το πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Μια τετραετία. Κι όμως. Στις 6 Μαΐου 2018 η ΑΕΚ νίκησε με 100-94 τη Μονακό στον τελικό του φάιναλ φορ του Basketball Champions League και κατέκτησε το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της μπροστά σε 18.000 φίλους της, που πανηγύριζαν έξαλλα στις κερκίδες του πολυτελούς κλειστού του ΟΑΚΑ. Κι όχι σε κάποιο γηπεδάκι στο Ίλιον ή στη Βέροια…

Πώς συντελέστηκε, όμως, αυτή η αναγέννηση τόσο γρήγορα; Πώς η ΑΕΚ επέστρεψε τόσο σύντομα από την ανυποληψία και τα αλώνια των μικρών εθνικών κατηγοριών στα σαλόνια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και τη διεθνή καταξίωση;

Το καλοκαίρι του 2014 ήταν κομβικό. Η ομάδα είχε επιστρέψει στην Α1 μετά από απουσία τριών ετών, όμως ο βασικός χρηματοδότης της τα χρόνια της Β’ Εθνικής και της Α2, ο Κωνσταντίνος Κοτσάτος, αποχώρησε με… ελαφρά πηδηματάκια έχοντας συνειδητοποιήσει πως χρειάζονται πολλά χρήματα για να τρέξεις ένα τέτοιο project. Και τα χρήματα τού είχαν τελειώσει. Η ΑΕΚ έμεινε στα χέρια του Αλέξη Αλεξίου, ενός δικηγόρου και Ενωσίτη από κούνια, ο οποίος ήταν ο άμεσος συνεργάτης του Κοτσάτου και έτρεχε τα πάντα, αλλά λεφτά δικά του δεν είχε. Η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να αφήσει την αγαπημένη του ομάδα να «σκάσει» στα χέρια του. Έτσι, έκανε το παν εκείνο το καλοκαίρι για να τη σώσει.

Αφού «φλέρταρε» με έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία από τη Θεσσαλονίκη χωρίς τελικά να προχωρήσει το deal μαζί του κι αφού δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές λύσεις, αποφάσισε να τρέξει ο ίδιος την ομάδα.

Ανέλαβε προσωπικά και λόγω της επαγγελματικής ιδιότητάς του όλες τις διαδικασίες λύσης και εκκαθάρισης της προηγούμενης και σύστασης της νέας ΚΑΕ και άρχισε να φτιάχνει την ομάδα με τα χρήματα που… θα έπαιρνε από το μερίδιο της ΑΕΚ από το τηλεοπτικό συμβόλαιο και την κεντρική χορηγία του ΕΣΑΚΕ.

Πήρε δε το θάρρος να ζητήσει από τον Δημήτρη Μελισσανίδη να καλύψει την εγγυητική επιστολή για τη συμμετοχή της ομάδας στο πρωτάθλημα της Α1, εκμεταλλευόμενος τη σχέση που είχαν αναπτύξει εξαιτίας της παρουσίας του (του Αλεξίου) στην προεδρία της Ερασιτεχνικής.

Εποχή Αγγελόπουλου

Η ΑΕΚ πήρε το πιστοποιητικό συμμετοχής της στο πρωτάθλημα της σεζόν 2014-15 με ιδρώτα, αίμα και κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Η ομάδα δε, άρχισε να στήνεται περίπου 20 μέρες πριν από την έναρξη της σεζόν με προπονητή τον Βαγγέλη Ζιάγκο, που την είχε ανεβάσει στην Α1, και με παίκτες οι οποίοι δεν είχαν βρει δουλειά μέχρι τότε και δεν είχαν μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις. Ο μόνος που έχει επιβιώσει από εκείνη την ομάδα είναι ο τωρινός αρχηγός της, ο Ντούσαν Σάκοτα.

Το πρωτάθλημα άρχισε, τα αποτελέσματα, όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό, δεν ήταν καλά, όμως το διάστημα αυτό ήταν αρκετό για τον Αλέξη Αλεξίου, ώστε να πείσει έναν άλλο γνωστό Ενωσίτη να ασχοληθεί με την ομάδα μπάσκετ.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει μεγάλο παρελθόν στην ΑΕΚ ως οπαδός και ως διοικητικό στέλεχος, αλλά της ποδοσφαιρικής ομάδας. Με το μπάσκετ είχε μια σχέση… εξ αποστάσεως και μόνο για τα βασικά, όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί πολλές φορές δημοσίως. Όμως ως ΑΕΚτσής δεν μπορούσε να βλέπει μια ομάδα με κιτρινόμαυρα και τον δικέφαλο αετό στο στήθος να ψυχορραγεί. Πείστηκε από τον Αλεξίου και τον Νοέμβρη του 2015 ανέλαβε, αλλάζοντας οριστικά την ιστορία της ΑΕΚ.

