Σμιθ Ρόου – Μεγαλώνοντας στην σκιά του ονείρου… (vid,pics)

Στο κυνήγι της καταξίωσης. Ο τέλειος τίτλος αν η ζωή του Εμιλ Σμιθ Ρόου γινόταν ταινία. Ο τίτλος που θα περιέγραφε την ζωή του από τα μικρατά του μέχρι και σήμερα. Είχε βάλει, στόχο να γίνει ποδοσφαιριστής. Έμαθε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που είχε για να εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο. Δεν άργησε να συνειδητοποιήσει ότι επιβάλλονται θυσίες. Αποφάσισε ότι θα τις κάνει. Τόσο ο ίδιος, όσο και οι γονείς του.

Από μικρός κατάφερε να προβλέψει… το μέλλον του. H φιλοδοξία του να γίνει ποδοσφαιριστής δεν ήταν μια παροδική φαντασίωση που έχουν όλα τα παιδιά. Η φλόγα που είχε για το άθλημα έπεισε τους γονείς του να τον γράψουν σε μια τοπική ακαδημία του Νόρθον Χιλ. To να γίνει ποδοσφαιριστής ήταν ο αυτοσκοπός του. Η ισχυρή επιθυμία του ήταν η μισή δουλειά, την άλλη μισή την έκανε ο ίδιος, καθώς για να ενισχύσει τις δεξιότητες του, ο εργατικός Εμιλ συνέχισε να δουλεύει και μετά το σχολείο, στις γειτονιές της περιοχής.

Τα πρώτα του βήματα

Στην ηλικία των εννιά ετών, φάνηκαν ότι οι κόποι του είχαν αντίκτυπο. Δοκιμάστηκε στην ακαδημία της Τσέλσι, το 2009, ωστόσο, ο Σμιθ Ρόου δεν κατάφερε να πείσει τους ανθρώπους των Μπλε για τις ικανότητες του. Παρόλο αυτά, δεν έχασε την πίστη του, συνέχισε να εργάζεται σκληρά, και έναν χρόνο αργότερα έγινε μέλος στις ακαδημίες της Αρσεναλ.

Εκεί ξεκίνησαν και τα πρώτα προβλήματα για τον Σμιθ Ρόου, καθώς για να μπορούσε να συνεχίσει την εκπλήρωση του ονείρου του, θα έπρεπε να κάνει καθημερινώς ταξίδια δυο ωρών για να βρίσκεται στις προπονήσεις. Οι γονείς του για να ενισχύσουν την προσπάθεια του αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο Βόρειο Λονδίνο. Οι θυσίες τόσο της οικογένειας του, όσο και του ίδιου καρποφόρησαν και το μέλλον του έμοιαζε λαμπρό. Στις ακαδημίες της Αρσεναλ , δεν άργησε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Η εξέλιξη του ήταν εντυπωσιακή και στα ματιά των ανθρώπων της βρετανικής ομάδας ήταν θέμα χρόνου να κάνει την καριέρα που μπορούσε.

Η απόδοση του δεν πέρασε απαρατήρητη. Ήταν τέτοιος ο τρόπος που κινούταν μέσα στο γήπεδο που δεν άργησε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα διαμαντάκια της Αγγλίας. Όπως, είναι λογικό η κλήση του στην εθνική ομάδα ήταν θέμα χρόνου. Αφού, έκανε το ντεμπούτο με την U16, ένα χρόνο αργότερα ήταν ο κύριος λόγος, που τα Τρία Λιοντάρια κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο της U17.

Mεγάλο του όνειρο η Άρσεναλ

Ταχύτητα, ευελιξία, καλή τεχνική κατάρτιση, η δυνατότητα να μπορεί να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις μέσα στο γήπεδο ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του. Το άθροισμα των ωρών που χρειάστηκαν για να εξελίξει τις ικανότητες του αλλά και οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έκαναν τις Τότεναμ και Μπαρτσελόνα να τον παρακολουθήσουν από κοντά , θέλοντας να τον εντάξουν στο ρόστερ τους. Ωστόσο, ο Σμιθ Ρόου έμεινε πιστός στην Άρσεναλ, επιδιώκοντας να κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την φανέλα των Κανονιέρηδων.

Ωστόσο, αυτός ο δρόμος που επέλεξε δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Μπορεί ο Ουνάι Έμερι, όταν τον είδε στις ακαδημίες της Άρσεναλ, να του έδωσε μερικές ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα, αλλά η πίεση που είχε ο Ισπανός προπονητής για τα αποτελέσματα, δεν του επέτρεπαν να τον χρησιμοποιήσει περισσότερο. Για δώρο ενηλικίωσης, πήρε έναν σοβαρό τραυματισμό στον δικέφαλο. Γεγονός που τον επηρέασε στον μετέπειτα δανεισμό του στην Λειψία. Μετά, τους Ταύρους, δόθηκε δανεικός στην Χάντερσφιλντ αλλά και πάλι κινήθηκε σε χαμηλές στροφές. Οι δυο αποτυχημένοι δανεισμοί έβαλαν σε σκέψεις την Άρσεναλ, έτσι ώστε να τον παραχωρήσουν με κανονική μεταγραφή, αλλά στο τέλος οι Κανονιέρηδες τον κράτησαν στο έμψυχο δυναμικό τους.

H αρχή της νέας του θητεία στην Άρσεναλ (2020-2021) ήταν καταστροφική. Σαν να ήταν μια μικρογραφία της γενικότερης παρουσίας του στον σύλλογο. Έμεινε στα πιτς λόγω ενός τραυματισμού μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, ανήμπορος να βοηθήσει τους Κανονιέρηδες. Όταν επανήλθε στην αγωνιστική δράση, ήταν ένας λόγος αισιοδοξίας για τον Μικέλ Αρτέτα, παρόλο αυτά η χρονιά χάθηκε, με την λονδρέζικη ομάδα να μένει εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια.

Την φετινή χρονιά συνεχίζει να εντυπωσιάζει, όντας ένας από τους πρωταγωνιστές της αντεπίθεσης της Άρσεναλ στο πρωτάθλημα. Η κλήση του στην εθνική ομάδα, ακόμα και με τον τρόπο που ήρθε ήταν μια δικαίωση για τον ίδιο. Μία υπενθύμιση να συνεχίζει να δουλεύει, να συνεχίζει να προσπαθεί ακόμα και αν οι συνθήκες είναι αντίξοες. Άλλωστε, για εκείνον ποτέ δεν ήταν απλά τα πράγματα…

Δείτε τον εν δράσει: