Στο παρελθόν έχουν υπάρξει παίκτες που έκαναν το μπάσκετ να φαίνεται άδικο λόγω ύψους, όμως ο Αμπιόντουν Αντεγκόκε τους ξεπέρασε όλους. To10.gr παρουσιάζει την ιστορία του νεαρού Νιγηριανού, που καρφώνει δίχως άλμα.
Όσο κι αν το μπάσκετ έχει ξεφύγει από την εποχή των κλασικών ψηλών, των «δεινοσαύρων» κι έχει πάει προς το τρίποντο, ακόμα ακούγεται η φράση πως «το μπόι δε διδάσκεται» κι αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει καλύτερα από τον καθένα ο Αμπιόντουν Αντεγκόγκε, ο μεγαλύτερος ανθρώπινος «πύργος».
Με ύψος 2.36 μέτρων είναι ο ψηλότερος μπασκετμπολίστας του κόσμου, ξεπερνώντας ακόμα και τους Μουρεσάν και Μανούτ Μπολ (2.31 μ.) που «σκέπαζαν» τη ρακέτα.
Από νωρίς φάνηκε πόσο ξεχωριστός ήταν
Η μητέρα του κι ένας από τους αδερφούς του μίλησαν για τη ζωή τους μαζί του στο ξεκίνημά της:
«Από την αρχή ένιωσα πως είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Όταν τον γέννησα δεν πόνεσα σχεδόν καθόλου, το αντίθετο δηλαδή με ό,τι συνέβη στις γέννες των υπόλοιπων παιδιών μου. Δεν πήγα καν στο νοσοκομείο, τα πάντα έγιναν σπίτι.
Τον έβλεπα να μεγαλώνει και να ψηλώνει κι ανησυχούσα για το τι θα κάνει στη ζωή του, φοβόμουν. Κι εκείνος φοβόταν βέβαια, δεν ήθελε να τον κοιτούν όλοι. Για καιρό δεν έβγαινε από το σπίτι κι έμενε κλεισμένος μέσα.»
Τον λόγο πήρε ο αδερφός του:
«Μη φανταστείτε πως ακόμα κι έτσι (με τον εγκλεισμό) δε συναντούσε προβλήματα. Δεν μπορούσαμε να ανάψουμε τον ανεμιστήρα οροφής, γιατί τον χτυπούσαν οι λεπίδες και αναγκαζόταν να κυρτώνει το σώμα του για πολλή ώρα.
Ξέρετε τα αδέρφια μαλώνουν συχνά. Μετά από ένα σημείο, όσο ψήλωνε κι άλλο, προσπαθούσα να μην εμπλακώ σε καβγά μαζί του γιατί και να ήθελα δεν μπορούσα να τον φτάσω.»
Η στροφή στο μπάσκετ
Ο Σεγκούν Οντεγκμπάμι τον βοήθησε να ασχοληθεί με τη «σπυριάρα» κι άλλαξε η ζωή του. Μέχρι να τον ανακαλύψει τυχαία, δεν φορούσε καν παπούτσια στο νούμερό του, αλλά αυτοσχέδια από λάστιχα φορτηγού.
Όταν τον είδε, ήρθε σε επαφή με τον πρώην παίκτη του NBA, Ολουμίντε Ογιεντέτζι κι εκείνος έκανε ό,τι μπορούσε φέρνοντας από το εξωτερικό παπούτσια νούμερο 50, το κοντινότερο που βρήκε στο επιθυμητό 53.
Η αυτοπεποιθησή του ανέβηκε, έπαψε να νομίζει ότι δεν αξίζει τίποτα. Οι άλλοι πλέον τον ήθελαν γύρω τους και το ένιωθε. Μπόρεσε να πάει σε άλλο μέρος της χώρας και να ενταχθεί σε μια ακαδημία μπάσκετ.
Έπαιζε όλη την ώρα, χωρίς να αποχωρίζεται ποτέ τα παπούτσια του, αφού δεν είχε ξανανιώσει έτσι ποτέ του. Κατάφερε να συνεχίσει το σχολείο, το οποίο είχε εγκαταλείψει, όμως την τελευταία χρονιά αποφάσισε να πάει στο Ντουμπάι.
Κάποιοι ατζέντηδες τον έπεισαν να κάνει το μεγάλο ταξίδι και πλέον παίζει εκεί, όμως εξακολουθεί να υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό γύρω από εκείνον.
Τελικά πόσο χρονων είναι;
Το μυστήριο γύρω από την ηλικία του δεν είναι κάτι καινούριο, αφού πολλάκις έχουν ακουστεί διάφοροι «ψίθυροι» για αθλητές από την Αφρική. Ακόμα κι ο ίδιος έχει αστειευτεί για το θέμα, μη μπορώντας ακόμα βέβαια να αποδείξει δημόσια ότι είναι 18, όπως ισχυρίζεται.
Το αν είναι 18 ή 21 ο Αντεγκόγκε, όπως υποστηρίζουν πολλοί, παίζει ρόλο για το μπασκετικό μέλλον που θέλει να κυνηγήσει στην Αμερική. Τα κολλέγια σπάνια κοιτούν παίκτες πάνω από 19 ετών και είναι πιθανό να του στερηθεί η εξέλιξη, οι διασυνδέσεις με κόσμο, με απώτερο στόχο μια ευκαιρία στο NBA.
Βέβαια κι ο Μανούτ Μπολ υπάρχει περίπτωση να βρέθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε ηλικία 50 ετών!
Ο Σουδανός είχε εξομολογηθεί το εξής σε συμπαίκτη του:
«Έχασα το πιστοποιητικό γεννησής μου στη ζούγκλα. Κάθε πέντε χρόνια παίρνω μια πέτρα και χαράζω το πρόσωπό μου.» Εκείνος τον είδε κσι δεν μπορούσε να πιστέψει πόσα σημάδια είχε.
Ο Αντεγκόγκε προσπαθεί να ανεβάσει τις «μετοχές» του και να κυνηγήσει το όνειρό του, ακολουθώντας τα χνάρια του Μπολ και του συμπατριώτη του, Χακίμ Ολάζουον.
Για την ώρα όσο και να είναι, γι’ αυτόν παραμένει απλά ένας αριθμός και συνεχίζει να ονειρεύεται.