Ερλ Μονρό – Ο… Μαύρος Ιησούς του NBA (pics, vids)

Όταν ακούει κανείς τη φράση «Μαύρος Ιησούς», αυτόματα σκέφτεται τον Μάικλ Τζόρνταν κι όχι άδικα. Υπήρξε όμως ένας άλλος παίκτης στο NBA, πολύ πριν από εκείνον, που συνδέθηκε πρώτος με αυτό το προσωνύμιο.

Η απουσία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και του ίντερνετ την εποχή που «μεσουρανούσε» ο Ερλ Μονρό δεν βοήθησε να γίνει γνωστός στις νεότερες γενιές, όμως ο θρύλος του διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και κέρδισε κάποια αναγνωρισιμότητα, πολύ λιγότερη από αυτή που θα έπρεπε. Ο Ρέι Άλεν υιοθέτησε το παρατσούκλι του και η συμμετοχή του σε μια ταινία του Σπάικ Λι τον έφερε ξανά στο προσκήνιο.

Ο «μύθος» των ανοιχτών γηπέδων

Ο Μονρό γεννήθηκε στην Φιλαδέλφεια το 1944. Το τελευταίο διάστημα του Β Παγκοσμίου Πολέμου και τα επόμενα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Από μικρή ηλικία στράφηκε στο μπάσκετ. Το μέρος στο οποίο εξασκούσε την «τέχνη» του ήταν οποιοδήποτε ανοιχτό γήπεδο έβρισκε. Και μπήκε αμέσως στο πνεύμα του μπάσκετ αλάνας.

Ντρίπλες, πάσες χωρίς να βλέπει, πίσω από την πλάτη, πράγματα που δεν είχε ξαναδεί κανείς. Όλοι μιλούσαν για εκείνον, τον «Μαύρο Ιησού», που μοιραζόταν τον «θρόνο» των καλύτερων του δρόμου μαζί με τον συνονόματό του, Ερλ Μάνιγκαλτ, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος του «Rucker Park» στη Νέα Υόρκη. Σε αντίθεση με εκείνον, πήγε στο κολλέγιο και αποφοίτησε κανονικά το 1967, σημειώνοντας 2.395 πόντους σε 110 παιχνίδια, με μέσο όρο 26.7. Στο draft της ίδιας χρονιάς επελέγη στο νούμερο 2 από τους (τότε) Μπάλτιμορ Μπούλετς, νυν Ουάσινγκτον Γουίζαρντς, πίσω από τον Τζίμι Γουόκερ.

Συνηπήρξε με τον Γουές Άνσελντ, όμως δεν πρόλαβε τον Έλβιν Χέις. Μαζί έφτασαν μέχρι τους τελικούς του 1971. Για κακή τους τύχη όμως έπεσαν πάνω στην φοβερή τριάδα των Μπακς, με Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Όσκαρ Ρόμπερτσον και Μπομπ Ντάντριτζ, οι οποίοι τους «σκούπισαν» σε ένα 4-0, με συνοπτικές διαδικασίες.

Η δικαίωση στο «Madison Square Garden»

Τη σεζόν 1971-1972 ήθελε να φύγει από τους Μπούλετς. Είχε κουραστεί με τις διαφωνίες στα οικονομικά κι ενημέρωσε ότι θα ήθελε να γίνει ανταλλαγή σε Λείκερς, Σίξερς, ή Μπουλς. Η ομάδα όμως τον αγνόησε, πράγμα συνηθισμένο την εποχή εκείνη και τον έστειλαν στους Νικς, λίγο πριν προλάβει να τον «κλέψει η Ιντιάνα και το ABA (τότε δεν είχαν ακόμα συγχωνευτει οι δύο λίγκες). Όπως όμως συνέβη και στον Καουάι Λέοναρντ στο πρόσφατο παρελθόν, δεν άργησε να δικαιωθεί.

