Σιάτλ Σουπερσόνικς – Η επιστροφή (pics, vids)

Η ζωή είναι γεμάτη από κύκλους, κάποιοι ανοίγουν και κάποιοι κλείνουν. Αυτοί οι τελευταίοι είναι συνήθως οι πιο δύσκολοι καθώς δεν συμφιλιώνεται εύκολα κανείς με το τέλος, το αντίο. Το γήπεδο μιας ομάδας είναι το σπίτι μιας πλειάδας ανθρώπων που έχουν διάφορες θέσεις σε αυτήν, αλλά και των οπαδών ενώ συνήθως αποτελεί και σύμβολο της πόλης στην οποία βρίσκεται.

Στην περίπτωση των Σουπερσόνικς το αντίο ήταν πολύ πικρό το 2008. Τώρα, 14 χρόνια μετά, η δήμαρχος της πόλης υποσχέθηκε καινούργιο γήπεδο. Πάμε να δούμε πως αντιμετώπισε τότε ο κόσμος τη φυγή στην Οκλαχόμα, το παρασκήνιο πίσω από αυτήν, αλλά και τι περιμένει τώρα.

Την ιδέα για μετακόμιση έδωσε ο τυφώνας «Κατρίνα»

Τέλη Αυγούστου 2005. Ο τυφώνας Κατρίνα σαρώνει τις ΗΠΑ, παρασύρει στο θάνατο σχεδόν 2000 άτομα προκαλώντας ζημιές ύψους 125.000.000.000 δολαρίων. Περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή επλήγη η Νέα Ορλεάνη με τους Χόρνετς να μην μένουν ανεπηρέαστοι. Αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για σχεδόν 2 ολόκληρες σεζόν στην Οκλαχόμα.

Μέχρι και το 2007 λοιπόν έφεραν το όνομα Νιου Όρλεανς/ Οκλαχόμα Χόρνετς. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ο οργανισμός είχε ήδη υποστεί αλλαγή έδρας από την Σάρλοτ στη Νέα Ορλεάνη στις αρχές των 2000’s (πλέον έχει επιστρέψει στην Βόρεια Καρολίνα με το παραδοσιακό όνομα κι έμβλημα ενώ στη Νέα Ορλεάνη εδρεύουν πλέον οι Πέλικανς).

Νέο τους σπίτι η «Chesapeake Energy Arena» χωρητικότητας 18 χιλιάδων θεατών που έχει φιλοξενήσει αγώνες κολεγιακού μπάσκετ, αγώνες του UFC, του WWE ενώ έχει λειτουργήσει και ως χώρος διεξαγωγής αθλημάτων ροντέο. Πριν την μετακίνηση στα δυτικά η ομάδα δεν πήγαινε καλά και η φτωχή αγωνιστική της πορεία εναρμονιζόταν με την χαμηλή προσέλευση του κόσμου, όντας τελευταία στο κομμάτι αυτό την σεζόν 2004-2005.

Με την έλευση τους όμως στην Οκλαχόμα ήταν η 6η ομάδα σε εισιτήρια την σεζόν 2005-2006 και 8η την επόμενη. Ο κόσμος την αγκάλιασε θερμότατα. Σε αυτό βοήθησε βέβαια και η επιλογή του Κρις Πολ στο ντραφτ καθώς και άλλες κινήσεις του ιδιοκτήτη Τζώρτζ Σινν, αναφέρουμε ενδεικτικά την απόκτηση των Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς και Μπόμπυ Τζάκσον αλλά και την πώληση των Τζέι Αρ Σμιθ και Πι Τζέι Μπράουν.

Ακόμα και οι παίκτες και ο προπονητής ένιωθαν περισσότερο σπίτι τους εκεί παρά στην κανονική τους έδρα. Τόσο οι υπεύθυνοι της ομάδας όσο και η πόλη ήθελαν να μείνει περισσότερο, προσπαθώντας και για μονιμοποίηση αλλά τελικά επέστρεψαν πίσω με πρώτη πλήρης σεζόν αυτή του 2008.

Ο Κλέι Μπένετ είδε μια ευκαιρία και την άρπαξε

Το Σιατλ είναι μια πόλη με τη δική της ιστορία στον μπασκετικό χάρτη της Αμερικής με τρομερές μορφές να έχουν φορέσει τη φανέλα των Σούπερσονικς. Λένι Ουίλκενς, Τζακ Σίκμα, Ντένις Τζόνσον, Γκάρι Πέιτον κι ο διόσκουρός του Σον Κεμπ είναι μόνο μερικές από αυτές. Όλα όμως άλλαξαν το 2008.

Ο επιχειρηματίας, και ιδιοκτήτης τους, Κλέι Μπένετ που είχε ως εταιρική βάση την Οκλαχόμα, είδε πως αυτή αγκάλιασε τους Χόρνετς που αναφέραμε πιο πάνω. Έτσι μετά και την αδυναμία της ομάδας να βρει χορηγούς για ανακαίνιση του γηπέδου της, την αγόρασε και την μετέφερε στην OKC. Έγινε και συμφωνία για προπληρωμή του εναπομείναντος ποσού για τη χρηματοδοτική μίσθωση της «Κey Arena» που έληγε το 2010.

Η μεταφορά βέβαια παρέπεμπε περισσότερο σε αλλαγή. Οι Σούπερσόνικς έγιναν Θάντερ με νέο σήμα και νέα χρώματα εμφανίσεων αλλά το νόμισμα είχε 2 όψεις.

