Ο Αλεξάνταρ Μίτροβιτς δεν είναι πια «μαύρο πρόβατο». Είναι ο ήρωας μιας ολόκληρης χώρας

Πολλές φορές η ζωή… παίζει παράξενα παιχνίδια. Φτιάχνει σενάρια που μοιάζουν να είναι εκτός πραγματικότητας. Άλλες φορές στα παίρνει και άλλες στα δίνει. Και ο Αλεξάνταρ Μίτροβιτς το ξέρει πολύ καλά αυτό.

Ειδικά μετά και το προχθεσινό. Ο 27χρονος επιθετικός ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής της βραδιάς που η Σερβία έγραψε ιστορία, καθώς κατάφερε να σκοράρει στις καθυστερήσεις απέναντι στην Πορτογαλία και να στείλει την πατρίδα του στο Κατάρ, αφήνοντας στη 2η θέση τον Κριστιάνο Ρονάλντο και την παρέα του.

Ανεπανάληπτο, μοναδικό, ιστορικό. Ένα γκολ που ο Μίτροβιτς θα θυμάται για όλη του τη ζωή. Όπως και η Σερβία που ετοιμάζει βαλίτσες για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, εξασφαλίζοντας την παρουσία της σε δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ.

Ένας χρόνος… roller coaster για τον «Μίτρο», όπως τον αποκαλούν από το ξεκίνημα της καριέρας του οι Σέρβοι. Σχεδόν ακριβώς έναν χρόνο πριν (12/11/2020), η Σερβία έμενε εκτός Euro και έβλεπε τη Σκωτία να παίρνει το εισιτήριο μέσω της διαδικασίας των πέναλτι μέσα στο Βελιγράδι.

Η ιστορία έγραψε πως ο Μίτροβιτς ήταν ο μοιραίος για την πατρίδα του, όταν ο Μάρσαλ κατάφερε να βγάλει το δικό του πέναλτι και να στείλει τη Σκωτία στο Euro, αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο εκτός τη Σερβία.

Μία στιγμή που έμεινε χαραγμένη στο μυαλό του «Μίτρο». Θα μπορούσε να είχε ρίξει εντελώς τον Σέρβο, να τον είχε αποτελειώσει ολοκληρωτικά.

Ωστόσο η περίπτωση του ποδοσφαιριστή και του ανθρώπου Μίτροβιτς δεν είναι τέτοια που θα άφηνε ακόμα και ένα τόσο κρίσιμο πέναλτι να τον ρίξει ψυχολογικά. Ο «Μίτρο» έμαθε από μικρός στα δύσκολα. Έμαθε από μικρός να τον αμφισβητούν. Και έμαθε να δίνει απαντήσεις με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.

«Αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής; Δεν ξέρω. Ίσως μποξέρ», είχε πει ο ίδιος παλαιότερα, με τον πατέρα του πάντως να έχει αναφέρει πως εκτός από μποξέρ θα μπορούσε να τον δει και ως… εγκληματία λόγω της «τρέλας» του.

Διαφορετικός από τα υπόλοιπα παιδιά. Τόσο που ήταν οπαδός της Νίουκαστλ και του Άλαν Σίρερ. Ζωηρός όπως έχει παραδεχτεί η μάνα του, η οποία τον… μάζευε από τους δρόμους, όπου ήταν συνεχώς με μία μπάλα στα πόδια του.

Από το ξεκίνημα της καριέρας του φαινόταν πως θα έγραφε ιστορία. Είτε θετική, είτε αρνητική. Ο Μίτροβιτς έλαμψε με την Παρτιζάν από όπου τον «άρπαξε» η Άντερλεχτ, με την οποία είχε 36 γκολ σε 69 συμμετοχές.

Πριν έρθει η Νιούκαστλ η οποία του πραγματοποίησε το μεγάλο του όνειρο. Φυσικά, αυτό ήταν να φορέσει τη φανέλα της ιστορικής αγγλικής ομάδας, την οποία υποστήριζε στα παιδικά του χρόνια. «Όλα τα παιδιά ήταν με την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εμένα μου άρεσε η Νιούκαστλ. Ήταν περίεργο για τους υπόλοιπους αλλά εμένα αυτή ήταν η αγαπημένη μου ομάδα. Είχα και δύο φανέλες της», είχε αναφέρει παλαιότερα.

Ο λιγοστός χρόνος συμμετοχής του στις «καρακάξες» τον έστειλε στο Λονδίνο και στη Φούλαμ με την οποία αγωνίζεται μέχρι και σήμερα. Με την ομάδα του βορειοδυτικού Λονδίνου, ο «Μίτρο» έχει σκοράρει συνολικά 60 φορές σε όλες τις διοργανώσεις, έχοντας κάνει ονειρικό ξεκίνημα φέτος με 20 γκολ και 5 ασίστ σε 17 συμμετοχές.

Έναν χρόνο μετά το μοιραίο πέναλτι, η ζωή έδωσε στον Μίτροβιτς, ό,τι του πήρε τον περασμένο Νοέμβρη. Ο επιθετικός της Φούλαμ έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα, έχοντας σκοράρει το γκολ με το οποίο η Σερβία προκρίθηκε στο Παγκόσμιο του Κατάρ, την ώρα που στην άλλη άκρη του γηπέδου ο Κριστιάνο Ρονάλντο φώναζε και κοπανιόταν…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ο «Μίτρο»… λύτρωσε τη Σερβία και πάνω από όλα τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα γκολ που άξιζε όσο κανένας άλλος. Μία στιγμή που του τη «χρωστούσε» η ίδια η ζωή.