Όταν ο Μπέρναρντ Κινγκ «σεληνιάστηκε» τα Χριστούγεννα (vids)

Χριστούγεννα κι NBA πηγαίνουν μαζί στην Αμερική και κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες υπάρχει πλούσιο πρόγραμμα, ανήμερα της γέννησης του Θεανθρώπου.

Η μαγεία της συγκεκριμένης ημέρας δεν ήταν ποτέ πιο εμφανής από την αντίστοιχη του 1984, όταν οι, τότε Νιου Τζέρσι Νετς έπαιξαν ένα απίθανο ματς με τους μισητούς αντιπάλους τους, Νιου Γιορκ Νικς και ο Μπέρναρντ Κινγκ δεν καταλάβαινε από άμυνες και μοίραζε πόντους σαν να ήταν χριστουγεννιάτικα δώρα.

Πάντα οι φίλαθλοι περιμένουν κάτι το εξαιρετικό από τους μεγάλους σταρ και ο Κινγκ σαφώς ήταν τέτοιος. Χωρίς να είναι τα τρίποντα στο «ρεπερτόριό του» θα τελείωνε εκείνη τη σεζόν με 32.9 πόντους μέσο όρο και θα έπαιρνε του πρώτου σκόρερε της κανονικής περιόδου.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Χιούμπι Μπράουν και πολλοί άλλοι, τον έχουν αποκαλέσει ως «τον ΛεΜπρόν πριν τον ΛεΜπρόν».

Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να σας βάλει καλύτερα στο κλίμα εκείνου του επικού ματς, από τον ίδιο και τα έχει πει όλα σε παλαιότερη αφήγησή του στο «Sports Illustrated».

«Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1984-85, ήμουν στην καρδιά της ακμής μου. Την προηγούμενη χρονιά, είχα «γράψει» διαδοχικά παιχνίδια 50 πόντων. Καθώς ετοιμαζόμασταν να παίξουμε με τους Νετς την ημέρα των Χριστουγέννων του 1984, οδηγούσα το πρωτάθλημα στο σκοράρισμα.

Η ομάδα μας αντιμετώπιζε τραυματισμούς, οπότε ήξερα ότι θα έπρεπε να προσφέρω μεγαλύτερη παραγωγή από το συνηθισμένο. Ήταν μια συναρπαστική στιγμή για να παίξω την ημέρα των Χριστουγέννων. Δεν υπήρχαν πέντε παιχνίδια στο πρόγραμμα όπως σήμερα. Ήμασταν το μοναδικό αξιοθέατο. Ήξερες ότι όλοι οι φίλοι σου και ο κόσμος του μπάσκετ παρακολουθούσε.

Το ταξίδι μου στην αρένα εκείνη την ημέρα ήταν το ίδιο όπως ήταν πάντα. Είμαι από το Μπρούκλιν και παίζω στο Madison Square Garden. Ζω τα όνειρά μου. Για μένα, ήταν διαφορετικό συναίσθημα από οποιονδήποτε συμπαίκτη μου, επειδή ήμουν από τη Νέα Υόρκη και εκπροσωπούσα την πόλη μου.

Παίζω σε ένα γήπεδο όπου έπαιζαν οι ήρωές μου στο μπάσκετ, όπου περνούσα από μικρός. Έτσι, όταν οδήγησα στον Κήπο από το σπίτι μου στο Μπρούκλιν, πάντα ένιωθα δέος. Πάντα ένιωθα αυτό το συναίσθημα όταν φορούσα τη φανέλα μου και έβγαινα σε εκείνο το παρκέ. Ήταν ξεχωριστό. Κάθε παιχνίδι στο Madison Square Garden ήταν Χριστούγεννα.

Παίζοντας εντός έδρας, εκπροσωπώ τον οργανισμό και την πόλη και για μένα ήταν διαφορετική νοοτροπία από αυτή των συμπαικτών μου. Εγώ ήμουν αυτός που κουβαλούσε την πίεση. Αν δεν έπαιζα καλά, τότε δεν παίζαμε καλά.

Ένα από τα πράγματα για τα οποία είμαι πιο περήφανος είναι ότι ποτέ δεν με μπούκαραν στο Madison Square Garden. Οι οπαδοί αναγνώρισαν ότι όταν πάτησα σε αυτό το γήπεδο, δεν έσωσα τίποτα.

