Ο Τέιλορ Τζένκινς χορεύει με τις… αρκούδες (pics, vids)

Το 1990 ο Κέβιν Κόστνερ ήταν καταπληκτικός ως Τζον Ντάμπαρ στην ταινία «Χορεύοντας με τους λύκους». Ο λοχαγός τον οποίο υποδύεται, φτάνει σε μια έρημη περιοχή, γεμάτη μόνο με Ινδιάνους και άγρια ζωή. Αφού προσαρμόζεται στις συνθήκες και γίνεται ένα με τη φύση, οι αυτόχθονες του δίνουν το όνομα που έχει για τίτλο το έργο. Οι Μέμφις Γκρίζλις μπορεί να μην έχουν λύκους, όμως ο Τέιλορ Τζένκινς σαν άλλος Τζον Ντάμπαρ, έμαθε να συμφιλιώνεται και να αξιοποιεί την… ζωώδη πλευρά τους.

Τι άλλαξε όμως και παρουσιάζουν τόσο καλό πρόσωπο; Ήταν θέμα αναδιαμόρφωσης του ρόστερ κι εσωστρέφειας; Μήπως είχαν ήδη δυνατότητες και απλά τώρα είναι όλοι σε ένα ιδανικό περιβάλλον; Πάμε να δούμε πώς και γιατί οι «Αρκούδες» έχουν ξυπνήσει από… χειμερία νάρκη και προκαλούν ενθουσιασμό, μεγαλύτερο κι από αυτόν της «Grit ‘N Grind era».

Η κίνηση ουσίας που πέρασε «στα ψιλά»

Το καλοκαίρι οι Γκρίζλις δεν έκαναν πολλές αλλαγές, όμως αυτή κάτω από τη ρακέτα τους έχει βγει στο 100%. Όταν έγινε η ανταλλαγή Βαλανσιούνας για τον Άνταμς πολλοί απόρησαν.

Έδωσαν έναν παίκτη που είχε 17.1 πόντους και 12.5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, για να έρθει ο ΝεοΖηλανδός με πολύ χαμηλά νούμερα, 7.6 και 8.9 αντίστοιχα, όμως κάνει κάτι καλύτερα ίσως από κάθε άλλον. Ξέρει τι απαιτείται σε κάθε φάση. Θα σπρώξει όσο χρειαστεί, θα παίξει άμυνες και πολύ απλά θα είναι εκεί.

Η παρουσία του και μόνο αλλάζει το παιχνίδι εις διπλούν. Αμυντικά οι αντίπαλοι το σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν καν κοιτάξουν το καλάθι. Μπορεί να τα βάλει με τον οποιονδήποτε.

Επιθετικά ανοίγει το γήπεδο. Ο Τζένκινς ξέρει ότι τα μεγάλα «όπλα» της ομάδας βρίσκονται στην περιφέρεια και θα γίνει λόγος γι’ αυτά παρακάτω. Ήθελε έναν ψηλό που να συμπληρώνει ιδανικά, χωρίς να… τρώει πολλές κατοχές.

Ο Άνταμς ξέρει που πρέπει να βρίσκεται και λατρεύει να κάνει σκριν. Αυτό βοηθά τους νεαρούς συμπαίκτες του να σουτάρουν υπό πολύ καλύτερες προϋποθέσεις. Παίζει πολύ χωρίς την μπάλα και τραβά αντιπάλους πάνω του. Όταν χαθεί κάποιο σουτ το δικό του χέρι είναι συνήθως αυτό που δίνει ένα… χαστούκι στην μπάλα και την σπρώχνει πάλι σε φίλια χέρια.

Αυτή τη στιγμή είναι τέταρτος στη λίστα με τις λεγόμενες σκριν ασίστ, τα σκριν δηλαδή που δίνει και αμέσως τα χρησιμοποιούν για εύστοχα σουτ, 5.4 ανά αγώνα. Το αντίστοιχο του Βαλανσιούνας είναι 3.8, ενώ έχει 181 box outs ως τώρα, μόλις δύο πίσω από τον Λιθουανό.

Αυτός είναι ο παίκτης που θυμίζει το παλιό στυλ των Γκρίζλις, επί εποχής Ράντολφ, Κόνλεϊ και Γκασόλ, με άλλο ρόλο βέβαια.

Η βελτίωση εκ των έσω

Οι βάσεις υπήρχαν, όμως κανείς δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη. Ο Τζα Μοράντ έχει ανέβει επίπεδο και είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Πασάρει, ντριμπλάρει σκοράρει, ενώ δεν παρατά την άμυνα.

