Μπόρχα Βαλέρο – Ο τελευταίος «αυτο-εξόριστος» ρομαντικός του ποδοσφαίρου (pics, vids)

Τί και αν παίζεις στα κορυφαία γήπεδα του κόσμου ή αν εχεις γνωρίσει τα μεγαλύτερα όνοματα της ποδοσφαιρικής ελίτ;  Πόσες στιγμές αρκούν για να δημιουργήσουν ένα κομμάτι πραγματικής ευτυχίας; Για τον Μπόρχα Βαλέρο, τον 36χρονο Ισπανό πρώην ποδοσφαιριστή της Φιορεντίνα, αρκεί μία στιγμή «αυτό –εξορίας», προκειμένου να συνθέσει το παζλ της ευτυχίας και να επαναφέρει τις «χρυσές» εποχές, που το ποδόσφαιρο ήταν το άθλημα του ελεύθερου χρόνου, της κοινωνικοποίησης –  ή ακόμη καλύτερα –  το άθλημα που γέμιζε τις ζωές των ανθρώπων.

 Σύλλογος βγαλμένος από παραμύθι

Η ανακοίνωση της ερασιτεχνικής ομάδας Σέντρο Στόρικο Λεμπόφσκι ότι ο Βαλέρο θα είναι μέλος της, καθώς δεν θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε είχε ο ίδιος δηλώσει στις αρχές του καλοκαιριού, σίγουρα ξεπερνά και τον πιο ευφάνταστο νου. Ούτε Ρεάλ, ούτε Μαγίορκα, ούτε Γουέστ Μπρόμ αλλά ούτε και η «ζεστασιά» της Φιορεντίνα. Καμία ομάδα δεν ήταν «αρκετή» για να κρατήσει τον 36χρονο μέσο, και η απόφασή του αυτή, είναι ένα σενάριο που υπερβαίνει ακόμη και τις Χολιγουντιανές παραγωγές των αδελφων Κοέν, από τους οποίους οι οπαδοί εμπνεύστηκαν και το όνομα της ομάδας.

Η Σεντρο Στόρικο Λεμπόφσκι πήρε το όνομά της από την την ταινία «Μπιγκ Λεμπόφσκι» των Κοέν και είναι σαν να λέμε «αφεντικό του εαυτού της». Είναι μία ανθρωποκεντρική ομάδα, που διοικείται από τους ίδιους της τους οπαδούς μιας και δημιουργήθηκε από αυτούς το 2010. Ούτε χορηγίες, ούτε πριμ, ούτε Άραβες που βλέπουν τα ευρώ σαν…πετσετάκια.

Οι αξίες της Λεμπόφσκι αποτελούν τομή στο σύγχρονο star system του ποδοσφαίρου. Όταν όλες οι ομάδες παλεύουν να φτιάξουν έναν κλοιό οπαδών, αμέτρητες εγγραφές, με αποτέλεσμα την μαζοποίηση του αθλήματος, η Λεμπόφκσι κάνει ακριβώς το αντίθετο· αποστασιοποιείται από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και βάζει ως στόχο της  την προωθηση των αξιών του αθλητισμού, της αλληλεγγύης και της ουσιαστικής διαχείρισης.

Ένα από τα μότο της ομάδας από την αναγεννησιακή Φλωρεντία είναι και το «Πίστεψε στο ρομαντικό ποδόσφαιρο». Θιασώτης της φράσης αυτής, δεν θα μπορούσε παρά να είναι, και σε μεγάλο βαθμό και ο Βαλέρο. Η κουλτούρα της Λεμπόφσκι, η οποία ξεκίνησε αρχικά ως μία παρέα φίλων που είχαν «βαρεθεί» να πιστεύουν ότι μπορεί να αποφευχθούν οι business στο ποδόσφαιρο, καλλιεργεί μία κοινωνία ίσων όρων και ευκαιριών. Οι αποφάσεις εγκρίνονται από κοινού, με την συγκέντρωση των μελών και την καθιερωμένη συνδρομή των 25 ευρώ του κλαμπ.

Το αστείο που έγινε πραγματικότητα

Η ιστορία του Βαλέρο, και η «μεταγραφή» του στη Λεμπόφσκι ξεκίνησε από ένα κακόγουστο αστείο κάποιου- πιθανώς οπαδού- της ιταλικής ομάδας. Ο Βαλέρο εμφανιζόταν στην εν λόγω φωτογραφία με την φανέλα της Λεμπόφσκι και σιγά σιγά έγινε viral. Ο Ισπανός μέσος παρόλο που γνώριζε την ύπαρξη της αυτοδημιούργητης ομάδας φρόντισε να ενημερωθεί περαιτέρω για τις δράσεις της και την φιλανθρωπική οπτική που πάλευε να δημιουργήσει.

