Ραλφ Σάμπσον: Το μεγαλύτερο «what if» σε τελικούς NBA

Λένε συχνά ότι το μπόι δε διδάσκεται. Ο Ραλφ ευτύχησε να έχει από πολύ μικρός τεράστια σωματική ανάπτυξη. Ξεπέρασε τα 2.15 μ πριν καν ξεκινήσει το κολλέγιο. Στα Λύκεια ουσιαστικά δεν είχε αντίπαλο αριθμώντας 14 πόντους και 12 ριμπάουντ ως δευτεροετής, ανεβαίνοντας σε 19 και 17 την επόμενη χρονιά. Κατέκτησε 2 πολιτειακά πρωταθλήματα στη γενέτειρά του το Χάρισονμπουργκ της Βιρτζίνια τη διετία 1978-1979. Όλοι στις ΗΠΑ μιλούσαν για ένα παίκτη που όμοιός του δεν είχε εμφανιστεί ποτέ.

Επέλεξε να μείνει κοντά στο σπίτι και να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου ενεγράφη το 1979. Μετά το πρώτο έτος οι Μπόστον Σέλτικς περίμεναν να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ, εκείνος όμως αποφάσισε να κάνει πλήρη ακαδημαϊκή θητεία. Το ΝΒΑ θα έπρεπε να περιμένει. Μέχρι να κάνει το επόμενο βήμα θα έφτανε μια φορά στο Final 4 του NCAA, παίρνοντας 5 φορές το βραβεία του καλύτερου παίκτη του κολλεγιακού πρωταθλήματος (2 φορές το «Naismith» και 3 το «John Wooden».

Η μεγάλη στιγμή ήρθε τελικά το 1983. Το Χιούστον τον επέλεξε πρώτο σε εκείνο το ντραφτ. Ο Σάμπσον είχε φτάσει ήδη στα 2.24 μ. ύψος. Ως πρωτοεμφανιζόμενος κατέγραψε 21 πόντους, 11.1 ριμπάουντ, 2.4 τάπες και σχεδόν ένα κλέψιμο ανά αγώνα. Η δική του απόδοση δεν ήταν όμως αρκετή για να υπερισχύσει του συνολικού αγωνιστικού τέλματος με τις «ρουκέτες» να σημειώνουν μόλις 29 νίκες. Υπήρχε τουλάχιστον ένα θετικό σε αυτόν άθλιο υπολογισμό. Ανταμείφθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με την πρώτη επιλογή στη λοταρία.

Η επιλογή να διαλέξουν ένα ψηλό παιδί από τη Νιγηρία με θητεία στο πανεπιστήμιο του Χιούστον αντιμετωπίστηκε αρχικά με δυσπιστία. Υπήρχε ήδη ο θηριώδης Σάμπσον ως σημείο αναφοράς στη ρακέτα. Γιατί να μην πάρουν ένα παίκτη που να αγωνίζεται στις θέσεις 1-3; Κι όμως οι δυο τους έκλεισαν το στόμα των επικριτών. Ο Ραλφ ως sophmore τελείωσε με 22.1 πόντους, 10.4 ριμπάουντ, 2.7 τελικές πάσες, 2 τάπες και 1 ένα κλέψιμο ανά ματς. Ο Ολάζουον από πλευράς του ως ρούκι μέτρησε 20.6 πόντους, 11.9 ριμπάουντ, 1.7 τελικές πάσες, 2.7 τάπες και 1.2 κλεψίματα αντίστοιχα. Βελτίωσν το ρεκόρ τους κάνοντας 19 περισσότερες νίκες. Η διαδρομή τους όμως σταμάτησε στον πρώτο γύρο των playoffs όταν οι Γιούτα Τζαζ τους κέρδισαν με 3-2 (τότε το format σε αυτή τη φάση ήταν σειρά best of 5).

Μετά την ήττα από τους Τζαζ άπαντες πείσμωσαν βάζοντας στόχο μια καλύτερη πορεία. Βέβαια ούτε ο πιο αισιόδοξος και φανατικός οπαδός τους δε θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που ακολούθησε. Με μια ακόμα καλύτερη κανονική περίοδο ξεπέρασαν τις 50 νίκες. Το δίδυμο της frontline σκέπασε τα καλάθια, αποκτώντας το εξαιρετικά ταιριαστό προσωνύμιο «δίδυμοι πύργοι».
Η post season ξεκίνησε με τον πιο εμφατικό τρόπο. Οι Σακραμέντο Κινγκς δεν κατάφεραν ούτε να προβάλλουν αντίσταση και η «σκούπα» που ακολούθησε με 4-0 ήταν λογικό επακόλουθο. Οι «Σβώλοι» από το Ντένβερ δεν ήταν τόσο εύκολο εμπόδιο, όμως το Χιούστον υπέταξε και την ομάδα από την πολιτεία του Κολοράντο με σκορ 4-2.

Όμως τα δύσκολα ήταν μπροστά. Το νεανικό σύνολο με ηγέτη των Σάμπσον καλούνταν πια να αντιμετωπίσει τους έμπειρους και γεμάτους αστέρες Λος Άντζελες Λέικερς του showtime. Το ότι δεν είχαν κάτι να χάσουν αφού οι αντίπαλοί τους θεωρητικά αντιμετώπιζαν το «πρέπει» της πρόκρισης απέναντι σε θεωρητικά χειρότερη ομάδα, δεν έκανε ευκολότερο το έργο τους.

Το πρώτο παιχνίδι ήταν οριακό αρχικά. Η εμπειρία ήταν ο παράγοντας που καθόρισε την τελική έκβαση. Το μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο του Πατ Ράιλι άρχισε να καταλαβαίνει πως λειτουργούν μέσα στο γήπεδο οι ψηλοί των Ρόκετς και πήρε τη νίκη με 119-107. στους Ενώ όλα έμοιαζαν να γέρνουν προς τη μεριά του Λος Άντζελες, ξαφνικά ήρθε η αντίδραση. Το Χιούστον κέρδισε 3 συνεχόμενα ματς. Έφτασαν έτσι στο πέμπτο κεφάλαιο έχοντας μια ευκαιρία να κλείσουν τη σειρά με νίκη. Τα πάντα κρέμονταν από μια κλωστή. Με το σκορ ισόπαλο στο 112-112 κι ένα δευτερόλεπτο να απομένει χρειαζόταν ένας από μηχανής θεός κι ο Ραλφ ανταποκρίθηκε στην ειδική περίσταση. Πιάνει το μπάλα από την επαναφορά κι αμέσως γυρνά κι εκτελεί σε ένα τρελό σουτ στέλνοντας τους συμπαίκτες του στους τελικούς.

Εκεί καραδοκούσε η Βοστώνη του Λάρι Μπερντ. Οι δύο πρώτες αναμετρήσεις κατέληξαν εύκολα στα χέρια των «Κελτών» παρά τους 33 πόντους του Χακίμ στην πρεμιέρα. Ο έτερος πύργος οδήγησε τους Τεξανούς στην οριακή νίκη με 106-104 γραπώνοντας 22 ριμπάουντ.

Και φτάνουμε στο Game 5…. Το Χιούστον έχει προβάδισμα και οι φίλαθλοι της Βοστώνης βλέπουν την υπομονή τους να στερεύει. Από το πουθενά κάποιος πετά από τα κάγκελα ένα φουσκωτό αντικείμενο. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια πλαστική κούκλα με σκοπό να σπάσει τα νεύρα των αντίπαλων ψηλών, και κυρίως του τύπου με ύψος 224 εκατοστά. Ένα απλό πείραγμα κατέληξε σε πολλά περισσότερα. Το «θωρυκτό» των Ρόκετς στην αρχή αγνόησε τις φωνές και την καζούρα, τελικά όμως «έσπασε». Κινήθηκε εναντίον του Τζέρι Σίχτινγκ που προκαλούσε συνεχώς και τον γρονθοκόπησε ξεκινώντας σύρραξη στους πάγκους. Μπορεί το αποτέλεσμα να ήρθε, αλλά το μυαλό του είχε επηρεαστεί. Σούταρε με μόλις 33% στο επόμενο και ήρθε τελικά η ήττα με 4-2.
Η απότομη πτώση

Όπως αποδείχθηκε σχεδόν αμέσως αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία του καλή χρονιά. Προβλήματα στα πόδια και τη μέση του περιόρισαν την αντοχή και την εκρηκτικότητα, αφήνοντάς τον και εκτός παρκέ για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι μέσοι όροι του κατρακύλησαν και σταδιακά μεταβλήθηκε σε benchwarmer και σκιά του εαυτού του. Προσπάθησε να σώσει ότι μπορούσε με περάσματα από Σακραμέντο, Γκόλντεν Στέιτ και Γουάσινγκτον (τότε Μπούλετς ακόμα), ενώ πέρασε και στα τελειώματα για μια σεζόν από τη Μάλαγα.

Δεν πρόλαβε να συμπληρώσει ούτε δεκαετία στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Στο διάστημα που κατάφερε να μείνει είχε πολύ μικρό prime, μόλις τριών ετών. Η περίπτωσή του θυμίζει Ντέρικ Ρόουζ για όσο καιρό μπόρεσε να λάμψει στο Σικάγο. Πέρασε κι εκείνος «πέτρινα» χρόνια, τουλάχιστον μπόρεσε να ορθοποδήσει στο δεύτερο πέρασμά του από τη Νέα Υόρκη. Αμφότεροι θεωρήθηκαν, και για λίγο υπήρξαν generational talents που δεν πρόλαβαν λόγω σωματικής ευπάθειας ούτε καν να αγγίξουν το ταβάνι τους. Ο ίδιος ο Σάμπσον με παράπονο αναφέρθηκε στους τραυματισμούς που καθόρισαν την εξέλιξή του ως παίκτη, αποδυναμώνοντάς τον.

MUST READ

Zέλσον Μαρτίνς: Όταν άλλαξε πτέρυγα… (vid)

Οι Ρόκετς βρέθηκαν εν τέλει όχι με ένα , αλλά 2 what if. Το 1984 οι Τρέιλ Μπλέιζερς τους προσέφεραν το δικαίωμα να έχουν την δεύτερη επιλογή στο ντραφτ μαζί με τον Κλάιντ Ντρέξλερ, αλλά εισέπραξαν αρνητική απάντηση. Το Πόρτλαντ επέλεξε τον Σαμ Μπούι κι εκείνοι σίγουρα αναρωτιούνται τι θα γινόταν εάν είχαν συμφωνήσει…