Ξεκίνησα καλά σε εκείνο το παιχνίδι κόντρα στους Νετς και ένιωσα υπέροχα. Μπορούσα να αναγνωρίσω και να νιώσω όλη την απόσταση στο πάτωμα, τις ραφές στην άμυνα. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ. Σκόραρα 40 πόντους στα δύο πρώτα δεκάλεπτα, το καλύτερο πρώτο ημίχρονο που έπαιξα ποτέ στην καριέρα μου.

​Ο προπονητής των Νετς, Σταν Άλμπεκ, μου έβαλε πολλούς διαφορετικούς αμυντικούς, συμπεριλαμβανομένων των Μπακ Γουίλιαμς και Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον. Αυτό που έκανα στο παιχνίδι ήταν κάτι που ανέκαθεν αναφερόμουν ως «η τέχνη του να σκοράρεις για να κερδίζεις». Δεν μίλησα ποτέ για αυτό όταν έπαιζα γιατί δεν ήθελα να μάθει κανείς τι έκανα.

Ένα από τα πράγματα που θα έκανα είναι να σουτάρω αυστηρά από εννέα διακριτές περιοχές σε κάθε πλευρά του παρκέ, μαζί με τέσσερα σημεία στη μέση.

Και επειδή ήξερα ότι υπήρχαν μόνο πέντε τρόποι να αμυνθεί ένας παίκτης στα άκρα, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να αναπτύξω πέντε κινήσεις για να αντισταθμίσω τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούσες να με υπερασπιστείς, γιατί πρέπει να μου δώσεις μία.

Στη συνέχεια, θα πάω σε ένα από αυτά τα εννέα σημεία για να τραβήξω τη φωτογραφία μου. Το αγαπημένο μου σουτ, και αυτό για το οποίο είμαι περισσότερο γνωστός, ήταν το άλμα βασικής γραμμής.Είτε πετύχαινα 15 πόντους είτε 60 σε ένα παιχνίδι, αυτό που με ένοιαζε ήταν: Κερδίσαμε;

Το να σκοράρεις 60 πόντους μπορεί να πάρει μια πρόσθετη γεύση, ειδικά μετά από πολλά χρόνια, επειδή είναι ακόμα τόσο αξέχαστο για τόσους πολλούς ανθρώπους, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα απόλυτη απογοήτευση.

Δεν υπήρχε ενθουσιασμός. Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι ότι δεν πήραμε μια νίκη για τους οπαδούς. (Για την ιστορία, οι Νικς ηττήθηκαν με 120-114.)

Κάθε χρόνο οι άνθρωποι μου μιλούν για την απόδοσή μου στους 60 πόντους. Πέρυσι, συγκεκριμένα, ήταν πολύ ωραία. Ο Σπάικ Λι τηλεφώνησε και με ενημέρωσε ότι θα έκανε μια διαφήμιση για προβολή σε όλα τα παιχνίδια στα οποία θα μιλούσε για την απόδοσή μου.

Όταν οι θαυμαστές αντιλαμβάνονται ότι ένα επίτευγμα είναι τεράστιο, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα όταν αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου. Το παιχνίδι των 60 πόντων ήταν ρεκόρ του Madison Square Garden που έμεινε για 30 χρόνια.

Το ρεκόρ του Ρίτσι Γκερίν, το οποίο έσπασα κατά τρεις πόντους, έμεινε για 30 χρόνια. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ένα ρεκόρ που διατηρείται για τόσο καιρό.

Είναι αστείο, κάθε Χριστούγεννα θέλω να βγαίνω στο γήπεδο! Παρακολουθώ πάντα όλα τα παιχνίδια. Το μεγαλύτερο πράγμα για μένα είναι ότι θέλω να παρακολουθώ μεγάλες ομάδες και σπουδαίους παίκτες.

Πώς είναι να παίζεις σε έναν αγώνα του ΝΒΑ την ημέρα των Χριστουγέννων; Είναι μια εορταστική εποχή του χρόνου και θα το δείτε στους παίκτες. Θα δείτε επιπλέον ώθηση στο βήμα τους. Όλοι θέλουν να κάνουν ένα υπέροχο παιχνίδι. Ο κόσμος παρακολουθεί.»

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…