Από τα γήπεδα στα Σεπόλια, βασιλιάς του NBA: Η μαγική πορεία του Γιάννη Αντετοκούνμπο που κατέκτησε τον κόσμο

Υπάρχουν πολλά κλισέ που μπορούν να γραφτούν για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Για το ταξίδι από τα Σεπόλια στην κορυφή του NBA, για τη νίκη ενός παιδιού μεταναστών ενάντια στον ρατσισμό, για το τόσο μεγάλο ταλέντο που τον έκανε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε τόσους άλλους παίκτες, για τον άνθρωπο που έχει διπλή (ελληνική και νιγηριανή) ταυτότητα, για το παιδί που κρατάει χαμηλούς τόνους ακόμα και όταν έχει αποκτήσει διεθνή φήμη…

Η αλήθεια είναι ότι η ζωή του Greek Freak μόνο ως παραμυθένια και κινηματογραφική μπορεί να περιγραφεί: το «άστρο» του Γιάννη παραήταν λαμπερό για να περιοριστεί στο γηπεδάκι των Σεπολίων. Για την ακρίβεια, ήταν ικανό να αλλάξει τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του, αποδεικνύοντας ότι κανείς – ούτε η φτώχεια, ούτε οι διακρίσεις, ούτε το χρώμα του δέρματος – δεν μπορεί να σταματήσει μια… δύναμη της φύσης, το πεπρωμένο το ίδιο.

Εδώ στην Ελλάδα, αγαπάμε τον Γιάννη και είμαστε περήφανοι για αυτόν. Είναι το δικό μας παιδί πλέον. Πόσο όμως πραγματικά μας ανήκει ο Γιάννης και πόσα μας οφείλει; Θα του είχαμε τέτοια εκτίμηση αν δεν ήταν τόσο διάσημος, τόσο καλός παίκτης; Κάποιοι πίστεψαν σε αυτόν και την οικογένειά του: τον μύησαν στην ελληνική παιδεία και τον έσπρωξαν προς το μπάσκετ, «έτσι ώστε να μην είναι πια ακόμα ένας μαύρος που πουλάει CD σε κάποια πλατεία της Αθήνας».

Κατά κύριο λόγο, όμως, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έφτασε εκεί που είναι παλεύοντας μόνος του, προικισμένος με ένα απίστευτο χάρισμα, γαλουχημένος από τη σκληρή ζωή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, έχοντας ως στήριγμα την οικογένειά του που τόσα είχε υπομείνει – και ένα όνειρο που δεν μπορούσαν να περιορίσουν τα ελληνικά σύνορα.

Τα δύσκολα χρόνια στα Σεπόλια

Το 1991, ο Τσαρλς και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο πήραν τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσουν από τη Νιγηρία στην Ελλάδα. Το ζευγάρι ήξερε πως δεν έρχεται στη γη της επαγγελίας, αλλά σε μια χώρα που επίσης θα έπρεπε να παλεύει για να βρει το μεροκάματο.

Μετά από τρία χρόνια ήρθε ο Γιάννης και ακολούθησαν ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Αλέξης (ο πρωτότοκος Φράνσις παρέμεινε πίσω στο Λάγος με τους παππούδες του). Όλη η οικογένεια δεν είχε χαρτιά, με τους δύο γονείς να κάνουν διάφορες δουλειές για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

H μητέρα του Γιάννη άπλωνε τον πάγκο με την πραμάτεια της σε κεντρικό σημείο των Σεπολίων. Κάποιες φορές ερχόταν και ο μικρός Γιάννης μαζί της. Περίμενε υπομονετικά δίπλα της, ήσυχος και ντροπαλός, με τον κόσμο να του αφήνει συχνά ρούχα, τρόφιμα και χρήματα.

Αργότερα, όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος ο Greak Freak, μαζί με τον αδερφό του Θανάση έβγαιναν και οι ίδιοι να πουλήσουν γυαλιά ηλίου, τσάντες, CD και ρολόγια στις υπαίθριες αγορές.

Ο πατέρας του Γιάννη ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος όμως υπέστη σοβαρό πρόβλημα με τον χιαστό που του σταμάτησε την καριέρα. Ποδοσφαιριστής ήθελε να γίνει και ο Greek Freak πριν τον ανακαλύψει ο Σπύρος Βελλινιάτης, ο προπονητής που ανακάλυψε ένα «διαμάντι» στα Σεπόλια και αποτέλεσε στήριγμα για όλη την οικογένεια Αντετοκούνμπο.