Το κοινό της νέας περιοχής πήρε επιτέλους αυτό που δεν κατάφεραν να του χαρίσουν οι Χόρνετς στο ίδιο γήπεδο, την «Cheaseapeake energy Arena», τις 2 σεζόν που έπαιξαν εκεί. Μια ομάδα που θα εδρεύει μόνιμα στην πόλη. Έζησαν χρόνια γεμάτα ένταση χαρές και λύπες.

Από τον Ράσελ Ουέστμπρουκ τον Τζέιμς Χάρντεν τον Κέβιν Ντουράντ και τον Σερζ Ιμπάκα στο ταξίδι των νεαρών στους τελικούς του 2012 και την ήττα, στη φυγή του Μούσια την επόμενη χρονιά (με την ανταλλαγή του να μοιάζει τότε βέβαια δικαιολογημένη βάση κόστους αλλά και του ρόλου του στην ομάδα). Ακολούθησε η πορεία της 3άδας μέχρι και το 2016 και τη ν ανατροπή των Ουόριορς εις βάρος τους στα πλέιοφς του 2016. Ο Κέι Ντι έφυγε στην free agency για το 2016 για τους «πολεμιστές» όπως και ο Ιμπάκα για το Ορλάντο.

Παρότι αποχώρησε κι ο «Μπρόντι» 3 χρόνια αργότερα το μίσος των οπαδών διοχετεύτηκε κυρίως στον Κέβιν. Του καταλόγισαν ότι πήγε με τον «εχθρό». Κάποιος πιο ακραίος θα μπορούσε να πει ότι επειδή εκείνος είναι ο τελευταίος αστέρας που συνδέει το παρελθόν του οργανισμού με τη νέα του κατάσταση, καθώς έγινε ντραφτ στο νούμερο 2 μια χρονιά πριν από το relocation στην Οκλαχόμα, ίσως οι φανς δεν θέλουν να συνδέονται με κανέναν τρόπο με το Σιάτλ και το χρονικό κοντέρ να αρχίζει για εκείνους από το 2008.

Οι κάτοικοι του Σιάτλ όμως νιώθουν προδομένοι. Ακόμα και σήμερα 14 χρόνια μετά δε μπορούν να χωνέψουν τι συνέβη στις αρχές Ιουλίου εκείνο το καλοκαίρι. Πίστευαν ότι ο Μπένετ δε θα άφηνε με τίποτα την ομάδα να φύγει από την πόλη. Για εκείνους πλέον ο χρόνος έχει σταματήσει. Περιμένουν πως κάποια στιγμή θα ξαναδοθεί ζωή στην ομάδα με τις πράσινες και λευκές εμφανίσεις.

Και η αλήθεια είναι ότι έχουν ακουστεί κατά καιρούς φήμες γι’ αυτή την αναγέννηση όμως τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Βέβαια στην εποχή μας ίσως το όνειρο να είναι περισσότερο πραγματοποιήσιμο από ποτέ ακόμα κι αν αργήσει να γίνει. Ήδη ο Γκάρι Πέιτον έχει εκφράσει ενδιαφέρον να βρει ένα σχήμα και να ηγηθεί της προσπάθειας αυτής. Το 2020 μάλιστα παρευρέθηκε στα εγκαίνια του μαγαζιού κάνναβης που άνοιξε στην πόλη ο «Reign man».

H «Key Arena» μέχρι και το κλείσιμό της το 2018 χρησημοποιούνταν κυρίως ως η έδρα της ομάδας των Σιάτλ Στορμ που αγωνίζονται στο ΝΒΑ γυναικών. Το 2020 πήρε τα δικαιώματά της η Άμαζον και λέγεται ότι υπάρχουν σχέδια για ανακαίνιση και χρήση της στο μέλλον, αυτό βέβαια ακούγεται και είναι πολύ γενικό.

Το τι σήμαινε και εξακολουθεί να σημαίνει η ομάδα για τους ανθρώπους της πόλης αποτύπωσε εύστοχα το 2018 η Τζίλιαν Τζάκσον που έδωσε το παρόν στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας πριν τη φυγή, σε email της στις «Σιάτλ Τάιμς».

«Θυμάμαι κρατούσα μια πινακίδα και την φτιάχναμε 2 ώρες με τον μπαμπά μου που ήθελε να με πάρει μαζί εκείνη τη μέρα. Νομίζω πως υποτιμάται ο αντίκτυπος που μπορεί να έχει σε μια κοινότητα ένας αθλητικός σύλλογος. Είναι σημαντικό να βλέπεις πως χαίρονται και πως αντιδρούν οι δικοί σου άνθρωποι όταν τους δίνεται η ευκαιρία να φωνάξουν για την ομάδα τους.»

Η προσμονή κι υπόσχεση

Η απερχόμενη δήμαρχος του Σιατλ, Τζέιν Ντούρκαν αποκάλυψε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία της κάτι που έκανε τους παλιότερους να δακρύσουν και τους νέους να ανυπομονούν.

«Χτίσαμε μία νέα υπέροχη αρένα για τους Κράκεν (ομάδα χόκεϊ), για τις Στορμ (ομάδα του WNBA) και σύντομα και για τους Σόνικς» είπε. Το NBA εδώ και χρόνια σκέφτεται την επέκτασή του, με το Λας Βέγκας και το Σιάτλ να βρίσκονται σε προτεραιότητα.

Το αν η προσμονή των ανθρώπων θα μετουσιωθεί τελικά σε κάτι παραπάνω μένει να φανεί. Μέχρι τότε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία στη «σμαραγδένια πόλη».