Γέννηση, εξέλιξη, επιτυχία, διάλυση. Η Μπαρτσελόνα θεατής στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, στο νόμο της ζωής, αποχαιρετάει έναν ακόμα παίκτη που έζησε μια ζωή στα μπλαουγκράνα
Η «φυγή» του Αντρές Ινιέστα αφήνει στην Μπαρτσελόνα ένα τεράστιο κενό. Δεν είναι μόνο η φυσική του παρουσία στο χορτάρι. Είναι η αύρα του, η προσωπικότητά του, η εμπειρία του. Εικοσιδύο χρόνια η θέση του κεντρικού χαφ έφερε το όνομά του, χωρούσε στα παπούτσια του, ακολουθούσε τις διαδρομές που εκείνος είχε ορίσει, ήταν δική του. Στο τέλος της σεζόν θα μείνει άδεια, ορφανή. Ο σύλλογος της Καταλονίας δεν καλείται μόνο να βρει έναν τρόπο να την αναπληρώσει. Καλείται επίσης, να βρει έναν τρόπο να αποδεχτεί τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Τον νόμο της ζωής. «Γέννηση, ζωή, θάνατος» και να προχωρήσει…
Ο χρόνος δεν κάνει διακρίσεις. Είναι αμείλικτος και το πέρασμά του σβήνει τη φλόγα μιας από τις καλύτερες ομάδες στην Ιστορία του αθλήματος. Οι 31 τίτλοι του Ινιέστα (32 μαζί με τη σχεδόν δεδομένη κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος) είναι συνυφασμένοι με μια χρυσή εποχή της Μπάρτσα, ως εκ τούτου δεν δίνουν απλώς λαμπρότητα στο παλμαρέ του Αντρεσίτο, αποτελούν και την πιο ηχηρή επιβεβαίωση της επιτυχίας μια ομάδας που αυτό το καλοκαίρι θα αναγκαστεί να χάσει ακόμα έναν παίκτη – σημείο αναφοράς της. Μια ομάδα που εν πολλοίς συνέθεταν παίκτες που είχαν μεγαλώσει στις μπλαουγκράνα Ακαδημίες.
Απλά κοιτάξτε τη φωτογραφία της σεζόν 2008-2009. Είναι η πρώτη του Πεπ Γκουαρδιόλα στον μπλαουγκράνα πάγκο. Από αυτούς, μόνο oι Μέσι, Πικέ και Μπουσκέτς θα αγωνίζονται του χρόνου υπό τις οδηγίες του Ερνέστο Βαλβέρδε (;). Αυτοί είναι οι επιζώντες μιας εποχής που όλος ο κόσμος ερωτεύτηκε την Μπαρτσελόνα, αναγνωρίζοντας όχι απλά τον άκρως αυτοματοποιημένο τρόπο παιχνιδιού της, αλλά και το γεγονός ότι στο ρόστερ της υπήρχαν παίκτες από τα σπλάχνα της.
Ο Γκουαρδιόλα έφυγε, ακολούθησαν οι Πουγιόλ, Βαλντές, Φάμπρεγκας (το 2014). Ο Τσάβι αποφάσισε τότε να αναβάλει για λίγο το «αντίο» του. Να κάνει ένα χρόνο ακόμα υπομονή. Το ρίσκο του βγήκε. Στις προαναφερθείσες απώλειες, προσθέστε κι αυτή του Πέδρο ο οποίος «μετανάστευσε» (το 2015) από αυτό που θεωρούσε σπίτι του. Στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα, το μπλαουγκράνα χρώμα σα… να ξεθώριασε. Σα να έχασε η φανέλα λίγο από το βάρος της. Πολύ από την ταυτότητά της.
Αυτήν την στιγμή στο ρόστερ των Καταλανών υπάρχουν οι:
Γιάσπερ Σίλεσεν, Μαρκ – Αντρέ Τερ Στέγκεν, Αλέις Βιδάλ, Γέρι Μίνα, Ζεράρ Πικέ, Ζόρντι Άλμπα, Λούκας Ντιν, Νέλσον Σεμέδο, Σαμουέλ Ουμτιτί, Τόμας Βερμάελεν, Αντρέ Γκόμες, Αντρές Ινιέστα, Ιβάν Ράκιτιτς, Κάρλες Αλένια, Ντένις Σουάρεθ, Παουλίνιο, Σέρτζι Ρομπέρτο, Σέρχιο Μπουσκέτς, Φιλίπε Κουτίνιο, Λιονέλ Μέσι, Λουίς Σουάρες, Ουσμάν Ντεμπελέ, Πάκο Αλκάθερ.
Μόνο η παρουσία των Λιονέλ Μέσι, Ζεράρ Πικέ, Σέρχιο Μπουσκέτς και Σέρτζι Ρομπέρτο (και ο επαναπατρισμός του Ζόρντι Άλμπα) θυμίζουν κάτι από τις πιο ευτυχισμένες, τις πιο επιτυχημένες εποχές της ομάδας. Αυτούς θα βαρύνει η ευθύνη, εκείνοι θα πρέπει να διατηρήσουν τόσο στο χορτάρι, όσο και στα αποδυτήρια την κληρονομιά των Ινιέστα, Πουγιόλ, Βαλντές, Τσάβι, Μπαρτρά, Πέδρο, Φάμπρεγκας…
Μόλις και οι τελευταίοι… κλείσουν την πόρτα, η Μπαρτσελόνα θα είναι μπροστά στο οριστικό τέλος μιας εποχής. Βλέπεις τις τελευταίες σεζόν η παραγωγή ποδοσφαιριστών μέσα από τη «μήτρα» της ομάδας έχει σταματήσει. Πλέον, ολοένα και περισσότερο, οι Μπλαουγκράνα στρέφονται στις μεταγραφές εκατομμυρίων, ακολουθώντας πιστά αυτό που επιβάλει το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θυσιάζοντας όμως έτσι την νοοτροπία που τους ξεχώρισε. Τη φιλοσοφία που τους έκανε ξεχωριστούς. Τον δικό τους ρομαντισμό…