Ένα άλλο στήριγμα – κυρίως βέβαια για τον Θανάση, που την αποκαλεί και «νονά» – ήταν η γειτόνισσα της οικογένειας Μαριέττα Σγουρδαίου. Η ηθοποιός και φιλόλογος του Αρσακείου ήταν εκείνη που σύστησε στα αδέλφια Αντετοκούνμπο τον ελληνικό πολιτισμό. Τους πήγαινε σε παραστάσεις και συναυλίες και τους έδινε βιβλία να διαβάσουν, που όπως τους έλεγε θα ‘άνοιγαν’ τα μάτια τους.

Από τον Φιλαθλητικό στο NBA

O Γιάννης ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ το 2007 και έως το 2009 έπαιζε επαγγελματικά για την ομάδα εφήβων του Φιλαθλητικού. Η ομάδα μάλιστα έφτασε μια ανάσα από το να ανέβει στην Α1 κατηγορία.

Ο Αντετοκούνμπο δεν έπαιξε ποτέ στην Α1. Ήταν προορισμένος για μεγαλύτερα πράγματα. Στις 4 Απριλίου του 2013, επιλέχθηκε στο νούμερο 15 του NBA ντραφτ από τους Μιλγουόκι Μπακς.

«Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Από την Ευρώπη και από τη δεύτερη κατηγορία, στο ΝΒΑ. Είναι πραγματικά υπέροχο», είχε τονίσει τότε ο νεαρός.

Το συμβόλαιο που υπέγραψε με τους Μπακς δεν χωρούσε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα: 2+2 χρόνια, που θα του απέφερε (τότε) συνολικά περί τα 7.000.000 δολάρια μεικτές αποδοχές!

Ένα μήνα μετά την επιλογή του, και με την οικογένεια Αντετοκούνμπο να ετοιμάζει βαλίτσες για Αμερική, ήρθε και η πολυπόθητη αναγνώριση από την ελληνική κυβέρνηση: μετά από πολλά χρόνια, οι Αντετοκούνμπο απέκτησαν επίσημα την ελληνική ιθαγένεια.

Κάπως έτσι, σε συνδυασμό με τις μαγευτικές του επιδόσεις που τρέλαναν τους Αμερικανούς, κέρδισε και το παρατσούκλι Greek Freak.

Παράλληλα, η απίστευτη ιστορία του κέρδισε το ενδιαφέρον των media που με αφιερώματα και ντοκιμαντέρ για τη ζωή του κατέγραψαν την πορεία από τα δύσκολα παιδικά χρόνια στα Σεπόλια μέχρι την καταξίωση στο ΝΒΑ.

Μια καριέρα γεμάτη ρεκόρ

Ξεκινώντας τη ζωή του στο Μιλγουόκι και λαμβάνοντας τις αρχικές οικονομικές απολαβές του, στήριζε την οικογένεια του πίσω στην Αθήνα στέλνοντας τους χρήματα. Σε μια από αυτές τις συναλλαγές, συνειδητοποίησε πως είχε στείλει όλα τα χρήματα που είχε διαθέσιμα στους γονείς του και ο ίδιος δεν είχε χρήματα για να πάει στον αγώνα που έδινε η ομάδα του την ίδια ημέρα, έτσι ξεκίνησε να τρέχει τη διαδρομή έως το γήπεδο μέχρι να σταματήσει κάποιος περαστικός και τον πάρει με το αυτοκίνητό του.

Από εκεί και έπειτα, ακολούθησε μια πορεία γεμάτη ρεκόρ. Το 2015, έγινε ο νεότερος ηλιακά παίκτης στην ιστορία των Μιλγουόκι Μπακς που ξεπέρασε τους 1.000 πόντους. To 2016, έλαβε την πρώτη επέκταση του συμβολαίου του για 4 χρόνια με συνολικές απολαβές 100 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το 2017 ανακηρύχθηκε «πιο βελτιωμένος παίκτης του ΝΒΑ». Ιδιαίτερα σημαντική καταξίωση είναι η back-to-back (το 2019 και το 2020) ανακήρυξη του ως MVP του ΝΒΑ. Πλέον, θρύλοι του αμερικανικού μπάσκετ, όπως ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Μάτζικ Τζόνσον, αποθέωναν το ταλέντο, το ήθος και την ικανότητα του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Την ίδια ώρα, χάρη στη λάμψη του Greek Freak, μια σχετικά μέτρια και όχι και τόσο γνωστή ομάδα – οι Μιλγουόκι Μπακς – άρχιζε μια ξεχωριστή πορεία προς την κορυφή.