Έχει μέσο όρο 26.3 πόντους, 5.9 ριμπάουντ, 6.9 ασίστ κι 1.3 κλεψίματα, όντας ο μόνος που παίζει πάνω από 30 λεπτά ανά αγώνα. Ξέρει πότε να βάλει μπροστά το… τούρμπο και να περάσει τον αντίπαλο στα πόδια, με τρομερά εκκρηκτικό πρώτο βήμα. Σημειώνει 4.4 πόντους στον αιφνιδιασμό, δεύτερος πίσω μόνο από τον ΛεΜπρόν, ενώ είναι και πρώτος σκόρερ στη ρακέτα με 16 πόντους μέσο όρο.

Ακόμα κι όταν οι αντίπαλοι τραβάνε και σπρώχνουν το μόνο που καταφέρνουν, πέρα από το να φθείρονται με φάουλ, είναι να «του φτιάχνουν» τα highlights. Έχει τρομερό έλεγχο της μπάλας αλλά και του σώματος του, οπότε μπορεί να μείνει στον αέρα φέρνοντας το σώμα του σε δύσκολες γωνίες.

Αυτός είναι η αρχή, αλλά όχι το τέλος. Η ομάδα ξεκίνησε μέτρια έχοντας 10 ήττες στα πρώτα 20 παιχνίδια και όταν τραυματίστηκε ξεκίνησε ένα τρομερό ντεμαράζ, το οποίο συνεχίζεται με την επιστροφή του. Από τότε έχουν ένα σερί 27-8 και βρίσκονται σταθερά και άνετα τρίτοι στη Δύση με 37-18.

Πέρα από τον Τζα σημαντικό μέρος της σεζόν και πολύ μεγαλύτερο έχασε ο Τζάρεν Τζάκσον, που σιγά σιγά πιάνει τα παλιά του στάνταρ. Το κενό αυτών των δύο κάλυψαν επάξια οι Μπέιν και Μπρουκς. Ο πρώτος ένας κλασικός 3&D παίκτης, βάζει δηλαδή τα τρίποντα, ενώ παίζει και πολύ καλή άμυνα.

Έχει φέτος 18 πόντους, 4.4 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ μόλις και 1.1 κλέψιματα στη δεύτερή του σεζόν και σουτάρει με 41.8% πίσω από τα 7.25. Έγινε μάλιστα ο έκτος παίκτης στην ιστορία του NBA, που καταφέρνει να ξεπεράσει τα 200 εύστοχα τρίποντα στα πρώτα του 100 παιχνίδια, σουτάροντας με πάνω από 40%.

Ο Μπρουκς δεν φοβάται να εκτελεί πάνω σε άμυνες, ευστοχώντας αρκετές φορές σε τρελά σουτ και παρέχοντας instant offence, άμεση επίθεση, με τις άμυνες να μην ξέρουν από ποιον να φυλαχτούν πρώτα. Μετρά 18.4 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ κι 1.3 κλεψίματα.

Ο Τέιλορ Τζένκινς δεν θεωρεί όμως ότι υπάρχει κάποιος παίχτης που είναι περιττός και σχεδιάζει plays για όλους. Θυμίζει η ομάδα κάπως τους Σανς του 2005 σε αυτό, που όταν ο Νας έβαζε μερικά καλάθια, μετά φρόντιζε να «ταΐσει» συμπαίκτη και αργότερα, ανά κατοχές ο εκφραστής της επίθεσης άλλαζε, για να είναι όλοι φορμαρισμένοι.

Πουθενά δεν φάνηκε αυτό καλύτερα από το 152-79 επί της Οκλαχόμα, την πιο ευρεία νίκη στην ιστορία του NBA. O κόουτς των Γκρίζλις στην αρχή της σεζόν δέχθηκε κριτική για τα πολλά διαφορετικά σχήματα που δοκίμαζε.

Τελικά το γεγονός ότι έχει παρατάξει περίπου 400! διαφορετικές πεντάδες ως τώρα, υπερδιπλάσιες του δεύτερου, δεν τον καθιστά «μυρωδιά», αλλά είναι ένας από του λόγους που δείχνει γιατί αναδείχθηκε προπονητής του μήνα τον Δεκέμβριο.

MUST READ

Φανταστείτε να μην… λάτρευαν και τον Αλόνσο (4-0, vid)

Οι Γκρίζλις δείχνουν έτοιμοι για μεγάλα πράγματα φέτος. Με μετρημένες κινήσεις, σωστή ανάπτυξη παικτών και πολύ καλή τακτική προσέγγιση, αγκάλιασαν το ενστικτό τους κι «ακονίζουν τα νύχια τους» σε κάθε ματς, περιμένοντας ένα νεύμα του ανθρώπου που τους… ημέρευσε, για να τα βάλουν με όποιον βρεθεί μπροστά τους.