Ράσελ Γουέστμπρουκ – Αναζητώντας το χαμένο δαχτυλίδι (pics)

Ο Ράσελ Γουέστμπρουκ αποτελεί το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα των Λέικερς. Σκοράρισμα, πάσες και ριμπάουντ έρχονται πλέον από έναν παίκτη που το περισσότερο μέρος της καριέρας του παίζει για τρεις, με τρομερά νούμερα, του λείπει όμως το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Πλέον σε νέο περιβάλλον με νέες συνθήκες και στόχους του δίνεται η ευκαιρία να πάει μέχρι το τέλος του δρόμου.

Από το 2008 μέχρι το 2019 αγωνίστηκε στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Παρέα με Κέβιν Ντουράντ, Σερζ Ιμπάκα και Τζέιμς Χάρντεν, που ήταν τότε έκτος παίκτης, έφτασαν ως τους τελικούς του 2012, οπού ηττήθηκαν από τους καλύτερους και εμπειρότερους Μαϊάμι Χιτ των Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος.

Όταν έφυγε ο «μούσιας για το Χιούστον, συνέθεσαν ένα εκρηκτικό δίδυμο, λειτουργώντας εξαιρετικά στο παρκέ παρόλο που δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις. Ίσως να είχαν ένα πρωτάθλημα μαζί το 2016, όταν βρέθηκαν με ενάμησι πόδι στα NBA Finals, έχοντας καθαρό προβάδισμα 3-1 απέναντι στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, στους τελικούς της δυτικής περιφέρειας. Ενώ ήθελαν μια νίκη για να καθαρίσουν τη σειρά, τελικά έχασαν τρία συνεχόμενα ματς σε μια εξέλιξη που κανείς δεν περίμενε.

Την επόμενη τριετία ο Ρας έγινε ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας, μετά και τη φυγή του KD για τους «πολεμιστές». Μια φορά MVP και τρεις συναπτές χρονιές με μέσους όρους triple-double, όμως τα νούμερ έμειναν… νούμερα. Η συνεργασία με Καρμέλο Άντονι και κυρίως Πολ Τζορτζ, που έμεινε παραπάνω δεν απέδωσε και ξεχάστηκε όσο γρήγορα σχηματίστηκε. Περισσότερο στη μνήμη έχει μείνει ο αποκλεισμός από τους Μπλέιζερς του Ντέιμιαν Λίλαρντ το 2019, με το buzzer beater στο πρόοσωπο του PG και τον εμφατικό πανηγυρισμό που χαιρετούσε για το αντίο της Οκλαχόμα Σίτι.

Το 2019 άλλαξε σκηνικό για πρώτη φορά στην καριέρα του, ξανασμίγωντας με τον Χάρντεν στο Χιούστον. Εξ αρχής αποδέχθηκε ότι θα ήταν το νούμερο 2 και αυτό φάνηκε. Μείωσε τις προσπάθειες για τρίποντα και έκανε περισσότερες διεισδύσεις, τις οποίες είτε τελείωνε ο ίδιος, είτε πάσαρε στους ακροβολισμένους σουτέρ, στο small ball που έπαιζε η ομάδα, υπό τις οδηγίες του Μάικ Ντ’ Αντόνι.

Το πείραμα ,όμως δε δούλεψε, χωρίς να φταίει βέβαια αποκλειστικά ο ίδιος, και κατέληξε στους Γουίζαρντς το 2020. Για τέταρτη φορά σε πέντε χρόνια τελείωσε τη σεζόν με μέσους όρους triple-double. Είχε ξανά τα ηνία, όμως βρισκόταν σε μια ομάδα που όσες φωτιές έβγαζε επιθετικά άλλο τόσο εύθραυστη ήταν στην άμυνα. Ήταν λογικό λοιπόν παρά την προσπάθεια να μην καταφέρει κάτι ουσιαστικό.

Φέτος λοιπόν αλλάζει για τρίτη συνεχόμενη φορά στέγη, σχηματίζοντας μια Big 3 παρέα με τους Λεμπρόν Τζέιμς (βρε πως γυρίζει ο καιρός…) και Άντονι Ντέιβις. Ξέρει ότι θα είναι ο τρίτος πόλος κι αν δείξει την ωριμότητα που είχε στους Ρόκετς, μπορεί να αποβεί τρομερά χρήσιμος. Δεν είναι το αθλητικό θηρίο του παρελθόντος, αλλά κουβαλά πλέον εμπειρία και μυαλό. Ο Καλιφορνέζος γκαρντ επιστρέφει σπίτι και αν όλα πάνε καλά θα είναι αναβάθμιση έναντι του Ντένις Σρέντερ, αρκεί μόνο να μην επιδοθεί σε ασύστολα και άσκοπα jump shots καθώς παραμένει τρομερά ασταθής.

Εφόσον θελήσει να παίξει άμυνα, να μαζέψει τα ριμπάουντ που του αναλογούν, να σκοράρει με διεισδύσεις, ή άλλους αποτελεσματικούς για εκείνον τρόπους και δημιουργήσει όπως ξέρει και μπορεί, τότε είναι αρκετά πιαθανό να έρθει και η εξιλέωση και το πολυπόθητο δαχτυλίδι, που τόσο αναζητά. Θ εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα το up tempo παιχνίδι που θέλουν να παίξουν οι Λέικερς.