Το φιλανθρωπικό έργο

Μπορεί να μετακόμισε στις ΗΠΑ και να ήταν πλέον διάσημος στην υφήλιο και να απολάμβανε έναν βίο στρωμένο με χρυσάφι, ωστόσο ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του.

Μαζί με τους αδελφούς του – και πάντα με ταπεινότητα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας – τίμησαν τη γειτονιά όπου μεγάλωσαν.

Έχουν μοιράσει μέσα στη νύχτα και χωρίς κανάλια αγαθά πρώτης ανάγκης στους ανθρώπους της περιοχής και την εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Κούτες ολόκληρες από πράγματα μαζί με τη δική του άδολη και άφθονη αγάπη προς τους συνανθρώπους του στο μέρος όπου έζησε τα πρώτα δύσκολα χρόνια.

Στήριξαν επίσης και τους πληγέντες από τις πλημμύρες στην Καρδίτσα και σίγουρα έχουν κάνει πολλές άλλες αγαθοεργίες που δεν έχουν γίνει γνωστές.

Ο Γιάννης έχει προσφέρει χορηγία μέσω εταιρείας που συνεργάζεται και στην πρώτη του ομάδα τον Φιλαθλητικό, μια ομάδα που ζούσε αποκλειστικά από προσφορές χορηγών και ιδιωτών.

Από το καλοκαίρι του 2016, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μαζί με τον αδερφό του Θανάση δραστηριοποιούνται με την διοργάνωση των Antetokounbros, η οποία αποτελείται από αγώνες επίδειξης και φιλικά παιχνίδια στην Ελλάδα με σκοπό την προώθηση της καλαθοσφαίρισης και της ευρύτερης αθλητικής άμιλλας και κοινωνικής ευαισθητοποίησης.

Ο χαμός του πατέρα του και ο ερχομός του γιου του

Το 2017, η μοίρα επεφύλασσε ένα σκληρό χτύπημα για τους Αντετοκούνμπο: ο πατέρας της οικογένειας, Τσαρλς, έφυγε ξαφνικά από την ζωή σε ηλικία μόλις 54 ετών. Μια απόδειξη ότι η τραγωδία μπορεί να έρθει ακόμα και όταν είσαι στο απόγειο.

Ο Γιάννης δεν ξεχνά ποτέ τον μπαμπά του: τον μνημόνευσε και σήμερα που έχει καταφέρει τα πάντα.

«Σκεφτόμουν όλο το ταξίδι, όλη την πορεία μου, τι έκανα για να φθάσω εδώ. Τι θυσίασαν οι γονείς μου για να είμαι εδώ. Αυτό το έβλεπα κάθε μέρα, κάθε μέρα της ζωής μου.

Αυτό είναι για τη μαμά μου, δούλεψε τρομερά σκληρά για να είμαι εγώ εδώ. Δε με πίεσε ποτέ. Αυτό είναι για τον μπαμπά μου, που μας βλέπει από ψηλά, και για τη γυναίκα μου. Κάθε μέρα με κάνει καλύτερο άνθρωπο, προσέχει το γιο μου. Αυτό είναι και για τα αδέλφια μου.»

Από την άλλη, ο 26χρονος μπασκετμπολίστας έχει γευτεί και πολλές χαρές: τον Φεβρουάριο του 2020 απέκτησε το πρώτο του παιδί, ενώ η σύντροφός του Μαράια είναι και πάλι έγκυος.

Ο τραυματισμός που παραλίγο να του στερήσει τη χαρά του πρωταθλήματος

Μπορεί τώρα όλοι να γιορτάζουμε και να μοιραζόμαστε τη χαρά του Γιάννη Αντετοκούνμπο, πριν μερικές εβδομάδες όμως καρδιοχτυπήσαμε μαζί του.

Ήταν στον αγώνα του Μπακς με τους Ατλάντα Χοκς, όταν «πάγωσαν» άπαντες με τον τραυματισμό του «Greek Freak» στο αριστερό γόνατο.

Αν και σφάδαζε από τους πόνους, τελικά σημείωσε μια μεγάλη νίκη όταν σηκώθηκε όρθιος και αποχώρησε προς τα αποδυτήρια. Η αγωνία για τα αποτελέσματα των εξετάσεών του ήταν μεγάλη.