Ίσως να το είχε και ανάγκη, τόσο εκείνος όσο και ο κόσμος· την απομόνωση από τα φώτα, την άρνηση αλλά ταυτόχρονα και τον αγώνα για μία καλύτερο κόσμο. Ήταν ενός είδους αυτό- εξορίας για εκείνον το να «απαρνηθεί» τα φώτα της Serie A και να βρεθεί στην 6^η κατηγορία της Ιταλίας σε μία παρέα «φίλων». Η Λεμπόφκσι έκανε το «μπαμ» και ανακοίνωσε τον Βαλέρο πριν από λίγες μέρες (19/8), και ενώ όλοι θα περίμεναν να τον βλέπουν μακριά από την ενεργό δράση. Ο Ισπανός μέσος, δεν ξεδιπλώνει το ταλέντο του μόνο στην «παλιοπαρέα» της Λεμπόφκσι, αλλά επιπλέον, εκτελεί χρέη σχολιαστή στο δίκτυο DAZN.

Από την αγάπη για το μπάσκετ.. «Βασιλιάς»

Ο Μπόρχα Βαλέρο, γεννηθείς στις 12 Ιανουαρίου του 1985 στη Μαδρίτη, ήταν πάντα ένας ποδοσφαιριστής υψηλής τεχνικής και τρομερός πασέρ. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, ωστόσο δεν κατάφερε να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα. Σε συνέντευξή του όσο αγωνιζόταν στην Ίντερ, αποκάλυψε πως ήθελε να γίνει μπασκετμπολίστας και το είδωλό του είναι ο Μάικλ Τζόρνταν.

«Ο Μάικλ σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό. Πάντα ήθελα να γίνω σαν αυτόν, ακόμα δε το έχω καταφέρει, αλλά προσπαθώ! Στο σχολείο έπαιζα μπάσκετ, ήμουν playmaker και ήθελα να γίνω μπασκετμπολίστας, ωστόσο το ύψος μου ήταν το πρόβλημα», είχε αναφέρει ο Βαλέρο στην συνέντευξή του, προσθέτοντας πως « Ο Μάικλ είχε τόση αυτοπεποίθηση και το έβλεπες στο πρόσωπό του πόσο ήθελε να κάνει τη διαφορά κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Πάντα προέτρεπε τους συμπαίκτες του να βγάζουν τον καλύτερο τους εαυτό, παρόλο που μπορούσε να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του».

Για την ιστορία, δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του ωστόσο αγωνίστηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης Καστίγια, την αναπληρωματική ομάδα της «Βασίλισσας» και τη Μαγιόρκα. Από το 2008 έως το 2010 μοιραζόταν ανάμεσα στην Μαγιόρκα και την Γουέστ Μπρομ, ενώ το ίδιο συνέχισε να συμβαίνει ακόμα και όταν πήρε μεταγραφή για τη Βιγιαρεάλ ένα χρόνο αργότερα. Το 2012, αποκτήθηκε από την Φιορεντίνα έναντι 7 εκατομμυρίων ευρώ, και αποχώρησε από τους «Βιόλα» το 2017 για λογαριασμό της Ίντερ. Στους «νερατζούρι» έμεινε έως και το 2020 και πέτυχε 5 γκολ σε 100 εμφανίσεις. Με την επιστροφή του στους  «Βιόλα» ολοκλήρωσε έναν κύκλο με απολογισμό 17 γκολ και 45 ασίστ σε 233 εμφανίσεις.

Ο τελευταίος «ρομαντικός» του ποδοσφαίρου

Για τον Βαλέρο, μπορεί να πει κανείς ότι η απόφασή του να «αυτό –εξοριστεί» στην Φλωρεντία, δεν αποτέλεσε έκπληξη βάσει των βιωμάτων του. Οι γονείς του ήταν άνθρωποι που δούλευαν σκληρά και δεν έδιναν τον απαραίτητο χρόνο στα παιδιά τους.  Εκείνος, πήρε το μάθημα αυτής της «έλλειψης» και θέλησε να την εξελίξει σε μάθημα «ζωής». Στα παιδιά του δεν ήθελε να περάσει το μοτίβο ενός σκληρού γονέα με απαιτήσεις ή ενός γονέα που αγνοεί τα σημάδια.

Σίγουρα για τον Μπόρχα Βαλέρο το παιχνίδι του θρυλικού Τζόρνταν, ήταν το παράδειγμα που τον κινητοποιούσε να ζήσει μία ζωή με αξίες και προπάντων ευτυχισμένη. Μισούσε κάθε τί συγκαταβατικό και λάτρευε το διαφορετικό, το οποίο τον έκανε και μοναδικό.

Η Λεμπόφσκι μπορεί να έβαλε στον «πάγο» το όνειρο του για ένα ταξίδι στο Μαρόκο, το οποίο θα πραγματοποιούσε όταν σταματούσε το ποδόσφαιρο, ωστόσο η κίνησή του απέδειξε πως αυτό που έχει σημασία είναι κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι· όπως ακριβώς και το ποδόσφαιρο, ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα λαοφιλές άθλημα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»