Ομπράντοβιτς : Στην αυλή του Ζοτς η κούπα και οι φίλοι του… (pics)

Αυτό το Final Four δεν θα είναι σαν κάθε άλλο για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Φέτος θα είναι λίγο πιο συναισθηματικό το κλίμα. Κάτι το ότι η διοργάνωση γίνεται στην πόλη από την οποία ξεκίνησε το προπονητικό «ταξίδι» του (Βελιγράδι), κάτι το ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με παλιούς συνοδοιπόρους του (Ιτούδης, Γιασικεβίτσιους, Λάσο) δημιουργούν ένα κλίμα λίγο πιο οικείο για τον Σέρβο προπονητή.

Ο Ομπράντοβιτς έφτασε στο 17ο Final Four της τεράστιας καριέρας του ως προπονητής (8 με τον Παναθηναϊκό, 4 με τη Φενερμπαχτσέ, 2 με τη Ρεάλ και από ένα με τις Μπανταλόνα, Μπενετόν Τρεβίζο και Παρτιζάν), ενώ έχει ακόμα μια συμμετοχή ως παίκτης της Παρτιζάν (1987-88). Παράλληλα, ο Σέρβος είναι ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών» στην Ευρωλίγκα, μετρώντας αισίως 9 κατακτήσεις, τις οποίες ευελπιστεί να κάνει 10 στην πατρίδα του. Αν μάλιστα το καταφέρει θα ξεπεράσει και το «μύθο» της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία μετράει 9 κατακτήσεις, και θα μείνει μόνος πρώτος σε κατακτήσεις Ευρωλίγκας!

Μπροστά του, όμως, θα βρει τρεις «δικούς» του ανθρώπους, που θέλουν του φράξουν το δρόμο προς το 10ο τρόπαιο και να κάνουν δικό τους το «Άγιο Δισκοπότηρο» της Ευρωλίγκας.

Εν αρχή ην ο… κουμπάρος

Στα 13 χρόνια που βρέθηκαν μαζί στον Παναθηναϊκό κατέκτησαν τα πάντα. Ο «δάσκαλος» (Ομπράντοβιτς) και ο «μαθητής» (Ιτούδης) συνεργάστηκαν για πρώτη φορά το 1999, κατόπιν υπόδειξης του Ντούσαν Ίβκοβιτς στον συμπατριώτη του, ο οποίος μόλις είχε αναλάβει τους «πράσινους».

«Ο Ντούντα με πρότεινε στον Ζέλικο, για να γίνω ασίσταντ του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι προνόμιο να ‘χεις αυτούς τους δύο ανθρώπους για φίλους, να τους μιλάς για το μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή», έχει δηλώσει ουκ ολίγες φορές ο Ιτούδης, με την γνωριμία αυτή να εξελίσσεται τελικά σε κάτι περισσότερο από μια απλή συνεργασία.

Άλλωστε σε όλο αυτό το διάστημα Ομπράντοβιτς και Ιτούδης έγιναν αχώριστοι. Αχώριστοι στο παρκέ, αλλά και έξω από αυτό με μια δυνατή φιλία βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό και την εκτίμηση. Οι δύο τους συνδέθηκαν και με μια σχεδόν συγγενική σχέση, καθώς ο Ζοτς έχει βαφτίσει την κόρη του Έλληνα προπονητή, Αλεξάνδρα.

Οι δύο τους αποχώρησαν το ίδιο καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό (2012), έχοντας κατακτήσει συνολικά 23 τίτλους (11 πρωταθλήματα Ελλάδος, 7 Κύπελλα Ελλάδος και 5 Ευρωλίγκες). Οι δύο τους έμειναν ένα χρόνο εκτός πάγκων και ανέλαβαν ταυτόχρονα δύο ομάδες του τουρκικού πρωταθλήματος. Απ΄ όταν ανέλαβαν ο μεν Ομπράντοβιτς την Φενερμπαχτσέ το 2013 και ο δε Ιτούδης τις Μπάνβιτ (2013-14) και ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2014) έχουν τεθεί αντιμέτωποι 10 φορές με τον Έλληνα τεχνικό να μετράει 6 νίκες έναντι 4 του Σέρβου. Μάλιστα οι δύο εξ αυτών των νικών έγιναν σε Final Four με την ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη να επικρατεί της Φενέρ του Ομπράντοβιτς τόσο στον μικρό τελικό του 2015, όσο και στον μεγάλο τελικό του 2016, κατακτώντας το τρόπαιο.

Ο πιο… τρελός ο μαθητής

Όπου βρεθεί και όπου σταθεί υμνεί τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. «Είναι ο καλύτερος, ένα πραγματικό βιβλίο του μπάσκετ. Έχει κερδίσει την Euroleague με κάθε δυνατή σύνθεση. Η διαφορά του είναι στις ξεκάθαρες ιδέες του, στην απλότητα με την οποία τις διαχειρίζεται και στο πώς συμπεριφέρεται στον κάθε παίκτη ξεχωριστά», τάδε έφη Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Ο Λιθουανός συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Σέρβο προπονητή το 2007, όταν και επέστρεψε στην Ευρώπη μετά από μια τριετή περιπλάνηση στο NBA για χάρη του Παναθηναϊκού. Ο Σάρας εκμεταλλεύθηκε κάθε δευτερόλεπτο σε αυτά τα τέσσερα χρόνια (2007-10, 2011-12) που συνεργάστηκε με τον Ζοτς και σαν σφουγγάρι «ρούφηξε» κάθε πληροφορία και κάθε σύστημα του Σέρβου.

Οι αντιδράσεις τους στον πάγκο είναι πανομοιότυπες, οι φωνές το ίδιο, οι κινήσεις τους εκτός παρκέ επίσης. Ο Γιασικεβίτσιους ήταν ο πιο… τρελός μαθητής του Ομπράντοβιτς, αυτός που θα μπορούσε να του μοιάσει λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους, γιατί κουβαλούσε αυτή την πώρωση με το άθλημα, κουβαλούσε για να το πούμε λαϊκά πολύ μπάσκετ μέσα του.

Ο Σέρβος θα τεθεί αντιμέτωπος του μαθητή του, ο οποίος προκρίθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε Final Four στην μόλις δεύτερη ολοκληρωμένη σεζόν της καριέρας του. Ακόμα και σε αυτό σχεδόν θύμισε τον Ομπράντοβιτς, μόνο που εκείνος στην πρώτη του σεζόν όχι μόνο έφτασε στην τετράδα, αλλά κατέκτησε και το τρόπαιο! Μένει να δούμε αν ο Σάρας, μπορεί να ολοκληρώσει το «παραμύθι»…

Πάντως, σε συνολικά τέσσερις μεταξύ τους αναμετρήσεις ο Ζοτς μετράει 3 νίκες (δύο πέρυσι και μια φέτος), έναντι μόλις μιας του Γιασικεβίτσιους.

Η Ρεάλ του τρίτου του Ευρωπαϊκού

Το καλοκαίρι του 1994 ο Ομπράντοβιτς ήταν ήδη ένας φτασμένος προπονητής, που μετρούσε δύο τρόπαια Ευρωλίγκας (1992, 1994) με τις Παρτιζάν και Μπανταλόνα αντίστοιχα. Η πρωταθλήτρια Ισπανίας έχει διώξει τον προπονητή της Κλίφορντ Λιούικ, λόγω της αποτυχίας του να κατακτήσει την Ευρωλίγκα.