Τα πεπραγμένα του μέχρι σήμερα είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Περίπου εν μία νυκτί η ομάδα από υποψήφια για υποβιβασμό μετατράπηκε σε ομάδα πλέι οφ και, το πιο σημαντικό, σε έναν οργανισμό με όραμα και προοπτική.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος δεν ανέλαβε μόνο για να βάλει κάποια χρήματα και να κάνει το… κομμάτι του, όπως συνηθίζουν πολλοί στην ελληνική αθλητική πιάτσα με μοναδικό σκοπό την προσωπική προβολή και τίποτα περισσότερο. Είχε όραμα και σχέδιο. Από την πρώτη στιγμή επικέντρωσε τις προσπάθειές του σε δύο άξονες, θεμελιώδεις για την αυτάρκεια και τη διατήρηση σε υψηλό επίπεδο οποιουδήποτε αθλητικού οργανισμού. Στις ακαδημίες και το γήπεδο.

Οι πρώτες οργανώθηκαν και σιγά σιγά αποδίδουν καρπούς, όπως φαίνεται και από τη συμμετοχή μετά από πολλά χρόνια φέτος της εφηβικής ομάδας στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Το project του γηπέδου συναντά δυσκολίες, αλλά παραμένει πρώτη προτεραιότητά του.

Αναγκαστικά… BCL!

Από εκεί και πέρα ο Μάκης Αγγελόπουλος θεώρησε ως συνθήκη εκ των ουκ άνευ την επιστροφή της ΑΕΚ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Διότι αυτό επιτάσσει η ιστορία, το γόητρό της, αλλά και η ανάγκη για οικονομική διεύρυνση της εταιρείας. Ο πόθος του ήταν η επιστροφή στην Ευρωλίγκα και προς τα εκεί προσανατολίστηκαν οι πρώτες προσπάθειές του. Η ΑΕΚ συμμετείχε στο Eurocup τη σεζόν 2015-16, ο Αγγελόπουλος είχε σειρά επαφών με τον Μπερτομέου προσπαθώντας να εξασφαλίσει μια wild card για τη Ευρωλίγκα και κάπου εκεί εμφανίστηκε το Basketball Champions League.

Αρχικά ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ ΑΕΚ δε ήθελε να συζητήσει αυτή την προοπτική. Επέμενε στη συμμετοχή στο Eurocup, βλέποντας σε αυτή το παράθυρο για τη μετακίνηση στην Ευρωλίγκα.

Όμως ο πόλεμος μεταξύ FIBA και Ευρωλίγκας, που είχε ως αποτέλεσμα η ΕΟΚ να βάλει ουσιαστικά βέτο στη συμμετοχή των ελληνικών ομάδων στις διοργανώσεις του Μπερτομέου (με εξαίρεση τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, που είχαν συμβόλαια), ανάγκασε τον Μάκη Αγγελόπουλο να δεχθεί, έστω και με βαριά καρδιά, να δηλώσει την ΑΕΚ στην παρθενική διοργάνωση του Basketball Champions League.

Στην πορεία, βεβαίως, άλλαξε άποψη. Είδε ότι η φιλοσοφία του BCL, που βάζει σε προτεραιότητα τα αγωνιστικά κριτήρια για τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ταιριάζει πιο πολύ σε όσα πιστεύει αυτός για τον αθλητισμό.

Κυρίως, όμως συνειδητοποίησε ότι το μοντέλο της Ευρωλίγκας με τα κλειστά δεκαετή συμβόλαια δημιουργεί μεγάλες ανισότητες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και προκαλεί ανώφελους αποκλεισμούς. Ο ίδιος έχει κάνει λόγο πολλές φορές για πρακτικές που δημιουργούν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Έτσι, σιγά σιγά αγάπησε το Basketball Champions League και δείχνει ότι αποφάσισε να επενδύσει σε αυτό.

Έγινε μέλος του συμβουλίου των ιδιοκτητών, ανέλαβε τη φετινή διοργάνωση του φάιναλ φορ, πληρώνοντας μάλιστα από τη τσέπη του 1 εκ. Ευρώ για να το φιλοξενήσει στο ΟΑΚΑ (το πήρε πίσω βεβαίως με την κατάκτηση του τροπαίου, αφού αυτό το ποσό είναι το έπαθλο του νικητή της διοργάνωσης, όμως όταν δήλωνε υποψηφιότητα δεν το ήξερε).

Η ΑΕΚ κέρδισε την κούπα, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι μπήκε σε έναν δρόμο προς την επιστροφή στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο οποίος δεν έχει επιστροφή. Χάρη στο όραμα, το πλάνο και τα χρήματα ασφαλώς του Μάκη Αγγελόπουλου.

Κι όλα αυτά μόλις τέσσερα χρόνια μετά από εκείνο το παιχνίδι της ΑΕΚ στη Βέροια…