Ωστόσο, η τρέλα του Γιάννη, η απροθυμία του να παραδοθεί και να περιμένει για να αποθεραπευτεί πλήρως, πείσμωσε τον ίδιο και την ομάδα του.

Όταν τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε συμβεί κάτι σοβαρό που θα επηρέαζε την καριέρα του ή τη φετινή του πορεία προς τον τελικό, οι Μπακς πήραν το boost στην ψυχολογία που χρειάζονταν για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα.

Ο «φιλόσοφος» Γιάννης

Αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, δεν είναι μόνο το μπασκετικό του ταλέντο αλλά το απαράμιλλο ήθος του. Αξίζει να θυμόμαστε τα λόγια του μετά το τέλος του 5ου φετινού τελικού, τα οποία έκαναν τον ξένο Τύπο να αποθεώσουν την ελληνική φιλοσοφία και την ταπεινότητα του 26χρονου.

«Αν δεν έχω κράμπες, σημαίνει ότι δεν έχω παλέψει αρκετά. Θέλω να πηγαίνω το βράδυ στο σπίτι μου, να κοιμάμαι και να ξέρω ότι τα έδωσα όλα. Δεν προτείνω να παθαίνει κάποιος κράμπες, όταν όμως συμβαίνει σημαίνει ότι έχεις προσπαθήσει πολύ. Είμαστε στους τελικούς, η μπάλα στο τέλος μπορεί να γίνει πιο βαριά γιατί και οι δύο ομάδες το θέλουν πολύ. Στο τέλος μετρούν οι λεπτομέρειες. Έπρεπε να κάνω ό,τι μπορούσα για να κερδίσει η ομάδα μου », είχε δηλώσει.

Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο πως έχει κάνει πέρα τον εγωισμό του, παρά το νεαρό της ηλικίας του, η απάντησή του έκανε τους πάντες να υποκλιθούν στην ωριμότητά του:

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

«Νομίζω ότι θα απαντήσω πως ήταν η ζωή. Συνήθως -επίτρεψέ μου να σου πω το εξής. Συνήθως όταν σκέφτομαι (από την δικιά μου εμπειρία, σωστά;) ότι «ναι έκανα αυτό», ξέρεις, «είμαι τόσο σπουδαίος», «έβαλα 30 πόντους, έβαλα 25-10-10», ή ό,τι μπορεί να σκέφτομαι αναλόγως την περίσταση, γιατί κάποια στιγμή θα τα σκεφτείς όλα αυτά, τύπου, «κέρδισα αυτό, κέρδισα το άλλο», λογικά την επόμενη φορά που θα βγεις να παίξεις θα είσαι σκ..α. Σωστά; Είναι τόσο απλό. Οι επόμενες ημέρες σου θα είναι απαίσιες. Οπότε κατάλαβα ότι πρέπει να φτιάξεις τη νοοτροπία σου ως εξής: Όταν επικεντρώνεσαι στο παρελθόν, αυτός είναι ο εγωϊσμός σου που μιλάει. «Έκανα αυτό», ξέρεις… «Μπορέσαμε να κερδίσουμε την τάδε ομάδα 4-0″… «Έκανα αυτό στο παρελθόν»… «Κέρδισα αυτό στο παρελθόν». Από την άλλη, όταν επικεντρώνομαι στο μέλλον, είναι η έπαρσή μου που μιλάει. Τύπου, «ναι, στο επόμενο παιχνίδι, στο Game 5, θα κάνω αυτό κι εκείνο και τ’ άλλο». Ξέρεις, τύπου «θα κυριαρχήσω». Αυτή είναι η έπαρση που μιλάει. Και δεν συμβαίνει έτσι κι αλλιώς. Είσαι ακριβώς εδώ όταν τα λες αυτά. Οπότε, ξέρεις, προσπαθώ να επικεντρώνομαι στην στιγμή. Στο παρόν. Αυτό είναι σεμνότητα. Αυτό είναι το να μην χτίζεις προσδοκίες. Αυτό είναι το να βγαίνεις στο παρκέ και να απολαμβάνεις το παιχνίδι. Να ανταγωνίζεσαι στο υψηλότερο επίπεδο. Και νομίζω ότι είχα ανθρώπους γύρω μου καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου που με βοήθησαν με αυτό. Αλλά αυτή είναι μια ικανότητα την οποία προσπάθησα, πώς το λέτε, να την τελειοποιήσω. Και μέχρι τώρα δείχνει να δουλεύει. Οπότε δεν πρόκειται να σταματήσω».