Την επόμενη σεζόν παρέα με τους Γουολτ Φρέιζερ, Ντέιβ ΝτεΜπουσέρ, Γουίλις Ριντ, και Φιλ Τζάκσον, ναι τον γνωστό που ανέδειξε τους Μπουλς και αργότερα τους Λέικερς σε δυναστείες του NBA, κατέκτησε το μοναδικό του πρωτάθλημα, το δεύτερο και τελευταίο στην ιστορία της ομάδας, μετά από αυτό του 1970, με μέσο όρο 16 πόντους και 4.2 ασίστ.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν η έμπνευσή του

Ο Μονρό ήξερε πως τα δύσκολα παιδικά χρόνια θα τον ανάγκαζαν να βρει πρότυπα εκτός μπάσκετ, των οποίων τις πεποιθήσεις θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και στο άθλημα. Το 2015 αποκάλυψε, ευρισκόμενος στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΗΠΑ στο Μέμφις του Τενεσί, το ίδιο μέρος όπου δολοφονήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πως τα λόγια αυτής της θρυλικής μορφής ήταν η δύναμή του.

«Συνήθιζα να διαβάζω αποσπάσματα από ομιλίες του πριν από κάθε παιχνίδι μου. Τα λόγια και οι εκφράσεις του μου έδιναν ώθηση, ήθελα να κάνω περισσότερα πράγματα, να γίνω καλύτερος ακόμα και πέρα από τις δυνατότητές μου.

Ο ρατσισμός στα χρόνια εκείνα ήταν απλωμένος σε πολλά μέρη, δεν ήταν κρυμμένος, τον έβλεπες, ήξερες όμως που μπορούσες να πας και που όχι. Ήρθε να με δει η οικογένειά μου, εγώ φοιτητής ακόμα και πήγαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε. Φτάνουμε, καθόμαστε και ακούμε να λένε ότι δεν σερβ΄ρουν στο είδος μας. Ήμουν νκαι θερμόαιμος τότε, με πήραν σηκωτό.

Ήταν η χειρότερη εμπειρία που είχα ποτέ, προφανώς δεν ήταν όπως στην Φιλαδέλφεια που δεν ενδιέφερε το χρώμα για να πας άνετα κάπου. Αναγκαστικά έμαθα γρήγορα και το μυαλό μου, μαζί με την πίστη μου στον Θεό με κράτησαν ζωντανό».

Ο Ρέι Άλεν τον τιμά και κάνει πάταγο στο «He got Game»

Ο Σπάικ Λι ήθελε να κάνει μια ταινία για το μπάσκετ και το 1998 έφερε στις αίθουσες το «He got game». Ο Ρέι Άλεν (κανονικό όνομα Jesus Shuttleworth) επελέγη τελικά για να πρωταγωνιστήσει δίπλα στον Ντένζελ Ουάσινγκτον και ήταν ο πιο ταιριαστός τελικά, καθώς έχει μια σύνδεση με τον Μονρό, παίρνοντας το όνομα «Ιησούς» ως αναφορά σε εκείνον.

Ο πατέρας του φρόντισε να εξηγήσει από νωρίς τον λόγο:

«Ο αγαπημένος μου παίκτης ήταν ο Ερλ Μονρό, το «Μαργαριτάρι» (το δεύτερο προσωνύμιό του). Ήταν καλός. Όλοι τον θυμούνται από τους Νικς, αλλά εγώ τον έχω ακόμα στο μυαλό μου από τους Μπούλετς, το κολλέγιο, εκεί που έβαζε 40 πόντους μέσο όρο στη σεζόν. Πήγε μετά στους Νικς και του έβαλαν «αλυσίδες», πήρε πρωτάθλημα το 1973 αλλά δεν ήταν ελεύθερος.

Τα μίντια των λευκών άρχισαν να τον αποκαλούν «Μαύρο Ιησού». Δεν μπορεί να είναι σκέτο «Ιησούς»; Δεν είναι αυτός της Βίβλου, αλλά εκείνος που έκανε ό,τι ήθελε στα ανοιχτά γήπεδα της Φιλαδέλφεια, ένα έλευθερο πνεύμα. Από αυτόν έδωσα το σχετικό όνομα στον γιο μου.

Ο Μονρό δεν έχει δει ακόμα παίκτη που να του θυμίζει τον εαυτό του πάντως:

«Όχι δεν έχω δει κάποιον με παρόμοιο στυλ με εμένα, βλέπω πως έπαιζα και διαφέρω από όλους. Πάντως αν θέλουν να με θυμούνται, προτιμώ να μέ εχουν στο μυαλό τους, ως τον τύπο που μπορούσε να ενθουσιαστεί και να ενθουσιάσει το κοινό όποτε ήθελε».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…