Οι διοικούντες την ισπανική ομάδα στρέφονται στον Ομπράντοβιτς και του δίνουν ένα ρόστερ με παίκτες όπως ο Σαμπόνις και ο Αρλάουκας. Ο Ζοτς δημιουργεί μια εξαιρετική ομάδα και φτάνει στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας στην πρώτη του σεζόν στους Μαδριλένους. Στον ημιτελικό θα υπερκεράσει το εμπόδιο της σκληροτράχηλης Λιμόζ (62-49), ενώ στον τελικό θα επικρατήσει με 73-61 του Ολυμπιακού, με τον Σαμπόνις να σημειώνει 23 πόντους και τον Αρλάουκας 16.

ΡΕΑΛ: Αντούνεθ 12 (2/3δ., 0/1τρ., 8/11β., 4ρ., 4ασ.), Σάντος 7, Γκαρθία-Κολ 2, Αρλάουκας 16 (8/21δ., 4ρ., 3ασ., 2κλ.), Σαμπόνις 23 (6/9δ., 2/2τρ., 5/6β., 7ρ., 2κλ.), Λάσα 1, Καργκόλ 6, Αντ. Μαρτίν 6 (6ρ.). Κόουτς: Ομπράντοβιτς

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Τόμιτς 3, Τζόνσον 9 (2/9δ., 1/5τρ., 2/2β., 5ρ., 5λ., 2ασ), Σιγάλας 10 (3/7δ., 0/1τρ., 4/10β., 9ρ.), Φασούλας (6ρ.), Μπακατσιάς 2, Νάκιτς 15 (3/6δ., 1/2τρ., 6/7β.), Τάρλας 7 (5ρ.). Κόουτς: Ιωαννίδης

Διαιτητές: Ζιχ (Πολωνία) – Γιούνγκεμπραντ (Φινλανδία)

Παρόλα αυτά η Ρεάλ δεν καταφέρνει να διατηρήσει τα σκήπτρα στην Ισπανία, καθώς στον ημιτελικό αποκλείεται με 3-2 νίκες από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα.

Το καλοκαίρι του 1995 στη Μαδρίτη καταφθάνει ως επιλογή του Ομπράντοβιτς ένας έμπειρος γκαρντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος πασέρ την περασμένη σεζόν στην Ισπανία (8,9 ασίστ μ.ό). Το όνομα αυτού, Πάμπλο Λάσο, δηλαδή ο νυν προπονητής της «βασίλισσας»! Ο Ισπανός γκαρντ έγινε για πρώτη φορά μέλος της Ρεάλ, μετά από 11 χρόνια στην Σάσκι Μπασκόνια, όμως το πέρασμα του δεν ήταν τόσο επιτυχημένο σε προσωπικό επίπεδο.

Στο πρόσωπο του Λάσο ο Ομπράντοβιτς είχε βρει την ήρεμη δύναμη που θα καθοδηγούσε τη Ρεάλ, ενώ ο Ισπανός γκαρντ κέρδισε αρκετά από τη συνεργασία του αυτή. «Ήρθα στη Μαδρίτη με προπονητή τον Ζέλικο και μπορώ να πω ότι τα πρώτα δύο χρόνια ήμουν πολύ χαρούμενος στη Ρεάλ. Ήμασταν ομάδα με σπουδαίους παίκτες, με καλές και άσχημες στιγμές», δήλωνε μετά από χρόνια ο Λάσο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Τα πράγματα, όμως για τον Ομπράντοβιτς δεν πήγαιναν καλά στη Ρεάλ. Η «βασίλισσα» έφτασε στο Final Four της Ευρωλίγκας τη σεζόν 1995-96, αλλά τερμάτισε τρίτη, ενώ έχασε και το πρωτάθλημα τις σεζόν 1995-96, 1996-97. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα και του Κυπέλλου Ισπανίας το 1997 δεν ήταν αρκετά για να κρατήσουν τον Σέρβο στη Μαδρίτη, με τον ίδιο να αποχωρεί με προορισμό την Μπενετόν και έπειτα τον Παναθηναϊκό. Και τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία…