Αναντολού Εφές: Η δικαίωση άργησε… δύο χρόνια

Ο λαός χρησιμοποιεί μια πολύ σοφή φράση, «ο επιμένων νικά», και στην περίπτωση της Αναντολού Εφές η υπομονή και η επιμονή ήταν μεγάλη. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια (ίσως και τρία). Όμως η ομάδα του Εργκίν Αταμάν έδειξε από τι μέταλλο είναι φτιαγμένη και πλέον βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης μετά τη νίκη της στον τελικό της Euroleague επί της Μπαρτσελόνα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Δούλεψε πολύ μέσα στη σεζόν, έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στη λίγκα, είχε διαφορετικούς πρωταγωνιστές και πάνω από όλα ήταν ομάδα. Μια ομάδα που άξιζε να φτάσει φτάσει στην… πηγή και να πιει νερό. Να κατακτήσει επιτέλους τον κορυφαίο τίτλο στη Γηραιά Ήπειρο και να δείξει σε όλους ποιος είναι το αφεντικό.

Υπομονή δύο χρόνων για τη δικαίωση

«Θα πω στον Μπερτομέου να μου δώσει δύο τρόπαια», δήλωσε αμέσως μετά τον τελικό ο Εργκίν Αταμάν. Θέλοντας χαριτολογώντας να εκφράσει το παράπονο του για όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Αρχικά, το 2019 η τουρκική ομάδα, κατάφερε να περάσει στον τελικό και να παλέψει με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας για τον τίτλο. Όμως δεν τα κατάφερε. Το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη πήρε τη νίκη στις λεπτομέρειες και κατέκτησε τη Euroleague.

Όμως η Εφές δεν τα παράτησε. Εμφανίστηκε ακόμη καλύτερη την επόμενη χρονιά. Ήταν η κορυφαία ομάδα και όλα έδειχναν πως θα είναι η στιγμή της. Όμως η πανδημία του κορωνοϊού είχε άλλα σχέδια. Η έξαρση του ιού ανέβαλε τις αθλητικές διοργανώσεις, με τη λίγκα να ανακοινώνει πως η σεζόν θα ολοκληρωθεί χωρίς νικητή. Άλλο ένα… χαστούκι για τους Τούρκους, που είδαν το όνειρο τους να χάνεται και πάλι.

Φέτος όμως δεν τους εμπόδισε τίποτα. Μπορεί να μην τερμάτισαν στην κορυφή της κανονικής περιόδου. Μπορεί στα play-offs να τα βρήκαν… σκούρα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και να προκρίθηκαν στο έσχατο ματς με 3-2 νίκες, όμως δεν τα παράτησαν. Πήγαν στην Κολωνία. Πέρασαν από την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, παίρνοντας παράλληλα ρεβάνς για το 2019 και διεκδίκησαν το τρόπαιο.

Αυτή τη φορά όλα ήταν αλλιώς. Απέδειξαν πως ήταν η καλύτερη ομάδα και έτσι μπόρεσαν να φτάσουν στην κατάκτηση του «ιερού δισκοπότηρου» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έστω κι αν καθυστέρησαν δύο χρόνια.

Ο MVP Βασίλιε Μίτσιτς

Για να κάνει μια μεγάλη πορεία, κάθε σύλλογος χρειάζεται και μεγάλους παίκτες. Ο Βασίλιε Μίτσιτς είναι σίγουρα ένας τέτοιος. Όλη τη σεζόν «φώναζε» πως είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης. Ακόμα και από τον ακριβοπληρωμένο Νίκολα Μίροτιτς που άφησε το ΝΒΑ για να δοκιμάσει και πάλι στη Euroleague.

Ήταν απλά ασταμάτητος σε όλη την κανονική περίοδο. Αγωνίστηκε σε 40 παιχνίδια, μαζί με τα play-offs, και μέτρησε 16.7 πόντους, 4.9 ασίστ, 2.6 ριμπάουντ και 1.2 κλεψίματα, σουτάροντας με 56.3% από το δίποντο και 38.9 πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, σε 30 λεπτά που έμενε στο παρκέ, ενώ στην αξιολόγηση είχε 17.5 βαθμούς. Βγαίνοντας έτσι MVP της regular season.

Όμως αυτό δεν έφτανε στον Σέρβο. Ήθελε κι άλλο. Είχε σκοπό να οδηγήσει την Εφές στον τίτλο και το κατάφερε. Στα δύο ματς του Final Four πραγματοποίησε δύο πανομοιότυπες εμφανίσεις και δήλωσε παρών. Αποτέλεσμα; Είχε κατά μέσο όρο 25 πόντους, 5.5 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 1.5 κλεψίματα, με 55% και 45% σε δίποντο και τρίποντο αντίστοιχα. Και χωρίς καμία αμφιβολία αναδείχθηκε MVP του Final Four.

Το μερίδιο του Αταμάν

Πέραν των μεγάλων παικτών, όπως ο Μίτσις και ο Λάρκιν, που θα βγουν μπροστά σε όλη τη σεζόν, αλλά και στα μεγάλα ματς, μια ομάδα έχει ανάγκη και έναν καλό προπονητή. Με την Αναντολού να διαθέτει στον πάγκο της έναν άνθρωπο που έχει ακούσει πολλά. Ο Εργκίν Αταμάν, έχει κατηγορηθεί κατά καιρούς, για τις επιλογές του, για τις αντιδράσεις του κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων, καθώς και πως δεν αξίζει να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο.

Ο Τούρκος τεχνικός, διέψευσε πανηγυρικά όσους δεν τον πίστευαν. Δημιούργησε ένα τρομερό σύνολο. Βρήκε τους κατάλληλους παίκτες για να το στελεχώσει και συνέβαλε στο να εδραιωθεί η Εφές στις συνειδήσεις όλων ως μία ομάδα που είναι έτοιμη για το μεγάλο βήμα. Με το μερίδιο ευθύνης στην επιτυχία να είναι κατά πολύ δικό του.

MUST READ

Τα power rankings της Euroleague – Οι ειδικοί «βλέπουν» πρώτο Ολυμπιακό και δεύτερο Παναθηναϊκό

Η Αναντολού έβγαλε πείσμα. Πάλεψε μέχρι το τέλος. Είχε υπομονή και επιμονή για περίπου δύο χρόνια και όλα αυτά ανταμείφθηκαν με την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Μια ομάδα που το άξιζε και με το παραπάνω κατάφερε να γίνει αυτό που προοριζόταν από τη… γέννηση της. Μπορεί να άργησε, όμως πέρασε όλα τα εμπόδια και πλέον είναι, έστω και… αργοπορημένα, μια πρωταθλήτρια Ευρώπης.